Bovenaerts
Goud van Aert of Wout van Mars toont vandaag op bovenaertse wijze zijn kracht en laat zien dat het wel degelijk mogelijk is dat een ploeg gaat voor geel én groen.
De gehele tour kleurt hij iedere etappe houdt dagelijks de gemoederen van alle analisten bezig door telkens het onderwerp naar voren te brengen; deze man kan ooit de Tour winnen mits hij een eigen ploeg om zich heen heeft. Of dat waar is moet nog maar even in het midden gelaten worden maar één ding is zeker; Jumbo Visma moet beide handen dicht knijpen en overgelukkig zijn dat deze bovenaertse renner gekozen heeft voor deze ploeg. Tenslotte trekt kwaliteit kwaliteit aan en wordt één plus één meer dan twee en in dit geval zelfs veel en veel meer.
Wout laat op deze bijzondere en spectaculaire etappe onmiddellijk zien hoe hij zijn taak ziet. Vanaf het begin bij de ontsnapping zitten om later de dag weer aan te pikken bij Jonas Vingegaard en zo de gele trui te ondersteunen . Dat heeft al vele etappes goed gewerkt. Het probleem is dat niemand hem kan volgen ja toch… hij krijgt de Duitse renner Nils Pollit (Bora) mee en de Belg Dylan Teuns (Bahrain) mee. De laatste geeft vooraf aan dat hij vandaag mee wil zitten maar de voorgaande dagen zo zwaar voor hem zijn geweest dat hij niet weet of hij nog de juiste benen heeft.
Het is Bauke Mollema (Trek Segafrede) die het duo terughaalt. De Vlaming Stan Dewulf (AG2R) voegt zich bij de groene trui en Van Aert krijgt vijf man mee waaronder zijn ploeggenoot Christophe Laporte. Met dit ploegje wordt in vliegende vaart vertrokken, alsof het om een eindsprint gaat. Maar nee… dit is de aanloop op de eerste col. De col de Aubisque, een goede bekende in de Tour.
Het plan Jumbo Visma begint zich al af tekenen want met deze snelle actie wordt concurrent Mikkel Bjerg – die gisteren beulswerk verrichtte voor de grootste belager van de gele trui, Tadej Pogacar (UAE) – op flinke achter stand gezet.
Bjerg moet de prijs voor de inspanning van gisteren betalen.
‘Elkaar liefhebben en elkaar niet in de weg zitten, is voor andere momenten. Dit is koers en dit hoort bij de koers.’ Weer een prachtige filosofische uitspraak van de Vlaamse commentator José de Cauwer.
Het peloton formeert zich en de renners daarachter zwoegen de dag door. De drager van de bollentrui Simon Geschke (Cofidis) plafonneert en mist de aansluiting waardoor zijn trui in gevaar komt. De hele dag wordt voor hem een martelgang, zijn kansen zijn nog niet geheel verkeken maar de Italiaan Giulio Ciccone (Trek Segafredo) zit hem dicht op de huid, voor hem trekt Bauke Mollema zich helemaal uit elkaar.
‘Als er cijfer voor lef zou bestaan dan ging deze prijs onvoorwaardelijke naar de ploeg Jumbo-Visma.’Op het moment dat deze uitspraak wordt gedaan door de commentatoren moet er nog 96 kilometer gereden worden met nog drie loodzware beklimmingen voor de boeg waarvan twee de status buitencategorie hebben, dus kan er nog van alles gebeuren. Er wordt nog strijd verwacht.
Nils Eekhoff (DSM) krijgt een lekke band en de Nieuw- Zeelander Jack Bauer (Bikeexchange) probeert een achterstand in te halen, beide renners komen in een fuik terecht, een versmalling in een onoverzichtelijke bocht, waardoor er een chaotische botsing ontstaat tussen een ploegwagen, een motor en de twee renners. Gelukkig kunnen de renners – zij het gebutst en met schrik in hun lijf wel weer verder maar er ontstaat wel een discussie dat dit soort gevaarlijke toestanden toch voorkomen moeten en ook kunnen worden. Wanneer later wordt meegedeeld dat de motorrijder uit de Tour is gehaald , komt de rol van ASO nog maar weer eens ter sprake. ‘Ach ja… De ASO heeft als credo; de baas heeft altijd gelijk’, zo luidt de conclusie. Wanneer steekt de ASO de hand in eigen boezem?
