De Tour door de ogen van Jeroen…….

Benelux Berggeiten

Berggeiten klinkt misschien wat negatief, maar is een benaming die in de Tour vaak wordt gebruikt. Het is een veel gebruikte benaming tijdens grote beklimmingen waar kleine lichte renners als een gek naar boven vliegen. Het woord vliegen is bijna letterlijk en figuurlijk, omdat het lijkt alsof het hen geen moeite kost. Bekende berggeiten komen uit Spanje en Colombia. Al hadden de Nederlanders en Belgen vroeger renners als Peter Winnen, Johan van der Velde en Lucien van Impe. Alle drie de renners waren absolute uitblinkers in hun tijd. De Belg Van Impe won met zijn kwaliteiten zelfs de Tour. “De Tour door de ogen van Jeroen…….” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna……

De Tour 2019 zeventiende etappe

Een tong als een leren lap

‘Waarom zouden wij eigenlijk die mensen – de rennersvertegenwoordiging – moeten betalen als zij toch niets voor ons doen?’ Dit is een vraag gesteld door Peter Sagan, een vraag waarvoor hij veel bijval krijgt. Het heeft alles te maken met de verzengende hitte waarvoor geen enkele compensatie mogelijk lijkt. Of ja….toch wel maar wat een armoedige! De maximale tijd waarop de achterblijvers binnen moeten zijn, wordt iets ruimer gemeten en de renners mogen nu nog drinken krijgen tot 10 km voor de streep terwijl dat bij normale ritten 20 km is. “De Tour door de ogen van Janna……” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna….

De Tour 2019 veertiende etappe

Stoomwals Kruiswijk doet goede zaken

Een mythische Col zo wordt de Tourmalet door renners en analytici gezien.

Door de klimmers wordt uitgekeken naar de dag van vandaag. Misschien dat zij nú het verschil kunnen maken. Omdat tot nu toe voorspellingen verrassend anders uitkomen, houden de analisten hun kruid droog. Die onvoorspelbaarheid maakt het kijken naar de Tour des te leuker en spannender, geen dag is het zelfde. Dat is in vorige jaren wel eens anders geweest! “De Tour door de ogen van Janna….” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna…..

La Course een afgetekende overwinning voor Marianne Vos

Ook in de wielrennerij is geduld een schone zaak en wat moet je over stalen zenuwen bezitten om precies dat moment uit te zoeken dat je weet: ‘Nu gaan!!!’ Marianne Vos deed het! In een flonkerende finale wist zij 500 meter voor de streep alles uit de kast te halen waardoor zij alleen over de finish kwam. Vos wordt gezien als een groot voorbeeld voor de wielersport. “De Tour door de ogen van Janna…..” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen……

Valpartijen

Het meest vreselijke van gebeurtenissen binnen de Tour zijn de valpartijen. Een renner moet niet met angst rijden, heeft een oud-renner ooit gezegd. En dat is een beetje “wij van WC-eend, adviseren WC-eend”, maar het klopt wel. Een angstig renner is vaker (statistiek) betrokken bij valpartijen dan een durfal. Chris Froome was daar tot voor kort een goed voorbeeld van. “De Tour door de ogen van Jeroen……” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen…..

Materiaal

Kun je een Tour winnen door goed materiaal te gebruiken? Het antwoord is: waarschijnlijk wel! Het gros van de mensen zal zeggen; “maar je benen moeten het toch doen?!” En dat klopt ook helemaal. Maar materiaal kan wel doorslaggevend zijn. Zo is er in de afgelopen tientallen jaren een omslag geweest met de ontwikkeling van fiets en accessoires. Vroeger waren er nog aluminium buizen, nu tegenwoordig rijdt iedereen met carbon. “De Tour door de ogen van Jeroen…..” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna…..

De Tour 2019 elfde etappe

Die halve centimeter

Vandaag wordt er opnieuw met een banddikte verschil een etappe gewonnen.
Alleen valt -helaas – voor Dylan Groenewegen en voor Jumbo Visma het balletje net de verkeerde kant op. De zege is voor de kleinste renner van het peloton de Australiër Caleb Ewan. Op zo’n moment ziet de kijker een wolk van partijdigheid voorbij drijven en moet er even geslikt worden omdat het net niet is gelukt de buit te pakken. De hele dag is er met maar één doel voor ogen gereden en dat is de vijfde zege binnen halen. “De Tour door de ogen van Janna…..” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen…..

De etappe van vandaag

Vandaag zag ik een wederom een mooie sprint. Met wederom een hoofdrol voor de Jumbo/Visma ploeg. Echter dit keer was er geen winst. Nu viel het kwartje een keer niet de goede kant op. Dylan Groenewegen werd op een halve banddikte geklopt door een sterke Caleb Ewan. De bijna eenling in de Lotto-Soudal ploeg. De Jumbo/Visma ploeg reed de laatste kilometers weer uitmuntend. Ze hadden alle vertrouwen in een goede afloop en daar reden ze dan ook heel hard voor naar de streep. Groenewegen zat in een heerlijke zetel. Het was nog even schrikken dat Sagan ook in de buurt zat, maar dit keer kwam de alleskunner er niet aan te pas. Caleb Ewan deed wat Groenewegen, Teunissen en Van Aert al eerder deden, net even eerder dan je concurrenten je fiets over de lijn krijgen.

