Vingegaard en Van Aert beslissen de Tour
Vandaag was (buiten de tijdrit van zaterdag a.s.) de laatste kans voor Pogacar om het verschil tussen hem en Vingegaard te verkleinen. Daar is ook direct een goede etappe voor gekozen, want vandaag rijdt men twee beklimmingen van de buitencategorie. De finish is gelegd op de Hautacam. Maar op 67 kilometer van de Finish gaan de renners de vreselijke Aubisque over. Deze berg staat al jaren op het programma en is beroemd geworden om zijn vele verhalen. Maar alles liep anders. Vingegaard won glorieus. Maar een hele diepe buiging is er voor één renner: Wout van Aert!
De rijke tourgeschiedenis van de Aubisque
De renners begonnen de klim in het plaatsje Laruns en klimmen vervolgens naar een hoogte van 1520 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,8%. Daarvoor moeten ze in totaal 13,6 kilometer klimmen. De beklimming van de Aubisque stond al op het programma met de Tour van 1910. Toen was het de Fransman Francois Lafourcade die als allereerste de berg in de Tour beklom. De jaren erna passeerde vele renners de berg. Zo was het in de Tour van 1985 dat de berg twee maal werd beklommen. In de eerste ronde kwam de Ier Stephen Roche als eerste boven en als uiteindelijke winnaar was het Reynel Montoya uit Colombia. Maar het meest legendarische Tourmoment was natuurlijk in 1951 met de val van Wim van Est. De Nederlander (leider in het klassement) viel op de berg in een ravijn. De legendarische woorden achterlatend: “Mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac (horlogemerk) liep”. Tot de dag van vandaag bestaat het merk nog steeds en heeft het nog steeds baat van die ene val in de Tour van ’51.
Nadat de renners de Aubisque hebben beklommen rijden zij vervolgens naar de Col de Spandelles. Deze berg van de 1e categorie is voor het eerst opgenomen in het Tourboek. Nog nooit eerder reden de renners over deze berg in het Massif du Granquet. En vervolgens zetten de renners zich voort naar de laatste klim van de dag. En dat zullen ze niet met plezier gaan doen, want de Hautacam is een hele lastige beklimming. De berg kent twee enorm lastige stukken. Tot nu toe was de berg 5x finishplaats van de Tour. De allereerste keer was het de Fransman Luc Leblanc die als eerste boven kwam.
Dopingploeg Saunier Duval
In 2008 was het een ware triomftocht voor toenmalig Spaanse wielerploeg Saunier Duval op de Hautacam. Twee renners uit die ploeg, te weten Leonardo Piepoli en Juan José Cobo Acebo kwamen tezamen over de streep. Later werd Piepoli betrapt op doping. Doordat Piepoli gediskwalificeerd werd, kwam de rit op naam van zijn ploeggenoot. Saunier Duval was een bedrijf in verwarmingsketels en besloot in dat jaar (2008) ook direct te stoppen met de sponsering. De maatregel volgde op de dopingzaak die het Spaanse team tijdens de Tour van 2008 trof. Tweevoudig ritwinnaar Riccardo Riccò werd op EPO betrapt, waarna het volledige team uit de Tour stapte. Het was een van de grootste schandalen uit de geschiedenis van de Tour. Het was zeker niet het jaar van de Spaanse wielerploegen, want ook Barloworld was daarvoor al opgedoekt vanwege dopingschandalen c.q. vermoedens daartoe.
De eerste ontsnapping van de dag
En wederom gaat Wout van Aert als een speer weg. Het is toch wel opvallend dat Jumbo Visma de man die Vingegaard nog bij kan staan laat gaan. Maar Wout was niet te temmen en sprong direct weg na de start van de etappe. Maar het peloton wilde hem toch niet laten gaan. Maar dan kennen ze Wout nog niet. Of juist wel. Want Wout van Aert zou deze etappe in zijn geheel naar zijn hand zetten. En dat is knap als men bedenkt dat het een van de beste sprinters uit het peloton is. Wout van Aert reed weg en kreeg daarbij o.a Geschke, Thibaut Pinot , Benoot en Martinez mee. Even werd er gedacht aan de winst van de bollentrui voor Van Aert naast de groene. Een combinatie die tot nu toe maar 1x eerder is voorgekomen. De beste wielrenner aller tijden, Eddy Merckx, presteerde dit huzarenstukje ooit.
Pogacar gaat onderuit!
