‘Wielrennen is de ergste vorm van zelfkastijding’, concludeerde de Vlaamse commentator Maarten Vangramberen in de nabeschouwing van de zesde etappe waar gele trui drager Wout van Aert – na een ontsnapping van 136 kilometer – op een majestueuze wijze afscheid nam van zijn gele trui. Zelf denkt Wout daar toch heel anders over. ‘Ik houd zo van mijn vak.’ En die gele trui vandaag kunnen dragen in zijn land. ‘Ik wilde de trui alle eer aandoen.’
Een snelle etappe
Van Aert lijkt na de helse kasseientocht van gisteren waar bij de Jumbo Visma ploeg alles wat maar fout kon gaan ook fout ging. Waar Wout op een miraculeuze wijze een aanrijding met de ploegwagen van Movistar weet te voorkomen, weinig geleden te hebben. De knop is zijn hoofd heeft hij weer omgezet en gaat er vandaag totaal fris ogend weer tegenaan.
Hij heeft een plan en de ploeg heeft een plan en als dat plan lukt, dan valt er weer veel te lachen na de dag van gisteren. Zestig kilometer door het Waalse deel van België in het geel rijden, Wout vindt het prachtig!
Veel renners proberen te ontsnappen ook Taco van den Hoorn (Intermarché – Wanty) doet vandaag opnieuw een poging. Gisteren kwam hij een paar centimeters tekort, tjonge wat was hij daar ziek van. Hij was er zo dichtbij en als hij nog even dit of even dat anders had gedaan, dan was hij de gelukkige winnaar geweest. Nee…hij had niet lekker geslapen, bekende hij.
De tweevoudige Tour winnaar Tadej Pogacar (UAE team) kan zich niet inhouden verzamelt een aantal ploegmaten om zich heen en probeert de jump te maken maar die mislukt. Tim Wellens ( Lotto Soudal) doet een poging maar ook die faalt, de bergkoning Magnus Cort komt eveneens niet ver. Het gaat op en af en dat in een tempo van 52.3 kilometer per uur. De renners hebben geen tijd om te eten en te drinken.
En dan komt er eindelijk hét moment dat Wout een slimmigheidje uithaalt waardoor het wel lukt. Hij neemt de jongste renner van het peloton; de Amerikaan Quinn Simmons (Trek Segafredo) met zich mee en de doorgewinterde Deen Jacob Fuglsang ( Israël – Premier Tech) Het zorgt voor de nodige spanning bij de tweevoudige Tour Winnaar Tadej Pogacar. En dat was nu juist de bedoeling en een onderdeel van het plan. Want er moet toch een manier te vinden zijn om dit wereldwonder te imponeren? Pogacar telefoneert met de ploegleiding maar die besluit; ‘ Laat gaan, Wout komt zichzelf nog wel tegen.’ Waardoor de rust enigszins weer keert. Een voorsprong van zo’n drie minuten kan worden opgebouwd.
Een knotsgekke dag
In het heetste van de strijd waar een bergpunt valt te verdienen zijn er kettingproblemen voor Wout. Hij weet dat – als ervaren veldrijder – zelf op te lossen en komt net op tijd weer terug bij zijn medevluchters om dat ene punt op te rapen. 111 kilometer voor de streep ruilt Wout zijn fiets in voor een sneller exemplaar.
Het plan loopt tot nu toe “gladjes” zoals gepland. Pogacar lijkt het echter allemaal wel prima te vinden en denkt bij zichzelf; ‘mat jij je maar af jongen.’
Intussen houdt Van Aert de gemoederen van de commentatoren behoorlijk bezig. ‘Waarom doet hij dat, is dit de frustratie van gisteren?’ Er komt geen eensluidend antwoord. Hoe dan ook… Wout wint er twintig punten bij voor de groene trui en krijgt de prijs voor de strijdlust.
Intussen nadert een klein deel van het peloton met rasse schreden. Van Aert probeert Fuglsang te bewegen nog even een tandje bij te zetten maar die houdt het voor gezien en bij Simmons gaat het licht zo langzamerhand ook uit. Dus probeert Wout het alleen. Het spanning bij de commentatoren van; ‘lukt het wel of lukt het niet’, wordt nog meer opgevoerd. De optimist zegt; ‘het zou kunnen’ de pessimist of realist; ‘dat gaat hij niet redden.’
Tenslotte is het toch Pogacar die met overmacht de rit wint en het geel van Van Aert overneemt nadat Roglic zich toch ook nog even laat zien. Maar het speelse gemak waarop de laatste klim van de dag door de Sloween wordt overwonnen is van een schoonheid waar niemand iets tegenover kan stellen. De strijd lijkt vandaag beslist.
Natuurlijk Parijs is nog ver maar er moet toch wel een ramp gebeuren wil deze renner van wereldklasse het geel nog afstaan. Toch weet je het maar nooit… ook vanmiddag was er een grote valpartij waardoor het peloton is stukken brak en waar kopmannen bij betrokken waren. De Tour is pas echt afgelopen wanneer de renners in Parijs op het podium staan.
Morgen rijdt Wout in het groen en dat was het uiteindelijke doel. Het geel zoveel dagen mogen dragen was een prachtige bonus waar hij op een waardige wijze afscheid van heeft genomen.
Heel wat renners hebben naar eigen zeggen deze op knotsgekke dag veel van hun krachten verspeeld. Ook bij Pogacar was het niet vanzelf gegaan, gaf hij aan.
Hij was oprecht blij met deze overwinning die juist door alle hectiek – waarin Wout van Aert een hoofdrol speelde – nog meer waarde kreeg. ‘Ik had gelukkig goede benen’, lachte de opgeluchte winnaar.
janna van zon