Caleb Ewan

Wat niet perse uit het wegwielrennen komt, zijn tegenwoordig de beste wielrenners die er zijn. Van Aert en Van der Poel komen rechtstreeks uit het veldrijden en met Caleb Ewan is het niet anders. Ewan die een Australische vader heeft en een Koreaanse moeder. De Australiër komt van het baanwielrennen. Waar bijvoorbeeld Theo Bos het niet echt kon maken, daar is het met Ewan een ander verhaal. Deze Ewan is niet te verwarren met McEwan. Overigens zijn beide sprinters. Caleb Ewan werd al op vroege leeftijd junioren wereldkampioen. In 2012 won hij, op 18-jarige leeftijd, al direct de Omloop het Nieuwsblad. in 2013 won hij 2 etappes in de Ronde van Toekomst, wat vaak een opmaat is voor een grote wielercarrière. In 2015 maakte hij zijn debuut als neoprof. Hij boekte direct 15 overwinningen. Hij reed toen voor de Australische formatie van Orica. Ewan is klein van stuk, maar naar de finish toe een vaatje buskruit. Voor niets en niemand bang. In 2017 won hij een etappe in de Vuelta. In 2018 werd Orica overgenomen door Mitchelton-Scott. Voor de Tour van dat jaar werd Ewan niet uitgekozen wat direct de breuk inhield met de ploeg en Ewan. Ewan maakte toen de keuze bekend om in 2019 voor Lotto-Soudal te gaan rijden. En dat blijkt nu een hele goede zet te zijn. Hij reed de Tour van dit jaar en wint er ook nog eens een etappe. Ewan heeft zijn naam gevestigd, “the Pocket-Rocket” heeft zich aan het firmament gevestigd.

Cavendish

Caleb Ewan doet mij ongelofelijk denken aan Mark Cavendish. Ook Cavendish was klein van stuk, maar voor de duvel niet bang. Grote verschil is dat Cavendish een hele, hele goede lead-out man had in de naam van Mark Renshaw. Als je zag dat Renshaw een sprint aanzette, dan wist je direct dat Cavendish in het wiel zat. Renshaw kon ook een sprint winnen, net als Mike Teunissen datzelfde deed in de eerste etappe van deze Tour. Cavendish moeten we helaas missen dit jaar. Het zou wel eens het einde kunnen zijn van de veelvraat van gewonnen etappes in de Tour. Ook vadertje Tijd heeft vat gekregen op Cavendish.
Waar Cavendish klein was, waren bijvoorbeeld Jean-Paul van Poppel en Guido Bontempi reuzen in de sprint. De Tour geschiedenis heeft een pak aan sprinters. De ene klein, de ander groot. Het hoeft dus niet altijd een grote, sterke sprinter te zijn, die als winnaar wordt afgevlagd.

Abdoezjaparov

In mijn geheugen van de Tourgeschiedenis blijft altijd Djamolidin Abdoezjaparov in mijn hoofd zitten. Dit was de eerste sprinter die veel indruk op mij maakte. De Cowboy van Tasjkent werd geboren in Oezbekistan. In zijn jeugd was hij al een van de allerbeste. Abdoezjaparov werd na de val van de Berlijnse Muur prof in Italië. Nadat hij is opgevoed in het strenge en harde Sovjet-Unie was daar opeens de vrijheid in het Westen. In het beginjaar 1990 was het vooral wennen, maar een jaar later werd hij direct winnaar van Gent-Wevelgem vroeg in het seizoen. Dat zou een opmaat zijn voor een geweldige carriere. In 1991 won hij zelfs al twee etappeoverwinningen in de Tour van dat jaar. Er zouden er nog 15 volgen. Abdoezjaparov was jaren een van de beste sprinters van de Tour de France. Zijn beste jaar was 1994. Hij won 2 etappes en werd winnaar van de groene trui. Dat deed hij daarvoor ook in Italië, waar hij de paarse trui (puntenklassement) won. Abdoezjaparov reed bijna zijn gehele carriere voor Italiaanse teams.
In 1997 werd Abdoezjaparov in de Tour betrapt op het middel Clenbutarol. Hij werd een jaar geschorst en dat betekende ook direct het einde van zijn wielercarrière.

De Tour door de ogen van Jeroen…..

De tussenbalans

De eerste anderhalve week van de Tour 2019 zit erop. Aan spektakel ligt het zeker niet. De wielerliefhebbers moeten hebben genoten van een (nog wel) open Tour, waar iedereen kan winnen of verliezen. We hebben valpartijen gezien, nederlandse successen, drama’s, mooie achtervolgingen. Maar vooral de overwinning van Thomas de Gendt sprong eruit. Kortom, dit is een geweldige Tour. “De Tour door de ogen van Jeroen…..” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen….

“Gevallen” renners”

Het meest gevoelige thema in de Tour de France al jaar en dag is het D. woord. Het is het meest gebruikte negatieve woord in de geschiedenis van de Tour. De laatste jaren is het gelukkig stil geworden rond alle Doping verhalen. Heel af en toe komt er weer een verhaal naar buiten, maar de bekende renners blijven gelukkig buiten schot. Maar in het verleden was dat wel anders. Vandaag kwam naar buiten dat in het peloton het middel Aicar aanwezig is. Enkele prominenten personen uit de wielersport zijn er ook van overtuigd dat het in de huidige Tour gebruikt wordt.

De allereerste dopingzondaar
Dat is direct ook een van de meest besproken en bekendste dopingzondaar. Helaas liep het voor deze renner ook zeer slecht af. In 1967 overleed op de flanken van de Mont Ventoux aan een combinatie van alcohol, amfetaminen en vermoeidheid. De beelden hiervan zijn huiveringwekkend. De Brit slingerde van links naar rechts om uiteindelijk langs de weg terecht te komen. Daar wordt hem nog hulp geboden, maar het mocht niet baten. Simpson werd het eerste slachtoffer van doping. De wielerwereld was in tranen.

