Mijn hemel, nu dat de rookwolken zijn opgetrokken kunnen we de eerste voorzichtige conclusies trekken. Maar waar moet je als fan/liefhebber beginnen? Vanmiddag begon met de eerste schok, want Robert Gesink (van het zwaar geteisterde Jumbo/Visma) had de strijd moeten staken. Een val op zijn schouder brak de doorgaans toch al pechvogel uit de Achterhoek definitief. Was daarmee alle ellende voor Jumbo/Visma voorbij? Het antwoord kwam later: Nee!
Er was al vroeg een ontsnapping van vier renners, twee van B&B, een Belg van Cofidis en een hele sterke, Schär. Ook Wallays reed enorm sterk. Maar zoals altijd in de Tour mag een klein groepje minuten weglopen, maar wanneer de 30 kilometer voor de finish in zicht is, gaat het peloton gasgeven. En vandaag was het niet anders. Het was daarom ook een dag van de sprinters. Echter, er was één groot nerveus aandachtspunt: de finale zou krap zijn. Erg krap naar later bleek. Opeens begonnen ook de kleine spetters te vallen of waren gevallen en toen de wegen steeds smaller werden werd het sein tot vallen volledig gegeven.
Eerst was daar de schuiver van Roglic. Het toch al geteisterde Jumbo/Visma moet zich wanen in de wielerhel, want alles gaat mis voor de supermarkt en software ploeg. En eigenlijk (als je het sec bekijkt) wordt de lijn van einde vorig jaar gewoon doorgetrokken. Toen was daar die ongelofelijke en onverwachte tijdrit, waar heel Jumbo/Visma in zak en as door belandde. Dat is dit jaar echt niet anders. Jumbo/Visma raakt binnen drie dagen alles kwijt. Het enige lichtpuntje was de stoïcijnse Wout van Aert, die onderweg gesterkt werd door zijn vrouw die achter de kinderwagen naast hem rende. Maar dat was dan ook het enige vrolijke voor een Jumbo/Visma renner. Was de ploeg dan de enige die hard geraakt werd? Nou, nee, want de etappe was nog jong…..
Wat er daarna allemaal gebeurde, had je oren en ogen tekort aan. Eerst was daar een hele beste schuiver, waarbij een groot aantal klassementsrenners door opgehouden werden. Vanwege een veel te smalle bocht vlogen renners als blaadjes in de wind van het asfalt af en belandde zo de berm in. Grootste slachtoffers dark horse Jack Haig (daar gaan heel veel poules!) en sprinter André Démare. Ook zij belandde hard tegen het asfalt. Was dat alles? Nee, ook toen moest de grootste klap nog komen.
Op drie kilometer van de meet kwam daar in volle vaart een donkerblauwe trein. De enige andere kleur die toen vooraan zat, was de gele kleur. Die behoorde toe aan de beste renner op dit moment, Van der Poel. MvP had vanochtend tegen de Belgische en ploegmaat, Tim Merlier gezegd dat hij voor hem ging gangmaken. Alleen ‘Matje’ gaf weer eens een andere dimensie aan het woord gangmaken. Een lead-out was het niet eens, want Van der Poel gaf er zo een harde slok aan dat zijn ploegmakkers echt heel veel moeite hadden om te volgen. Achter hem zaten in volgorde lead-out man Jasper Philipsen en Tim Merlier. Daarachter zaten de grootste concurrenten Caleb Ewan en Peter Sagan. Het moest uiteindelijk tussen deze kleppers gaan.
MvP zat op 1 kilometer toen hij het over gaf aan Philipsen. De Belg gaf er net zo’n slok aan als zijn Nederlandse ploeggenoot. Echter, toen gebeurde er iets vreemds. Ewan ging keihard onderuit en nam Sagan mee. Daarna was het een koud kunstje voor Melier om het af te maken. Om de pret voor Alpecin/Fenix nog groter te maken werd Philipsen nog tweede ook en MvP werd 7e. Het succes na gister ging gewoon door en dit begint toch echt de Tour van debutant Alpecin/Fenix te worden. Al zullen ze het morgen in de tijdrit erg moeilijk krijgen.
En zodoende was het weer feest bij de ploeg van Van der Poel. En ik moet zeggen, het is weer verdiend. De ploeg is zo goed. Het gaat ze nu op dit moment zo makkelijk af, dat de rest er een zware dobber aan heeft. Hoeveel geld ook andere ploegen erin steken, met een gedegen beleid kun je ook in de wielersport een heel eind komen.