Eindelijk was er dan een etappe die op het lijf geschreven was voor de vroege vluchters. Althans dat was van tevoren de verwachting van de etappe van vandaag. Ondanks het feit dat het een soort van “tussendag” was, hebben bepaalde renners daar niet echt gehoor aan gegeven. De rit ging van Le Bourg d’Oisans naar Saint-Étienne over 192 kilometer. De finishplaats is natuurlijk bekend om de plaatselijke voetbalclub, waar jaren 70 topspits Johnny Rep furore maakte. Onderweg zou er een lastige puist van de tweede categorie opdoemen in de vorm van de Col de Parménie (2e categorie). De rit ging vandaag met een gemiddelde van 45,675 kilometer/per uur.
De grootste vijand was vandaag de warmte
De etappe begon met een grote spelbreker, dat was namelijk de tempratuur. De temperaturen rezen vandaag de pan uit, helemaal omdat de karavaan niet echt naar grote hoogtes ging. En ze dus ook de koude mistte die de bergen afgelopen dagen als verkoeling wel brachten. Bij de start was het al redelijk warm geworden, maar in de volgende uren erna steeg het kwik naar 33 á 34 graden en werd het dus bloedheet. Het was van een belangrijke invloed. Kamil Gradek ging er vandoor na 12 kilometer. Taco van der Hoorn (die eerder zo onfortuinlijk was), Jérémy Lecroq, Nils Politt en Matis Louvel voegden zich een paar kilometer later bij hem. Even later was er toch weer een regroepring. Iedereen kwam weer samen en daarna ging Van der Hoorn nog eens. Onze Nederlander had er zin in en had beduidend geen last van de warmte. Nu met Mads Pedersen, onze landgenoot en sprinter Danny van Poppel (de zoon van), Pierre-Luc Périchon en Luca Mozzato. Op het eerste bergje Côte de Brié (3e categorie) nam Filippo Ganna het initiatief over met Stefan Küng en Matteo Jorgenson in zijn wiel. Na 50 kilometer intens racen was de kopgroep compleet toen Pedersen gezelschap kreeg van Hugo Houle, Quinn Simmons en Fred Wright. En deze renners zouden een alles beslissende rol in de etappe hebben.
Het is niet de Tour van Celeb Ewan
Met nog 70 kilometer te gaan, ging de sprinter Caleb Ewan keihard onderuit. Zijn ploeggenoten brachten hem nog wel terug. Alleen, dat gebeurde vlak voor de Côte de Saint-Romain-en-Gal. En daar lost Ewan direct weer. De val is teveel voor de man from Down Under. Tegelijkertijd kan Simmons het tempo in de kopgroep niet meer bijbenen.
De voorspong van de kopgroep schommelt de hele race rond de 2 minuten, maar op de Côte de Saint-Romain-en-Gal stokte de achtervolging en groeide het gat naar 3.30 minuten. Dan is het moment voor Team BikeExchange-Jayco om zich op kop te zetten en onder leiding van de ploeg van Groenewegen werd er snel een minuut vanaf gereden. Daar bleef het echter bij en de jacht stopte op 14 kilometer van de finish.
Pedersen maakt het vakkundig af
Niet veel later viel Pedersen aan. Houle en Wright springen naar zijn wiel. Het was uiteindelijk de beslissing in de rit. De mannetjesputter uit Aarhus, die zijn gehele carriere al in dienst rijdt van Trek-Segafredo van Ploegleider Steven de Jongh, was van de drie de sterkte sprinter. Maar na een rit van 192 kilometer en de enorme en verschroeiende hitte weet je het maar nooit. Ieder jaar heeft Pedersen wel een aansprekende overwinning. Twee jaar geleden was dat semi-klassieker Gent-Wevelgem en vorig jaar won hij een andere semi-klassieker Brussel-Kuurne-Brussel. Intussen is het nog steeds warm. Maar ligt het tempo voor de omstandigheden ongelofelijk hoog. De achtervolging van de mannen van Groenewegen mochten niet meer baten. Zij waren te laat. En het was uiteindelijk aan de drie om te sprinten voor de winst. En het werd uiteindelijk een hele makkelijke prooi voor Pedersen. Die geen fout maakte en de sprint als een vorst in een zetel afmaakte. Hij deed dat voor White en Houle. En zo was de etappe van vandaag dan eindelijk een prooi voor een echte vluchtpoging.
Is het morgen dan echt een etappe voor Mollema?
Daar waar Ewan ongelukkig niet mee kon doen om de sprint en zodoende ook niet echt een achtervolging werd ingezet. Daar hield Wout van Aert (ondanks goede benen, aldus de Belg) zich heel rustig. En dat is verstandig. Vingegaard die na de afgelopen dagen in een zetel naar Parijs wordt gedirigeerd door zijn ploeg. En dan moet alles wijken voor dat ene doel, de gele trui. Morgen is een lastige etappe. Dat heeft niet zo zeer met de moeilijke bergjes/heuvels te maken, maar wel om de hoeveelheid hoogtemeters die de renners morgen moeten verstouwen. Een totaal van 3400 hoogtemeters zal iedere renner (mits op tijd) voor zijn kiezen krijgen. Wederom is het een uitgelezen etappe voor de aanvallers en iets zegt mij dat Bauke Mollema in deze rit graag vooraan wil zitten. Veel kansen gaat de Nederlander niet krijgen. Trek-Segafredo moet het juist van dit soort etappes hebben en dan hebben ze in Pedersen en Mollema daar de uitgelezen renners voor. Maar ook Benoot (als het mag van de ploeg) en Degenkolb (als hij de benen daarvoor nog heeft) zou ik zeker niet uitsluiten.