Dylan Groenewegen telt weer mee!
Het is vandaag de laatste dag dat de miljoenen Denen langs de kant van de weg de renners uitzinnig kunnen bejubelen. ‘De afgelopen drie dagen is hier zelfs het Vlaamse enthousiasme overschreden’, moeten de Belgische commentatoren in hun hok met enige spijt maar ook met veel bewondering in de stem constateren. ‘Dit hebben wij maar zelden gezien en wat mooi om dit mee te maken. Deze eerste drie dagen in Denemarken zijn een schot in de roos en wat een voorbeeldig publiek’, wordt er van achterop de motor geschreeuwd door de co-commentator. Je hoort de wind om zijn oren suizen en het oorverdovende lawaai van de meelevende Denen.
Het massale Magnus…Magnus… wanneer de Deense Bergkoning Magnus Cort Nielsen in zijn bollentrui voorbij stoempt is overweldigend. Honderddertig kilometer met een gemiddelde van 43 kilometer per uur rijdt de ‘snor’ solo vooruit op het peloton met maar één doel voor ogen en dat is alle zes te verdienen bergpunten op zijn conto te schrijven. Het levert hem ook nog eens het rode rugnummer op. Dus mag hij na afloop van de derde etappe twee keer het podium op om zich voor het laatst op Deense bodem te laten toejuichen.
Tussensprint
Er wordt voor vandaag een enigszins ontspannen etappe voorspeld, voor zover dat tenminste mogelijke is binnen de wielrennerij. Bij de eerste honderd kilometer ziet de kijker met elkaar pratende renners en renners die via de camera kushandjes naar thuis sturen. Spannend wordt het bij de tussensprint waar punten voor de groene trui te verdienen zijn. Van Aert en Jakobsen liggen slechts één punt van elkaar verwijderd dus zal de strijd tussen hen gaan. Op “kousenvoeten” wordt van Aert door zijn ploeg Jumbo Visma naar voren gereden. Door net wat eerder de streep van de tussensprint te bereiken zit de groene trui iets steviger om de schouder van de alleskunner.
Vervolgens keert de rust weer, in een gestaag tempo gaat het peloton verder.
De rode bollentrui wordt na drie uur solo te hebben gereden ingehaald. Tot zover klopt de voorspelling dat het gaat om een vriendelijke etappe waar 1200 hoogtemeters bedwongen moeten worden. Maar dan… tien kilometer voor de streep in een kasseienstrook van slechts een paar meter valt het peloton is stukken door een chaotische val. De sprinters en renners vooraan ontspringen de dans. Van wachten is natuurlijk geen sprake.
Memorabele zege
De eindsprint is – zoals vaak – weer bloedspannend, Jakobsen iets te ver van achteren. Van Aert wordt in een zetel gebracht maar verliest op het laatste moment toch het contact met zijn lead-out renner de Fransman Christophe Laporte. De Sloween Peter Sagan (Totalenergies) gooit zich fanatiek in de strijd, hij probeert ergens een gaatje te vinden wat hem deze keer niet lukt, Jasper Philipsen (Alpecine Deceuninck) raakt wat ingesloten en komt daardoor net wat te kort hetgeen ook telt voor de overige sprinters. Wie wel als een duveltje uit een doosje naar voren springt is de Nederlander Dylan Groenwegen, in dienst van de Australische ploeg Bikeexchange, met een banddikte weet hij de etappe te winnen van een ontgoochelde Wout van Aert.
Voor Dylan is dit een memorabele zege. Na een mentale zware tijd is hij weer van de partij en kan hij zich opnieuw meten met de beste sprinters van de wereld. Zijn familie en vrienden zijn hem de afgelopen twee jaar blijven ondersteunen en vandaag kan een geëmotioneerde Dylan iets – naar eigen zeggen – voor hen terug doen, laten zien dat hij nog wel degelijk meetelt.
Ontgoocheling
Dat Wout van Aert zowel de groene als gele trui mee naar Frankrijk neemt is natuurlijk een geweldige prestatie. En toch staat hij niet juichend op het podium, er kan slechts een bescheiden lachje af. De perfectionist heeft gewoon de pest in omdat hij exact weet waar hij het heeft laten liggen waardoor hij de zo begeerde etappe zege aan zijn neus voorbij zag gaan, Niet dat hij het succes Dylan niet gunt. ‘Na zo’n een moeilijke periode is het fijn voor hem.’ Misschien dat de rustdag en een goed gesprek Wout doen inzien dat er voor hem in de komende weken nog genoeg kansen liggen om een mooie etappe winst te veroveren.
janna van zon