“Mild Klimwerk”, zo beschrijft Thierry Gouvenou deze etappe alsof hij hiermee – als een vorm van troost – mee wilde aangeven dat deze etappe, de eerste na een rustdag, wel mee valt. Natuurlijk kon hij bij het bedenken van deze rit niet voorzien dat het bloedheet zou worden, een twintigtal klimaat activisten zich vast zouden lijmen op het asfalt, de bus van Education First vast kwam te zitten en uiteindelijk met kunst en vliegwerk en enige beschadiging toch weer kon rijden en er toch twee belangrijke renners; George Bennet uit de groep van Pogacar en Luke Durbridge de grote ondersteuner voor sprinter Dylon Groenwegen met Covid naar huis moesten.
De Alpen
Inzoverre klopt het verhaal van Gouvenou wel, omdat vandaag het hooggebergte nog niet wordt bereikt. Dus besparen de klassement renners enigszins hun kracht voor morgen en overmorgen wanneer de reuzen opdoemen en overwonnen moeten worden. Het zijn vooral de rittenkapers die vandaag hun slag kunnen slaan.
Bauke Mollema is er naar eigen zeggen helemaal klaar voor. Hij ziet kansen voor een mooie ontsnapping. Maar… dan moet je wel meteen vooraan mee kunnen zitten.
Zijn plan mislukt dus doet hij heel verstandig, want zo is Bauke, hij voelt namelijk exact aan wanneer hij een kans maakt om te ontsnappen, een trapje terug. Volgende keer beter.
Veel renners, die geen gevaar voor het klassement vormen, proberen zich los te maken van het peloton maar de vele pogingen mislukken. Het gaat vol gas en je hoeft maar even met je ogen te knipperen en de situatie ziet er weer heel anders uit.
Zelfs Chris Froome, (Israël – Pemier Tech) de veelvoudige Tourwinnaar, nu nog maar een schim van degene die hij was, waagt een sprong naar voren ‘Schrijf mij nog niet af.’ De heren Ducrot en Van den Berg, de Nederlandse commentatoren, horen deze woorden met de nodige scepsis aan. ‘In deze Tour is het veel ingewikkelder geworden om te ontsnappen. De Tour is een optelsom geworden van gedoseerd presteren.’ In deze krijgen zij vandaag gelijk want het gaat niet alleen om hard rijden maar vooral om slim rijden. Er wordt met krachten gesmeten die uiteindelijk niets opleveren.
Na zo’n zestig nerveuze kilometers later, weten 25 renners een voorsprong te veroveren van 45 seconde en dan eindelijk eindelijk… gaat het peloton breeduit over de weg rijden, volgt er een plaspauze en krijgen de vluchters het fiat van het peloton. De Duitser Lennard Kämna (Bora -Hansgrohe) is met acht minuten achterstand de best geplaatste renner. Al eerder zat hij heel dicht bij een rit zege die hij op de streep verloor van Taco van den Hoorn (Intermarché)
Verkoeling
De weersvoorspelling voor de komende dagen is dat de temperatuur kan oplopen tot veertig graden. Voor de renners is het nu al naarstig zoeken naar verkoeling en veel drinken. Heel wat bidons worden leeggegoten over hoofden en ruggen.
En dan is daar het moment dat de teruggekeerde rust wordt verstoord door wild zwaaiende Franse gendarmes. Een stopsein wordt geboden. ‘Ja dag…’denkt de Italiaan Alberto Bettiol ( (EF Education) met een kleine voorsprong op zijn achtervolgers, hij manoeuvreert zijn fiets tussen roze rookwolken, rijdt nog net niet over de klimaat activisten heen en krijgt dan door dat het hier gaat om een serieuze protestactie. Al rondjes draaiend probeert hij zijn focus te houden op de wedstrijd.
De achtervolgers gebruiken het incident om zich te verkoelen en wat te eten.
Het peloton lijkt het allemaal wel best te vinden, Het is niet voor het eerst dat de Tour wordt gebruikt om aandacht te krijgen voor een actie, zijn het niet de boeren dan zijn het nu de klimaatactivisten. Met deze warmte is het oponthoud best welkom zo geven zij lachend aan.
Wanneer de Gendarmerie de zaak weer onder controle heeft en de vastgeplakte activisten van het asfalt zijn gehaald, mag Bettiol als eerste weer vertrekken.
De tijden van voor de stop worden aangehouden dus na 7.47 minuten kan ook het peloton fietsend verder. Iedereen trekt zich weer in gang.
Vooraan wordt opnieuw strijd geleverd om de ritzege, de één na de andere renner demarreert. Kämna kan een gooi naar het geel doen gezien de grote achterstand van het peloton. Hij ruikt zijn kansen want de gele trui drager komt nauwelijks dichterbij.
Tadej Pogacar wordt door iedereen gezien als een buitengewoon vriendelijke renner. Houdt er een filosofie op na die je nu niet direct verwacht bij een 23 jarige. Voorop staat voor hem de lol in het fietsen maar daarin staat hij niet alleen want dat telt voor de meeste renners. Waar hij zich in onderscheidt is zijn talent voor het aanvaarden van situaties. Niet blijven hangen in een teleurstelling maar ook niet te lang blijven stilstaan bij successen. Gewoon van dag tot dag vrolijk van start gaan en het leven nemen zoals het valt. Efficiënt omgaan met energie daar ligt zijn kracht. Natuurlijk is dit naast het gezegend zijn met de juiste genen waardoor hij tot nu toe nauwelijks een zwak moment heeft getoond. Het zijn voornamelijk de media die denken alles te moeten uitvergroten. Want hoe krijgen de rivalen dit natuurtalent nu klein? Wat moeten zijn doen, samenspannen? Het lijkt de Sloveen niet te raken. Dat hij nu twee van zijn belangrijke kompanen mist is wel een aderlating maar het is wat het is.
Hij laat zich door niemand de kop gek maken en opdringen als hij het nodig vindt gaat hij zelf wel. En dat is wat er vandaag precies gebeurt In de allerlaatste kilometer trekt hij een sprintje en komt als twintigste over de streep, wint weliswaar geen secondes op zijn grootste concurrent Jonas Vingegaard die een fietslengte achter hem finisht, maar hij behoudt wel zijn gele trui. Dat hij daardoor vanavond later zijn bordje pasta kan nuttigen, op de bank bij de fysiotherapeut ligt, omdat hij eerst naar de doping controle moet en de pers te woord staan, kost hem geen extra energie.
Het is de tweede grote teleurstelling voor Kämna want hij staat vandaag opnieuw met lege handen. Het is de voormalige bergkoning Magnus Cort Nielsen die in een afgetekende eindspurt net een half wiel eerder over de streep komt. Beiden renners en zij niet alleen zijgen uitgeput neer op het asfalt. ‘Ik zat echt op mijn limiet’, verklaart de dolgelukkige 29 jarige Deen. De “snor” lijkt echter weer terug te zijn. Hoewel de Duitser Simon Geschke nog wel op het podium in zijn bollentrui mag komen.
janna van zon
Leuk en zeer frasi geschreven, janna!!!