Remco Evenepoel zorgt voor een apotheose

Hora est…  De Franse Kunstwereld kent mooie traditie. Bij iedere toneelvoorstelling komt er een acteur op het podium met een staf waarmee hij drie keer op de grond stampt. Zo wordt het publiek gevraagd even stil te staan bij de prestaties van de acteurs en actrices. En hun eerbied te tonen voor de kunst. De UCI bedacht een variant en vroeg de populaire en veelwinnaar Peter Sagan om deze eervolle opdracht te verrichten. Dat doet hij geheel op eigen wijze maar weet de omstanders toch zover te krijgen dat zij in stilte hun eerbied tonen aan de renners.

“Remco Evenepoel zorgt voor een apotheose” verder lezen

Olympische wegwedstrijd

Het was de dag van de wielrenners. Je weet als renner, win je vandaag, dan ben je vier jaar lang de kampioen en mag je dus de regenboog trui dragen. Vanaf de Spelen van 1936 (ook wel, de beruchte Adolf Hitler Spelen) wordt er een olympische wegwedstrijd georganiseerd, zoals we die nu nog kennen. Sindsdien wonnen de Nederlandse wegrenners drie medailles: zilver was er voor Gerrit Voorting in Londen 1948 en Erik Dekker in Barcelona 1992. Hennie Kuiper veroverde het goud in München 1972. De genoemde renners waren destijds allen amateur. Dat was de regel, die vroeger nog gold tijdens de Spelen: Je moest als atleet amateur zijn.

“Olympische wegwedstrijd” verder lezen

Het slotstuk is aan Pogacar!

Het is zover! We zijn aanbeland bij de laatste etappe. Dat houdt ook in dat dit de laatste bijdrage is van ons, Janna van Zon en mijzelf. Drie weken lang hebben wij de lezers van ons stukjes proberen te boeien in onze liefde voor het wielrennen en de Tour de France in het bijzonder. En wat zijn we verwend deze Tour. Spanning was er wellicht minder (tot aan de beslissende tijdrit van vandaag), omdat er één renner was die met kop en schouders bovenuit stak. Tadej Pogacar was getergd door de twee tweede plaatsen in de afgelopen twee jaar. Het krenkte de Sloveen enorm. En ook gister was er weer een staaltje spierballen van Pogacar.

“Het slotstuk is aan Pogacar!” verder lezen

Zondag 21 juli etappe 21 Individuele tijdrit

Monaco – Nice   33.7 kilometer.

Pogacar ‘De mooiste Tour ooit’

‘Een dialoog tussen twee commentatoren Vooraf aan de individuele tijdrit. Veel lof is er voor Jonas Vingegaard; ‘Jonas is een vechter een geweldig renner, verrichtte na wat hem is overkomen een geweldig prestatie. Hij komt volgend jaar terug voor revanche.’

‘De renners wacht vandaag een enorme uitdaging.’ weet Philip Gilbert als verkenner van de individuele tijdrit. ‘Het wordt een stressvolle dag.’

“Zondag 21 juli etappe 21 Individuele tijdrit” verder lezen

Zaterdag 20 juli etappe 20  bergrit

Nice – Col de la Couillole  132.8 km

De vijfde zege voor Pogacar

De Voorlaatste etappe van de Tour 2024 zorgt voor sensatie en spektakel.

4500 hoogtemeters staan de renners te wachten verdeeld over vier cols. Het is vandaag op en af. Heel anders dan gisteren met de mooie vallei-afdalingen waar tijd om eventueel weer aan te kunnen sluiten tot de mogelijkheden behoren. Waarschijnlijk heeft niemand het verloop van deze etappe kunnen voorspellen. 

“Zaterdag 20 juli etappe 20  bergrit” verder lezen

Van 4 naar 5 vingers!

De voorlaatste etappe alweer en ook een beetje met weemoed. En wat voor Tour is dit (geweest). Deze Tour gaat de boeken in als spectaculair. Met dank aan de strijd tussen de twee grootste ploegen in het peloton. Aardig was een staatje waarin een overzicht was te zien met de overwinningen in Pro Tour koersen. Dat kunnen dus ook overwinningen zijn in een grote ronde (dus de Giro en nu de Tour). Als er een klassement gemaakt zou worden, dan zou Pogacar op nummer 9 (!!) staan. Hij heeft in zijn eentje meer (18 in totaal) overwinningen dan de rijkste ploeg van het peloton (INEOS). Dat is in één woord: ongelofelijk. Dat is gewoon niet voor te stellen. De vergelijking met Eddy Merckx (lees, Kannibaal) is nu reeds gemaakt.

“Van 4 naar 5 vingers!” verder lezen

Vrijdag 19 juli etappe 19 bergrit (Koninginnerit)

Embrun – Isola 2000   144.6 km

Een te gekke Sloveen verpletterd zijn tegenstanders

Het getal dertien wordt gezien als een ongeluksgetal Het getal elf is het gekkengetal

De Sloveen Tadej Pogacar rijdt met nummer 11. En wat hij deze Tour laat zien past precies bij dat getal 11. Het is te gek en zelfs meer dan dat, wat Tadej de afgelopen weken heeft gepresteerd. Zelf geeft hij ook aan; ‘Dit is echt te gek! maar ik ben trots en blij.’  Op het podium staat hij breeduit lachend in zijn zestiende gele trui van deze Tour.

De gele, groene, bollen en witte trui

Dat Pagocar de bollentrui – de bergtrui – vandaag overdraagt aan Richard Carapaz (EF Education) gebeurt met een hug en een schouderklop. Het geeft aan dat hij daar vrede mee heeft. Hij komt voor geel dat hem niet meer kan ontgaan.

Voor de man uit Equador heeft de bollenetui veel betekenis, hij won in deze Tour zijn eerste rit, het eerste geel en nu neemt hij opnieuw (de eerste was in 2020) de bergtrui meer naar huis.

Remco Evenepoel (Lotto Soudal) kan de witte – jongerentrui niet meer ontgaan. wat wel spannend blijft is of hij zijn derde plaats nog kan inwisselen voor de tweede. Die vraag wordt hem gesteld. ‘Ik kreeg de indruk dat Jonas niet top was..  maar het lukte mij ook niet om weg te komen. Ach het is geen schande om met de twee keer Tourwinnaar over de streep te gaan. En ik heb nog twee ritten te gaan dus ik geef de tweede plaats nog niet op.’

Biniam Girmay (Intermarche) Voor hem is de begeerde groene trui. De groep vluchters is vandaag zo groot dat alle punten al vergeven zijn waardoor zijn rivaal Jasper Philipsen achter het net vist. Zijn drie rit overwinningen maken de Tour voor de Alpecin renner meer dan geslaagd.

De voorsprong van Girmay is  – gelukkig voor hem – groot genoeg dat hij zelfs na zijn val – waar hij veel kostbare punten misloopt – zicht op het groen weet houden. Vanaf vandaag kan niemand hem meer inhalen.

Beelden van treurnis

Het beeld van Jonas Vingegaard – getroost door zijn van vrouw Trine – zegt alles.

Hoe moedig heeft hij alles maar dan ook echt alles de afgelopen weken gegeven. Heeft zijn ploeg hard voor hem gewerkt. Slechts één keer wist hen daarvoor in de elfde (11de !) rit te belonen. Maar de val van drie maanden geleden – waarvan het werkelijk een wonder is dat hij zich in zo een korte tijd heeft weten te herstellen – blijkt niet goed genoeg. Wat hij echter heeft gepresteerd de afgelopen weken verdient alle respect. Maar de ontlading dat het vandaag er niet in zit, hij niet de benen en conditie heeft van verleden jaar zijn bijna onverdraaglijk om naar te kijken.

Maar alles moet in beeld gebracht worden. De Tour laat vaak een mooie romantische maar soms ook een hele harde en wrede wereld zien .

Nog meer tranen

De grote bus met renners komt 41 minuten later binnen. Daar achter druppelen de sprinters binnen.  Helaas weet de Franse sprinter Arnaud Demare (Arkea) de door de jury vastgestelde tijd niet te halen. Hij zal morgen niet meer mogen starten. Het is een schrikbeeld voor iedere renner de Tour niet te kan uitrijden. En ook hier vloeien er tranen.

Etappe verloop 

Voormalig wielrenner Philip Gilbert geeft al fietsend alvast een voorproefje van de Cols die beklommen moeten worden. Vandaag zijn het drie cols van over de 2000 hoogtemeters. Met gevaarlijke lange afdalingen. Er wordt een bijzondere strijd verwacht. Zal Jonas gaan aanvallen? Hoe reageert Pogacar daarop en wat doet Remco?’ Men gokt dat ook deze dag voor Pagacar zal zijn.

In een interview zegt Jonas Vingegaard; ‘In deze etappe zal iedereen moeten afzien, ik ga gewoon mijn best doen.’ Of hij vandaag alles gaat geven met de kans dat hij zijn tweede plaats aan Remco Evenepoel kwijt raakt? ‘Ik wacht af en zie wat er vandaag gebeurt.’ Voor Jonas is het wel weer genoeg om steeds maar weer dit soort vragen te moeten beantwoorden. Dan is Wilco Kelderman aan de beurt in de hoop dat hij spraakzamer is.  Wat het plan van Visma deze dag is. ‘Hoe gaan jullie dit tactisch aanpakken?’ maar ook Kelderman laat niet het achterste van zijn tong zien. Je moet als journalist van goede huizen komen of betere vragen stellen om de renners uit hun tent te lokken.

Al bij de eerste klim moeten heel wat renners in hun eigen tempo gaan rijden om deze dag zo economisch mogelijk te overleven. ‘Het wordt een lange uitputtingsslag.’ wordt er voorspeld. Matteo Jorgenson en Wilco Kelderman  (Visma Lease a Bike) verrichten beulswerk en leiden de overgebleven renners waaronder ook Richard Carapaz met rugnummer 111. Hij is op jacht naar de bergtrui en niemand legt hem daarbij een strobreed in de weg.

Terwijl de renners zich naar de hoogste geasfalteerde top van Europa zwoegen  (2082 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.9)  ontspint zich een aardig gesprek. Volgend jaar worden er minder sprint-etappes verwacht . ‘Het valt natuurlijk niet mee om een Tour samen te stellen waar alle verschillende type renners een kans hebben op een ritwinst.’ Naar de mening van de commentatoren zijn er dit jaar teveel bergetappes. ‘Wat hebben de renners die niet 65 kilogram wegen of nog minder hier te zoeken? Er moeten meer ritten komen voor de klassieke renners. ‘

Maar wordt er onmiddellijk toegegeven; ‘De Tour heeft ook te maken wat er in welke streek mogelijk is, bovendien zijn er in de weekenden spectaculaire ritten gewenst om zoveel mogelijk publiek te trekken.’ Er wordt wel ingezien dat het geen eenvoudig vraagstuk is voor Thierry Gouvenou. 

Richard Carapaz is geboren in Equador op een hoogte van meer dan 2028 die renners nu moet overwinnen. Genetisch gezien heeft hij een grote voorsprong op de andere renners. Hij heeft zijn zinnen op de bergtrui en weet deze ook te veroveren.

De afdaling van een half uur waar de renners zich met de haarspeld bochten meebewegen is magnifiek om te zien. De man achterop de motor laat weten. ‘Dit zijn zulke unieke momenten om die te mogen beschrijven. Het is hier letterlijk en figuurlijk adembenemend mooi.’

Morgen weer een nieuwe dag

Zoals het er nu naar uit ziet lijkt de ritwinst vandaag voor één van de vluchters. Het huzarenstukje van de Visma renners Jorgenson en Kelderman is een feest om naar te kijken. Zij rijden zo goed als de hele dag voorop bepalen het tempo en toch krijgt geen van deze twee de prijs voor de strijdlust. Die gaat naar Carapaz, het is zelfs zo tragisch dat de ritwinst hun neus voorbij gaat. Met een voorsprong van tegen de vier minuten van de gele trui maakt Jorgenson zich los van de kopgroep, hij krijgt nog even Simon Yates achter hem aan en ook Carapaz doet een poging maar de Amerikaan weet stand te houden.  Hoe zou het nu gaan in de ploegwagen van Visma Lease- a Bike… rekenen zij zich al rijk of vrezen zij alsnog voor het gele gevaar?  Die vrees blijkt terecht. ‘Hij is verplicht aan zijn eigen ik om in de aanval te gaan.’ wordt er gejubeld bij de Belgen. Het is werkelijk te gek voor woorden hoe de man met rugnummer 11 op verpletterende wijze zijn achterstand op de koploper weet weg te werken. Zijn ploeg kwam voor het geel en hij krijgt het geel!

Het plan van Visma Lease a Bike valt ook vandaag weer geheel in duigen.

Natuurlijk moet de beste renner winnen en in deze Tour is er maar onvoorwaardelijk de beste en dat is Pogacar! Die eigenzinnige de man die alles kan, die zoveel lol in het wielrennen uitstraalt en waarbij je nooit het gevoel krijgt dat hij lijdt en moet afzien.  ’ Ja ik ken deze bergen goed, heb er veel getraind en de benen waren goed.

Ik had er eerlijk gezegd niet op gerekend dat Jorgenson zo snel was en ik voelde in de laatste kilometer ook wel mijn benen. Dacht ook dat hij de rit zou gaan winnen maar ja…en dan is daar een ietwat satanisch lachje.

Hij zal geen vrienden zijn met Visma maar natuurlijk is hij teveel topsporter om ook niet tijdens het interview zijn respect uit te spreken voor Matteo Jorgenson.

Deze weet er nog net uit te brengen: “Ik zat er zo dichtbij. ‘Ik heb alles gegeven.’

Aan hem en zijn teleurgestelde ploeggenoten om vanavond weer de knop om te zetten voor de dag van morgen want dan wachten opnieuw de bergen.

Pogacar toont andermaal zijn spierballen

De tour nadert zijn absolute apotheose. Is het gedaan? Nee, maar na vandaag zal dat wel wellicht wel het geval zijn. Of Vingegaard moet nog een konijn uit de hoge hoed toveren. En dat konijn kan zomaar de Col de la Bonette zijn. Die heb ik dinsdag zelf mogen beklimmen en ik moet zeggen, dat voelde niet fijn. De renners zullen heel veel moeite hebben met de rit van vandaag. Het is echter ook bekend terrein, want de finish op Isola2000 is door veel renners reeds verkend. Ik hoop voor hen dat ze dat ook meteen voor de Col de la Bonette hebben gedaan.

Col de la Bonette is een geniepige berg

Wat maakt deze etappe nu zo lastig? Het zijn de twee bergen van Buitencategorie die het lastig maken. De renners moesten eerst de Col de Vars beklimmen. Dat is een berg van iets meer dan 2100 meter hoogte en vrij lang, 18.8 kilometer. Het gemiddelde stijgingspercentage valt wel mee, maar dit is een berg voor Vingegaard. De Deen houdt van lange, lastige beklimmingen. Dat is uitermate geschikt voor zijn manier van rijden. Pogacar moet het van de korte explosieve beklimmingen hebben. En laat dat aspect nu terugkomen in de Col de la Bonette.

De afgelopen weken heb ik de Tour ‘vooruit’ gefietst en de Col de la Bonette vond ik echt de zwaarste. De berg is de hoogste geasfalteerde weg van Europa. Van tevoren werd er al gesproken dat dit de zwaarste beklimming van de Tour de France 2024 zou worden. Waarom dan de zwaarste? Omdat het zo ongelofelijk variërend is, het 22,9 (!!) kilometer lang is. Wat echt heel lang is. Vanaf kilometer 3 begint het. Als je naar het routeboek kijkt klopt het gemiddelde stijgingspercentage wel, maar er wordt niet bij verteld dat het extreem van laag naar hoog springt. Er zitten korte afdalingen in gevolgd door stukjes van 15%, 16%, 17%, 21% en een uitschieter naar 23%. Dat was voor mij een enorme sloper. Ik moet het hebben (zie Vingegaard) van de lange, gelijkmatige stukken. De afgelopen weken voelde ik mij echt in vorm, maar dinsdag had ik het gevoel of ik een zak aardappelen op mijn rug had zitten. Het is tussen kilometer 3 en kilometer 7 alleen maar op en af. En dan bedoel ik met op, ook echt op. Extreem steil op. Volgende week ga ik de berg zeker nog een keer beklimmen. Want het is mijn eer te na om niet lekker een berg op te kunnen rijden, maar ik vond dit echt de next level. Dus ik ben heel benieuwd hoe het peloton deze twee bergen (en dan speciaal de Bonette) gaat verteren.