Andere bekende zondaars
De Nederlander Joop Zoetemelk heeft ook de lucht van doping om zich heen hangen. In 1978 werd Joop Zoetemelk voor de eerste keer positief getest in de Ronde van Frankrijk. Twee jaar later zou dat hem nog eens overkomen. Maar in dat jaar wist hij wel de Tour te winnen. Het meest lachwekkende dopinggeval is het verhaal van de Belg Michel Pollentier. Pollentier wordt in 1978 uit de Tour gezet nadat hij met schone urine uit een condoom geprobeerd heeft fraude te plegen bij de dopingcontrole na de rit naar Alpe d’Huez. Bij de dopingcontrole wil hij de condoom in het daarvoor bestemde flesje leegmaken, maar het gaat gruwelijk mis en de Belg wordt gesnapt. Een van de meest beroemde verhalen is geboren. Echter er zullen vele volgen. Lees daarvoor zeker de biografieën van Thomas Dekker (echt een aanrader), de Deen Rasmussen en die van Tyler Hamilton. Allemaal dopingzondaars die tegen de lamp waren aangelopen en zich later met een biografie in het reine wilde brengen.

In 1988 worden zowel Pedro Delgado als ook Gert-Jan Theunisse betrapt. Beide worden vrijgesproken. Waarbij Theunisse daarna nog een aantal keer betrapt zou worden. Echter, jaren nadien wordt bekend dat het lichaam van Theunisse stof aanmaakt, waarop hij onwerkelijke waardes behaald. Delgado wint dat jaar de Tour de France. In 1991 moest de gehele PDM ploeg de Tour in de elfde etappe verlaten vanwege een voedselvergiftiging. Naar buiten toe wordt de schuld gegeven aan de toediening van het middel Intralipid. Dat zou onhygiënisch zijn uitgevoerd. 4 jaar later ontmaskerde de FIOD de arts van dienst Wim Sanders echter als een spin in een dopingnetwerk waarvan onder andere de PDM ploeg afnemer was. Een schandaal was geboren. Maar dat was pas een begin…

In 1998 is er de Festina affaire. De Tour van 1998 is nog niet begonnen als in de wagen van Festina-verzorger Willy Voet dermate veel verboden stoffen worden gevonden dat de hele ronde op zijn kop wordt gezet. Ook Willy Voet heeft hier een boek over geschreven. En dit is echt een aanrader voor de vakantie. De ploeg wordt aangevoerd door de Fransman Richard Virenque. Virenque is een held in Frankrijk, maar wordt door het gehele peloton uitgekotst. De hel breekt dan los, ook de TVM-ploeg komt niet ongeschonden uit de strijd. De Tour van dat jaar krijgt de bijnaam “Tour Dopage”. Ploegleider Cees Priem moet zelfs de gevangenis in. Rennersstakingen zijn het deel. De Italiaan Pantani wint de Tour van dat jaar. Pantani die ook een zweem van doping om zich heen had, die jaren later de druk van het leven niet meer aan kan en zich van het leven berooft.

In 2006 is er wederom een zwarte Tour. Aan de vooravond van de Ronde van Frankrijk dat jaar gaf het Spaanse gerecht een lijst vrij met renners die ervan verdacht werden bloeddoping te hebben genomen onder begeleiding van de Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes. Favorieten Jan Ullrich, Ivan Basso en Francisco Mancebo worden hierdoor geweerd van deelname aan de Tour. Tot overmaat van ramp wordt een week na de Tour bekend dat bij winnaar Floyd Landis een te hoog testosterongehalte is aangetroffen. Landis werd vooral bekend door de etappe waarop hij de dag daarvoor op een schier onoverbrugbare achterstand werd gereden. De dag erna reed Landis alleen weg in een zware bergetappe en verpletterde in zijn eentje het hele peloton. Een dergelijk staaltje overmacht is sindsdien nooit meer vertoond. Floyd Landis werd betrapt op het gebruik van doping tijdens de Tour van 2006. Nummer twee destijds: Óscar Pereiro, werd aangesteld als winnaar van de Tour de France 2006.

In 2012 test Fränk Schleck positief op een vochtafdrijvend middel op 14 juli 2012. Dit wordt bekendgemaakt op de rustdag 17 juli 2012. Hij wordt uitgesloten, terwijl de Tour al halverwege is. Maar 2012 wordt vooral het jaar waarbij de UCI Lance Armstrong al zijn overwinningen (1999-2005) ontneemt nadat de USADA had aangetoond dat hij de spil was in het grootste georganiseerde dopingnetwerk tot op dat moment. De jaren 1999 – 2005 kennen in de geschiedenis van de Tour geen winaars. Anderen die schuld bekenden waren Frankie Andreu, Michael Barry, Leonardo Bertagnolli, Volodymyr Bileka, Tom Danielson, Tyler Hamilton, George Hincapie, Jörg Jaksche, Floyd Landis, Levi Leipheimer, Filippo Simeoni, Stephen Swart, Christian Vande Velde, Jonathan Vaughters en David Zabriskie. En daarmee is dan ook de meeste beroemde zondaar benoemd…..

De beroemdste zondaar
Dat is niet moeilijk en iedereen zal hem kennen, het is namelijk de Amerikaan Lance Armstrong. Iedereen kent het beroemde verhaal van Armstrong …. van kankerpatiënt tot vedette. Maar hoge bomen vangen wel wind en na jaren van geruchten spat de ballon voor Armstrong dan ook vreselijk uit elkaar. In zijn val neemt hij vele anderen mee (zie de namen hierboven). Kijk vooral naar de film “The Program”. In deze film krijgt de kijker een huiveringwekkend beeld van de mens achter Armstrong. Armstrong zijn vader was apotheker, dus de benodigde medicijnen waren dichtbij. Armstrong hield ervan om te experimenteren. De drang om middels middelen beter te worden wordt verstrekt door de wijze waarop hij bijvoorbeeld door Indurain wordt weggereden in een tijdrit. De beelden spreken voor zichzelf, het is alsof Armstrong stilstaat. “dit nooit meer”; dacht de Amerikaan.

