Spektakel!!!
Vandaag stond de etappe naar Arensberg met grote dikke zwarte letters in de agenda’s van de favorieten. Vandaag is het echt zo’n dag waarin je als favoriet of pseudo-favoriet de Tour zomaar kunt verliezen. De reden: kasseien! Kasseien (in de volksmond ook wel kinderkopjes genoemd) zijn zijn kleine stukken steen die na bewerking worden gebruikt voor het verharden van wegen. Als je er als wielrenner over heen rijdt, heb je het gevoel alsof je in een wasmachine bevindt. Althans die voorstelling had ik toen ik daar over heen reed. Alles schudt, je handen en armen krijgen enorme oplawaaien en voor je fiets is het al helemaal funest.
De laatste keer dat er een kasseienrit werd gehouden was in de Tour van 2018. Dat waren toen veel korte stroken van kasseien. Nu zijn er vrij grote stukken van kasseien. Wanneer je ooit wel eens Parijs-Roubaix hebt bekeken, ken je het fenomeen “Bos van Wallers”. Dat is in principe de beruchtste strook die er in de klassieker Parijs-Roubaix te vinden is. Groot geluk voor de renners is dat het vandaag niet de verwachting is dat het gaat regenen. Dat zal een hoop valpartijen schelen. Maar op 500 meter van de finish is het Bos van Wallers aanwezig, dus het spektakel zal zeker tot aan de finish aanwezig zijn. In 2018 waren het de klassiekerrenners die de dienst uit maakte. In een ontsnapping van drie reden naar Roubaix de Duitser Degenkolb (herstellende van een zware knieblessure), Yves Lampaert (jawel, de winnaar van de proloog en eerste gele truidrager deze Tour) en de beste Belgische Klassiekerrenner, Greg van Avermaet. In een sprint was het de Duitser die de twee Belgen verslagen achter zich liet.
Vier man maken de koers
Vandaag kwam er weer een sprint. En wat voor één! Net niet een Nederlandse etappewinst, maar wat gebeurde er vandaag allemaal. Het was al heel vroeg een groep van 6, waarin onze landgenoot Taco van de Hoorn aanwezig was. Van de Hoorn is wielrenner die anno 2022 rijdt voor Intermarché-Wanty-Gobert Matériau. Van de Hoorn werd pas echt bekend bij het Nederlandse volk Van der Hoorn omdat hij vorig jaar de derde etappe van de Ronde van Italië na een vlucht en solo won. Vandaag was hij er zo dichtbij. Maar daar later meer over. De vluchters van het eerste uur waren Simon Clarke van Israel-Premier Tech, de oude rot Edvald Boasson-Hagen (Total Energies) en de man die we iedere dag weer vooraan hebben gezien Magnus Cort Nielsen. Ongelofelijk dat de Deen zich iedere dag zo laat zien. Deze vier renners waren weg en bleven weg, maar achter de vier gebeurde zoveel dat je ogen tekort kwam. Allereerst waren het talloze valpartijen, waaronder heel snel Wout van Aert. De gele truidrager kwam gelukkig weer snel op de fiets, maar wat er daarna met Jumbo Visma gebeurde kon je een boek over schrijven. Van Aert werd in de achtervolging bijna aangereden door een volgauto. Met zoveel snelheid was het een wonder manoeuvre nodig om hem in de koers te houden. De schrik zat er bij Van Aert goed in, die van schrik een tijd achteraan bleef. Van Aert voelde zich naar eigen zeggen een tijd heel slecht. Vingegaard reed lek en het leek of hij op elke fiets van Jumbo Visma daarna reed. Dat zag er zo knullig uit. Vingegaard kreeg de fiets van LaPorte, maar die schelen 30 cm in lengte, waardoor Vingegaard op een fiets kwam te zitten waarbij hij niet eens op het zadel kon zitten. Inmiddels was de slechte vorm van Van der Poel heel duidelijk aan het worden. De beste renner (na Van Aert) van het peloton lijkt met de dag beroerder op zijn fiets te zitten. Hijzelf heeft er geen verklaring voor.
Roglic speelt voor eigen dokter
Maar het ergste leed voor Jumbo Visma moest nog komen. Küng bleef hangen achter een strobaal en trok zodoende de baal over het parcours. Een aantal renners konden die nog ontwijken, maar Caleb Ewan en Primoz Roglic ramde er vol op. Roglic viel zo slecht, dat zijn schouder uit de kom raakte tijdens de val. Het ongeloof was zo groot, dat hij zelf zijn schouder recht zette en vervolgens de strijd weer voortzette. Maar Roglic reed een kansloze resterende wedstrijd. Inmiddels rook Pogacar zijn kans en reed met Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) hard weg. Niemand van het uitgedunde peloton kon meer volgen. Achter deze mannen was het vooral weer een kunstukje van Van Aert, die had gewacht op Vingegaard. Van Aert zette weer de turbo erop en reed van groepje naar groepje. Knap van hem, dat hij niet dacht aan het verliezen van de gele trui, maar puur aan het beperken van het verlies van Vingegaard. Wat volgde was een indrukwekkend beeld van allerlei groepjes, die het snot voor de ogen reed om tijdverlies te voorkomen.
Van de Hoorn redt het net niet
Voorin was het duidelijk dat de vier vooraan het uit moesten vechten. Powless kon de gele trui pakken en kon zich niet bedwingen en ging van ver aan. Boasson Hagen wachtte lang, maar kwam in het kielzog van Powless snel bij. En daarna was het de beurt van Taco van de Hoorn, die vol aanging. Achteraf was het te snel. Als Van de Hoorn iets langer had gewacht, was het zoet van de overwinning voor hem. Maar Simon Clarke was de slimste en kon zijn wiel net eerder over de streep te krijgen. Een huilende (van teleurstelling) Van de Hoorn achterlatend. Wat niet meer voor mogelijk werd gehouden was dat de wederom ijzersterke Van Aert toch de gele trui hield. Het scheelde niet veel, maar al zijn werk werd alsnog beloond.
En zo eindigde een spectaculaire, maar vooral chaotische etappe, waarin de renners het slachtoffer werden van een waar spektakelstuk, maar waarin je je vooral af moet vragen of spektakel voor veiligheid moet gaan. Want het was vandaag voor de renners afzien en op sommige plekken alles behalve veilig. Het zal vandaag nog lang onrustig zijn in het peloton, waarbij er bij de favorieten nu al één groot slachtoffer is gevallen. En juist bij de ploeg die gister in hosanna stemming was, zal het nu zijn overgewaaid naar een complete hoosbui. Roglic heeft serieuze achterstand opgelopen, maar het is meer de vraag of hij nog verder kan. Wordt vervolgd, als we morgen richting Longwy rijden, waardoor de aankomst op een colletje van de 3e categorie lastig zal zijn.