Ondertussen komt de kijker ogen tekort. De droom voor de bollentruidrager spat uiteen. Het beeld na de finish is zo van een treurige schoonheid. Getroost door een ploegleider zit de zwaar teleurgestelde Simon Geschke op de grond het hoofd in de handen.
Een primeur voor deze Tour is de Col de Spandelles met een hoogte van 1378 m en een gemiddeld stijgingspercentage van 8.3% Van Aert zit nog steeds mee en er herhaalt zich een situatie zoals gisteren. Pogacar vindt McNulty weer aan zijn zijde.
Vingegaard zit alleen maar weet dat er nog twee ploegmaten voor hem rijden. Pogacar zet aan Vingegaard en volgt en McNulty haakt af, dit genadeloze tempo is voor hem te veel. Veertig kilometer voor de streep lijkt de strijd nu echt begonnen.
Via de wedstrijdradio wordt er gewaarschuwd dat de afdaling van de Col de Spandelles een gevaarlijke is vanwege een slecht wegdek, er ligt hier en daar grind.
Inmiddels heeft Pogacar zijn vijfde troef op tafel gegooid, de flinke versnelling lijkt de afstand tussen beide renners iets te vergroten maar met een paar flinke trappen zit Vingegaard weer in het wiel van zijn belager. Pogacar zet Vingegaard onder druk bij de afdaling. In één van de bochten trapt Vingegaard net iets te onstuimig op de pedalen, het achterwiel schiet omhoog en als door een wonder weet hij op de fiets te blijven maar komt daarmee wel op een kleine achterstand. Pogacar ziet dat, rijdt door en zet de Deen nog meer onder druk. Maar bij de volgende bocht heeft Vingegaard zijn rivaal weer ingehaald en dan is het Pogacar die onderuit schuift en hij redt het niet om op de fiets te blijven. De rollen zijn nu omgedraaid met dat verschil dat Vingegaard wel wacht. De sportieve reactie wordt beloond met een handje en en opgestoken duim. ‘Ik wil deze etappe winnen’, meldt Pogacar aan de ploegleider die in de ploegwagen de situatie in ogenschouw komt nemen.
Er volgt een nieuw boeiend schouwspel. De vooruitgeschoven Sepp Kuss sluit aan bij Vingegaard en samen gaan zij er vandoor. Vooraan rijdt nog steeds van Aert samen met Thibaut Pinot (FDJ) en Luis Leon Martinez (Bahrain) Pogacar komt weer bij Vingegaard en Kuss maar het lukt hem niet om zich totaal los te maken van deze twee renners. Dan nog maar weer eens een poging wagen, het is de enige manier om Vingegaard totaal af te matten. Kuss moet even laten gaan waarop Pogacar denkt zijn slag te kunnen slaan maar daar is Kuss weer en dan wordt er door de twee ploegmaten zo hard gereden dat Pogacar het onderspit delft, dit is het moment dat hij lijkt te gaan breken, hij dit tempo niet meer weet bij te houden.
Aha… daar is Wout van Aert – Pinot en Sanchez zijn dan al van het front verdwenen, hij neemt de taak van Kuss over en hij zorgt voor een flinke voorsprong. Het wordt zo stijl dat Wout Vingegaard een paar kilometer voor de streep laat gaan. De winst voor vandaag is zo goed als binnen en is het aan de beste klimmer van deze Tour om het karwei alleen in alle glorie af te maken. Wout wacht op Pogacar en nestelt zich in zijn wiel. Het is een staaltje van macht dat zijn weerga niet kent. Vingegaard worstelt zich door een uitzinnig publiek en komt met zijn hand op het hart 42 seconden sneller over de finish dan de verslagen Pogacar. Wout van Aert wordt derde.
Pogacar buigt het hoofd en likt zijn wonden. Feliciteert vervolgens lachend Vingegaard die al druk aan het bellen is met zijn vriendin en dochter. aan hen draagt hij zijn overwinning op.
De kans dat Jonas Vingegaard het geel in Parijs draagt en de Denen uit hun dak gaan wordt steeds aannemelijker. Zeker is dat hij de bollentrui heeft veroverd met zijn glansrol die een extra tintje krijgt door het samenspel van zijn ploeggenoten.
Van Aert had er geen moment aan gedacht dat hij mogelijk zelf deze rit en de bollentrui had kunnen winnen. Hij was alleen bezig geweest met het uitgestippelde scenario dat gelukkig slaagde. Daarom kwam ook hij juichend over de finish.
janna van zon