Pogacar fan

Speciale aandacht zal er zeker zijn voor het titanengevecht tussen het leidende drietal in het Algemeen Klassement. Zal er nog een verschuiving komen of gaan de drie musketiers in de huidige volgorde zondag de tijdrit in? Mijn gevoel zegt dat er nog wel wat staat te gebeuren. Ik ben een Pogacar fan. Volgens mij heeft iedereen dat tussen de regels door wel kunnen lezen. Waarom? Gewoonweg om zijn manier van rijden (aanvallend), zijn prettige voorkomen en de absolute wil om te winnen. Dat laatste heeft Vingegaard ook, maar Pogacar kan echt tot het uiterste gaan om zijn doel te bereiken. Dat spreekt mij enorm aan. Vingegaard is een geweldig talent. En ik vond zijn rijden de afgelopen twee Tours echt heel goed. Maar de Pogacar die dit jaar in de rondte rijdt is niet de Pogacar van de afgelopen twee jaar. In alles is de Sloveen verbeterd. Dat komt zeker door zijn andere manier van aanpak en dat is ook te danken aan zijn nieuwe coach, Sola. Maar wat mij opvalt is de frisheid van de Sloveen. Pogacar is ongelofelijk fit. Verteerd als geen ander, de zware beklimmingen. Alleen de etappe waarin Vingegaard hem op de meet klopte, was de Sloveen minder. Maar toen was Vingegaard erg sterk, had hij de hulp van Roglic heel hard nodig en maakte Pogacar een enorme fout door niet genoeg te eten en te drinken. De afgelopen week zie je hem (zeker als je er op let) dat (bijna overdreven) wel doen. En dat maakt hem (met het uitstekende materiaal wat ze bij UAE hebben) tot de beste renner op dit moment die op een fiets rondrijdt. De Sloveen is het supertalent, die zijn gelijke niet kent. Veel zal vandaag afhangen van hoe Visma/Lease-a-Bike gaat rijden. Gaan ze de koers hard maken of wachten ze totdat Vingegaard de Col de Vars en Bonette opdraait en gaan ze dan volle bak?

Voor mij was de Col de la Bonette een verschrikking

Ik kon het niet laten. Ook ik heb mij vanmiddag gewaagd aan de Col de la Bonette. En eenmaal boven kon ik concluderen dat deze col mij heel erg pijn deed. Ik vond de gehele klim niet fijn. Het gaat maar op en af met extreme verschillen in stijgingspercentages. De Col de la Bonette werd dan toch niet de scherprechter die we hadden gehoopt. Er was al snel een groepje weg met klimmers. Daaronder Simon Yates (die van Alula), Hindley, Carapaz (alweer van het bedrijvige EF), Wilco Kelderman en Jorgenson (beide Visma/Lease-a-Bike). Het leek er dus al snel op dat VLB de strijd om het geel hebben opgegeven. En dat ze gingen voor etappewinst. De voorste groep reed goed samen en de voorsprong steeg al snel naar 4 minuten. Daarachter was het vooral de controle van UAE. Met 6 man sterk was Pogacar omringt door een sterke groep en als maar aantonend dat Pogacar de beste ploeg in deze Tour om zich heeft. Maar niet alleen heeft hij de beste ploeg. Op 8,5 kilometer van de top van Isola2000 ging Pogacar er hard vandoor en liet hij Evenepoel en Vingegaard staan alsof ze stil stonden. Vingegaard is gewoon niet de renner van de afgelopen twee jaar. De Deen is niet bij machte om de Sloveen ook maar een beetje te volgen.

Pogacar is te goed!!

Als Pogacar op de gaspedaal gaat staan, dan is er geen houden aan. Het beeld op 6,8 kilometer was veelzeggend. Kelderman keek even opzij en zag een gele flits voorbij gaan. De mimiek op zijn gezicht sprak boekdelen. “Mijn hemel, hoe kan je deze man tegenhouden”, je zag het de renner van VLB denken. Het was te danken aan Mikel Landa (helper van Evenepoel) dat Vingegaard en Evenepoel niet meer tijd hebben verloren. Landa reed een uitstekende beklimming. Maar voor de strijd om de gele trui was het allang niet meer te doen. Tadej is de beste. Op 4,5 kilometer probeerde Evenepoel het, maar hij kreeg Vingegaard niet uit het wiel. Landa werd bedankt voor het harde werk. Met nog 4 kilometer te gaan was er nog steeds ritwinst voor VLB in het verschiet. Pogacar was inmiddels van 2:30 minuut achterstand naar 40 seconden. Inmiddels haalde Pogacar ook Carapaz in. Alleen Yates en Jorgenson zaten nog voor hem. Het was een fantastisch schouwspel. Vanuit de lucht zag je dat Pogacar als een havik op Yates en Jorgenson neerdaalde. Op 3 kilometer had Pogacar ook Yates achterhaald.  De volgende was De Amerikaan van VLB. Arme Jorgenson. Dan rijdt je een geweldige etappe, maar er is nu eenmaal één renner geweldig goed. Inmiddels was het verschil met zijn achtervolgers al opgelopen naar 1:30 minuut. Pogacar was ontketend. Op 1,8 kilometer had Pogacar beet. En de macht waarmee Pogacar Jorgenson liet staan, was pijnlijk. Het was van tevoren een plan van VLB, maar in deze vorm kunnen ze bij VLB elk scenario bedenken, maar het gaat ze niet helpen bij de Nederlandse ploeg. Pogacar slaat VLB enorm hard om de oren. Op 900 meter van de finish keek Pogacar nog even om. Net alsof hij wilde vragen: ‘waar blijven jullie?’. Maar er komt niemand, want Tadej Pogacar laat op de Koninginnerit zien dat hij de allerbeste is. Wat een etappe!! Jorgenson werd op 21 seconden tweede, wat nog heel knap was. En Yates werd derde op 40 seconden. Daarachter was de lijdensweg van Vingegaard te zien. Samen met Evenepoel streden ze nog om de vijfde plaats op 1:42. Een enorme draai om de oren van Vingegaard. Mooi waren de beelden na afloop. Vingegaard die steenkapot in de armen van zijn vrouw viel. En aan de andere kant was er Pogacar die zichtbaar zo goed uit zag. Het was goed te zien dat Vingegaard beseft dat hij de Tour heeft verloren, wat geen schande is. 1) gelet op waar hij vandaan komt na zijn ongeluk en 2) en als hoofdreden, er staat geen maat op Pogacar. Toch gaf hij na de finish aan dat de Bonette vreselijk zwaar was. Gelukkig ook voor mij, want dan was ik vandaag niet de enige.

Morgen een nieuwe bergetappe, alleen die is wel iets minder zwaar dan die van vandaag!

Donderdag 18 juli etappe 18 heuvelrit

Gap – Barcelonnette 178.8 km.

Een zegevierende Campenaerts

Hoewel de kijker de afgelopen dagen niets tekort gekomen aan natuurschoon, vindt Thierry Gouvenou ( architect van de Tour etappes) etappe 18 als één van de mooiste landschap en vergezicht etappe van deze Tour. Door gebruik te kunnen maken van  drones wordt de kijker deelgenoot van het gebied waar de renners hun ruggen krommen, zich geselen omdat dit nu eenmaal de Tour is. 

“Donderdag 18 juli etappe 18 heuvelrit” verder lezen

De vluchters worden eindelijk beloond

Wat een rit weer gister. Je kwam oprecht ogen en oren tekort. De aanvallen waren niet meer te tellen. Visma/Lease-a-Bike (VLB) zat op een tweespoor. Of rijden voor de etappewinst (ze hebben er pas 1 – Vingegaard) of rijden voor Vingegaard. Ze kozen in eerste instantie voor de eerste optie. En achteraf heeft dat Vingegaard gered. Want toen Vingegaard in de finale alleen kwam te zitten, werd hij gered door zijn VLB collega’s (Bennoot, Van Aert en Laporte). Als de toppers hun slechte dag hebben gehad, dan hebben zowel Pogacar (de rit die Vingegaard won) en Vingegaard (gister) deze dag reeds gehad. Alleen als je echt sec kijkt naar de frisheid van beide, dan staat Pogacar op dit moment op eenzame hoogte.

“De vluchters worden eindelijk beloond” verder lezen

Woensdag 17 juli etappe zeventien bergrit

Saint Paul – Trois chateau – Super – Dévoluy 177.8 km.

Vingegaard zwaar onder druk gezet

‘Als het geen sprint etappe is, dan weet je dat het een zware etappe gaat worden’, Wout van Aert weet waar hij over praat. Zijn ploeg Visma – Lease – a- Bike (VLB)

heeft deze zeventiende rit op hun lijstje staan. En Wout rijdt zich ook onmiddellijk naar voren kijkt even achterom wie er met hem zit en trekt door. Hij verricht opnieuw beulswerk en dat telt eveneens voor zijn ploeggenoten.  Wat Tiesj Benoot vandaag laat zien is in één woord grandioos. ‘Jammer dat wij niet met ons vieren vooraan konden blijven, dan had ik zeker kans gemaakt op ritwinst.’ Het is maar weer het zoveelste bewijs dat er meer verrassingen dan zekerheden zijn in de wielersport.

“Woensdag 17 juli etappe zeventien bergrit” verder lezen

Carapaz wint, maar weer een tik voor VLB

De renners maken zich vandaag op voor een nieuwe koersdag en de rit in Zuid-Frankrijk gaat vandaag van Saint-Paul-Trois-Chateaux naar Superdévoluy. De rit staat te boek (volgens het routeboek) als Heuvelachtig. En dan zit het lastige gedeelte van deze etappe in de staart. Op 38 kilometer van de finish beklimmen de renners achtereenvolgens de Col Bayard (2e categorie), Col du Noyer (1e categorie – 7,7 km á 8,1 kilometer) en tot slot de korte klim naar Superdévoluy. De vraag zal zijn of Vingegaard het vandaag al aandurft om tijdwinst te boeken. Of dat hij toch wacht tot vrijdag. Ik heb nog steeds last van de rit op de Col de la Bonette. Dat wordt echt de scherprechter in de laatste week.

“Carapaz wint, maar weer een tik voor VLB” verder lezen

Dinsdag 16 juli etappe 16  Vlakke rit

Gruissan – Nîmes  188.6 kilometer

Derde overwinning voor Jasper Philipsen

“Wij zijn er op gebrand deze etappe te winnen”, is het antwoord van Mathieu van der Poel (Alpecin) op een vraag van een journalist. Of morgen de Tour eindigt voor de sprinters want daarna valt er weinig meer te halen, wordt zo her en der gesuggereerd en geïnformeerd. Dan staan de renners en zeker ook de sprinters hele pittige dagen te wachten. Er moeten weer vele hoogtemeters overwonnen worden. Toch lijkt het er op dat de meeste sprinters de Tour in Nice gaan beëindigen. Veel van hen met De Olympische Spelen in het achterhoofd. De Tour is een goede training.

“Dinsdag 16 juli etappe 16  Vlakke rit” verder lezen

De Vlam uit Ham doet het weer!

Vandaag wordt beschouwd als de laatste kans voor de sprinters om nog een etappe te winnen in de Tour van 2024. Morgen en overmorgen volgt dan nog een heuvel etappe, maar vandaag moet het lukken om de sprinters in positie te krijgen voor de eindsprint. Het vervelende alleen voor de overgebleven sprinters (Cavendish, Philipsen, Girmay en Van Aert) dat er niet veel ploegen meer zijn die willen rijden. En daarbij zal Visma/Lease-a-Bike ook niet vol vandaag gaan rijden voor Van Aert, gelet op de dagen die nog komen gaan. We rijden vandaag richting de mooie studentenstad Nimes. Onderweg komen de renners 1 bergje tegen van de 4e categorie.

“De Vlam uit Ham doet het weer!” verder lezen

De tussenbalans

Waar staan de verschillende renners vandaag? Eerst terugkomend op de rit nog van gister. Eigenlijk op het gehele weekend. Daarbij twee identieke uitslag en verloop, maar toch met een ander vertrekpunt. Gister was het echt aan Visma/Lease-a-Bike (VLB) om de koers zo hard mogelijk te maken. De tactiek/strijdplan van de afgelopen twee jaar werd uit de kast gehaald. Een scenario wat de afgelopen twee jaar er ook voor gezorgd heeft dat Vingegaard de Tour de France won. En na zaterdag konden ze ook bijna niet anders. Het enige wat kon was toch om te wachten tot de laatste dagen, maar ergens vonden ze te laat bij Nederlands grootste wielerploeg. Echter het strijdplan werd teniet gedaan door toedoen van 1 man……

De Chipsgooier en vliegende slipper

Pogacar staat op dit moment op eenzame hoogte. Deze conclusie kunnen en mogen we nu wel stellen. Is daarmee de Tour gedaan? Dan is het voorzichtige antwoord: Nee. Een hongerklop, pech, ongeval of zelfs Covid zouden een spelbreker kunnen zijn. Gister overigens was daar bijna weer zo’n moment. Zaterdag was er al de ‘chipsgooier’ en gister werd de Sloveen bijna geraakt door een slipper. Weer was het zo’n idioot die mee rende met Pogacar. Alleen de man (lees, Malloot, gek, Idioot) verloor zijn slipper, die vervolgens voor zich uitschoof en onder de wielen van Pogacar belandde. Pogacar reed er niets vermoedend overheen en keek pas achterop toen hij over de slipper was heengereden. Het deerde de Sloveen niet echt, maar je moet er toch niet aan denken wat er wel had kunnen gebeuren. Ooit was er een tasje met Armstrong. De Amerikaan bleef met zijn stuur achter een plastic tasje hangen, die een supporter mee had en waar waarschijnlijk haar bammetjes in zaten. Puur op basis van de prestaties moeten we wel eerlijk zijn, dat Pogacar echt weinig laat zien wat zijn prestaties zou kunnen verminderen. Het mooiste beeld vond ik gister op 6 kilometer onder de top. Pogacar, die een drinkbus met water kreeg aangereikt. Hij zat toen al kilometers lang achter het wiel van Vingegaard. De Deen reed zichzelf helemaal leeg in de hoop dat de Sloveen zou breken. Iets wat de VLB ploeg daarvoor al had gedaan en wat succes had, want alle UAE renners waren er al vanaf gereden.

Voor mij het moment……

Pogacar kreeg dus de bus aangereikt. En toen zag ik de toekomstig winnaar van de Tour rijden. Pogacar ging rechtop zitten. Hij draaide in alle rust de deksel van de bus om en gooide de inhoud (water) over zijn helm en nek. En vervolgens gooide hij de bus achteloos weer weg. De manier waarop hij dat deed, werd door een renner gedaan die volledige controle heeft op alles. Een kilometer na deze gebeurtenis volgde de demarrage die Vingegaard uiteindelijk te machtig was. Je zag het toen ook in de ogen van de Deen. “oh, mijn god, ik verlies hier de Tour. Ik heb er alles aan gedaan, maar deze man is gewoon te sterk!”. De wanhoop straalde er vanaf. In het begin was het gaatje nog enige tijd 10 seconden. Maar met nog 4 kilometer te gaan gaf Vingegaard zich gewonnen. Als een bokser die al voor de tweede keer acht tellen rust kreeg om te herstellen. De Deen schokschouderende ook de laatste kilometers door. Daar waar Pogacar mooi op de fiets bleef zitten. Het masterplan van VLB was ontoereikend gebleken. De ploeg had inderdaad de UAE ploeg opgeblazen, maar ook zichzelf. En toen de rookwolken waren opgetrokken, stond 1 man nog fier overeind….. en die man droeg de gele trui! Pogacar kreeg zodoende de voorsprong die hij nodig had en waar ze bij UAE van tevoren naar streefde om goed door de laatste week te komen.

Wat brengt de laatste week?

Waar liggen de kansen van VLB en Vingegaard nog om het nog spannend te maken? Daarvoor moet je goed naar het routeboek kijken. Vandaag de rustdag en die zal voor VLB zeer wenselijk zijn. Willen ze nog wat doen bij de geel/zwarte brigade van VLB, dan zullen ze toch weer hetzelfde scenario moeten gebruiken als gister. De etappe van vrijdag en zaterdag lenen zich daar nog voor. Woensdag en Donderdag zijn zeker ook pittig, maar heeft niet de zwaarte van de vrijdag en zaterdag.

Dinsdag: een vlakke etappe, waarbij de sprinters voor een van hun laatste kansen kunnen gaan

Woensdag: Een gecategoriseerde heuvel etappe met een beklimming van een 3e, 2e en 1e categorie berg (Col du Noyer) op 11 kilometer van de finish. Maar dit ligt Pogacar beter.

Donderdag: Weer een heuveletappe met maar liefst 5 beklimmingen van de 3e categorie, maar niet zwaar genoeg om UAE op voorhand pijn te doen

Vrijdag: De kans voor Vingegaard om nog wat te doen. 4400 hoogtemeters moeten de renners trotseren met de slotklim naar Isola 2000 (1e categorie, maar wel 16,1 kilometer lang). En daarvoor twee beklimmingen van de Buitencategorie. De Col de Vars (18,8 km tegen 5,7% gemiddeld) en de Cime de la Bonette (22,9 km tegen 6,9%). Het kan zomaar de dag zijn dat Vingegaard deze vandaag op de rustdag aanvinkt als zijnde zijn laatste kans

Zaterdag: Mocht het Vingegaard de dag ervoor niet zijn gelukt, dan heeft hij nog een laatste kans op zaterdag. Inmiddels zijn we dan al bij finishplaats Nice aanbeland. De kans dat Vingegaard zaterdag zal slagen zal klein zijn. Weliswaar zijn er drie beklimmingen van de 1e categorie, maar de verwachting is dat VLB pogacar daar niet op zal breken

Zondag: De tijdrit. Mocht Vingegaard wel slagen in zijn opzet om tijd terug te pakken, dan is een tijdrit op de slotdag natuurlijk wel het summum. Van Monaco gaan ze weer terug naar Nice. De moeilijkheid in deze rit zit hem op 11,2 kilometer waar de top van de La Turbie ligt. Een bergje van de 2 categorie, maar waar je als zeer goed tijdrijder (veel) tijd kunt terugpakken. Het is een tijdrit van 33,7 kilometer lang, die glooiend is en waar de beste tijdrijders boven zullen drijven. Een revival van de Tour van 2020 zou geweldig zijn.