En daarom greep hij de stimulerende middelen. Uiteindelijk geeft hij in een interview met Oprah Winfrey toe dat hij doping heeft gebruikt. Een sneeuwbal gaat rollen, omdat vele Amerikaanse bedrijven Armstrong willen zien hangen. De rechtszaak van de Amerikaanse overheid tegen Armstrong werd in april 2018 afgeblazen. Armstrong trof een schikking van vijf miljoen dollar, er hing hem eerder een schadeclaim van honderd miljoen dollar (ruim tachtig miljoen euro) boven het hoofd. En daarmee kwam hij heel goed weg. Wat we echter niet moeten vergeten is de strijd tegen kanker, die hij heeft gevoerd. In zijn carriere haalde hij 500 miljoen op. Zijn gele polsbandjes zal iedereen nog voor de geest kunnen halen.

De etappe van vandaag!

En dat is vier! Wat een feest Tour is dit aan het worden voor Jumbo/Visma. Na Teunissen, de ploegentijdrit en Groenewegen was het vandaag de beurt aan Wout van Aert. Groenewegen miste de slag in de laatste 30 kilometer. Er reed een eerste groep weg en daar zaten de meeste tourfavorieten in. De mannen die de slag miste, waren Pinot, Uran, Fugelsang, Porte en Mollema. Het kan nog erger want Bennett (Jumbo/Visma) kreeg helemaal een klap te verwerken. Die werd op 5 minuten gezet. De groep Pinot verloor 1 minuut en 40 seconden.

De sprint was een mooie. Team Sunweb nestelde zich op kop. Hun sprinter Matthews zat wel in de eerste groep en was een van de favorieten voor de etappewinst. Sunweb reed voor wat het waard is, maar het mocht niet baten. Matthews kwam weer tekort. Het zit hem niet mee. Hij was al verbolgen over het feit dat er geklooi was met Dumoulin. Maar eenmaal in de Tour kan hij het goede werk van zijn ploeg maar niet afmaken. Wat een feest voor de Nederlandse ploeg. Jumbo/Visma is de beste ploeg in de Tour tot nu toe en het einde is nog niet in zicht. Stevie Kruijswijk kan nog voor verrassingen zorgen. En vlak Groenewegen niet in de overige vlakke etappes. Waar Jumbo/Visma nooit van had kunnen dromen, dat ze naast Dylan nog twee mannen hebben, die een etappe af kunnen maken, namelijk Teunissen en Van Aert. EN dat is misschien wel de grootste winst.

Overige grote winnaar van deze dag is Ineos. Zowel Bernal en vooral Thomas sluipen naar voren en zijn de top 10 binnen geslopen. En Ineos heeft amper hoeven koersen deze Tour. Al die mannen zijn nog fris en dat gaat pas echt tellen in de komende anderhalve week.

De trailer van de film “The Program”

De tour door de ogen van Jeroen……

De klimmers

De bergen komen eraan en dan ga ik er altijd steevast goed voor zitten, Al jaren staan alle bergetappes in mijn agenda. Vaak stem ik mijn werk er ook voor af, omdat niets mooiers voor mij is om voor de tv te genieten van de gevechten op dunne bandjes in de meest mooie bergen die je kunt vinden. De gevechten van man op man zijn de mooiste die er zijn. Wellicht dat het komt, omdat je in de bergen pas het echte lijden ziet bij de renners. “De tour door de ogen van Jeroen……” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen…..

Wat is een echte leider?

Michael Boogerd schreef vandaag in de Telegraaf of Geraint Thomas (de grote favoriet op de Tourzege en winnaar van vorig jaar) wel dé echte patron is? ‘Boogie’ bedoelt hiermee of Thomas in staat is om de Tour weer gaat controleren? Als je de aankomst voor de geest kunt halen van twee dagen geleden, dan kun je alleen maar concluderen dat de kans groot is dat Thomas deze Tour gaat domineren. Maar een echte Patron is ook afhankelijk van zijn team. “De Tour door de ogen van Jeroen…..” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen….

En dat is 3!!

3 overwinningen voor de Jumbo/Visma ploeg. Een ongelofelijke weelde voor de Nederlandse ploeg. Jarenlang waren we al blij dat we als Nederland één Nederlandse overwinning in de Tour hadden behaald. Die renner werd gelijk als held binnen gehaald en zijn kostje was bij de criteriums gekocht. Hoe is dat deze Tour? De teller van de supermarkt/software ploeg staat op 1/3 van de Tour al op 3 overwinningen. Is dat een record in de Nederlandse geschiedenis? Nee, zeer zeker niet. Willen ze dat record halen, dan moet de Jumbo/Visma ploeg echt gaan knallen in de komende weken. “De Tour door de ogen van Jeroen….” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen…….

Wat maakt een goede ploeg?

Je kan nog zo veel geld hebben, lees Sky of Ineos, maar is dat een garantie voor succes? Dave Brailsford, de weerzinwekkende ploegbaas van Sky en Ineos, zal beamen dat je met geld een goede ploeg kunt kopen. Al zal Dave zichzelf ook wel kietelen dat een doordacht beleid de sleutel is tot het succes. Sky heeft jaren al zijn geld in goede renners voor de grote rondes gestoken. “De Tour door de ogen van Jeroen…….” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen….

De knecht

Als je het woord leest, heeft het een vreemde maar ook zeer gevoelige betekenis. Er zijn inmiddels tig demonstraties geweest, omdat de Kompaan van de Goed Heiligman ook knecht wordt genoemd. Je houdt je hart toch vast, dat straks Sylvana Simons opeens voor het peloton springt om de helper van de kopman van Jumbo/Visma te verbieden. Maar knecht is in het wielerpeloton een normaal woord. “De Tour door de ogen van Jeroen….” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen…… 8-7-2019

Het lot van de eenzame vluchter(s)

Iedere Tour zie je het weer gebeuren. Eenlingen of groepjes die uren voorop rijden, maar in het zicht van de haven stranden, omdat zij het jagende peloton niet kunnen weerstaan. Wat bezielt een renner om uren lang zichzelf het snot voor de ogen te rijden, terwijl men toch wel weet dat het eigenlijk verspilde moeite is. Het peloton haalt je altijd bijna in. In het verleden is het wel gebeurt dat een vlucht het wel volhoudt. Maar 9 van de 10 keer is het een Mission Impossible. “De Tour door de ogen van Jeroen…… 8-7-2019” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna…… deel 1

DE TOUR 2019

De afgelopen maanden waren voor mij al behoorlijk feestelijk. Zoveel als mogelijk, heb ik de internationale wielerwedstrijden op Eurosport Live bekeken. Natuurlijk was ook voor mij de schok groot toen eerst favoriet Chris Froome bij een val zoveel brak dat hij voor het komend seizoen en wie weet veel langer is uitgeschakeld. Vervolgens – door een stomme fout van een Italiaanse renner – ‘onze’ Tom Dumoulin het slachtoffer werd. “De Tour door de ogen van Janna…… deel 1” verder lezen

We zijn weer van start!!

