Na de demonstratie van Pogacar van gister likt het peloton haar wonden. De strekking is dat er op dit moment geen kruit tegen gewassen is op Tadej Pogacar. De Sloveen laat iedereen zijn hielen (of is het zijn achterwiel?) zien. En niemand die er wat aan kan doen. In de zoveel jaar komt het voor dat er één renner zo domineert. De laatste renner die dat had was uiteraard Lance Armstrong. Persona Non grata in het wielerpeloton. Maar tijd heelt alle wonden en de Texaan is ieder jaar met zijn Twitter account altijd wel weer aanwezig. Toen Lance Armstrong het record van mijn grote wielerheld dreigde te verbreken, was ik daar echt ziek van.
Ik vond Lance Armstrong nooit leuk. Ik vond het vanaf het begin af aan een manipulator. Ik las (en lees) heel veel wielerverhalen het gehele jaar door. En steeds kwam daar de meningen van veel renners, dat Armstrong een heel naar mannetje was. Er was maar één man, die hem het leven echt zuur maakte en dat was journalist David Walsh. Walsh had er zijn roeping van gemaakt om “foute” wielrenners ten val te brengen. Hij had dat al eerder gedaan met de Ieren Sean Kelly en Stephen Roche. En nu wilde hij dat perse doen met Armstrong. En toen kwam Armstrong zijn ware aard naar boven. Ik heb alle respect (en op dat vlak diep) voor de strijd die Armstrong leverde tegen die vreselijke ziekte. Alleen Armstrong kreeg door zijn strijd zoveel macht en misbruikte dat op een afschuwelijke manier. Hij maakte mensen gewoon kapot en dat gegeven verbleekte eigenlijk de strijd die hij leverde tegen zijn ziekte. Als hij niet zozeer in zichzelf was gaan geloven, had de wereld er nu voor hem heel anders uit gezien. Maar de macht en de doping die hij wel heeft gebruikt en toegepast, heeft hem uiteindelijk ook geen windeieren gelegd. Want Armstrong is er erg rijk van geworden.
Mijn held
Ieder jaar wijd ik wel een stuk aan mijn held. In mijn ogen de allergrootste. In de ogen van de kenners is dat uiteraard niet zo, want Merkcx staat natuurlijk op een voetstuk. Zoals de Fransen dat uiteraard doen met Anquetil. Maar de Spanjaarden hebben dat met de man geboren in Villava. “De Stille” was een bedachtzame man. Een beetje ongrijpbaar in zijn benadering, maar dat paste exact bij het beeld wat iedere volger van het wielrennen 5 jaar lang had in de Tour. Miquel Indurain (met de meest mooie bijnaam ‘El Rey’) heeft het record met 5 opeenvolgende touroverwinningen, voordat de Deen Bjarne Riis (monsieur 60%) de Koning van de troon stootte. Indurain was voor mij de belichaming van hoe de beste wielrenner eruit moet zien, op de fiets wel te verstaan. Alleen al de houding van de Spanjaard was een kunstwerk. Vooral tijdens tijdritten was de zit van Indurain het mooiste wat er was. Hij zat zo stil op zijn fiets, dat alleen de cadans van zijn benen zichtbaar bewoog. Dumoulin kwam in zijn goede tijd er dichtbij, maar hoe Indurain zat en daarmee iedereen kleineerde, doet denken aan de suprematie die Pogacar heden ten dagen ook op het toneel laat zien.
Eén tactiek is voldoende
Indurain was een meester in de tactiek. En eerlijk gezegd had hij maar één tactiek. Ik verdenk hem er nog steeds van dat deze tactiek van Bernard Hinault was afgekeken. Voor Indurain mijn grote held. Die tactiek luidde: geen schade oplopen in de aanloop naar de eerste tijdrit. Daarna iedereen vermorzelen in de de tijdrit. Vervolgens in de eerste daaropvolgende bergrit die dominantie nog een keer overdoen en iedereen naar adem happen. Inmiddels zoveel voorsprong hebben, dat je alleen maar hoeft te consolideren. Deze tactiek paste Indurain vijf jaar lang toe. En vijf jaar lang was er niets tegen te doen. De man, die een longinhoud (wetenschappelijk bewezen) had van 1.5 keer een normaal mens, sloopte iedereen. Het zelfdestructie bedrijf uit Villava zorgde ervoor dat alle spanning uit de Tour was voordat er één bergrit gereden was. En als ik Pogacar nu zo zie rijden, dan denk ik vaak terug aan de tijd dat ‘El Rey’ iedereen zijn wil oplegde.
WOUT VAN AERT IN HOOFDLETTERS!!!
Vandaag was de rit van Dole naar Lausanne. De etappe gaat door het volgende land, wat de Tour bezoekt. Het leek op papier een etappe die te doen is, maar het einde is heel lastig. De finale van de etappe gaat het langs het Meer van Genéve. De afsluitende klim van bijna 5 kilometer zullen de renners een toetje van 12 tot 13 % moeten zien te verstouwen. Bij de sprinters zal een lichte vloek klinken. Alle sprinters? Nee, op één na niet. Althans, die wielrenner die ik bedoel spot met alle wielerwetten.
De etappe begon met een schok. Op het moment dat het eerste echte serieuze groepje wegsprongen, was er in het peloton een massale valpartij. Het grootste slachtoffer daarvan was Kevin Vermaerke, die de wedstrijd moest verlaten. Verder gingen onder anderen Nairo Quintana, Maximilian Schachmann, Ben O’Connor én geletruidrager Tadej Pogacar tegen de grond. De schrik sprong iedereen om het lijf. Met behulp van zijn ploegmakkers en de steun van het peloton die op hem wachtte, kon de Sloveen weer aansluiten in het peloton. Het was relatief rustig tot aan de laatste berg aan de boorden van het meer van Genéve. Eenmaal op de laatste klim kwam er een versnelling van BORA-hansgrohe. Lennard Kämna, die gisteren net naast de zege greep, bepaalde het tempo. Op 1,5 kilometer van de streep kwam er een overname van Rafal Majka. Uiteindelijk probeerde niemand het meer met een aanval en werd het een sprint. Die sprint werd aangezet door Matthews. Die was dan ook zeer gebrand op eindelijk die felbegeerde overwinning. Het leek de Australiër dan eindelijk te gaan lukken. Pogacar kwam heel dichtbij, maar het was iemand anders die werkelijk iedereen stil liet staan. Met zijn groene trui degradeerde hij iedere renner in de sprint. Wout van Aert liet nogmaals zien hoe goed hij wel niet is. En de Belg is niet normaal zo goed. Iedere dag worden er superlatieven beschreven. En die zijn ook volkomen terecht. Van Aert spot met alle wetten.
Morgen is er waarschijnlijk weer een dag voor aanvallers. Het peloton krijgt drie bergen te verzetten, 1 van de 2e categorie en 2 van de 1e categorie. Echter de top van de laatste berg ligt 10 kilometer voor de finish, waardoor er morgen niet echt vuurwerk wordt verwacht.