Wie herkent de beelden niet van een grauw uitziende Roglic. Diens helm om half elf vastzat op zijn hoofd. Pogacar moest toen 57 seconden goed maken. De rit ging naar de top van La Planche Belles Filles. En het werden er uiteindelijk 1 minuut en 21 seconden. Zaterdag zal ik nog een keer terugblikken naar dat geweldige slot, die de herinnering van Fignon en Lemond weer levendig maakte.

Zondag veertien juli etappe vijftien  Bergrit

Loudenvielle – Plateau De Beille 197.7 km.

Pogacar zet de Tour naar zijn hand

Vandaag is er voor het eerst geen medisch peloton, alle renners kunnen starten.

De UCI geeft wel een bulletin uit waarin bekend wordt gemaakt dat het dragen van mondkapjes verplicht is en er een strengere controle komt bij de start, finish en bussen.

Uit de verschillende interviews blijkt dat de renners behoorlijk moe zijn. Het tempo ligt hoog en zoals vaak te horen is; het zijn de benen die moeten spreken. ‘Daar hangt alles van af.’ De zwaarte van Tour eist zijn tol. ‘De Tour is van een buitencategorie.’

“Zondag veertien juli etappe vijftien  Bergrit” verder lezen

De dag van de beklimming naar Plateau de Beille!

We zijn gister dan echt begonnen met een geweldige finish van de etappe. Door vele volgers (zeker na woensdag) werd aangegeven dat er vanaf dit weekend gefietst zou worden op het terrein van Jonas Vingegaard. Het kan zijn dat Visma/Lease-a-Bike (VLB) alles op de laatste week gooit. Maar vorig jaar (met Kuss en Roglic aan zijn zijde) reed VLB zo’n hoog tempo dat het de concurrentie vermorzelde. Nu was het UAE met een perfect strijdplan. Al gaf Pogacar ook wel eerlijk toe, dat de finish gister op Col de Saint-Lary Soulan meer op intuïtie gebaseerd was.

“De dag van de beklimming naar Plateau de Beille!” verder lezen

Zaterdag 13 juli etappe veertien Bergrit

Pau – Saint – Lary – Soulan Pla- D’Adet  151.9 kilometer

Een oppermachtige Pogacar

De dertiende etappe begint zorgelijk. Gisteren tijdens de sprint is de Belg Amaury Capiot (Arkea) lelijk gevallen. Hoe hij naar de wagen gedragen moet worden is vreselijk om aan te zien. De verbazing van de commentatoren die vanochtend  het slachtoffer weer op de fiets zien zitten doet hen bijna in sprookjes geloven. Dit had niemand voor mogelijk gehouden. Hij komt voor de microfoon om zijn verhaal te doen wat er gisteren nu zo fout is gegaan. Zijn verhaal klinkt heel plausibel. Het was de gekregen kop- een elleboogstoot van Maxim van Gils die hem letterlijk en figuurlijk het meest heeft getroffen. Al snel na de start schudt de Capiot treurig het hoofd, de opgelopen pijnen zijn te heftig, hij heeft het geprobeerd maar dat is tegen beter weten in. Diep bedroefd stapt hij in de ploegwagen. Dit intense verdriet is weer zo een voorbeeld hoe belangrijk en fantastisch de renners het vinden om mee te kunnen doen aan deze heroïsche en magische Tour de France.

“Zaterdag 13 juli etappe veertien Bergrit” verder lezen

Pogacar slaat keihard terug

Eindelijk, de Tour gaat nu echt beginnen. De strijd tussen de twee topfavorieten Pogacar en Vingegaard ook. De handschoenen gaan uit en de strijd kan losbarsten. Ik zit er klaar voor en ik pak er een bak met popcorn bij, want de Tour ligt voor eenieders gevoel helemaal open. Ook al is het verschil op dit moment meer dan 1 minuut. De renners krijgen twee bergen van de Buiten categorie voor de kiezen. Zoals gezegd, de Tourmalet en de Col de Saint-Lary Soulan. Vergis je niet in de laatste. Dat is een klim met een hele lastige aanloop, waarbij kilometer 2 en 3 niet onder de 10,5% stijgingspercentage komen. Voor de mensen die een beetje weten hoe dat voelt, gaat dat echt pijn in de benen doen.

“Pogacar slaat keihard terug” verder lezen

Een nieuwe overgangsetappe

De Tourkaravaan trok vandaag naar de ‘Nederlandse’ stad Pau. Het parkoers is glooiend en heuvelachtig. Voor de sprinters met enige klimmersbenen; Van Aert, Girmay en Philipsen moet dit appeltje, eitje zijn. Die worden er niet afgereden. Tenzij er weer een ouderwetse monsterontsnapping is. Ik schreef van de week al over de ontsnapping waarmee Chiappucci beroemd is geworden. Het was de start van een mooie carriere. Als ik heel diep graaf herrinner ik mij als klein jongetje en (toen al) enorme fan van de Tour één ontsnapping. Die van Teun van Vliet en Henri Manders in 1985 en de grootste ontsnapping ooit in de Tour van Thierry Marie.

“Een nieuwe overgangsetappe” verder lezen

Donderdag 11 juli etappe 12 vlakke rit

Aurillac – Villeneuve  – sur – Lot  203.3 kilometer

Een peperdure rekening voor Primoz Roglic

De Brit Fred Wright  (Bahrain Victorius) had gisteren een vreselijke dag. Eenzaam en alleen was het zwaar zwoegen om de 211 kilometer af te leggen en toch bleef de wil om uit te rijden. Helaas kwam de moedige renner na deze heroïsche solo tocht te laat binnen en moest hij totaal uitgewoond en ontgoocheld de Tour verlaten. Bij binnenkomst stonden nog een aantal  trouwe fans, zij beloonden hem met een warm applaus.

“Donderdag 11 juli etappe 12 vlakke rit” verder lezen

Een sprintersdagje

Wat een wedstrijd was het gister. Het is altijd heerlijk om nog een keer terug te kijken naar een etappe, maar de etappe van gister leent zich daar uitstekend voor. Vingegaard was goed. Beter dan Pogacar en dat was niet verwacht. Maar Vingegaard was echt diep gegaan en dat zag ik minder af bij Pogacar. Vingegaard tekende wel behoorlijk na afloop. Dat had ook te maken met alle emoties, die er vervolgens uitkwamen. Maar Pogacar oogde wel frisser.

“Een sprintersdagje” verder lezen

Woensdag 10 juli elfde etappe een bergrit

Évaux – les – Bains – Le Loran 211 kilometer

Vingegaard overtroeft Pogacar

Iedere kijker die gisteren met veel chagrijn keek naar de prestaties van de renners en dat de wielersport onwaardig vond, krijgt vandaag een juweel van een etappe te zien. De bergrit door het Centraal Massief  is een rollercoaster geworden.

‘Dit is een rit voor mannen met ballen’, wordt er enthousiast gejubeld.

Die Remco toch… hij heeft met zijn uitspraak van afgelopen zondag de commentatoren aardig geïnspireerd. Een andere uitspraak na de dag van gisteren is;

“Verveling is een kunst.”

“Woensdag 10 juli elfde etappe een bergrit” verder lezen

Etappe 10

De grote vraag voor vandaag zal zijn of er een aanval komt vanuit de top van het klassement. Durft Pogacar nog een poging te wagen om het verschil tussen hem en de rest groter te maken? Pogacar moet het hebben van de korte venijnige klimmetjes. Pogacar is daar gewoon beter in dan Vingegaard, die het juist moet hebben van de lange beklimmingen. Die komen in de derde week pas aan bod. Dus ik kan mij heel goed voorstellen, dat Pogacar vandaag of morgen voor zijn kansen gaat. En vergeet niet dat er vandaag maar liefst 4000 hoogtemeters beklommen moeten worden. Dan zijn het wel niet 1e of Buitencategorie beklimmingen, maar het is ook niet zo dat het een makkie is.

“Etappe 10” verder lezen

Dinsdag 9 juli etappe tien vlakke rit

Orléans – Saint – Amand- Montrond 187.3 km.

Philipsen eindelijk juichend over de streep

Terwijl sommige commentatoren gapend achter hun microfoon zitten, kijkers snakken naar spanning, lijkt het gesprek van de dag te gaan om dát wat er dertien jaar geleden gebeurde;  Dé spectaculaire waaier etappe waar Nikki Terpstra een onvergetelijke hoofdrol vervulde. Zijn naam wordt ook veelvuldig genoemd. Er wordt gesproken over de mooiste etappe ooit.

“Dinsdag 9 juli etappe tien vlakke rit” verder lezen

De (mogelijke) waaier etappe

Alle trouwe volgers van de Tour hopen dat de voorspelling vandaag uit zal komen en dat we dan ook echt een waaier etappe gaan krijgen. Het peloton zal vandaag heel alert moeten zijn, want iedereen weet waar het gevaar ligt. Vanochtend in de podcast “In het Wiel” een mooi verhaal gehoord van Nikki Terpstra over de 13e etappe op 12 juli 2013. Echt de moeite waard om dit verhaal nog eens te beluisteren.

“De (mogelijke) waaier etappe” verder lezen

De tussenstand na anderhalve week

We zijn bijna anderhalve week verder en dus kunnen we voorzichtig de opmaak doen wat is opgevallen. Over de rit van gister heb ik aangegeven dat mij deze enigszins tegenviel. Maar dat was meer op het oogpunt dat vanuit de top van het klassement geen schokkende zaken zijn waargenomen. Dat had ik wel een beetje gehoopt. Uiteraard snap ik vanuit het oogpunt van Visma/Lease-a-Bike (VLB) het ietwat laffe optreden. Maar als de kopman nog niet 100% is, snap ik dat ook wel weer. Maar als je (zoals gister) met drie man in de achtervolging bent en met Pogacar, dan zou ik denken dat VLB met het oog op de overige concurrenten (zie vooral Evenepoel) mee had gewerkt om afstand daarvan te kunnen nemen. In plaats van meekoersen hielden zowel Jorgenson, Laporte en Vingegaard zelf de benen stil. Maar uiteindelijk heeft de winnaar over twee weken gelijk, dus we wachten daar rustig op en kijken we of ze bij VLB gelijk hebben gekregen. Maar sympathie hebben ze daarbij niet gekregen. Al waren de journalisten en analisten gister over het rijden van VLB, verdeeld in hun oordeel. De een snapte het wel, dan de ander sprak net als mij over het laffe rijden.

“De tussenstand na anderhalve week” verder lezen

Zondag 7 juli etappe negen Heuvel etappe .

Troyes – Troyes  200 kilometer

Etappe negen is één van de voor veel renners de meest gevreesde etappe van de Tour 2024. De heuvels en de veertien onverharde stroken worden met angst en beven tegemoet gezien. Daar pech krijgen is de grootste angst en hoewel angst een slechte raadgever is, is die angst wel begrijpelijk. Het gravel en de kasseien betekenen grotere risico en valpartijen. Het zorgt mogelijk ook voor sensatie maar je kunt afvragen of zo een etappe thuis hoort in de Tour waar toch veel van afhangt.

‘Bij sommige stroken ligt de weg er slecht bij’, vertelt José de Cauwer die de rit eerder met een elektrische fiets heeft verkend. In de laatste week is er echter wel gewerkt aan de grootste scheuren.

“Zondag 7 juli etappe negen Heuvel etappe .” verder lezen

winst voor Anthony Turgis

Het verhaal van vandaag is natuurlijk de graveletappe. Al maanden zijn de volgers en renners in de ban van deze etappe rondom Troyes. De reden, de rit gaat over 14 (!!) gravelstroken van in totaal 32 kilometer. Gravel wint op dit moment aan populariteit. En de renners in de Tour kunnen hun kunsten nu op de ongewone ondergrond laten zien. Je kunt het een beetje vergelijken met een Parijs-Roubaix klassieker, alleen zijn de kasseien nu vervangen door gravel. Gravel is in de geschiedenis van de Tour de France nog nooit zo prominent aanwezig geweest. De moeilijkheid van sommige stukken zit hem in een gravelstrook direct gevolgd door een beklimming (zoals bij de tweede gravelstrook). Daar zal de onrust van het peloton zeker aanwezig zijn.

“winst voor Anthony Turgis” verder lezen

Monster prestatie van Abrahamsen

Grimay wint deze week voor tweede keer de sprint

“Alle aanvallers verzamelen” schrijft Wieler Revue .

Maar dat is toch een ietwat verkeerde voorstelling van zake want de enige renner die de benen neemt en dat ook 130 kilometer vol houdt is de Noor Abrahamsen (Uno X)

Het is voor hem een eenzame rit die hem trouwens niet lijkt te deren. De groene trui die hij enkele dagen om de schouders had kan hij nu wel vergeten maar de bollentrui mag hij vandaag voor de achtste keer aantrekken. Dat zal zeker tot na de rustdag van a.s. maandag zo blijven. In de komende twee weken zijn er nog heel veel bergpunten te verdienen waar heel veel strijd om geleverd zal worden. Maar vandaag laat hij een huzaren stukje zien waarvoor hij ook de prijs van de strijdlust krijgt.

“Monster prestatie van Abrahamsen” verder lezen

En weer is het Girmay!

Remco Evenepoel won gister de tijdrit en gaf hiermee zijn kansen voor een eventuele touroverwinning een nieuwe boost. Vingegaard daarentegen moest de wonden likken. Bij Visma/Lease-a-bike deden ze het af als ingecalculeerd, maar de realiteit is gewoon dat de Deen nu al op behoorlijke afstand staat. Maar het verhaal was gister toch de straf die de UCI oplegde aan Julien Bernard. Ik schreef het gister al en deed het juist af als mooi en vertederend. De UCI gaf aan dat de ‘eresaluut’ van vrienden en familie voor de Lidl-Trek renner het imago van de wielersport schaadt. Michael Boogerd gaf de UCI gelijk. Ik vind dat een belachelijke straf en redenatie.

“En weer is het Girmay!” verder lezen

Vrijdag 5 juli etappe zeven Nuits – Saint Geroges – Gevrey Chambertin

Tijdrit 25.3 kilometer.

Aan de vooravond van de tijdrit wordt er bij de avondetappe een aardig filmpje getoond waar Tom Dumoulin laat zien dat hij het tijdrit rijden niet verleerd is. Het zit ‘m niet zozeer in het tempo maar wel in zijn houding. Zijn commentaar is van dien aard dat je nieuwsgierig naar de volgende dag. Maar het roept ook iets van nostalgie op. Zoals Tom op de fiets zat, dát was waar je als kijker verliefd op werd.

Het is allemaal geschiedenis geworden,  gelukkig is Tom niet verloren voor de wielersport, hij heeft nu een andere rol die hem op het lijf geschreven lijkt.

“Vrijdag 5 juli etappe zeven Nuits – Saint Geroges – Gevrey Chambertin” verder lezen

De allermooiste discipline van het wielrennen

Als ik ergens naar uitkijk in de Tour de France dan is het naar een etappe van vandaag. Vandaag staat namelijk de tijdrit op het programma. Voor mij de mooiste discipline van het wielrennen. Als kind van 10 zat ik al gefascineerd te kijken in de Tour van 1980 naar Bernard Hinault en de Nederlanders Raas en Oosterbosch. Ik zag mannen op een fiets, die in hun eentje zichzelf helemaal kapot reden. Toen had ik nog niet de kennis over een verzet. Nu weet ik wat voor verzet renners rijden. Ik zag Hinault de proloog winnen en de tijdrit op het circuit van Spa-Francorchamps. De dag na de tijdrit was er de rit over de kasseien (gedeeltelijk parcours van Parijs-Roubaix). Dat was ook de dag dat Bernard Hinault de Tour de France definitief verloor aan onze landgenoot Joop Zoetemelk.

“De allermooiste discipline van het wielrennen” verder lezen

Het ene jaar is de andere niet

Het is de dag nadat het ultieme record van Merckx en Cavendish (meeste overwinningen in de Tour) verbeterd is. Het mooie van records is ook dat er altijd mooie staatjes uit voortkomen. Mark Cavendish wint in de Tour op iedere koersdag een etappe. Natuurlijk als je er 35 wint en er zijn gemiddeld ieder jaar 21 etappes, dan is de kans best wel aanwezig. Maar het is een opmerkelijk feit dat je iedere koersdag een etappe wint. Cavendish wint dus en heft het record. Je zou denken, voor hoe lang? Zal bijvoorbeeld Pogacar dat record gaan breken? Feit blijft dat het tien jaar geleden ondenkbaar was dat iemand dat record van Merckx zou verbeteren. Maar 10 jaar verder en de Manx Missile heeft laten zien dat een renner, waarvan vanaf het begin werd gezegd dat zijn motor te klein zou zijn om wedstrijden te winnen, tot dit soort aantallen in staat zou zijn. Cavendish heeft in alle drie de grote rondes etappes gewonnen (35, 16, 3). Dat maakt het tot een levende legende. Maar niet perse geliefd.

“Het ene jaar is de andere niet” verder lezen

Donderdag 4 juli zesde etappe Mâcon – Dijon 163. km. vlakke etappe

Drie maal is scheepsrecht voor Dylan Groenewegen

De klokken van de kerk in Mâcon luiden het peloton uit op weg naar Dijon, de stad van de mosterd. Wanneer later deze dag de finish is bereikt, hebben de renners 163.5 kilometer afgelegd, depart fictive niet meegerekend. 