6 juli 2019

De tour is weer begonnen. Voor mij als wielerfanaat en supporter is de Tour het summum. De overtreffende trap! De Vuelta (ronde van Spanje) en de Giro (ronde van Italië) zijn vaak qua spektakel in hoger aanzien. Maar de Tour is legendarisch. Het is De koers voor de wielrenners van het profpeloton. Vraag aan iedere willekeurige profrenner van welke etappekoers zij dromen en 9 van 10 zeggen de Ronde van Frankrijk. “We zijn weer van start!!” verder lezen

Positief….. of niet?!

Hoofdprijs
Het vreemde is dat normaal gesproken de prijzen aan het einde van de rit pas worden verdeeld. Echter in het geval van Ajax is morgenavond een hele belangrijke stap naar de grootste prijs van dit seizoen. Gelet op het feit dat het ook geen zekerheid is dat PSV de Champions league gaat halen, is de prijzenpot voor Ajax en ook PSV megagroot. Ajax moet na de wedstrijd van vorige week echt aan de bak. Helemaal gelet op het feit dat het afgelopen zaterdag gewoon niet goed was.

Verwijt
Van enkele supporters kreeg ik het verwijt dat ik vaak te kritisch ben op mijn club. Maar juist dat kritische aspect betekent ook de verbondenheid die ik heb met de club. Ik kan oprecht chagrijnig zijn na een slechte dan wel verloren wedstrijd. Mijn vrouw laat mij al jaren met rust, als het niet best is geweest. Dat is op dat moment ook echt het beste. Als het echt gewoon slecht is, kan ik niet over positieve zaken gaan schrijven. Waar anderen wel het vermogen hebben om te doen, kan ik de spaarzame goede dingen niet zien (al moet ik ze in het geval van de wedstrijd van zaterdag wel erg gaan zoeken), ik blijf daarom realistisch kritisch.

Mini-me
Ik vind het op zich wel knap, als ik zie dat mensen alleen maar positief blijven. Ik ken mensen van de grote “concurrent”, die het echt niet over hun lippen krijgen om maar ook één kritische noot te kraken. Die blijven maar het positieve in zien. Al geloof ik daar na de wedstijd van gister niet in, want Ajax was slecht, maar er zijn gelukkig dan ook clubs die nog veel slechter zijn. Ik moet eerlijk toegeven, dat is dan wel weer positief!! Nee, ik ga niet mee in de meute. Als het goed is, is het goed. Als het slecht is, dan is het ook echt slecht. En waarom zou je daar dan niet over mogen schrijven? Waarom dan toch de weinige positieve dingen benoemen? Nee, dat doe ik dus niet. Ajax gaat mij aan het hart en als de spelers op zo’n dusdanige lamlendige manier zich presenteren aan het publiek, dan vind ik dat echt een blamage. Of de speler nu 19 is en heel talentvol of dat de speler 35 jaar is geworden. Dat maakt voor mij echt niet uit. Ajax blijft altijd mijn club. Dat zal altijd zo zijn. Als ik naar mijn zoon kijk, dan is dat mini-me!! Ook die is volledig besmet met het Ajax virus. En zegt ook al Kilo Utrecht Tango als het spel er niet uit ziet. “Papa, het is echt waardeloos”; hoor ik dan naast mij roepen. En hij heeft gelijk. Zaterdag was weer zo’n dag dat Ajax niet thuis gaf. Dan heb je nog zoveel kwaliteit, als het in het hoofd niet goed zit, kun je spelen wat je wilt. Het lukt dan gewoon echt niet. Bij Ajax is het algemeen bekend dat de verwachtingen gewoonweg heel hoog zijn. Het Ajax-publiek is over het algemeen niet snel tevreden. Dat is al tientallen jaren zo en is vermoedelijk gekomen door de grote successen uit het verleden. We zijn gewoon verwend. Althans vroeger dan, want die vlieger gaat nu al lang niet meer op. Dat is een zware handicap voor veel spelers, die de sfeer dan al gauw intimiderend voelen. Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen, want je hebt als speler al snel het gevoel dat het nooit goed is. Maar daarom speel je ook bij Ajax, je speelt bij de beste en dus zal je in het veld ook aan moeten tonen dat je de beste bent. Dat is Ajax! Je kunt er tegen of niet….

