Vandaag was dan de laatste dag voor de parade morgen in Parijs. De laatste mogelijkheid voor het geweldig rijdende Jumbo/Visma om nog een etappe binnen te halen. Na de 11e (Van Aert) en 15e (Kuss) etappes in winst omgezet, was Van Aert vandaag de grote favoriet. En dat liet hij vandaag dan ook maar weer op ondubbelzinnige wijze zien. Zijn grote concurrenten vooraf? Küng, Asgreen, Bissegger en Pogacar. Was er nog iets te winnen voor iemand? Alleen in de achterste helft van de top tien konden er nog verschuivingen plaatsvinden. Maar de verwachting was vooraf dat dit niet zo gebeuren.
Wat was de mooiste tijdrit uit de geschiedenis van de Tour de France? Met stip uiteraard de tijdrit in Parijs tussen Lemond en Fignon. In 1989 moest de tijdrit beslist worden tussen twee renners die maar 8 seconden van elkaar stonden. Fignon had de gele trui en mocht als laatste. Lemond was psychologisch in het voordeel, vanwege zijn aerodynamische helm en ossenkop stuur. Het uiteindelijke resultaat was de winst van Lemond. Voor Nederland hebben we natuurlijk de afsluitende tijdritgevecht tussen Jan Janssen en de Belg Herman van Springel in 1968. Onze landgenoot is een sterke tijdrijder en lijkt de zege in het vizier te hebben. Maar hij blokkeert in de slotchrono. Janssen wint de tijdrit en haalt met het kleinste verschil sinds jaren -amper 38 seconden- de gele trui binnen.
Vorig jaar kende we natuurlijk de geweldige apotheose waarbij Pogacar het onmogelijke presteerde door Roglic weg te rijden. Het beeld van de kapotte Roglic met zijn helm scheef op zijn hoofd staat ons allen nog wel in het geheugen gegrift. Maar de mooiste voor mij was de tijdrit in Luxembourg in 1992. Het rijk van Lemond is definitief voorbij wanneer Miguel Indurain ten tonele verschijnt. De lange en pezige Spanjaard was de belichaming van de perfecte tijdrijder. Mooier zal het nooit meer worden. Al kwam Tom Dumoulin echt in de buurt. En zagen we vandaag een Belg die in stijl ook enigszins in de buurt kwam.
Maar de meest indrukwekkende tijdrit reed Miquel Indurain op 13 juli 1992. Na 65 km van Luxemburg naar Luxemburg zette hij zijn dichtste belager, de Fransman Armand De Las Cuevas, op 3 minuten. De las Cuevas was een berucht tijdrijder, maar had die dag (net als alle anderen) geen schijn van kans tegen het geweld van de man uit het Spaanse Villava. Wereldkampioen Gianni Bugno (Ita) en groot favoriet voor de tourzege, kreeg 3’41” aangesmeerd, Lemond (drie jaar daarvoor glorieus winnaar van de Tour) kreeg meer dan 4 minuten aan zijn broek gesmeerd. Er stond werkelijk geen enkele maat op Indurain, die de geschiedenis boeken in zal gaan als de beste tijdrijder ooit.
Vandaag hoorde die laatste term toe aan Wout van Aert. Asgreen had de toon reeds gezet in een geweldig tweede gedeelte van de tijdrit. Zelf Küng kon er niet bij in de buurt komen. Bissegger moest ook 23 seconden toegeven, maar bleef nog een beetje in de buurt van de tot dan toe toptijd van de Deen uit de Deceunick/Quickstep ploeg. Totdat Wout van Aert ten tonele verscheen en al bij de eerste doorkomst gehakt maakte van alle tussentijden. Die geweldige tussentijden liet hij ook bij de volgende doorkomsten op de klokken zien. En dat resulteerde in een absolute toptijd van 35:53. Daarmee was hij 21 seconden sneller dan Asgreen en zette hij een wereldprestatie neer. Het zou de tweede overwinning deze Tour worden. En de derde voor het geplaagde Jumbo/Visma die toch een fantastische Tour hebben gereden. In het Algemeen klassement veranderde niet veel of het moest echt de totale ineenstorting zijn van Rigoberto Uran. De Colombiaan had in de laatste drie dagen geen enkele power meer in de ranke benen en een uiteindelijke tiende plek in het Algemeen klassement was zijn deel.
En zo eindigde deze Tour toch nog met vuurwerk. Belgisch vuurwerk. Want wat Wout van Aert deze Tour liet zien belooft zo niet alles voor de toekomst. Tel daarbij de doorbraak van Vingegaard en bij Jumbo/Visma klappen ze de dijen kapot van het lachen. Dit duurt maar even en Wout van Aert gaat straks ook nog mee doen om de eindoverwinning. Want als je de Belg de laatste weken zag fietsen is er werkelijk geen onderdeel wat hij niet beheerst. Zijn rijden verdient een diepe buiging. Echt een hele diepe buiging.