Zowel Marijn de Vries als Roxane Knetemann hadden graag inplaats van deze overgangsetappe een individuele tijdrit gezien. Er zijn nog 125 rensters in koers, zij gaan vandaag over geaccidenteerd terrein – waarin vier beklimmingen zijn opgenomen – steeds meer richting de zware cols.
Nu gaat het om een gemiddeld stijgingspercentage van 6.01% tot 8.0% , toch ook niet misselijk. Maar iedereen weet; het weekend wordt killing! Dan zullen alleen de allerbeste klimsters lol beleven aan deze twee dagen. Annemiek van Vleuten heeft drie slechte dagen gekend die haar weinig plezier gaven maar vandaag is het plezier weer helemaal terug en dat laat zij zien door telkens met haar ploeg voorin het peloton te zitten. In principe kan niemand haar verslaan maar met de slechte dagen achter de rug en een paar sterke Italiaanse rensters in het peloton is het nog lang niet beslist. Er wordt door de analisten en wielerliefhebbers met spanning naar deze twee ritten uitgekeken.
Lorena Wiebes (DSM) had haar sprint van gisteren nog weer eens goed bekeken.
‘Ja ik ben er heel tevreden mee, misschien had het hier en daar nog iets anders gekund maar het zag er goed uit. Ik ben redelijk uitgerust en heb er zin in.’
Toen kon zij nog niet weten dat zij later op de dag bij een bocht in de afdaling ten val kwam. Haar elleboog ziet er lelijk uit, zij stapt wel weer op haar fiets maar komt zeven minuten na het peloton geheel gedesillusioneerd over de streep. De journalisten loopt zij in tranen voorbij, direct de ploegwagen in waar de arts haar onderzoekt. Ploegleider Albert Timmer wil wel even praten maar ja…iets zinnig over de situatie kan hij ook niet zeggen. ‘Eerst maar eens afwachten wat de dokter er van vindt.’
De kans dat Wiebes alsnog de groene trui van Marianne Vos zou kunnen overnemen is nu wel verkeken. ‘Heeft het dan nog zin om morgen op te stappen?’ is een vraag. ‘Als het kan waarom niet? Rensters kunnen zoveel pijn en teleurstelling verbijten en natuurlijk wil je als topsporter ook de eerste achtdaagse Tour uitrijden. Wiebes is wel iemand die er voor gaat, ook als zij moet lijden.
Lijden deed ook Marjolein van ’t Geloof (Le Col – Wahoo) gisteren na haar val heeft zij de rit uitgereden met twee gebroken ribben. Vandaag is zij niet meer opgestapt.
Nadat de rensters te horen hebben gekregen dat Wiebes is gevallen, wordt direct overgegaan op plan B. Met de 24 jarige Duitse Liana Lippert maakt de ploeg alsnog kans op een dagzege.
De 20 jarige Nederlandse Maike van der Duin (Le Col – Wahoo) presteert niet alleen op de weg maar ook op de baan staat zij haar mannetje. ‘Ik heb er zin in, het kan vandaag twee kanten opgaan. Ik denk dat het een harde koers gaat worden met tot slot een massasprint. Voor mij is dit mijn laatste kans om aan te vallen. Het weekend wordt overleven’, lacht zij.
De Franse Marie Le Net (FDJ) is ook nog maar 21 jaar. Voor haar is de strijdlustprijs waar, anders dan bij de mannen, maar weinig aandacht aan wordt geschonken.
Ook zij is een goede renster op de baan. In een wat langer interview – dat wordt uitgezonden bij Vive le Velo vertelt zij hoe zij de dag heeft beleefd. ‘Oh het publiek aan de kant kende mijn voornaam.’Allé Marie…Allé Marie schreeuwden ze. En ik dacht dat ik vloog oh het was zo heerlijk en ik heb zo fijn gereden.’ Presentator Karl van Nieuwkerke denkt dat het met dit Franse enthousiasme mogelijk moet zijn jonge meiden aan te sporen te kiezen voor de wielersport. ‘Want is het eigenlijk niet zorgelijk dat Nederland met 28 rensters naar de Tour is gekomen en goed presteert terwijl België slechts met negen rensters deelneemt waarvan de prestaties achterblijven?’
Lotte Kopecky (SD Worx) is één van die rensters waar duidelijk meer van was verwacht. Zij had een aantal dagen daarvoor al aangegeven – toen het haar niet gelukt was een sprint te winnen – dat zij nu eenmaal geen Wout van Aert is. Het was enigszins grappig bedoeld maar toch ook met een duidelijke serieuze en wat kriegelige ondertoon. Zij heeft een fantastisch voorjaar achter de rug en de spanningen waren zeer hoog gespannen en tja…als het dan niet meezit dan kan de pers genadeloos zijn. Overigens is Vive le Velo – waar de dag in de avonduren wordt nabesproken – een ongelooflijk leuk programma. Wat een geweldige redactie zit daar achter! De interviews zijn allemaal de moeite waard.
De pas 21 jarige Femke Gerritse (Parkhotel Valkenburg) mag morgen in de bollentrui vertrekken. Dat moet haar wel een heel speciaal gevoel geven. Of zij ook in staat is de zwaardere cols in de bollentrui te overleven? Dat zal het komend weekend blijken wanneer de Tour echt beslist wordt.
Marianne Vos
Meerdere malen wordt Marianne Vos de ietwat overbodige en niet te beantwoorden vraag gesteld; ‘Wat is jouw mooiste overwinning?’ Maar vandaag hebben de journalisten beet want in een gele trui een etappe winnen? Nee dat was nog niet eerder voorgekomen. De oerkreet die klinkt na de finish spreekt boekdelen.
Want om juist in deze achtdaagse Tour – waarvoor zij zo gestreden heeft – het wielrennen voor vrouwen op de kaart heeft gezet – in het geel na een geweldige sprint als eerste over de streep te komen? Tja… die overwinning zal zeker heel hoog op haar lijst komen te staan.
Als Demi Vollering (SDWorx) aangaat, zit een attent rijdende Van Vleuten (Movistar) onmiddellijk in het wiel. Ellen van Dijk – bezitter van het wereld uur record – brengt de achterblijvers naar voren. Het tempo is moordend. De 23 jarige Karlijn Swinkels trekt de lead-out aan voor Marianne Vos die in de eindsprint het wiel kiest van Ellen van Dijk. Lotte Kopecky nadert, De Italiaanse Elisa Longo Borghini ziet een gaatje waarvan iedereen achter de buis denkt: ‘dit kan helemaal niet’ maar Borghini weet waar zij mee bezig is. De Italiaanse Elisa Balsamo (Trek Segafredo) gaat zich er ook nog mee bemoeien. Het is echt zo spannend en het gaat zo hard.
Twee honderd meter voor de finish schuift Marianne Vos met in een machtige sprint in de benen langs Ellen van Dijk en geeft iedereen het nakijken. En dan is daar die oerkreet!
‘Mooi man… straalt ploeggenote Riejanne Markus, alles draaide vandaag voor ons de goede kant op.’
Mariannne laat zich omhelzen door haar hele blije ploeg. ‘Ik heb de hele dag geen wind gevoeld tot op de laatste twee honderd meter. Alle credits gaan naar mijn team.’
janna van zon