Uit vorm
Van de week las ik een interview (het waren meer wat quotes) van Donny van de Beek. Die vertelde de lezers dat het verhaal (dat hij graag nog 1 jaar blijft) nu wel anders werd, omdat hij een aantal wedstrijden op de bank had gezeten. En daar kan ik dan zo slecht tegen. Als deze quote dan al waar is, want gister weerlegde Donny heel snel deze uitspraak. Maar stel dat hij het wel heeft gezegd…. met welke gedachten sta je dan in het veld of op het trainingsveld? Dat de overige spelers om je heen maar ballenvangers zijn en dat jij daarom altijd moet spelen?! Als ik speler van de mooiste club van de wereld zou zijn geweest, zou ik de graspollen (al liggen die vaak in de JC Arena erg los) opvreten. Ook al zit ik niet in de wedstrijd en lukt er niet veel, dan nog kun je vechten en je stinkende best doen. Ook al is de vorm er niet, dan nog kun je doen alsof je ontzettend trots bent dat je dat geweldige shirt mag dragen. Wat doen je dan? Dan vecht je totdat (in geval van zaterdag de 100e minuut) je er bij neervalt. Je kunt veel over Matthijs de Ligt zeggen (natuurlijk maakt hij foutjes, wat op die leeftijd zeker nog mag), maar dit is een echte aanvoerder die het gevoel wat je moet hebben als speler van Ajax, feilloos aanvoelt. Matthijs zijn kop ligt open, maar hij weigert op te geven. Dat is de spirit. Ik zag Mazraoui de gehele tweede helft worstelen. “Mouz” is geen verdediger. Mouz is een gemaakte verdediger. Reiziger heeft er een fantastische carrière aan over gehouden. Maar Mouz worstelt wel heel erg. Mouz had dit ook al tegen Standaard. Dus in de wedstrijd van morgen zal daar extra lading op liggen. De druk wordt dus groter. Maar ik sprak Mouz van de week op de toekomst en die kwam op mij erg goed over. Goede kop, goede teksten en bovenal bescheiden. Iets wat Donny ook heeft, maar door zijn teksten in één keer verpestte. Carel Eiting was helemaal opvallend. Eiting was geweldig tegen Sturm Graz. Werkelijk een openbaring. Maar zaterdagavond was hij nergens te zien. Carel was onzichtbaar. Totaal onzichtbaar. En ook dat mag op die leeftijd, want Carel kan echt wel ballen. Maar als het dan allemaal niet lukt, schoffel en beuk dan. Zorg dat de spelers die wel in de wedstrijd zitten wel in stelling worden gebracht. Zoals Ziyech en dat moet ik eerlijk zeggen wel één van de uitzonderingen was.

Ziyech
Hakim is een fenomeen. Hakim kan zo ontzettend goed voetballen, dat het hem soms wel eens te makkelijk allemaal afgaat. Maar Ziyech beseft dat er meer komt kijken dan alleen maar mooi voetballen. Ziyech bepaalt het tempo en jaagt continue door. Ook al heeft hij drie keer achter elkaar een verkeerde pass (niet door onkunde maar door het risico wat hij in zijn spel heeft) gegeven, dan jaagt hij wel direct door om de bal direct te heroveren. Ik hoop oprecht dat meerdere spelers goed naar Hakim zullen kijken. Hakim is een moeilijke persoonlijkheid. Een handtekening aan een klein meisje van 5 zie je hem niet gauw geven. Dan draait mijnheer zijn hoofd gewoon stoïcijns weg. Maar Hakim vecht wel in dat hele mooie shirt en beseft dat talent niet alleen toereikend is. Dat mag hij van mij nooit een handtekening geven, als hij maar zo blijft spelen. Helaas zal de waarheid zijn dat Hakim binnen afzienbare tijd het hazenpad kiest. Maandenlang gonst het al van de geruchten. De laatste geruchten duwen hem toch richting Italië. Ik vraag mij af of hij in die spijkerharde competitie echt tot zijn recht komt. Maar Hakim is een vechter, dus die zal niet zo gauw opgeven.

Ten Hag
Waar een gekozen huwelijk kan eindigen in een ware helletocht. Kent u de film “war of the roses”? Daar vechten twee echtelieden elkaar letterlijk en figuurlijk de tent uit. Dat staat er straks ook met Ten Hag te gebeuren. Het is gewoonweg (tot nu toe) gelukkig huwelijk. Erik is een beetje de autistische echtgenoot, die als een hert in de nacht in de koplampen van een auto staat te turen. Erik ziet achter iedere buurman een concurrent voor zijn vrouw. Terwijl zijn vrouw vreselijk veeleisend is, en al maanden geen goed gevoel bij Erik heeft, lachen zijn kinderen achter zijn rug hem uit. Deze beeldvorming is een beetje het verhaal bij Ten Hag. Vorig jaar waren de verwachtingen al erg hoog, maar die werden dit seizoen alleen nog maar hoger vanwege de €50 mln. Daar kan Erik uiteraard niet alles aan doen, maar hij is verantwoordelijke, dus je mag hem er op aanspreken, dat het zaterdagavond niets was. Dat je afgelopen dinsdagavond in een helft (de tweede) een zekere plaatsing voor de volgende ronde uit handen gaf. Waarom wisselt Erik niet eerder en versterkt hij het middenveld? Als de supporters dat zien, dan moet Erik en zijn kompaan Alfred dat helemaal zien. En wat doet Winter op de bank? Of is hier met recht als sprake van een winterdepressie? Nee, het wil met Erik maar niet vlotten. Ik heb er ook echt een zwaar hoofd in. Ondanks dat ik volgens een aantal altijd erg kritisch ben. Gelukkig delen veel mensen dezelfde mening over Erik. Dus ik vrees voor Erik dat bij twee volgende zeperds het einde met rasse schreden nadert.

Morgenavond weten we of Erik nog stevig in het zadel zit. Of Donny zich herpakt heeft en doet wat hij moet doen, namelijk zijn voeten laten spreken in plaats van zijn mond. Dat Carel niet weg moet rennen om zich te verstoppen, maar de juist de tegenstanders op moet jagen. En dat Mouz 90 minuten lang zijn tegenstander volledig in zijn zak heeft. Zoals Sanchez dat twee jaar geleden had. Wat dat betreft mis je de oersterke Colombiaan enorm. Je zag het ook aan De Ligt die echt moeite had in het begin van vorig seizoen omdat hij er opeens alleen voor stond. Ik hoor nu ook dat Ajax wil gaan voor de “Kanté van Trencin”. En misschien is dat ook wel de oplossing om echt een schaver op het middenveld te hebben. Ik blijf zeggen dat Poulsen bij De Boer fenomenaal was. Weinigen gaven een stuiver voor de technisch beperkte Deen, maar eenmaal gewend was de Deense sloper een cultheld geworden. Met die ene wedstrijd in Eindhoven voor altijd in het geheugen gegrift. Dat moet de maatstaf worden…. schijt aan de tegenstander, proberen met mooi voetbal wedstrijden naar je toe te trekken en wanneer dat niet lukt, alles geven om de wedstrijden toch te winnen. Dat moet ik Frank de Boer wel nageven. De wedstrijden waren onder Frank vaak niet om aan te zien, maar de ploeg bleef tot aan de laatste minuut vechten voor de kansen. En dat mis ik bij Erik…. hopen dat die boodschap bij de man uit Haaksbergen luid en duidelijk doorkomt….