Wat er allemaal gebeurde…. het is al zo vaak gezegd. Deze Tour kan in de categorie Allerbeste zo met stip de top 5 in. Pogacar bestookte keer op keer Vingegaard, die werkelijk geen krimp gaf. In de afdaling van de Col de Spandelles leek Vingegaard even de controle kwijt te zijn. Maar met zijn stuurmanskunst kon hij op zijn fiets blijven. Van tevoren had de tourorganisatie al gewaarschuwd voor grint op het asfalt. Los grint is een hel voor fietsers, zeker met die dunnen bandjes. Ik ben zelf ooit slachtoffer geweest van los grint en de gevolgen ervan als je met dik 40 km/per uur onderuit gaat. De stukjes steen zaten in mijn vlees geboord. Nogmaals, de renners waren gewaarschuwd, maar de man die eerder een spervuur aan demarrages liet zien ging onderuit. Tadej Pogacar verloor zijn evenwicht en belandde naast zijn fiets op de grond. Snel stond de Sloveen op om de achtervolging op Kuss in te zetten. En toen bleek wat een groot sportman Vingegaard is. Die bleef wachten op de witte truidrager. Een arm om hem heen en een handje was zijn deel van de Sloveen.
De grote Wout van Aert show
Inmiddels was Kuss weer bij het tweetal aangekomen en zette aan het begin van de laatste klim, Hautacam, de achtervolging in. De voorsprong van Van Aert en Martinez, Pinot was al gelost, werd met de kilometer kleiner. Van Aert ging echt voor de bollentrui en probeerde Martinez van zich af te schudden. Dat lukte niet, waardoor Van Aert ging wachten. Kuss die een onmenselijk tempo liet zien en iedereen op minuten had gezet, gaf het stokje over. En toen was het aan Van Aert. Van Aert die al vanaf de eerste minuut in de aanval was, zette zich nog 1x op kop en gooide er alles uit. En toen gebeurde er iets ongelofelijks….. Niet Vingegaard had het moeilijk, maar Pogacar kon gewoonweg niet het tempo van Van Aert volgen. De grootste uitdager boog het hoofd. Het groene monster was hem teveel geworden. Vingegaard behoefde alleen maar het wiel van zijn ploegmaat te volgen. De ploegentactiek van de sterkste ploeg in de wielerwereld was iedere renner te machtig. Deze ploeg was deze Tour zo ongelofelijk indrukwekkend. Van Hooydonk, Roglic, Benoot, Kuss, Laporte, Kruijswijk en vooral Van Aert waren indrukwekkend goed en ze hielden echt huis. Pogacar is een sportief verliezer en feliciteerde de beste renner van deze Tour. Tenminste als er niets geks meer gebeurd, maar daar is niemand van de volgers nog van overtuigd. Buiten het feit dat Vingegaard de beste deze Tour is en Pogacar (toch algemeen beschouwd als beste ronderenner) niet veel kans had op de Deen, kan ik niet anders de lofzang spelen voor de man uit Herentals.
Wout is de beste
Ik heb Eddy Merckx nooit live zien fietsen. Ik kan dat wel van Hinault, Indurain, Armstrong, Contador, Sagan en vele anderen zeggen. Als Nederlander is Mattje (Mathieu van der Poel) toch wel mijn favoriet, maar ik heb door deze Tour echt een enorm zwak gekregen voor de in mijn ogen beste wielrenner die ik ooit live heb zien fietsen. Ik had nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen, maar Wout van Aert is voor mij de allerbeste (complete) renner die ik ooit heb gezien. Maar mijn grootste favoriet (en mensen die mij goed kennen weten wie dat is) zal hij nooit van plek 1 kunnen verdrijven, maar…. ‘Wout, wat was je ongelofelijk goed!”. Er stond werkelijk geen enkele maat op de Belg. En als ik Marijn Zeeman en Richard Plugge zou zijn, dat zou ik een enorme geldzak aanbieden. Al is geld niet de allergrootste drijfveer. Wout wil winnen, heel veel winnen. En in deze ploeg kan dat, al had hij deze Tour één of twee etappes meer gewonnen als hij zich niet leeg moest rijden voor Vingegaard en Roglic. Maar dat doet hij zichtbaar zonder mokken. Nee, de man van deze Tour zijn er in mijn ogen twee: Jonas Vingegaard en Wout van Aert. Jumbo Visma heeft dubbelgoud in handen.