Er wordt nog eens nagepraat over de legendarische sprint van Mark Cavendish (Astana) Hoe hij deze wist af te dwingen en zo geschiedenis maakte op zijn 39ste. Dat toch een respectabele leeftijd is voor een wielrenner. Oud wielrenner Bernard Eisel benadrukte nog eens de opofferingen die Cavendish zich het afgelopen jaren heeft getroost. Wat hij zich allemaal heeft moeten ontzeggen.  Ook zijn overgelukkige echtgenote doet een duit in het zakje. ‘Mensen die zeiden; “dat gaat ’m nooit meer lukken naast de anderen die hem nog kansen gaven.” Ook oud ploegleider Patrick Lefevre had zo zijn twijfels. ‘Er is nu zo een sterk sprinters veld.’ Tussen hem en de renner was er een lange periode van triomf doch ook één van afstandelijkheid. Maar natuurlijk was hij blij. ‘Ik heb hem ooit de kans gegeven en daar ben ik trots op.’

“Donderdag 4 juli zesde etappe Mâcon – Dijon 163. km. vlakke etappe” verder lezen

Woensdag 3 juli vijfde etappe  Saint – Jean de Maurienne  Saint – Vulbus

Vlakke rit 177 km.

Yes!!!! Cavendish bereikt waarvoor hij kwam; de 35ste zege

Mathieu van der Poel verveelt zich. Zo een rustig tempo van zo’n 27 km per uur is niets voor hem. Hij probeert de gele trui drager mee te krijgen het is tevergeefs.

‘ De Vlaamse commentatoren  begrijpen MVDP wel. ‘Na de vier pittige dagen voel je je benen en dan kan je maar beter even wat tempo maken.’

Fabio Jakobsen heeft ook last van spierpijn maar is er wel op gebrand om een goede  sprint te rijden. Het geluk mag nu toch wel eens zijn kant opvallen. Hij voelt dat hij terrein begint te winnen. De Galibier heeft hij goed verteerd. Dat telt ook voor Jasper Philipsen. ‘Het was een lastige klim en ik heb de Galibier goed kunnen verkennen’, lacht hij. Vandaag een nieuwe sprint kans of hij na de val vakmaandag nu extra gemotiveerd is? ‘Ach wij proberen altijd ons best te doen, helaas kunnen wij geen joker inzetten op de bepaalde dagen.’

“Woensdag 3 juli vijfde etappe  Saint – Jean de Maurienne  Saint – Vulbus” verder lezen

De 5e etappe is er een voor de sprinters

Amai!! Gelukkig kan de Tour liefhebber, die ik ben even een dagje bijkomen. Vandaag staat er namelijk een nieuw verwacht sprintduel op het programma. Maar de dag van gister was natuurlijk de dag van de overmacht van UAE. In de geschiedenis van het wielrennen hebben we natuurlijk tal van ploegen, die zo oppermachtig waren, gehad die een Tour volledig domineerde. De afgelopen twee jaar hebben we natuurlijk genoten van de Jumbo/Visma ploeg. Maar de overmacht die de UAE ploeg liet zien in de etappe naar de top van de Galibier was indrukwekkend. Met een absolute uitblinker in de Portugees Joao Pedro Goncalves Almeida. De 25-jarige meesterknecht had zich de eerste dagen van de Tour gespaard, maar reed gister in zijn eentje alle favorieten aan gort. Het was ronduit indrukwekkend om te zien, tot wat voor beulswerk de Portugees in staat was. In mijn rijke herinnering van de Tour de France ben ik dat niet vaak tegengekomen.

“De 5e etappe is er een voor de sprinters” verder lezen

Dinsdag 2 juli Vierde etappe Pinerolo – Valloire 139.6 km. Bergrit

Pogacar oppermachtig in het geel

Remco Evenepoel laat zich zien

Mart Smeets – hij wordt nog steeds gemist – schrijft in de Vara gids over de etappe van vandaag; Wie heeft deze route uitgestippeld?  Dat moet een sadist zijn.

Er staat de renners heel wat klimwerk te wachten en een afdaling waar de nodige vraagtekens bij worden gezet.  Het afscheid van Italië wordt door commentatoren met de nodige spijt genomen want het Italiaanse is eten verrukkelijk. De renners daarentegen zijn blij om weer naar Frankrijk te kunnen. De regels voor het publiek zijn in la douce France een stuk strenger. De chaos aan de start en finish was voor sommigen behoorlijk irritant. Mede omdat het Covid-zwaard toch nog – zij het op afstand – boven de hoofden zwaait.

“Dinsdag 2 juli Vierde etappe Pinerolo – Valloire 139.6 km. Bergrit” verder lezen

De 4e etappe op weg naar de Galibier

Het verhaal van gister was natuurlijk de overwinning van Biniam Girmay en Intermaché-Wanty. Ooit begonnen bij een kleine Franse ploeg, Nippo Delko One Provence, die failliet ging en toen opgenomen in de relatief kleine Intermaché-Wanty formatie van Aike Visbeen. De ploeg is en blijft een wonderlijk verhaal. De ploeg werd opgericht in 2008 en reed tot 2021 voornamelijk rond in het continentale circuit. Vanaf 2021 was daar de beloning voor hard werken en werd de World-Tour licentie (deelname aan alle grote rondes) verleend. Als je oprecht wilt genieten wat een touroverwinning doet voor een kleiner team, dan moet je even de beelden terugkijken vanuit de ploegleidersauto op het moment dat Girmay wint. Dat is een fantastisch gezicht en geeft maar weer de magie aan van de Tour de France als een ploeg een etappe wint. Want dat is niet iedere ploeg gegeven. En het wonderlijke is dat in drie dagen Tour nu al twee relatief kleinere ploegen een etappe op zak hebben.

“De 4e etappe op weg naar de Galibier” verder lezen

Maandag 1 juli derde etappe 230.1 km vlakke etappe

Opnieuw een verrassende etappe winnaar

De langste etappe van de TOUR heeft de warmte achter zich gelaten.

Vandaag  27 graden, gezien het dikke wolkendek vreest men zelfs voor wat regen, die gelukkig uitblijft.

Ietwat bezorgd reageren de Vlaamse commentatoren; ‘de renners zullen toch wel iets meer tempo moeten maken dan de 38 km. per uur willen zij om 18.00 uur de eerste aftrap van het Belgische voetbal team kunnen zien.’ Voorlopig lijken de renners zich niet druk te maken, er wordt veel geplast, gepraat en gelachen.  Er is ook tijd om over de gele trui van Pogacar te praten. Wilde hij hem nu wel of niet? Ach…

“Maandag 1 juli derde etappe 230.1 km vlakke etappe” verder lezen

Etappe 3 Pogacar in het geel, voor hoelang?

Nu de rookwolken zijn opgetrokken weten we in ieder geval 1 ding, dat Pogacar in het verwachte geel rijdt. Het verschil met zijn medeconcurrenten bedraagt echter nog nul (!!) seconden. Natuurlijk, we zijn nog maar twee dagen onderweg, maar opvallend is het wel dat de drie grote favorieten (met Carapaz als outsider) nu broederlijk naast elkaar in het Algemeen klassement staan. Dat zal over drie weken zeker niet het geval zijn, al ben ik voor benieuwd wanneer de verschillen gemaakt zullen worden.

“Etappe 3 Pogacar in het geel, voor hoelang?” verder lezen

DE TOUR 2024 zondag 30 juni

Tweede etappe Cesenatico – Bologna 200 km. Heuvelachtig

De winnaar van vandaag is er opnieuw één die zich vanaf de start schaart onder de vluchters. De 23 jarige debutant Kévin Vauquelin afkomstig uit Normandië droomde er ooit van eens mee te kunnen doen met de TOUR. Een beter debuut had hij zich niet kunnen wensen. Dit was een etappe volgens de “kenners” voor de “grote jongens en sterke mannen”.  En dan is daar een renner die volgens zijn ouders zijn eigen mogelijkheden en krachten nog niet kent maar wel juichend over de streep gaat.

“DE TOUR 2024 zondag 30 juni” verder lezen

De start van etappe 2 met Fransman Bardet in het geel

Nu de rookwolken van de eerste etappe waren opgetrokken stond het peloton een bijna soortgelijke etappe te wachten. Vanaf het startpunt in Rimini zou het lang onrustig blijven tot in de aankomstplaats Bologna. De stad waarin Sam Beukema en Joshua Zirkzee furore maakte door dit seizoen voor de eerste keer in het bestaan Champions League voetbal te halen. Maar vandaag was het in ieder geval de dag dat Romain Bardet de gele trui mocht dragen. En de Fransen zijn de laatste 20 jaar niet verwend geweest om met de gele trui om de schouders in de Tour  te rijden.

“De start van etappe 2 met Fransman Bardet in het geel” verder lezen

Warmte blijkt killer in de eerste etappe

Florence – Rimini 206 kilometer Middengebergte.

Na de eerste zeven kilometer van de honderd-elfde etappe van de Tour de France

– dit jaar gestart in Italië – wordt het peloton tot stilstand gemaand. De renners wachten lijdzaam; het protocol eist dat de hooggeplaatste dames en heren lachend allerlei plichtplegingen doen zoals een lintje door knippen en het spelen en meezingen van de  volksliederen. Ondertussen is de temperatuur opgelopen tot 35 graden en druipt het zweet langs de rug van de renners. Bij de volgende 12 kilometers voor het Grand Départ is hun gretigheid duidelijk. Eindelijk is de TOUR bijna officieel begonnen. Eén van de Belgische renners geeft tijdens een interview aan dat de voorbereiding wat hem betreft wel heel lang heeft geduurd. Hij heeft er zin in en dat geluid wordt beaamd door de overige 176 deelnemende renners De startplaats Florence wordt mooi in beeld gebracht. De renners rijden door een wereld van kunst.

“Warmte blijkt killer in de eerste etappe” verder lezen

De start van de Tour 2024 en de herdenking

Het is zover!! We gaan nu toch echt met de Tour de France 2024 beginnen. De kenners voorspellen een saaie Tour. Dat zou zomaar eens het geval kunnen zijn, als je kijkt naar de suprematie die Tadej Pogacar het gehele wielerseizoen 2024 (tot nu toe) ten toon spreidt. De 25-jarige Sloveen lijkt in de vorm van zijn leven te zitten. Met overmacht won hij reeds de Giro in mei. Als je alleen al kijkt naar de 6 (!!) overwinningen, dan snap je ook direct dat hij met overmacht die ronde afraffelde. Maar ook de overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Catelonië en vooral de Strade Bianchi spraken zeer tot de verbeelding.

“De start van de Tour 2024 en de herdenking” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 8 – 2023 -slot!)

Glorieuze overwinning voor Demi Vollering

Vooraf aan de tweede Tour de France Femmes lijkt het slechts om twee namen te gaan; Demi Vollering en Annemiek van Vleuten.

Ook tijdens de acht dagen vallen hun namen veelvuldig maar gelukkig komen daar toch een aantal namen bij zoals die o.a. van de Vlaamse Lotte Kopecky, wat zij heeft laten zien de afgelopen week is grandioos. Wat een alleskunner!

De Zwitserse Marlen Reusser afgestudeerd in geneeskunde is een “gevreesde” tijdrijdster en heeft een motor waar je U tegen zegt. Hoe vaak zij deze week niet het voortouw neemt en rensters terug brengt, het lijkt alsof het haar geen enkele moeite kost. Het is een feest om naar te kijken.

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 8 – 2023 -slot!)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 7 – 2023)

Het is vandaag de laatste etappe van deze Tour. Een Tour Femmes die niet super spectaculair was, maar qua ploegenspel wel uiterst knap gereden van SD Worx. Natuurlijk hebben zij de beste ploeg en ook de beste rensters, maar dan moet je het ook wel zien te doen. SD Worx heeft ook wel pech of negativiteit deze week meegemaakt. Wiebes uitgevallen, Ploegleider Stam eruit gezet, maar de focus bleef op het uiteindelijke doel: winst in de Tour voor torenhoog favoriete Vollering.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 7 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)

90 kilometers bevatte de rit van vandaag. De startplaats zal weinigen deren, maar de aankomstplaats van vandaag zal bij vele volgers van de Tour een glimlach op het gezicht toveren. De vrouwen gaan vandaag de Tourmalet beklimmen. Als de beslissing nog niet is gevallen, dan zal deze na vandaag zeker toch voor en groot gedeelte tot stand komen.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 7 – 2023)

Het statement van Demi Vollering 

Anna van der Breggen Ploegleidster van DS Worx zit in de ploegwagen achter het stuur. Zij heeft duidelijk geen zin om in te gaan op het door de UCI gedwongen verlaten van de Tour van Danny Stam. Hij doet mee aan de zijlijn als verzorger.

De tegenslag wordt goed opgevangen. Iedereen is ervan doordrongen zeer scherp te zijn en alles perfect te hebben. 

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 7 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 6 – 2023)

Vandaag wordt een massasprint voorspeld. De weg is niet bepaald een biljartlaken want zulke wegen bestaan gewoon niet in Frankrijk maar met datgene de rensters achter de kiezen hebben draaien zij hun hand niet meer om voor die paar “oprispingen”

Het is veel rechtdoor, brede wegen, één kilometer voor streep is het één rechte wg naar de finish, iets omhoog lopend maar dat mag allemaal geen naam hebben. 

Lorena Wiebes is naar huis dus zijn alle ogen nu gericht op Carlotte Kool (Team DSM) en Maike van der Duin (Canyon Sram).

Het enige struikelblok dat de rensters in de weg staat is de warmte 

en… de wind kan een rol gaan spelen. 

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 6 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 5 – 2023)

Het is vandaag stilte voor de storm. De rit zal gaan over (maar) 122 kilometer en brengen de rensters van Albi naar Blagnac. Vandaag is wellicht de laatste kans voor de echte sprintsters. Het is zeker geen vlakke etappe, maar ook niet dermate lastig dat rensters als Vos en Wiebes niet vooraan zouden kunnen zitten. Gister was uiteraard het grote nieuws dat de voorsprong van Vollering op Van Vleuten is omgedraaid naar een achterstand vanwege de tijdsstraf die ze kreeg voor stayeren achter de volgauto’s. Nadat ze lek reed gebruikte Vollering opzichtig de volgauto voor haar om terug te keren. Hierop werd ze al tijdens de rit gewezen op de overtreding, maar het was na afloop dan ook duidelijk dat de Tourorganisatie dit niet door de beugel kon laten. Verandert dit wat voor de tactiek? Ik denk niet perse. Maar het is wel een psychologisch tikje voor Vollering en en opsteker voor Van Vleuten. De Tourorganisatie (en ASO) zijn onverbiddelijk. Ook voor de favorieten.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 5 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)

Vlucht kansen.

Hoe afwisselend de Tour voor de mannen was, de vrouwen moeten het doen met veel van hetzelfde. Roxane raadt de rensters aan om mee te gaan zitten in een vroege vlucht. Na 25 kilometer voor de finish gaat het alleen maar op en af. De finish is behoorlijk bochtig hetgeen allemaal in het voordeel kan zijn van de vluchters.

‘Dit zal waarschijnlijk een goede dag kunnen worden voor de sprintsters die ook een heuvel op kunnen klimmen. Bijvoorbeeld Marianne Vos of Lotte Kopecky.’

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 4 – 2023)

Vandaag zal de etappe naar Albi gaan. En als je de naam Albi hoort, dan is vaak het eerste waar de echte francofielen aan denken, de term ‘bakoven’. De tempratuur in deze streek loopt vaak tot grote hoogte op. Het is vandaag zoals dat ook bij de mannen het geval was, een overgangsetappe. Albi en het fenomeen ‘overgangsetappe’ horen eveneens bij elkaar als Albi en rode baksteen. En dat lijkt ook voor deze rit te gelden. Ondanks vier klimmetjes lijkt het parcours niet heel moeilijk, maar een echte vlakke rit is het zeker niet. Daarbij: als er ook maar een zuchtje wind staat ligt waaiervorming op de loer. Dat hebben we in het verleden wel vaker gezien in deze regio. En waaiers is vaak waar het verschil wordt gemaakt. Als je niet oplettend bent, kun je zomaar op fikse achterstand binnen komen.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 4 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 4 – 2023)

Loon naar werken

Vandaag is het de langste etappe en ook de meest verraderlijke. Het begin van de etappe is redelijke vlak maar zo’n zestig kilometer voor de finish moeten er 2300 hoogtemeters over vijf Cols overwonnen worden. Bij iedere col is de lengte en het stijgingspercentage wat pittiger. Bij laatste Col is er stijgingspercentage van gemiddeld 10 %.. Er is ook nog een tussensprint.

De kijker wordt spektakel beloofd.

De experts verwachten dat de etappewinst vandaag voor Demi Vollering is.

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 4 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 3 – 2023)

De Tour Femmes is drie dagen onderweg en het machtsvertoon van SD Worx was gister nog weer eens duidelijk te zien. De ploeg rondom Vollering, Wiebes en gele truidraagster Kopecky is ijzersterk. En eigenlijk is er geen ploeg die daaraan kan tippen. Het zal de overige favorieten best wel aan het nadenken zetten, dat er ook volledige controle is door de SD Worx ploeg. Op de tweede etappe na waren zij gedurende alle etappes in controle. Dat is geen fijn vooruitzicht. Annemiek zal haar momenten uit moeten zoeken. Vandaag is er één van.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 3 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 3 – 2023)

Het opbranden van team DSM

Ach wat zit Julie Van De Velde (Fenix Deceuninck) er dicht bij. Bijna heeft zij een hele lange neus kunnen trekken naar team DS Worx en dan ook met name naar Lorena Wiebes, waarvan door kenners wordt voorspeld dat de Europese Kampioene deze sprint gaat winnen.

