Wat een etappe was dit vandaag. Allereerst was het een hele lastige etappe vanwege de eerste echte bergen. De renners waren er op voorbereid dat ze aan de bak moesten. Het zou ook de dag zijn dat Matthieu van der Poel zijn gele trui zou verliezen. Al zag het er halverwege nog best goed uit voor onze Nederlander. Daarna ontplofte deze etappen echt volledig. Daarna kwam de kijker en volger van de Tour ogen en oren tekort. Wat volgde was er een spervuur van demarrages.
De eerste die de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok gooide was Wout Poels. De renner van Bahrain dacht zijn kans te grijpen en reed makkelijk weg. Daarna volgde de volgende scherprechter in deze etappe. Het werkelijk hondenweer. Ik zag weer ouderwetse beelden met auto’s die hun lichten aan moesten doen. Ik zag glibberende renners, renners die bijna een ravijn in reden en ploegleiders die hun handen vol handen. Wat ook meteen duidelijk werd was de totale ineenstorting van favorieten Primoz Roglic en Geraint Thomas. Beide top renners zijn geen schim meer na hun valpartijenvroeg in deze tour. Dat is een verklaarbare reden en in geval van Roglic had hij nog een opleving in de tijdrit. Maar vandaag zakte beide renners compleet door het ijs.
Ook Pierre Latour, toch een van de grote Franse renners, kon de groep van favorieten niet meer bijhouden. Dan Martin zakte vervolgens ook door het ijs. Matthieu van der Poel kon de voorste ook niet meer houden en we wisten dat hier een rit aan kwam waar gigantische verschillen zouden ontstaan. Vervolgens schudde Michael Woods aan de boom, gevolgd door gevaarlijke klanten als Simon Yates, Sepp Kuss (met Wout van Aert hoo in bange dagen bij Jumbo/Visma) en Ion Izagirre. Veteraan Valverde klampte nog aan, maar moest even later lossen met onderkoelingsverschijnselen. Het weer was op dat moment echt slecht. En een wielrenner die onderkoeld raakt heeft het op de fiets heel lastig.
Wout Poels pakte belangrijke punten voor het bergklassement, want voor de Limburger wellicht een nieuw doel is deze Tour. In de afdeling reed Kragh Andersen alsof hij door de duivel achterna werd gezeten. Hij kreeg Tiesj Bennoot mee in zijn spoor. De afdeling van de twee was hogeschool en met dicht geknepen billen keek een ieder met doodsangsten naar verrichtingen van de twee. Stef de Bod mistte een bocht, maar kon gelukkig door. Verrassend was op dat moment het sterke rijden van good-old Quintana. Op weg naar Col de la Romme was het zaak voor de overgebleven favorieten om aan te klampen. Het was al snel duidelijk dat er nog meer (bijna) favorieten een goede klassering in de ijskast konden zetten. Bij hen hoorde Kruijswijk (geen schim meer van een favoriet), Nibali ( de haai bijt niet meer), Fuglsang en helaas ook voor de Belgen, Wout van Aert.
Het was uiteindelijk Pogacar die het op 30 kilometer voor de meet genoeg vond. Hij keek even achterom, zag dat de een na de ander er al vanaf was en dacht bij zichzelf nu aan iedereen de genadeklap te geven. Wat daarna volgde deed denken aan Matthieu van der Poel een aantal dagen ervoor. De een na de ander werd door de hardrijder uit Slovenië ingehaald. Het tempo van Pogacar was ongelofelijk. Pogacar is in een geweldige vorm en dat demonstreerde hij vandaag maar weer in het noodweer van Frankrijk. Voor Pogacar waren nog twee renners vooruit, Michael Woods (die erg sterk reed) en de verrassend sterke Dylan Theuns. Woods was de mindere daler en Theuns kon dat wel, dus het was Theuns die alleen de sprong ging wagen. Op de top van de col de la Colombiére was Theuns Woods kwijtgeraakt. Even leek het erop dat Pogacar (met daarachter Woods en Izaguirre) terug zouden komen. De manier waarop Pogacar reed leverde hem veel loftuitingen op bij de volgers van de Tour.
Maar in de afdeling gaf Theuns alles. Hij had daar een goede reden voor, want hij reed voor zijn overleden opa en we weten van Van der Poel wat dat voor krachten los kan maken. Theuns hield echter stand en beleefde wellicht zijn mooiste overwinning uit zijn carriere. Hij werd uiteindelijk op een kwart minuut gevolgd door Izaguirre, Woods en Pogacar. Grote winnaar naast Theuns, die dolblij en emotioneel was, was natuurlijk Pogacar die nu al een voorsprong heeft die waarschijnlijk niet meer in te halen valt. En wie had dat gedacht na pas een week. De suprematie van de Sloveen is beangstigend. Knap was het resultaat voor Wout Poels die een uitstekende etappe bekroonde met een 5e plaats op zeer respectabele afstand van 2 minuut en 33 seconden van de winnaar. Een grote groep met daarin de betere klimmers kwam pas na 4 minuut en 9 seconden over de finish. Wout van Aert kwam uiteindelijk binnen op 5 minuten en 45 seconden. En dan mag de conclusie getrokken worden dat dit een compleet mislukte Tour gaat worden voor Jumbo/Visma. Van Aert staat nog wel tweede in het klassement, maar zijn oorsprong nu ineens verandert in een achterstand van 1 minuut 48 seconden.
Dat lijkt niet veel, maar in de vorm waarin Pogacar nu rijdt zal dat gat gauw groter worden dan eerder kleiner. Loetsenko volgt als nummer drie op bijna 5 (!!) minuten en de rest volgt op meer dan 5 minuten. Wel goed is het nieuws dat Kelderman op dit moment 7e staat. Wat deze rit betekent voor de dag van morgen blijft koffiedik kijken, maar hoopvol voor een spannende Tour zal het zeker niet zijn. Maar wat een fantastische Tour blijkt dit toch maar weer. We blijven genieten….