Daar gaan we weer…..

Herhaling
De laatste seizoenen lijkt de geschiedenis zich steeds te herhalen. Het is net alsof je in een slechte remake zit van de film “Groundhog day”. Kent u deze film? Het is een grappige film uit de jaren negentig waarin de hoofdrolspeler (Bill Murray) iedere dag dezelfde dag herleeft. Dat is ook een beetje het gevoel van de laatste jaren als ik naar mijn club kijk. “Daar gaan we weer…..” verder lezen

De winnaar….

Respect
De Tour zit erop. Helaas moet ik dan direct zeggen. Zoals mijn co-writer mij heeft verteld, de Tour is een belevenis voor de echte liefhebber. En dat is nu juist wat wij met deze Tour hebben gezien. Het was een heerlijke Tour. “De winnaar….” verder lezen

De afdaling…. en een kleine ode! (100e blog artikel!!)

De afdaling
Wat een spektakel was het gister. Spektakel en dramatiek. In de afdaling van de Portret d’Aspet lag Phillipe Gilbert van de Belgische Quickstep ploeg voorop, toen hij de controle over zijn fiets verloor en over een muurtje naar beneden stortte. Toen de televisie registreerde waar Gilbert terecht was gekomen, was het een wonder dat hij zelf nog naar boven klauterde. “De afdaling…. en een kleine ode! (100e blog artikel!!)” verder lezen

Woensdag 25 juli

Woensdag 25 juli
In de Tour is het vandaag een welverdiende rustdag. De renners lappen zichzelf op voor een loodzware Tourweek. Deze week drijft de renners richting de gevreesde Pyreneeën. Er staan een hoop mooie ritten op het spel, waarbij de rit van woensdag 25 juli er zeker uitspringt. “Woensdag 25 juli” verder lezen

NBA…..

Wat is NBA?
Ik ben helemaal (sport)gek van de NBA. Misschien nog wel meer van de NBA dan van voetbal. Om volledig te zijn NBA staat voor National Basketball Association. Ooit had je in de tachtiger jaren op het open net de zender Supersport. Dat was min of meer een voorganger van een combinatie van Eurosport en wat nu Fox sports is. Supersport werd uitgezonden vanuit Engeland en had als enige zender het Amerikaanse Basketball. “NBA…..” verder lezen

Ajax….

Een nieuw begin
Het is wel prettig om tussen het geweld van het WK, Formule 1 races en de Tour ook weer bezig te zijn met het nieuwe seizoen. Tja, het is toch wel prettig, als de directeur ons als supporters belooft, dat de selectie tijdig gereed is. “Ajax….” verder lezen

Echte emotie…..

Mijn mooiste sportmoment wat betreft echte emotie
De emotie in de sport is iets wat altijd blijft hangen. Het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt in de sport, was op het bijveldje ergens in Almere. In een wedstrijd van de mini’s had mijn zoontje in de ochtend tegen mij gezegd, dat als hij zou scoren, dat hij dat voor opa zou doen. “Echte emotie…..” verder lezen

Nachtkaars….

Het seizoen is bijna ter einde. En als fanatiek Ajax-supporter kan ik alleen maar zeggen: “gelukkig”! Het was voor ons als Ajax-supporters een werkelijk totaal mislukt seizoen. Werkelijk helemaal niets lukte dit jaar. Uiteraard zijn daar de beide winstpartijen tegen Feyenoord. Echter, wij hebben helemaal niets en Feyenoord heeft tenminste nog een (troost-)prijs. “Nachtkaars….” verder lezen

Respect…….

Een club kies je tijdens de kindtijd. Vaak wordt een keuze voor een club bepaald door de omgeving. Mijn ouders waren vroeger niet echt voetbalminded. Niet dat ze niet van voetbal hielden, maar ze waren er zeker niet fanatiek in. Als echte Amsterdammers hadden ze wel een lichte voorkeur voor Ajax, geloof ik. Ik had vroeger vaak mot met mijn broertje. Mensen die ons nou goed kennen, kunnen zich dat nu totaal niet voorstellen. Maar één ding hadden we absoluut gemeen met elkaar, namelijk het voetbal. “Respect…….” verder lezen

De titelrace…..

Gister was het weer zo’n dag dat je met dicht geknepen billen naar je club zit te kijken. Op het programma stond de lastige uitwedstrijd tegen Sparta. Althans lastig als je onze ploeg de laatste weken werkelijk ziet ploeteren over het veld, is iedere wedstrijd lastig. Zo ook de eerste helft van gister. Wat een drama was dat weer. De eerste helft deed werkelijk pijn aan je ogen. “De titelrace…..” verder lezen

Mijn club….