Uiteindelijk krijgen zij gelijk maar ploegleider Anna van der Breggen zit toch vast wel even met samengeknepen billen achter het stuur. ‘Het verbaasden ons ook wel dat Julie zo lang stand kon houden. Wij hadden gedacht dat de voorsprong sneller naar beneden zou gaan. Maar wij wilden ook die meiden zo lang mogelijk sparen. Wij hebben eerst DSM opgebrand en toen zijn wij er zelf voor gegaan. De Koninklijke lead-out van de gele trui draagster Lotte Kopecky is voor Lorena natuurlijk mooi, het is fijn dat zij dat voor elkaar kunnen doen. Ik ben blij dat het goed gegaan is.’

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 3 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 1 – 2023)

Voor mij is het altijd even omschakelen van de mannen naar de vrouwen. Mijn hoofd zit zoveel weetjes over de Tour de France, dat ik nooit moeite heb om iets op papier te zetten. Bij de vrouwen is die kennis veel minder, maar de vrouwen verdienen het wel om meer aandacht te krijgen. Als Janna en ik hiermee een klein beetje kunnen bijdragen dat de Tour de France Femmes het aankijken meer dan waard is, dan doen we dat graag. Vorig jaar hebben we ook de Tour de France Femmes gevolgd en die was absoluut het aankijken waard. Dus ik raad ook iedereen aan die de mannen Tour leuk vond om te volgen om zeker ook de vrouwen dit jaar te gaan volgen.

“De Tour Femmes door de ogen van Jeroen (deel 1 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 2 – 2023)

Een dag van vallen en opstaan

Voor de Duitse Kampioene en zeer talentvolle Liane Lippert (Movistar) begint de tweede etappe van de Tour nu niet echt veelbelovend. Zij valt twee keer Een keer bij de neutralisatie en bij de tweede val komt ook haar teamgenote – de Wereldkampioene – Annemiek van Vleuten in aanraking met het asfalt. Toch is Lippert in staat om de ijzersterke Vlaamse Lotte Kopecky te verslaan en daarbij ook het onverslaanbaar geachte SD Workx.

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 2 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 23 – 2023)

Na drie prachtige- zware – weken gaan de renners vandaag richting Parijs.

De gele, groene, witte en de bollentrui zijn al bekend. Er is nog één – voor de sprinters – begeerde overwinning te behalen en dat is als eerste finishen op de Champs Elysées. 

Tadej Pogacar laat zien dat hij helemaal in orde is en springt weg. Het is Nathan van Hooydonk (Jumbo-Visma) die onmiddellijk in het wiel gaat zitten. Meerdere malen kijkt de Sloveen achterom en kijkt telkens in de ogen van Nathan. Deze staan nog behoorlijk fel dus realiseert Pogacar zich dat hij het met deze actie niet gaat redden. Maar het is wel prachtig om te zien hoe Sloveen zoveel lol heeft en het publiek laat zien; ‘Ik ben er weer en reken maar dat renners nog lang niet van mij af zijn.’

“De Tour door de ogen van Janna (deel 23 – 2023)” verder lezen

De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 1 – 2023)

Commentator Tim de Vries en analiste Jip van de Bos beschrijven- bespreken – de eerste etappe van de Tour Femmes namens Eurosport. De eerste etappe bij de vrouwen is een stuk minder spannend dan die van de mannen. Het is geen vlammende etappe en dan valt het niet mee om er een bevlogen verslag van te maken. Ook Iris Slappendel – dit keer achterop de motor waar zij openlijk zeer van geniet – peinst de hersenen om met een interessant verhaal te komen. En zo blijkt maar voor de zoveelste keer, Het zijn – in dit geval – de rensters die de koers bepalen.

“De Tour Femmes door de ogen van Janna (deel 1 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 23 – 2023)

De laatste etappe is aangebroken. Het bekende defilé van de winnende truien die één voor ”en met hun teams champagne mogen drinken en gek mogen doen voor de camera. Veel renners zullen blij zijn dat het erop zit. Dit was een slopende Tour geweest. Een Tour die het uiterste van allen heeft gevergd. Voor sommigen was het ook een goede voorbereiding voor het komende WK over twee weken. Reken er maar op, dat een aantal renners die deze drie weken in de Tour hebben gereden over twee weken prominent vooraan te zien zijn.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 23 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 22 – 2023)

Ultieme showdown 

‘Onze insteek was een voorlaatste etappe te ontwerpen die kort is maar wel vol karakter zit. Uiteindelijk zullen de kopmannen de strijd onderling beslechten’, aldus de architect Thierry Gouvenou. Dat deze allang beslecht is kon hij natuurlijk niet weten.  

Sloweense Bravoure 

Gisteren was het al duidelijk dat Tadej Pogacar aardig door zijn slechte periode en misere heen is. Hoe hij met een gulle lach en armzwaai; Hai Poho – zijn Sloweense landgenoot Mohoric  – feliciteerde met zijn overwinning, was een verademing om te zien. Hij toonde weer zijn bravoure van de eerste dagen. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 22 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)

De heilige veiligheid 

In de Volkskrant heeft Joram Bolle een goed verhaal geschreven over de inmiddels 42 jarige Australische oud – renner Adam Hansen. Twintig maal nam hij deel aan de grote rondes. Hij kent alle ontberingen maar ook de vreugde van de wielersport. 

Hansen wordt geroemd door veel van de renners waarmee en waarvoor hij ooit reed. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21 – 2023)

De Tour loopt tegen het einde aan en dat is voor een liefhebber en bewonderaar van de Tour altijd een wat triestig moment. Drie weken lang heb ik voor de tv gezeten en heb ik van deze Tour van begin tot eind genoten. En zoals Guus Meeuwis roept in Eindhoven: “Het was genieten met een grote G!”. Deze Tour had alles. Daar heb ik al weken lang over geschreven en raakte ik maar niet over uitgepraat. Wat viel mij nou het meeste op tot nu toe?

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)

Weinig obstakels 

‘Na vijf inspannende dagen, krijgen de renners even de tijd om op adem te komen’. Architect Thierry Gouvenou weet wat de renners toekomt en schept wellicht ook kansen voor de sprinters. 

De mokerslag die Vingegaard gisteren uitdeelde ijlt nog na. De Deen wordt achtervolgt door sceptici, want wie bovenmenselijke prestaties verricht zijn verdacht. 

Vingegaard werkt naar zeggen graag mee om het verleden niet te laten weerkeren. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20 – 2023)

De Tour is voorbij. Althans de Tour is nog niet ten einde, echter de spanning is eraf. Jonas Vingegaard zal de Tour zondag winnend af gaan sluiten. Alleen pech, een valpartij of ziekte kan de Deense titelverdediger nog van het geel in Parijs afhouden. Wat mij wel ontzettend irriteerde is dan de vraagstellig die direct ter sprake komt: het D-woord. Iedere keer als er een renner een uitzonderlijke prestatie heeft geleverd en dat gebeurde twee dagen geleden in de tijdrit naar Combloux. Het stadje zal voor eeuwig in de geschiedenisboeken beschreven staan vanwege de fabelachtige tijdrit van Jonas Vingegaard. De vraag van de Fransen: Waar haalt de Deen deze bijzondere prestatie vandaan?

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 19 – 2023)

Lijden en klimmen 

Vandaag de laatste dag in de Alpen en tevens de Koninginnenrit. De renners wachten vier pittige Cols waarvan de laatste moordend is. Mede vanwege de hoogte. Menige  renner heeft problemen met een hoogte van ver boven de 1800 meter. 

Va de voorspelde regen – beweert door de als tweede geëindigde Pogacar – is gelukkig geen sprake. De afdalingen zijn over zeer smalle wegen en al gevaarlijk genoeg bij een droog wegdek, laat staan als dat ook nog nat ligt.  

De afdaling van derde col bestaat uit dertig gevreesde haarspeld bochten.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 19 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 19 – 2023)

Terugkijkend op de dag van gister kun je niet anders concluderen dat Jonas Vingegaard toch echt de beste is. Dat maakt het voor vandaag er niet gemakkelijker voor Pogacar. De Sloveen zal echt van hele goede huizen moeten komen om nog een gooi te doen naar zijn mogelijke derde Tourzege. Gelet op de wijze waarop de Jumbo/Visma ploeg het vuile werk van Vingegaard op kan lossen, zal dat Pogacar gisteravond aan de tekentafel geen deugd hebben gedaan. Afgelopen week vertelde Dumoulin al dat UAE deze tour niet echt heeft uitgeblonken in verrassende tactische vondsten. En juist nu hebben ze een meestervondst nodig of een weergaloze etappe van Pogacar. Maar de tekenen daarop zijn niet echt goed gestemd.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 19 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 18 -2023)

Het hol en bol maakt het verschil  

Terwijl ik trillend op mijn stoel zit krijg ik een app van kunstenaar Erik de Jong. 

‘Let op Hol en Bol.’ Ik gun mij geen tijd om direct te reageren, hij belt mij na afloop van de etappe. ‘Pogacar zit met een holle rug op zijn fiets en Vingegaard met een bolle rug. Je moet straks even de film terug kijken waar Roglic de tijdrit verliest van Pogacar. Daar zit Roglic met een holle rug en Pogacar met een bolle rug. Dat hol en bol van de ruggen heeft het verschil gemaakt.’ 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 18 -2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 18 – 2023)

Vandaag gaat het dan echt gebeuren. Of liggen de twee matadoren van de Tour 2023 aan het einde van de middag nog steeds dicht bij elkaar. We weten het vanavond rond de klok van 18:00 uur. Dan is Vingegaard uitgelopen en gaat hij morgen de loodzware Alpenrit met een gerust hart in. Of het is feest bij UAE en Pogacar kan morgen rustig in het wiel van Vingegaard kijken zien dat Jumbo/Visma de kastanjes uit het vuur moet gaan halen.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 18 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 17 – 2023)

Vier dagen lang blijven de renners in de Alpen. 

Naast dat er voor de wielerliefhebbers prachtige etappes te bekijken zijn, 

is er voor de renners en nog veel prettigere bijkomstigheid en dat is dat er even geen energie verspeeld hoeft te worden aan het slepen met matrassen, koffers en wat er niet allemaal komt komen bij de dagelijkse verplaatsing. Zeker… daarvoor hebben zij de verzorgers die hen op dit vlak veel uit handen nemen maar toch… in de bus uit de bus, nieuwe hotelkamer. Op zich zijn die hotelkamers iedere dag een verrassing want het comfort kan soms dag en nacht van elkaar verschillen; Van een bezemkast tot een heerlijk ruime kamer. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 17 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 17 – 2023)

Op de rustdag is het altijd heerlijk om terug te kijken naar hetgeen is geweest. Gister was weer zo’n etappe waar wij als Nederlanders nog lang op terug zullen blikken. Uiteraard door de schitterende overwinning van Wout Poels op de flanken van de berg Saint Gervais Mont Blanc. Wout Poels schreef zich op twee feiten in de geschiedenisboeken: 1) hij verdrong Gerrit Voorting oud als oudste etappewinnaar. Voorting won in 1958 de rit naar Duinkerken. Zolang stond dit record al en Wout schreef gister Nederlandse geschiedenis. En 2) Hij verdrong Tom Dumoulin als laatste etappewinnaar in een bergetappe. Dat laatste komt niet vaak voor. Sprintoverwinningen hebben we genoeg gehad, maar bergetappes zijn er niet veel geweest. Als stond de overwinning van Tom Dumoulin in Andorra op de Arcalis mij nog heel goed voor de geest.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 17 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 16 – 2023)

Interessante dag voor de aanvallers is de mening van architect Thierry Gouvenou 

En hij krijgt gelijk! Er is een glorieuze overwinning voor Wout Poels 

Dat de Fransen als chauvinisten bekend staan is geen nieuws maar dat de regie vandaag de glorieuze overwinning van de Nederlandse renner Wout Poels slecht zes seconde in beeld brengt bewijst toch wel dat er van objectiviteit bij de Fransen geen sprake is. Achteraf zullen zij – als professionals – zich toch de haren uit hun hoofd getrokken hebben over zoveel nonchalance. Een hoogtepunt van een bijzondere etappe op deze wijze negeren is een grote nalatigheid en toont bovendien weinig respect voor de winnaar.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 16 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16 – 2023)

Amai…. Wat een Tour is dit tot nu toe! Ook na de dag van gister was er weer veel stof tot napraten. Het begon natuurlijk eerst met de vreselijke valpartij. Tot de dag van gister waren er maar 9 uitvallers. Gister kwamen daar 7 renners bij. Nagenoeg een verdubbeling en dat door die harde valpartij in de etappe naar Morzine. De Nederlander Wilco Kelderman (Jumbo/Visma) kwam er nog met schaafwonden vanaf, maar er waren twee renners zwaar aan toe. Romain Bardet (toch een van de Franse favorieten) ging met een hersenschudding naar huis. De Spanjaard Pedredo ging naar naar het ziekenhuis met drie gebroken ribben.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 15 – 2023)

En dan toch… is daar die vreselijke valpartij 

Ergens spijt van hebben heeft geen enkele zin. Maar wat vind ik het ongelooflijk stom dat ik toch enige aandacht heb geschonken aan de veel mindere valpartijen vergeleken met voorgaande jaren. Ik twijfelde zo …moet ik dat wel doen is dat niet de goden verzoeken?  

Nu verbeeld ik mij niet dat mijn simpele zinnen hebben geleid tot tovenarij maar frappant is het wel. Na de conclusie van gisteren is er vandaag zo een verschrikkelijk valpartij waar uiteindelijk zeven renners de dupe van worden en de Tour moeten verlaten!  Oorzaak kan de regen zijn maar er wordt ook gesproken over olie op de weg.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 15 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 15 – 2023)

De dag van gister heeft natuurlijk zijn verhaal in de tijdswinst van Pogacar op Vingegaard. 9 seconden scheiden de twee van elkaar. En toch hadden het er meer kunnen en misschien wel moeten zijn. UAE was gister (eigenlijk voor het eerst) echt goed. En het harde werken van de ploeg werd beloond, zij met minimale winst. Als het doordacht was van Jumbo/Visma om haar renners te laten sparen juist voor deze twee dagen in de Alpen, dan is dat geniaal geweest. Dan neem ik mijn woorden van gister terug. En ben ik meteen fan van ploegleider Niermann en grote leider, Marijn Zeeman.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 15 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 14 – 2023)

De Tour 2023 is dit jaar voor de klimmers en dat zullen met name de sprinters weten en voelen.  Gouvenou heeft alles uit de kast gehaald om de klimmers te behagen. 

Vandaag is het na een betrekkelijk vlakke rit 17.4 kilometer klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.1 procent.  

De Tour heeft aan magische uitstraling niet te klagen maar de veertiende juli is heilig. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 14 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14 – 2023)

De grote vraag op deze dag zal zijn of Vingegaard en Pogacar vandaag al hun kaarten op tafel zouden leggen. Vingegaard zal gebaat zijn geweest bij het compact houden en wanneer hij enige zwakte bij Pogacar ontdekt, dat hij hierop meteen van zal profiteren. Pogacar daarentegen zal gebaat zijn bij een vinnige aanval op de Grand Colombier. Dat is een berg die hem ligt. De berg ligt in de verraderlijke Jura, dus net voor de Alpen. Die gaan de renners vanaf morgen trotseren. En het is ook nog “Quatorze Juillet” of wel de Nationale Feestdag in Frankrijk. En dan zijn Guillaume Martin (was gister trouwens erg sterk en in dienst voor winnaar Izagirre), Thibaut Pinot en Romain Bardet extra gemotiveerd.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 13 – 2023)

Het belangrijke nieuws dat Fabio Jakobsen uit de Tour stapt wordt meerdere malen herhaald. Fabio Jakobsen geeft op. Anders gezegd; Hijzelf geeft niet op maar zijn lichaam dat hem al dagen waarschuwde. Maar ach…er was niets gebroken het waren “maar” schaafwonden daar herstel je toch van? Hij ploeterde voort van heuvel tot heuvel, kon niet doen waarvoor hij gekomen was. Dat was de sprint winnen! En dat deed pijn zo werd het wielrennen minder leuk. Met de dag ging het slechter en in overleg met de arts en ploegleider viel er vandaag een verstandig besluit.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 13 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 13 – 2023)

Gisteravond heb ik naar Vive le Vélo gekeken. Daar waren Eddy en Francesco Planckaert te gast bij host Karl VanNieuwkerke. Het is de Belgische versie van de Avondetappe. En er zitten echt geweldige interviews in. Zo ook gister met de zevenvoudig winnaar van de groene trui in de Tour de France; Peter Sagan. Als je nog nooit Vive le Vélo hebt gezien is het echt de moeite een keer waard. Vannieuwkerke is een geweldige presentator, die je wellicht wel een beetje kunt vergelijken met de Nederlandse Van Nieuwkerk. Eddy Planckaert is een Belgische ex-wielrenner en Francesco is zijn zoon, die vernoemt is naar é’n van de allerbeste Italiaanse wielrenners die er ooit is geweest, Francesco Moser.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 13 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 12 – 2023)

Architect Gouvenou is tevreden over zijn etappe ontwerpen. Zijn uitleg over deze vlakke etappe is duidelijk: ‘Het is altijd belangrijk om een zekere mate van balans te houden in een grote ronde en ervoor te zorgen dat alle typen renners hun kans op succes krijgen.’  

