De dag waarbij de Mont Ventoux 2x beklommen moest worden, waarop ikzelf mijn hoogste gemiddelde wattage behaalde en waarop Wout van Aert aan de (wieler)wereld laat zien dat hij wellicht wel net zoveel als misschien een beetje meer talent heeft dan Matthieu van der Poel. Met het gewicht van de Nederlander zal hij de Mont Ventoux wellicht niet zo snel winnen. Wout van Aert liet vandaag een ongelofelijk kunststukje zien. Op de afgelopen rustdag was de Belg getergd door het feit dat Van der Poel zijn gele trui gunde aan Pogacar. Dat zinde de Belg enigszins. Dus sprak hij op de rustdag al journaille toe, dat men hem nog niet af moest schrijven.
Gister zag je het al in de vlakke etappe toen Van Aert zich ook bemoeide met de sprint. Maar vandaag liet Van Aert echt zien dat hij tot de allergrootste behoort op dit moment in de wielerwereld. Na 40 kilometer van de start sprong Van Aert weg. Hij kreeg o.a. Alaphilipe, Mollema, Ellisonde, Perez en Rolland mee. Op de eerste klim van de Mont Ventoux ontstond een kopgroep van 7 man, die overbleven uit de eerste groep. Daarin werd al duidelijk dat Van Aert een hele goede dag had. Dat was ook wel wenselijk, want de dag begon voor Jumbo/Visma dramatisch na het uitvallen van superknecht Tony Martin. De onfortuinlijke Duitser kwam weer ten val en moest de strijd definitief staken.
Alaphilippe stak de lont in het kruitvat halverwege de Mont Ventoux. De Fransman overschatte zich echter schromelijk, want hij moest al gauw zijn inspanningen bekopen. Daarna was het het sein voor de Trek/Segafredo ploeg (die twee man voorin hadden) om het initiatief te grijpen. Het was echter niet onze Nederlander, Mollema, maar Ellisonde sprong weg. De kleine Fransman sprintte vinnig weg en liep uit op de kopgroep. En toen stond een van de beste wielrenners van het huidige wielrennen op. Wout van Aert zette een jump in, die ook Mollema te machtig was. Met rasse schreden reed Van Aert in op Ellisonde.
Mollema ging (met wieltjesplakker Alaphilippe) in de achtervolging. Maar onze landgenoot kwam nooit meer in de buurt. Mollema moest het hoofd al snel buigen voor alleskunner Van Aert. Wout liet op een gegeven moment ook Ellisonde staan en reed makkelijk en snel weg van de kleine Fransman. Die hem ook nooit meer terug zag. Inmiddels had ook ik het gevoel dat ik vandaag hele goede benen had. Ondanks het feit dat ik mij alles behalve fit voelde. Maar zo zie je maar, het lichaam kan altijd meer dan de geest je doet geloven. Van Aert bleef ook maar malen. En daarbij is de stijl van Van Aert door een ringetje te halen. Wout zijn benen bewegen, maar zijn lichaam zit doodstil op de fiets. De Belgische commentatoren werden bijkans gek. Een landgenoot die op deze mythische berg zo huis houdt dat hadden ze niet vaak meegemaakt.
Inmiddels was eindelijk Ineos weer eens echt terug aan het front, maar de poenerige Britse ploeg rijdt geen deuk in een pakje boter. Zoveel geld, zoveel goede renners, maar dan werkelijk niets presteren (alleen Carapaz rijdt redelijk). Dat is Ineos onwaardig en dat zal op het Hoofdkantoor niet in dank worden afgenomen. Ik mag hopen dat iemand het functioneren van Brailsford een keer tegen het licht zal houden. Maar de inspanning van Ineos was van korte duur. Van Aert reed inmiddels onbedreigd naar de top van de Mont Ventoux. In de achtervolging waren de ploeggenoten Ellisonde en Mollema in de achtervolging, maar zij kwamen geen seconde dichterbij. Het achtervolgende peloton(tje) was dat wel. En daar was het weer een Jumbo/Visma renner die zich liet zien. De verrassend sterke Jonas Vingegaard sprong weg. Pogacar sloot met moeite aan en honderden meters daarna moest de Sloveense favoriet lossen bij de talentvolle Deen. Pogacar kon het tempo gewoon niet volgen.
Van Aert reed als eerste over de top van de Ventoux. Gevolgd door de twee mannen van Trek. Daarachter kort Vingegaard en die werd gevolgd door Pogacar, Uran en Carapaz. De sterkste mannen in het klassement lieten zich vooraan zien. Landgenoot Kelderman volgde weer achter het sterke drietal. Wat volgde was een vlammende afdaling waarbij geen grote verschillen werden gemaakt. Van Aert reed als eerste over de finish en liet direct weten dat dit een van zijn mooiste overwinningen was. Achter de Belg werden Ellisonde en Mollema twee en drie. Vingeraard was in de afdeling nog ingehaald door het sterke drietal en met zijn vieren kwamen zij over de finish. Even later gevolgd door Kelderman. In het klassement veranderde er niet veel, al was het enigszins wegvallen van O’Connor (naar plek 5) wel verrassend. De Australiër had het al snel heel lastig. Kelderman klom wel 1 plaatsje in het klassement en dat moet de Nederlander goed doen.
Maar de dag hoorde toe aan een meer dan geweldige Van Aert, die nog maar eens liet zien de allerbeste te zijn.