Mensen vragen wel eens: “waar is dat fanatisme begonnen?”. Wat is er vroeger gebeurd dat je nu zo gek bent op jouw club? Ik kan mij nog goed herinneren, dat mijn vader trambestuurder op lijn 9 was. Iedere Amsterdammer wist waar lijn 9 zijn eindpunt (of beginpunt, ligt eraan waar je vandaan kwam) had liggen. Het eindpunt lag op de Middenmeer, Watergraafsmeer. “Mijn club….” verder lezen

De klassieker

Zondag is het weer zover…. Dan speelt ons aller (laatste tijd tegenvallend) Ajax tegen Feyenoord, de club die het zo moeilijk heeft in Europa. Om met de laatste club te beginnen. De eerste 20 minuten van afgelopen dinsdag waren goed. Misschien wel de beste 20 minuten van het lopende seizoen. En dat zijn er niet veel geweest… beste minuten. “De klassieker” verder lezen

Doping……

En ja hoor, daar is dus alweer het volgende “oude” doping geval. Dat is niet oneerbiedig bedoeld qua leeftijd van de bewuste doping-zondaar (in dit geval doping zondares), maar meer over de tijd dat het zich heeft afgespeeld. Ik zag van het weekend een fantastische Alberto Contador. Als je dan toch je afscheid zelf kunt kiezen, dan wil je op deze wijze afscheid nemen. “Doping……” verder lezen

Marc O.

Wat moet er heden ten dagen in het hoofd omgaan van Marc O? Ook wel bekend als de gierige tuinkabouter, a.k.a. Dagobert Overmars, a.k.a. de smurf die wel geld binnen krijgt, maar te gierig is om het uit te geven. Een bekende trainer uit het verleden zei ooit een keer: “deze man is zo gierig, dat hij huilt met één oog, omdat hij het zonde vindt om dat met twee ogen te doen”. Deze zin is voor Marc O. gemaakt. “Marc O.” verder lezen

De laatste honderd meters, bottleneck voor Froome

Als kijker heb je ook zo een eigen voorkeur. Voor mij is dat de Franse renner Romain Bardet; hij is een sieraad voor de wielersport. Slim en aardig. Dat hij rechten en management studeerde is mooi meegenomen maar dat hij bij het wielrennen afgaat op zijn eigen gevoel is iets wat mij nog meer aanspreekt. Geen controlfreak zoals bijvoorbeeld Chris Froome. Die zie je nu nooit eens lekker om zich heen kijken, het enige dat hij naast hard fietsen doet is op zijn computer loeren. Dat moet hij natuurlijk allemaal lekker zelf weten want hij is er ver meer gekomen maar neen…niet mijn type renner. Dat zijn meer Contador en Ten Dam. “De laatste honderd meters, bottleneck voor Froome” verder lezen

Wielrentermen…. deel 1

Een van de meest leuke onderwerpen is het gebruik van wielrentermen. In elke sport heb je wel specifieke termen, waarbij je een gebeurtenis of een renner zelf kunt aanduiden met een term. De meest gebruikte term, die mijn broertje en ikzelf in het dagelijks leven vaak gebruiken is de term Linkeballen. Deze term gebruiken we vaak in combinatie op de kids. Hieronder vermeld ik de leukste, grappigste en veel gebruikte termen. “Wielrentermen…. deel 1” verder lezen

Bewegend behang

Mijn favoriete wieleranalist Thijs Zonneveld was nog net niet in slaap gevallen tijdens de zesde etappe van vandaag. ‘Welke kijker doe je hier nu nog een plezier mee?’Vroeg hij zich af. ‘Dit is bewegend behang! het gaat hier om het verkopen van Frankrijk om maar zoveel mogelijk mooie Franse dorpjes te laten zien, dat levert geld op.’Hij schudde nog maar eens moedeloos met het hoofd.
“Bewegend behang” verder lezen

Je in de kijker rijden

De afgelopen dagen stond voor de meeste renners vooral in het teken jezelf zoveel mogelijk in de kijker rijden want dat ziet de sponsor graag en tenslotte betekent dat brood op de plank. Hoewel er nu toch nog heel wat renners zijn die ondanks hun geleverde inspanning nog nauwelijks een droge boterham extra verdiend hebben. “Je in de kijker rijden” verder lezen

JA……….Het is zover!!!!

De Tour een realistisch spektakelstuk
Wat heb ik uitgekeken naar deze dag. Voor mij het evenement waar ik jaarlijks met zoveel plezier en spanning naar uitkijk. In het begin van het jaar zijn er krantenartikelen gespaard, tenslotte weet je maar nooit of de achtergrondverhalen van nu kunnen zijn. Laat ik overigens niet de indruk wekken dat alle namen van de renners mij bekend zijn of bij welke ploeg zij rijden. Dat laat ik aan Jeroen over – in mijn ogen een wandelende wieler encyclopedie. Mij gaat het meer om het theater van de Tour, het drama, de schoonheid en nergens wordt dat zo realistisch opgevoerd als in de Tour.

Ware Helden
De bewondering voor het stoempen, de slimmigheid om vooraan te zitten bij waaiervorming, om als knecht voor de kopman je het snot voor de ogen te willen rijden. Na een gruwelijke valpartij weer op de fiets te klimmen. De – in mijn ogen- levensgevaarlijke afdalingen waarbij mijn hart soms zo hard tekeer gaat dat het raadplegen van een cardioloog niet overdreven lijkt. Wielrennen is voor mij kunst – bijna te vergelijken met een Rembrandt schilderij – bijna! De wielrenners als kunstige raspaarden die kunnen toveren op de fiets. Het zijn ware helden, wat er dagelijks van hen wordt gevraagd, het grenst soms aan het onmenselijke. Ik kan mij daar behoorlijk druk over maken. Tja…. Naar de Tour kijken is niet alleen ontspanning, maar toch wil ik geen dag missen. Want de magie van de Tour valt niet te evenaren.

Daarom zit ik vanaf vandaag gekluisterd aan de buis en zal ik maandag 24 juli weer gaan werken met “vierkante” ogen. Dat is het resultaat van drie weken Tour kijken. Maar in die drie weken hoop ik mooie beschrijvingen te kunnen maken. Ik kan niet wachten. Zal Jos van Emden vandaag geschiedenis schrijven door de dagzege op te eisen? Lees het later hoe zijn dag en die van mij is verlopen.