Na de afmattende rit van gisteren waar zelfs Pogacar na afloop bekende dat het een loodzware etappe was geweest. Komt deze herstel etappe als geroepen.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 12 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 12 – 2023)

Wat een schitterend moment gister na de etappe van Pello Bilbao. Wijzend naar de sticker “RideforGino” werd de Spanjaard (terecht) emotioneel. Helaas hebben we in de afgelopen tientallen jaren teveel renners gehad die het leven lieten tijdens een wielerkoers. Voor mij was Fabio Casartelli het eerste dodelijke slachtoffer die ik “live” heb gezien tijdens een wielerwedstrijden. Vreselijk waren de beelden om te zien van de Italiaan die tegen een betonnen blok was aangevallen met zijn hoofd. Het bloed op de weg. Je wilt er gewoon niet meer aan denken, maar helaas het komt heden ten dagen voor. Bilbao zijn gedachten waren na zijn gewonnen etappe direct bij Mäder, wat genoeg zei over hoe dat leeft in de ploeg van Bahrain. Bahrain heeft gister een schitterend eerbetoon gegeven aan de verongelukte Zwitser.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 12 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 11 – 2023)

Gisteren de rustdag zag er voor de renners redelijk ontspannen uit. 

 Er werd nog een lekker stukje gereden om vandaag geen “pap-benen” te hebben. 

Er kwamen wat familie op bezoek, er lagen renners lekker op bed met een boekje.  

In de avond etappe zitten Tom Dumoulin, Mike Teunissen, en de Vlaming Karl van Nieuwkerke; de presentator van Vive le Velo aan tafel. Tom is net terug uit Italië, hij heeft een rondreis gemaakt langs de verschillende plaatsen waar hij goede herinneringen en minder goede herinnering aan bewaart. Allemaal bedoeld voor het boek dat over de wielrenner Dumoulin in de maak is. De komende week zal hij veel op TV te zien zijn als analist.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 11 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 11 – 2023)

De dag na de rustdag begint direct met een lastige etappe. De renners gaan vandaag starten vanuit het themapark Vulcania. Iedereen die het leuk vindt om te ontdekken welke elementen aanwezig zijn in en rondom een vulkaan kunnen hier hun hart ophalen. Dat zal voor de renners een ander gevoel zijn, omdat net als bij ons vandaag de tempratuur tot grote hoogte zal stijgen. Nu reed ik zondag zelf op en kneiter warme dag een rondje. De wind was aangenaam, maar zat je even uit de wind dan was het moordend. Daar zullen de renners vandaag ook mee te maken hebben, want zoals al gezegd het is vandaag een hele lastige dag.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 11 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 10 – 2023)

Rustdag

Het is dit jaar een welverdiende rustdag voor de renners, want de eerste week heeft ons geweldige beelden bezorgd. Wat hebben we genoten van strijd, dramatiek, verdriet, intense vreugde en heroïek. Gister zat Fabio Jakobsen (de sprinter van Soudal-Quick step) in de avond etappe en die vertelde dat ze met de ploeg (Soudal-Quick Step) vandaag toch maar weer even op de fiets stappen. De vraag kwam: “En wat doe je verder dan op de dag?” Het antwoord van Jakobsen was treffend: “Slapen!”.  

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 10 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 9 – 2023)

Vandaag gaat de Tour naar de legendarische berg Puy de Dôme. Het wordt een spektakel van jewelste beweert een ieder die het denkt te weten.  

Wetenschappers echter maken zich grote zorgen. Zij houden zich bezighouden met natuurbehoud, duurzaamheid, het klimaat – en CO2 zij zijn heel wat minder enthousiast. De keten – staat op de Wereld erfgoedlijst  – kan in hun ogen de stroom bezoekers helemaal niet aan. Zij moeten er werkelijk niet aan denken dat de hoeveelheid campers van Tourliefhebbers daar rij aan rij staan om de renners toe te juichen en er een feestje van te maken. Kamperen en dansen op deze hele bijzondere plek – niet voor niets Werelderfgoed – is voor hen een gruwel. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 9 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 9 – 2023)

Gister was het dan eindelijk een sprint, waar weinig stof tot napraten was. Al moet gezegd worden dat het verlaten van Cavendish echt heel zuur voor hem is. Je carriere wil je zo mooi en zo glansrijk afsluiten. Echter dat was Mark niet gegund. Cavendish gaat naar huis, maar wel terugkijkend op een geweldige (Tour) carriere, waarin hij het onmogelijke heeft gepresteerd door net zoveel overwinningen te boeken als de beste wielrenner ooit. En als je heel eerlijk bent, is het ook wel mooi voor Eddy Merckx. Die won de Tour 5 keer en boekte (samen met Cavendish dus) ook nog eens de meeste overwinningen. Iets wat past bij de beste wielrenner ooit.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 9 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 8 – 2023)

Saaie Wielrenners? 

In het NRC schrijft Marijn de Vries een mooie column. 

Wie de kop leest; Wielrenners zijn saai, en het daar gloeiend mee eens is, komt na het lezen van een koude kermis thuis. En degenen die denken; Wat krijgen wij nu? kunnen opgelucht ademhalen. Marijn transformeert Saai naar Briljant en dat is met name bedoeld voor de renners van Jumbo- Visma.   

Ik zag een paralel, te vergelijken met de kunstenaars die in mijn tijd betrokken waren bij Galerie Mokum. Kunstenaars die met veel geduld en discipline zulke prachtige schilderijen maakten. Maar aan de “buitenkant” waren het van die “saaie”mensen.   

Je kon niet eens zien dat het kunstenaars waren! Zo schreef de pers over hen.  

Maar juist die kunstenaars konden wel van hun kunst bestaan. Een aantal van hen was bovendien ook nog eens een fervent wielrenner.  

Ongelukkige val Mark Cavendish  

‘Gelukkig dat Biniam Girmay (Intermarché) zo verstandig zich te laten uitzakken, anders had gisteren de sprint op een valpartij uitgelopen.’ is de reactie van ploeggenoot Mike Teunissen. Want hoe had de jury dan gereageerd?  

‘Er wordt niet gestraft op de oorzaak maar op het vervolg. En de jury beslist’,  

vindt Belgisch commentator José de Cauwer. ‘Het sprinten van links naar rechts moet aan banden worden gelegd, sprinten is rechtdoor en eigen lijn volgen.’  

Zoals veel zaken binnen de wielersport is dit ook weer een complex vraagstuk want wanneer zet de sprinter aan? Is dat op het moment dat hij uit het zadel komt?    

De heren komen er niet uit. 

‘Laten wij maar hopen dat Cavendish vandaag een faire sprint kan winnen na de mechanische pech van gisteren. Hij was er zo dichtbij.’ 

 Maar helaas komt de Brit van het eiland Mann helemaal niet toe tot een sprint.  

Hij valt op een zeer onfortuinlijke wijze en het is voor hem einde oefening.  

In de ochtend nog stralend en dan ligt een paar uur later een superkampioen op het asfalt. Zijn droom om nog één keer een sprint te winnen in de Tour om zo de legendarische Eddy Merckx voorbij te streven wordt hem genadeloos uit handen genomen. Het ging nog maar om één overwinning om de 35ste overwinning!  

Een zwart moment van de dag. Een aderlating voor zijn ploeg Astana die al eerder de Spanjaard Louis Leon Sanchez verloor door een gebroken sleutelbeen tijdens de sprint op de derde dag van de Tour. De Belgische commentator achter op de motor Maarten van Grambergen heeft het over een geweldige renner om te interviewen. ‘Dan hield hij niet meer op met praten. Als het echter tegenzat dan was het een ettertje.’ Ondanks dat hij als de beste sprinter van zijn generatie zware dagen kende tijdens de beklimmingen zat hij met pretoogjes in het zadel, Hij had echt veel plezier  in en dan die laatste blik voordat de deur van de auto dicht gaat en het verlaten van de Tour een feit is die totaal verwezen blik. Het zo een dramatisch beeld. Zowel de Nederlandse als de Belgische commentatoren en analisten zijn aangeslagen. Als hommage aan deze iconische renner krijgen de kijkers al zijn 34 springoverwinningen op rij te zien. 

Onvoorspelbare sprint 

Wie er ook geïnterviewd wordt, de mening is eensluidend. Het gaat een onvoorspelbare sprint worden. ‘Wij zullen zien, moeten maar afwachten’, 

 wordt veel gehoord vandaag. Stef Clement toont zich verbaasd over deze uitspraak. ‘Nooit uitgaan van; wij zien wel. maar een plan maken.’ 

Er zijn veel ploegen die vandaag kansen zien en willen grijpen.  

Het is maar net bij wie het kwartje de goede kant opvalt.  

Zou het Van der Poel zelf zijn? ‘Ik denk niet dat ik het zelf ga proberen, Als Jasper (Philipsen) zich goed voelt dan doe ik gewoon weer mijn ding voor hem.  

Onze droom is al uitgekomen en de sfeer in de ploeg is prima. Het is een leuke ploeg.’ En er liggen nog wel wat kansen.’ 

Zo tegen de 117 km voor de finish is er een tussensprint, dat leidt tot spannend moment. Want daar zitten o.a. Jasper Philipsen en Mathieu van der Poel bij.  

MvdP wil doorrijden en krijgt zijn mederenners zover om mee om te rijden en zo de voorsprong op Wout van Aert te vergroten.  

Die denkt echter : ‘Hé wacht even…dat laat ik niet gebeuren’, dus zet zijn hele Jumbo -Visma ploeg even een tandje bij en strijkt alle plooien weer glad.  

Het is wel duidelijk dat Van Aert zijn zinnen op deze etappe heeft gezet en daar ook binnen zijn ploeg de ruimte voor krijgt. Alles ziet er gelikt uit.   

Het wordt echter geen Van der Poel, geen Jasper Philipsen en geen Wout van Aert. Het is de Deen Mads Pedersen van Lidl Trek die als eerste over de streep komt en Philipsen en van Aert achter zich laat. Van Aert mist de juiste lead-out vecht zich nog naar de derde plaats maar helaas zit winnen er vandaag niet in. Voor hem viel dat kwartje dus helaas de verkeerde kant uit. 

Als nummer vier komt Dylan Groenewegen over de meet. ‘Ik kan aardig snel relativeren  en ik sta ervan te kijken dat ik zo lang mee kon met het peloton.  

Het was behoorlijk pittig, ik heb liever een vlakke rit.’ Het lukt hem nog een lach tevoorschijn te toveren. ‘Helaas is het niet anders maar het zit er nog gewoon in.  

Ik kan deze Tour beter verteren, wil nog een rit winnen,’  

Als vijfde komt Nils Eekhoff  over de finish. Hij had afgezien maar het was mooi om te rijden. Dood gaan op de finish dan weet je dat je alles gegeven hebt.  

Mads Pedersen legt nog even na het podium uit hoe de sprint was gegaan. ‘Wij zijn kalm gebleven, ik kreeg een geweldige lead-out, het was wel een lange sprint maar dit is een geweldige overwinning.’ Pedersen wist het heft in handen te nemen en had de macht in de benen.   

janna van zon  

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 8 – 2023)

Sprinten is een vak apart

Zoals gister al voorspelt waren er na de finish in Bordeaux opnieuw protesten tegen een sprint van Jasper Philipsen. Ook gister vond ik het een reglementaire sprint. Natuurlijk wijkt hij iets af van zijn lijn, maar Jasper geeft zijn fiets nou ook weer geen smak opzij. Uiteraard werd Girmay licht gehinderd, maar de jury (VAR) vond het geen bedreigende situatie. Philipsen krijgt helaas zo wel de schijn tegen en dat doet in principe afbreuk aan zijn sprints. Die zijn van Champions League niveau. En als Van der Poel de sprint aantrekt is het zelfs niveau finale WK. Zo goed zijn de ingestudeerde sprints van Alpecin-DeCeuninck. Het zijn gewoon echt Masterclasses die Alpecin-DeCeunick laat zien. De gebroeders Roodhooft krijgen uiteindelijk hun investeringen terugbetaald. Zij zijn een van de weinige ploegen die juist geen ronderenner in hun midden hebben, maar puur gokken op hun sprinters. En dat betaalt zich echt uit.

Gedenkwaardige dag

Het is op de kop af 25 jaar geleden dat de nog steeds beruchte “Tour du Dopage” affaire het peloton geselde. Het is een tijd waarin “iedereen het deed”. In maart van 1998 werd de TVM-truck onderschept met aan boord 104 ampullen vol epo. Dat nieuws was niet direct naar buiten gebracht, maar toen op 8 juli van dat jaar de Belgische verzorger Willy Voet (Festina) werd aangehouden. Een heksenjacht werd vanaf dat moment ontketend en de chaos was vanaf dat moment compleet. Voet (waar ook een boek aan is gewijd – echt een aanrader!) werd voor de start in Ierland aangehouden met 400 flacons verboden middelen. Voet vertelde iedereen dat hij handelde in opdracht van de ploeg. De ploeg ontkende dit meteen. De hoofdrolspelers van Festina werden overgebracht naar het politie-bureau. Ondertussen wint de Nederlandse TVM ploeg de 4e etappe in de persoon van Jeroen Bijlevens. Op 18 juli barst de bom. Festina renners worden gearresteerd voor betrokkenheid bij een dopingzaak. Doping is in die tijd in Frankrijk een strafbaar feit. Vijf dagen later op 23 juli klopt de Franse politie aan bij de ploegleiding van TVM en werd ploegleider Cees Priem meegenomen naar het politie-bureau. Het nieuws volgde zich snel op. Vijf renners van Festina biechten het gebruik van doping op. Alleen kopman Virenque (wat hem later enorm kwalijk is genomen) ontkent alle betrokkenheid. Het komt er zelfs van dat Priem wordt voorgeleid, terwijl Willy Voet op vrije voeten komt. Stakingen van renners is in het gevolg in het peloton. Er zijn meerdere invallen bij ploegen en de Tour is in één klap alle charme kwijt. Met als resultaat dat er ploegen uit protest naar huis gaan. Pantani won uiteindelijk de Tour van 1998, wat in de geschiedenis van de Tour de zwartste Tour aller tijden was.

Speciale plek

Voor Matthieu van der Poel is de rit van vandaag een hele speciale. Als ik een tip zou geven, zou ik Matthieu vandaag zeker opschrijven. De reden is dat de startplaats Saint-Léonard-de Noblat is. Dat zegt je hoogstwaarschijnlijk niets, maar voor Van der Poel is er geen betere plek om te starten. Deze plaats is namelijk de plaats waar hij voor een groot gedeelte opgroeide bij zijn opa. En iedereen weet wel wie zijn opa is, Raymond Poulidor. Raymond had de bijnaam, de eeuwige tweede. Een beetje wat onze Joop Zoetemelk ook had. Echter Joop won de Tour in 1980. Poulidor werd drie keer tweede en vijf keer derde in de Tour, maar won dan wel weer de Vuelta (Ronde van Spanje). Poulidor had de pech dat hij Jacques Anquetil (5 keer winnaar van de Tour) voor zich had. Maar Poulidor was enorm geliefd in Frankrijk om zijn manier van rijden. Hij gaf nooit op.  In 1964 leek het dan eindelijk te gebeuren. Hij was de sterkste en leek Anquetil eindelijk van de troon te kunnen stoten. Echter, hij zette de aanval te laat in en kwam uiteindelijk 55 seconden tekort. Raymond was een graag geziene gast in de Tour. Hij werd later de schoonvader van Adri van der Poel en grootvader van Matthieu. Raymond Poulidor ligt begraven in Saint-Léonard-de Noblat. Het is Matthieu er alles aan gelegen om zijn grootvader vandaag nog een keer te eren.

Het was een lastige etappe door het glooiende aspect. Maar toch lukte het en aantal rijders om mee te zitten in de vlucht van de dag. Turgis, Delaplace en Declecrq waagde een poging en sloegen een gaatje. Het grote nieuws echt was slecht nieuws voor de karavaan. De man die dit jaar zijn laatste wielerjaar rijdt, kwam hard ten val op het asfalt. En zo was daar het sein L’Abandon voor Mark Cavendish. Het was direct zichtbaar dat de Brit er slecht aan toe was.  En de trieste aftocht met de ambulance was zijn deel. Zijn carriere verdiende een mooier einde, echter de Tour is keihard en dat afscheid was hem dus niet gegund.

Op weg naar de laatste helling van de dag, Cote de Condat was het Jumbo-Visma die het heft in handen nam. Het was duidelijk dat zij de kaart van Van Aert wilde gaan spelen. Inmiddels werd de laatste vluchter gegrepen en kwam het weer op een massasprint aan. Maar dit keer was het Trek die het voortouw nam in de sprint en met succes. Mads Pedersen won dan eindelijk zijn etappe op de lastige aankomst die iets omhoog ging, voor Philipsen en voor Van Aert. De Nederlanders Groenewegen en Eekhoff werden vierde en vijfde.

Morgen gaan we nog één keer los voor de rustdag van maandag. Morgen gaan we omhoog en finishen we op de Puy-de-dome. Het is 30 jaar geleden dat dat voor het laatst was en spektakel is verzekerd.

De Tour door de ogen van Janna (deel 7 – 2023)

Commercie voor veiligheid? 

De uitzending is nog maar net begonnen of er wordt al gesproken of zo’n vlakke etappe nog wel zinvol is in de Tour. Analist Stef Clement is zo langzamerhand wel gewend aan dit soort overbodige vragen want het peloton zal toch van A naar B moeten en bovendien kan je toch moeilijk van de renners verlangen dat zij de kijkers deze drie weken ononderbroken entertainen met de meest uitputtende etappes en gevaarlijke capriolen.  

‘Maar vervelen de renners zich niet, zitten zij op zo een etappe te wachten?’ 

is de tweede vraag. Met de etappe van vandaag terwijl de temperatuur inmiddels is gestegen tot boven de dertig graden en na wat de renners de afgelopen dagen al hebben moeten presteren komt deze dag hen goed van pas.  

‘Voor de renners is deze dag beslist geen straf.’  is het antwoord van degene met kennis van zaken ,van iemand die het weten kan.  

Mag de etappe van vandaag dan te boek staan als een vlakke rit, de finish is behoorlijk gecompliceerd en gevaarlijk.  

Gevaarlijke finish 

Het lijkt een krankzinnige beslissing van de heren die over de veiligheid van de renners gaan. ‘Het is keuren voor eigen vlees’, is de conclusie van één van de analisten. Het commerciële belang wordt geprevaleerd boven de veiligheid.  

Om in het heetst van de strijd de weg zo smal te maken en tel daar ook de vele scherpe bochten bij, is te gek voor woorden en vraagt om onnodige problemen en gevaren. Er is zoveel geld gemoeid met het veilig maken van de Tour. Echter een groot percentage daarvan verdwijnt in de zakken van de verkeerde beslissers.  

Ik vind dit een schande. De zorgen vooraf waren bij alle betrokkenen groot maar tot opluchting van velen gebeurt er helemaal niets en komt iedereen heel zonder butsen over de streep.  

Kansloze missie 

De Franse renner Simon Guglielmi van Arkea- Samsic vertrekt met drie renners die zich al snel realiseren dat dit een kansloze missie is en zich terug laten zakken in het peloton. Hij kiest er voor alleen door te gaan rijdt zich daarmee in de kijker dat altijd prettig is voor de sponsor en sleept ook de prijs van de strijdlust in de wacht hetgeen de ploeg 1500 euro oplevert.  

Het cadeau van Jumbo-Visma 

Na de terechte complimenten aan Wout van Aert wordt hem gevraagd hoe hij de dag van gisteren heeft beleefd. Het was super zwaar geweest en ja… het is jammer dat de etappe niet gewonnen is, dat had toch de kers op de taart geweest. Maar het is geworden wat het is geworden en wat Tadej Pogacar liet zien verdient respect.  

Verder is hij is blij met zijn eigen conditie. Vandaag sprint hij niet mee, Hij spaart zijn krachten voor morgen, daar heeft hij zijn zinnen op gezet.  

Door zich achter in het peloton te nestelen weet hij uit het gedrang te blijven. 

Er wordt door de analisten nog wat geëvalueerd over gisteren.  

De tactiek van Jumbo-Visma klopte als een bus, er was alleen te weinig rekening gehouden met het spoedige herstel van Tadej Pogacar. ‘ Te durven verliezen, dat gaf Jumbo-Visma ons cadeau, dit was pure reclame voor het wielrennen. En een mooiere tussenstand kun je je niet wensen bij het ingaan van het weekend.’  

Ook Vingegaard kreeg- nadat hij vandaag op perfecte wijze door zijn ploeggenoten uit het gewoel en gevaar werd gehouden  – een microfoon onder zijn neus. Hij was blij dat hij al na zes dagen met 25 seconde voorsprong in het geel op het podium stond. Hij had in ieder geval al heel wat meer kleur op zijn wangen dan gisteren. 

Mark Cavendish  

De Nederlandse renner Cees Bol is de steun en toeverlaat van Mark Cavendish. 34 overwinningen heeft de Brit op zijn palmares staan. Tien jaar geleden won hij in Bordeaux de sprint. Dit jaar neemt hij afscheid van de wielersport en hij hoopt nog één keer een sprint te kunnen winnen om daarmee de legendarische Eddy Merckx voorbij te streven. De ploeg Astana gunt hem die kans. Het is aan Bol om Cav zo af te zetten dat hij juichend over de streep komt. Het zou natuurlijk wel heel mooi zijn als hij zijn zege van tien jaar geleden vandaag kan prolongeren.  

Aan Bol wordt de vraag gesteld; Wat doen de benen van een sprinter in de bergen?  

‘Het was afzien, met de pijn viel het wel mee, het was  zorgen dat je niet te veel in het rood rijdt. Vandaag zal het niet eenvoudig worden de finale is supersnel. Ik hoop dat ik iets meer in de sprint kan betekenen. Opboksen tegen Van der Poel en Philipsen is geen geringe zaak.’  

Cavendish komt vandaag en stuk verder dan de afgelopen sprints van deze Tour.  

Hij gaat heel vroeg aan maar tegen de overmacht van het duo Van der Poel en Philipsen is geen kruid gewassen. Hij eindigt als tweede. Overigens benadrukt hij dat hij al recordhouder is, alleen moet hij dat record delen met Merckx. De Spaanse Luis León Sanchez wordt als lead-out gemist. ‘Hij zorgde net voor dat beetje extra snelheid.’ Sanchez is samen met Fabio Jakobsen één van de onfortuinlijke renners die na zijn val op het motorcircuit met een sleutelbeen breuk de Tour moest verlaten. ‘Ik mis hem tijdens de sprint maar ook ‘avonds aan tafel.’ 

Fabio Jakobsen 

Fabio Jakobsen weet iedereen te verbazen door vandaag voor in de gelederen te zitten. Na zijn val van drie dagen geleden had niemand hier op durven rekenen. 

Dat hij niet mee kon sprinten… het heeft het er heel moeilijk mee. ‘Dat was geen sprinten maar er achteraan rijden. Ik wilde er absoluut tussen rijden. Als ik dat niet had gedaan was ik misschien bang geworden terwijl ik ook weet dat ik het nog kan.’ 

Zijn spijt om het nog niet mee kunnen relativeert hij door het vergelijk met een week op de IC (na zijn verschrikkelijk val waarvoor zijn leven werd gevreesd)  

‘Dan gaat het natuurlijk wel goed met mij. Ook in mijn hoofd zit ik nog steeds in de Tour. Moet nog wel wat herstellen maar hoop toch ergens in de komende weken te kunnen laten zien waarvoor ik hier gekomen ben.’  

Gemiste kansen  

De Belgische ploeg Intermarché valt tot nu toe wat tegen wat de prestaties betreft.  

De Eritrese renner Biniam Grimay heeft nog niet kunnen laten zien wat men van hem had verwacht. Vandaag wordt hij wel derde in de sprint, is daar niet tevreden mee, vindt ook dat hij gehinderd wordt maar het is gewoon een gemiste kans. Aan de Nederlandse renner Mike Teunissen wordt gevraagd hoe het nu eigenlijk zit dat het allemaal niet lukt. ‘Tja… omdat er nog 40 – 50 andere renners zijn die willen winnen. Maar ja… dat is de Tour en dan weet je het nooit. Kan zomaar op een dag wel lukken,’ Ook Dylan Groenewegen staat nog met lege handen en ziet vandaag als een gemiste kans. “Er had meer ingezeten en ik kwam hier om te winnen,’  

janna van zon  

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 7)

Pogacar staat alleen

Als je denkt dat het niet beter, mooier, spectaculairder en emotioneler kan, dan kwam je gister van een koude kermis thuis. Want ook gister zat ik weer op het puntje van mijn stoel. Het ging ook exact zoals ik had verwacht. Je denkt dat ploegen wel hadden geleerd van het spel wat er gespeeld moet worden. UAE had dat in ieder geval wel. Althans, Pogacar had een hoop geleerd. De ploeg UAE valt enorm tegen. Nee, ik moet het anders zeggen, de ploeg rond superstar Pogacar valt compleet door de mand. De door mij opgehemelde Majka is werkelijk in geen velden of wegen te bekennen. Sterker nog, ik twijfel er zwaar aan of hij mee doet. Adam Yates heeft al zijn kruit in de 1e etappe verschoten. Die bakt er werkelijk helemaal niets van. De enige die echt wel aanwezig zijn, zijn Trentin en Bjerg. Die rijden zich het snot voor de ogen. Nee, Pogacar moet het echt helemaal alleen doen.

Masterplan van Pogacar

En dat in het achterhoofd is het ongelofelijk dat Jumbo/Visma in dezelfde val als UAE is getrapt van twee dagen geleden. Toen reed UAE zichzelf compleet in de vernieling. En voor wat vroeg je je af? Gister was daar dan opeens de complete arrogantie van Jumbo/Visma. Althans, Jumbo/Visma dachten gister dat ze de genadeklap aan Pogacar konden verkopen. Met een magistrale Van Aert en een hele sterke Van Baarle reed de Jumbo/Visma ploeg een hele sterke koers. Kuss was zoals gewend, de slotsloper die de laatste aanhakers bij Vingegaard, de nek om moest draaien. Echter, Pogacar was heel slim en verbazingwekkend goed en attent gister. De Sloveen gaf geen krimp. Hij liet de arme Van Aert (nog nul keer beloond voor een weergaloos rijden in deze Tour) zich kapot trappen. Hij keek naar Vingegaard op een manier waarvan je wist dat hij hem een enorme draai om de oren zou geven. En die draai kwam op 2,7 kilometer van de finish. Exact op dezelfde manier een dag van tevoren, maar dan andersom. De Tour is gered. Er kwam een zucht van opluchting rondom de karavaan. Want je moet er toch niet aan denken dat het masterplan van Jumbo/Visma wel was gelukt. Dat was er geen bal meer aan voor ons als liefhebbers van de Tour. Nu zijn de rollen omgedraaid en ben ik benieuwd of Vingegaard snel kan herstellen. Ik zag gister namelijk opeens een kwetsbare Deen. En die blik heb ik niet vaak gezien.

Op Wout staat geen maat

Hoe kun je het rijden van Van Aert nu juist weergeven? Eigenlijk is dat er niet. De kannibaal (een bijnaam die alleen aan de grootste wielrenner toebehoord) van Herentals spot met alle wielerwetten. Iedere renner die een dag ervoor groots heeft gepresteerd moet er dag later boeten, zoals Lafay, Skjelmose, Hindley, Yates e.v.a. Maar Wout niet. Wout zie je iedere dag vooraan rijden. En dan niet vooraan en meetrappen met de voorste. Nee, Wout geselt op dit moment het peloton. Wout is de allergrootste. Ieder jaar, iedere Tour begint mijn bewondering voor de alleskunner van Jumbo/Visma toe te nemen. Ik zit er over na te denken om een fanclub voor hem op te richten. Dat zal de 103e worden, want Wout is immens populair. En dat is volkomen terecht en verdient. Wout spot met alle wielerwetten. Ik denk dat vele kijkers naar de Tour niet kunnen beseffen wat hij iedere dag presteert. Wellicht is het door hem opgezet, wetende in het achterhoofd dat zijn vrouw hem iedere dag naar huis roept omdat zijn tweede kind op het punt komt de wereld te bestormen. Hetzelfde als hij doet. Geen berg, heuvel, sprint, tijdrit of waaier kan hem tegenhouden. Zijn rijden verdient een buiging. Een hele diepe buiging en als ik Jumbo/Visma was, zou ik hem het grootste contract geven wat een wielrenner ooit heeft gehad. Wout van Aert is bezig geschiedenis te schrijven in zijn manier van rijden en de resultaten die hij boekt.

Gaat het Cavendish lukken?

De rit van vandaag is een relatief eenvoudige. Het zal de renner voeren van Mont-de- Marsan naar Bordeaux. Een voor Nederlanders succesvolle stad uit het verleden van de Tour de France. Het is echter alweer 13 jaar geleden dat de Tour de stad aandeed. Toen was het Mark Cavendish die won. Wat zou het schitterend zijn als the man from Man vandaag het alltime record van Merckx zou verbeteren. Dat zou de cirkel voor Mark rondmaken. En wat was hij er dichtbij.

Het was een saaie etappe. De beelden van de omgeving waren mooier dan de koers zelf. Maar de sprint vergoedde alles. Wat heel vervelend is voor Wout dat hij echt de allerbeste is in deze Tour, maar zijn inspanningen leiden tot geen successen. Behalve dan de gele trui die Vingegaard deze dagen aan heeft. Als je dat afzet tegen de arbeid die Van der Poel heeft afgeleverd en waar Philipsen van heeft geprofiteerd, dan is dat ongelofelijk. Het is vandaag drie uit drie. Drie sprints in deze Tour en drie keer is hetzelfde beeld.

Philipsen en Van der Poel zijn de keizers van de sprint

Rickaert, Kragh Andersen en Van der Poel zijn hun gewicht in goud waard. De Alpecin-DeCeuninck sprinttrein is een TGV van jewelste. Wat Van der Poel in de laatste kilometer laat zien, is zo ongelofelijk goed. Je kan het niet vergelijken met Van Aert, want Van Aert kan alles. Maar er is niemand die zo goed als Lead-out is dan Matthieu. De mannen van Alpecin-DeCeuninck kunnen het tempo zo hoog opvoeren, dat weinige er over kunnen. Van der Poel zette Philipsen op 300 meter af. Maar als een duveltje uit en doosje kwam daar The Manx Missile. Cavendish leek het te gaan halen en daarmee was het record verbetert van meeste touroverwinningen. Maar de macht die Philipsen liet zien was van uitzonderlijke klasse. Philipsen is de sprintkoning van deze Tour. Hij won met lengtes op Cavendish en de licht protesterende Girmay werd derde. De laatste 5 sprints in de Tour (met die van vorig jaar) zijn gewonnen door Philipsen. De Vlam uit Ham slaat nog eens op ongelofelijke wijze toe. Wat een sprint. Het was een sprint voor de boekjes. En ik vrees voor de overige sprinters dat dit niet zijn laatste van deze Tour hoeft te zijn. Morgen naar Limoges. Ik zou het Van Aert of Van der Poel echt gunnen.

De Tour door de ogen van Janna (deel 6 – 2023)

Een etappe om in te lijsten 

De schoonheid van het wielrennen wint het ruimschoots van de hardheid die ik verafschuw. Geen andere sport kan mij zo boeien als de wielersport. Ook vandaag zie ik weer zoveel moois aan mij voorbij trekken. Het is een etappe om in te lijsten. 

Pogacar laat zich niet op de pijnbank leggen 

Draken van bergen staan vandaag de renners te wachten. Met een hoofdrol voor Wout van Aert die vandaag alles perfect doet. Vanaf het eerste moment neemt Van Aert de vluchters op sleeptouw waaronder ook Matthieu van der Poel. Pas helemaal aan het eind – een luttele aantal kilometer voor de streep – is het aan de kopman Jonas Vingegaard om het werk af te maken min of meer met de opdracht de etappewinst en de gele trui binnen te halen.   

Het plan van Jumbo -Visma om Pogacar op de pijnbank te leggen lukt niet want de Sloveen denkt er niet over om slachtoffer te worden. Twee kilometer voor de streep laat hij zien dat de strijd nog lang niet gestreden is. Hij heeft genoeg krachten gespaard om zijn achterstand op Vingegaard terug te brengen tot 25 seconden. Daarmee ligt de Tour weer helemaal open.  

Tijdens het interview na de glorieuze winst staat er een opgeluchte Pogacar, ‘Ik had vandaag goede benen en gelukkig was ik zoveel beter dan gisteren want anders had de ploeg wel in kunnen pakken en hadden wij naar huis gekund dan was de strijd beslist geweest.’ Vingegaard verklaart na afloop dat de ploeg vandaag Pogacar wilde testen dat hij nu had gewonnen maakt de strijd alleen maar mooier. ‘Ik heb er zin in.’  

Prijs voor de strijdlust opnieuw naar Van Aert 

Opnieuw gaat de prijs voor de strijdlust naar Wout van Aert, zijn tweede op rij en dat is zeldzaam in de geschiedenis van de Tour. Alleen Peter Sagan is dat ooit eerder gelukt. Wat Wout laat zien is van niveau dat zeldzaam genoemd kan worden. Wout zit in een ploeg waar hij zich thuis voelt en wordt omringd door allemaal top renners die deze Tour hun kwaliteit tonen en Jumbo-Visma tot een gevreesde ploeg maken waar heel veel rekening mee gehouden moet worden. Vandaag kwam Pogacar toch al weer snel alleen te zitten terwijl Vingegaard nog kon rekenen op heel wat ondersteuning.  

JUMBO-VISMA slaat peloton uiteen 

Danny van Poppel is een waardevolle lead-out man maar kan veel meer. Vandaag aan hem de taak om de boel te controleren en zo de gele trui drager te ondersteunen.   

Hij heeft er zin. verklaart hij tijdens een interview. Hij is een echte team-player die ook aardig kan klimmen dus interessant genoeg voor het hele team van Bora Hansgrohe, de ploeg van gele trui drager Jai Hindley. De eerste uren rijdt van Poppel stoïcijns op kop en het gaat hem goed af.  Jumbo – Visma en UAE – de ploegen die het volgens de kenners met elkaar moeten gaan uitmaken – vinden het prima. De etappe vordert en Jumbo – Visma besluit het tempo op te voeren, dan wordt snel duidelijk hoe sterk deze ploeg is. Kelderman, Benoot, Laporte, Kuss, Van Baarle en Van Hooydonk rijden kop over kop en ontwrichten met hun snelheid een groot deel van het peloton waaronder Hindley nu nog trots de gele trui dragend. Hij verdwijnt even als vele renners van UAE groep op de achtergrond. Pogacar kan mee maar geeft achteraf toch wel aan dat hij zich licht zorgen gemaakt heeft.  

Neilson Powless weer in de bergtrui 

Vandaag zijn er 42 bergpunten te verdienen. Neilson Powless die de eerste dagen de bollentrui aan had, moest deze gisteren afstaan aan Felix Gall. Dat beviel hem voor geen meter en vandaag sloot hij zich aan bij de kopgroep, kon zich daar goed handhaven en haalde zoveel punten binnen dat de trui nu weer om zijn schouders zit. Dat zal de komende dagen ook wel zo blijven want morgen wacht er een vlakke rit met een te verwachte sprint op het eind. Of Fabio Jakobsen zich daar al zal melden lijkt niet aan de orde. De val van een paar dagen geleden is te heftig, het lichaam komt niet toe aan herstel van de vele inspanningen die Fabio verricht om Parijs te zien halen. Het lijf werkt nu heel hard om de opgelopen schade te herstellen. De wonden zijn groot.  

Van de Poel die  – na zich even heerlijk te hebben uitgeleefd – weer terugkomt in het peloton zal morgen Jasper Philipsen aan een derde overwinning moeten zien te helpen waardoor de groene trui nog steviger om de schouders van de Belg komt.  

De Tourmalet de “de sloper”  

Volgens architect Gouvenou is deze dag zwaarder dan die van gisteren. Ten eerste wordt er boven de 1800 meter gereden en dat kunnen niet alle renners goed verteren. De Tourmalet een berg van de buiten categorie is vanwege zijn lengte een echte sloper. Dan zijn de renners er nog niet want vervolgens komt daar de Cauterets -Cambasque achteraan en die is ook niet misselijk, zij het iets minder steil. Dus dit is een dag voor de ware klimmers. De eerste berg; Col d’ Aspin 12 kilometer klimmen naar een hoogte van 1490 meter met een stijging percentage van 6.5 wordt door de meeste renners aardig verteerd. Fabio Jakobsen heeft vooraf aan de etappe aangegeven dat hij hoopt tot zover aardig mee te kunnen komen en dat lukt hem ook.   

Na een daling volgt de Col de Tourmalet 2115 hoogtemeters een klim van 17 kilometer en een stijging percentage van 7.3 Het tempo van Vingegaard is indrukwekkend maar hij kan Pogacar niet van zich afschudden. Na weer een bochtige daling waar de goede dalers – en dat is Wout van Aert – in een prachtige cadans naar beneden  “vliegen” helemaal met de beweging van de fiets meegaand. Het is spannend om naar te kijken en je moet ook vooral niet denken aan valpartijen maar als je dat uit kunt schakelen dan zie je zoveel schoonheid en vakmanschap. Tot slot dan de op 1355 m hoogte 16 km lange met een stijging percentage van 5.3 de  Cauterets -Cambasque.  

Van Aert laat zich – evenals gisteren – uitzakken om op Vingegaard te wachten. 

Anders dan gisteren is dat hij Pogacar in zijn kielzog meevoert die geen duimbreed toegeeft en beide renners ogenschijnlijk makkelijk kan volgen. Bij de derde klim is het de taak aan Vingegaard en moet hij alleen de strijd met Pogacar aangaan. Als kijker zit je echt op het puntje van de stoel want je voelt; er gaat iets gebeuren één van de twee zal op de pedalen gaan staan en de vlucht nemen. Dat blijft nog uit tot een paar kilometer voor de finish en dan zet Vingegaard aan maar ver komt hij niet Pogacar haalt moeiteloos in, even lijkt het alsof hij Vingegaard verrast die net iets te laat aanhaakt en dan is de Sloween verdwenen, hij krijg acht seconden, 10 seconden het wordt weer acht zelfs zes seconden maar dan is het afgelopen en loopt de voorsprong op tot 25 seconden.  Met een diepe buiging komt een blije Pogacar over de streep de ietwat ontgoochelde Deen die weliswaar de gele trui heeft veroverd eindigt op de tweede plek. Op de overige renners moet minuten gewacht worden.  

Wanneer Vingegaard zijn wonden likt komt Wout van Aert naar hem toe, geeft hem een schouderklop, ‘Wij hebben geel man.’ en Vingegaard lacht als een boer die kiespijn heeft. Hij heeft Wout niet kunnen belonen voor zijn harde werken en je ziet dat hem dat diep spijt.  Op het podium staat hij lachend in de gele trui zwaait met de bloemen en het leeuwtje. De blik in zijn ogen zegt genoeg. Teleurstelling maar toch ook de power van een winnersmentaliteit. Het maakt de Tour alleen maar mooier en spannender.  

janna van zon  

Vooraf wordt Vingegaard gevraagd of Hindley vandaag de gele trui zal behouden. ‘Dat weten wij aan het einde van de dag.’  

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)

Amai….. is de Tour nu al gedaan?

Die woorden moet ik even op mij in laten werken. Is de Tour na gister al gedaan? Ik denk het niet. Parijs is nog ver en Vingegaard zal toch ook wel tegen een slechte dag aanlopen. Dat kan zomaar vandaag zijn. Al vond ik dat de Deense winnaar van vorig jaar erg sterk reed. Er straalt ook geen spoortje paniek bij Jonas uit. Hij blijft stoïcijns zijn plan trekken. En wat ik ook wel leuk vond is dat Van Aert een hele lange neus kon trekken naar Pogacar na alle pesterijtjes van de afgelopen dagen.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)

Fabio Jakobsen op tijd binnen 

Dat het een hele pittige dag zou worden voor de onfortuinlijke sprinter Fabio Jakobsen was wel duidelijk. Wanneer je 50 kilometer per uur tegen het asfalt kwakt, kom je er niet vanaf met een schaafwond. Slecht geslapen rechts gekneusd en links helemaal stijf. ‘Wat was er nu precies gebeurd?’ Wil verslaggever Han Kok weten…  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 5 – 2023)

De Tour gaat nu echt beginnen! Dat is natuurlijk onzin, als je al vier dagen verhalen van Janna en mijzelf hebt gelezen, maar voor mij als fanatiek tourliefhebber is de dag dat de eerste echte bergen zie opdoemen het echte begin van de Tour. Nog steeds schrijf ik voor het begin van de Tour alle bergritten op in mijn agenda, zodat er geen afspraken overheen gepland kunnen worden. De bergritten zijn voor mij een heilige mis geworden. Die wil ik gewoon in alle rust gaan bekijken. Het stormt toch buiten, dus we hebben mooi de tijd om rustig te gaan genieten van het ploegenspel tussen UAE en Jumbo/Visma.

Knabbel en Babbel

Zoals de afgelopen dagen al het geval was moet er teruggekeken worden naar de dag van gister. Op zich was de dag van gister natuurlijk een hele saaie etappe, tot 2,9 kilometer voor het einde. Het moment dat de renners het racecircuit van Paul Armagnac opreden. Op dat moment kwamen de volgers van de Tour ogen en oren tekort. Al jaren luister en kijk ik liever naar de Belgische tv dan naar de Nederlandse tv. Dat werd min of meer veroorzaakt door de aanwezigheid van maarten Ducrot en Herbert Dijkstra bij de NOS. Bedenk in je hoofd de meest saaie mensen die je maar kunt verzinnen. Heb je het in je hoofd? Mooi. Dan zijn Maarten en Herbert deze bedachten mensen in het kwadraat. “De Knabbel en Babbel” van de nederlandse tv terroriseerde de kijkers jarenlang met hun saaie commentaar. Ik ben al zo oud, dat ik de tijd van Jean Nelissen en Mart Smeets heb meegemaakt. Dat was het summum van de Tour verslaggevers. In hun hoogtijdagen (op het laatste werd ook Mart een beetje irritant) zat je aan de tv gekluisterd om de restaurants en culturele omgeving van Jean te horen. Mart was er voor de inside information. Dat was nog eens tv. Terugkomend op wat ik aan wilde halen keek ik dus naar de Belgische tv en hoorde ik de legendarische kreet; “Amai, wat gebeurt hier allemaal!”.

Beste lead-out

En inderdaad, wat gebeurde er allemaal? Het begon met de glijpartij van Jakobsen. Dat was de voorbode van een knotsgekke finale waarin het wereldrecord fiets vliegen met gemak werd verbroken. Je bleef als kijker maar fietsen door de lucht zien vliegen. Ik zag ook een Noor heel onnozel in de hekken zien rijden. Dat zag er zo koddig uit. Het was een finale waar nog vaak naar teruggekeken zal worden. De oorzaak: er waren teveel renners die te fris in de finale terecht waren gekomen. En dan krijg je dit soort taferelen. Renners die je niet voorin verwacht ruiken nu opeens hun kans. Het werd dus een complete chaos, maar wel voor mij met één uitblinker. En ja, ik weet dat ik bevoordeeld ben en een zwak heb voor de renner Matthieu van der Poel. Maar wat de veelvraat uit Kapellen gister weer liet zien, kan eigenlijk gewoon niet. Het tempo (wattages en snelheid) wat hij gister weer liet zien is voor 99% van dit peloton onhaalbaar. Als hij een sprinter zou zijn, zou hij de allerbeste zijn. Voor de komende dagen mogen de twee toppers van Alpecin-DeCeuninck in de bus plaatsnemen, want veel voorop rijden zullen ze vandaag zeker niet doen.

Beste dalers

De rit van vandaag van vandaag zal in het voor Nederlanders bekende Pau leiden naar Laruns. Onderweg zullen de renners de Col du Soudet (15,1 km aan 7%), de Col d’Ichère (4,4 km aan 6,2%) en de Col de Marie Blanque (9,2 km aan 7,6%) moeten gaan bedwingen. Een loodzware etappe waar direct het klassement opgemaakt kan worden. De tourfavorieten moeten vandaag vooraan zitten en kunnen zich geen al teveel tijdverlies permitteren. Enig voordeel is dat de etappe niet bergop eindigt, maar pas na de afdaling van de Marie Blanque. De 18 kilometer lange afdeling zal een prooi zijn voor de durfals. Als een man als Pidcock op de Marie Blanque nog vooraan zit, schrijf Tom Pidcock dan zeker op als grote kanshebber. Pidcock is in het peloton veruit de beste daler. De beste dalers van het peloton Mohoric, Alaphilippe en Sagan zullen we hoogstwaarschijnlijk niet als eerste op de Marie Blanque zien. Als ik van tevoren mijn favoriet zou opschrijven wordt het vandaag meteen een machtsstrijd tussen Pogacar en Vingegaard. De twee kemphanen zullen elkaar vandaag naar grote hoogte gaan leiden. Belangrijkste onderscheid zal de supporting-cast zijn. Wie is er in staat van de helpers om zo lang als mogelijk bij de twee topfavorieten te blijven? Vorig jaar was het maar weer eens duidelijk op de Hautecam hoe belangrijk Van Aert was voor Vingegaard. Groot nadeel voor Pogacar is dat de beklimmingen van vandaag lang zijn. En de Sloveen heeft daar altijd wel moeite mee. Groot voordeel voor Pogacar is zijn team van nu. In mijn ogen is UAE het beste team in deze Tour. Zij moeten in staat zijn Pogacar over de lange beklimming van de Col de Soudet heen te loodsen. De Col de Soudet is met zijn 15,2 kilometer en gemiddelde stijgingspercentage te vergelijken met de Alpe d’Huez, die dit jaar helaas niet in het Tourschema is opgenomen. Op de laatste klim (Marie Blanque) is vooral het einde zwaar. Vandaag en morgen zal in mijn ogen de voorbeslissing zijn.

Superhelper Rafal Majka

Een van de belangrijkste helpers (vroeger spraken wij in de tourkaravaan over knechten, maar dat mag nu niet meer) voor Tadej Pogacar is de Pool Rafal Majka. Majka is geboren in de Poolse stad Zegartowice 33 jaar geleden. Hij begon zijn fiets carrière al in 2009 bij het hele kleine team, Team Miche – Silver Cross. Daar liet hij in dat jaar meteen zien, in vooral Italiaanse rittenkoersen, welk potentieel hij in huis had. Tijdens het seizoen 2010 raakte het Deense Saxo Bank team geïnteresseerd in de jonge Poolse ronderenner. In 2011 stapte Majka dan ook over naar Saxo Bank. Bij Saxo bank werden de renners gedrild door oud-wielrenner Bjarne Riis. Die joeg de ploeg met zijn Spartaanse trainingsmethodes tot grote hoogte en won daarbij iedere grote ronde. Majka was daarin een belangrijke pion van o.a. Basso, Contador en Andy Schleck. Hij bleef de ploeg trouw tot 2017, waarna hij de overstap maakte naar het vermogende Bora-Hansgrohe. Ook daarin kwam hij zijn oud ploegmaat Peter Sagan weer tegen. Majka is een echte helper van de grote ronderenners. Hij zou makkelijk voor een eigen klassement kunnen rijden, gelet op zijn kwaliteiten. Maar Majka is een echte teamplayer. Eentje waar Pogacar sinds 2021 zwaar op bouwt. Majka kwam UAE na de eerste tourwinst van Pogacar versterken, hielp hem met de tweede touroverwinning en wil hem dit jaar de derde tourzege mede gaan bezorgen. Om die derde overwinning te behalen zal hij Rafal Majka heel hard nodig hebben.

Wout op een missie

Zoals verwacht was het wederom Wout van Aert die zijn gezicht goed van voren liet zien. In een grote groep (met o.a. Hindley en Ciconne) reed Van Aert samen weg met Victor Campenaerts (Lotto). De twee reden een groot gedeelte van de eerste serieuze klim van deze Tour lang vooruit. Totdat de twee renners van Trek het genoeg vonden. Ciccone reed hard naar de twee Belgen toe en liet ze ook direct staan. Daar profiteerde de Oostenrijker Felix Gall van. Gall kwam als eerste boven en behaalde de meeste punten. In de afdaling kwam er een groep samen met daarin Fraile, Martinez, Hindley, Buchmann, Madouas, Ciccone, Uran, Haig, Gall, Jorgenson, Mühlberger, Neilands, Van Aert, Benoot, Alaphilippe, Berthet, Chaves en Hamilton samen. De voorste groep reed goed door op weg naar de tweede beklimming; de col van 3e categorie Col d’Ichere, waarna kort daarna de col van de dag, de Col de Marie Blanque. Op 52 kilometer van de finish reed de Let Krists Neiland weg uit de kopgroep. Niet veel later was daar de reactie van Wout van Aert en Alaphilippe die naar de Let reden. Toch weer de meest strijdlustige renner, die maar één doel had deze dag, namelijk het veroveren van de gele trui door Van Aert. Die daarmee een hele lange neus zou trekken richting UAE.

Vingegaard steekt het lont in het kruitvat

Halverwege de Marie Blanque ontplofte de boel. Eerst was het Jai Hindley die wegreed. Samen met de sterke Gall reed hij alleen naar boven. Daarachter was het een veldslag. De groep van de grote favorieten viel steeds meer uit elkaar. Totdat Vingegaard en Pogacar overbleven in het gezelschap van Kuss. Vingegaard had de streken van Pogacar van de afgelopen dagen goed in zijn hoofd geprent, want 1 kilometer voor de top van de Marie Blanque reed Vingegaard weg van Pogacar. De Sloveen kon de Deen niet volgen en raakte snel op achterstand. Hindley kwam als eerste boven. Maar daar achter kwam al heel snel Vingegaard. Het ging uiteindelijk om het verschil tussen Pogacar en Vingegaard. Pogacar kwam lichtelijk gedaan op 36 seconden achterstand van Vingegaard boven. De sensatie was compleet. Vingegaard liet even zien dat hij heel sterk is. Hindley reed hard naar beneden, maar dat deden ook de achtervolger Gall. Die kwam steeds dichterbij. In de afdeling ging het verschil tussen Vingegaard en Pogacar snel naar drie/kwart minuut. Was dit dan de eerste klap die Jumbo/Visma aan UAE uitdeelde? Vingegaard sloot snel aan bij Ciccone en Büchmann. Halverwege de afdaling werd het verschil tussen Hindley en Gall groter. De conclusie die vandaag getrokken kon worden, dat de ploeg van Jumbo/Visma beter geprepareerd is voor de Tour. Pogacar kwam weer veel te snel alleen te zitten.

Dubbelslag voor Hindley

Op minder dan 7 kilometer werd Gall ingehaald door het groepje Vingegaard. Met vier man werd de achtervolging ingezet op Hindley. Op 5 kilometer was Pogacar al op meer dan 1 minuut gereden. De eerste klap was een daalder waard. Alleen de man van de dag werd Jai Hindley. De man van Bora won vorig jaar de Giro d’Italia. En was nu hard op de weg naar de etappe overwinning en de gele trui. De Australiers werden bijkans gek. Na Rowan Dennis zou Hindley de volgende gele truidrager zijn. Hij trad daarbij in de voetsporen van de legendarische Phil Anderson en Cadel Evans. De laatste won zelfs de Tour. Inmiddels was er nog 1 kilometer te rijden en had Hidley nog 35 seconden voor op het groepje Vingegaard. In zijn eerste Ronde van Frankrijk won hij meteen zijn eerste etappe. Een geweldig resultaat voor Hindley die een dubbelslag behaalde. Bora had met Büchmann een tweede man binnen de top 5. Pogacar verloor maar liefst 1:05 op zijn grote concurrent, Vingegaard.

De Tour door de ogen van Janna (deel 4 – 2023)

Dinsdag 4 juli vierde etappe 181.8 km. vlakke etappe 

Dax – Nogaro  

Opnieuw een hectische sprint met winst voor Jasper Philipsen  

Volgens de commentatoren Joris van den Berg en Stef Clement kijken wij vandaag naar een wandeletappe. Onderweg vallen er geen punten te verdienen dus sparen de renners hun benen voor morgen en overmorgen waar hen de bergen wacht. De mannen achter de microfoons halen alles uit de kast om de kijkers niet in slaap te laten vallen. Althans dat denken zij en zij doen daar ook zeer hun best voor.   

“De Tour door de ogen van Janna (deel 4 – 2023)” verder lezen