De eerste bergen doemen op voor de renners in de Tour. We zijn inmiddels aanbeland bij rit nummer 10. En na de rustdag van gister is het lekker om een relatief korte etappe te moeten fietsen. De rit gaat van Morzine (een bekende plaats binnen de Tour geschiedenis) naar Megéve. Megéve heeft naast dat het een bekend skioord is nog een andere trekpleister. Het Altiport is een bezienswaardiging. Wat is dat dan? Dat is een klein vliegveld waar je met een klein vliegtuigje of helicopter schitterende plaatsjes kan zien. Die plaatsjes zal ik als fanatiek tv-supporter van de Tour zeker gaan zien. Iedere dag worden we weer getrakteerd op mooie beelden.
Is een rustdag goed voor een renner?
De ‘Alpenheuvel’ naar aankomstplaats Megève dient als opwarmer voor de zware Alpenbrokken die de komende dagen op het menu staan. Voor de echte tourfanaten klinken de start- en finishplaats wellicht bekend in de oren. Beide plaatsen vormden nog niet zo lang geleden het begin- en sluitstuk van een Touretappe. Dat was in 2016, maar toen liep de etappe van Megève naar Morzine. Toen was de etappe het decor van een zware bergbeklimming waar de Spaanse klimgeit Jon Izaguirre won. De rit van vandaag is niet aan de echte favorieten besteed. Zij zullen zich nog even willen sparen voor de twee dagen die na vandaag op het programma staan. Zoals gister al aangegeven zou ik mijn geld op een aanvaller zetten, die het zware heuvelwerk goed kan verstouwen. Een Dylan Theuns, de in vorm zijnde Simon Geschke, de onfortuinlijke maar steeds aanwezig Michael Matthews of toch….. Wout van Aert. Het is wel een parcours wat hem echt goed ligt. Maar iedereen is benieuwd hoe Wout de rustdag van gister heeft verwerkt.
Je hebt renners die er een hekel hebben om een rustdag te moeten invullen. En je hebt renners die juist snakken naar wat rust en de aanwezigheid hebben van de familie. Gister zag ik bij de Nederlanders verschillende gezinnen voorbij komen. Dat lijkt mij wenselijk als je al drie weken van huis bent, dat je dan graag je gezin bij je wilt hebben.
Grote groep vluchters
De start van de kort etappe van vandaag begon een keer in dalende lijn, waardoor het in de openingsfase erg lastig was om weg te komen. Veel renners probeerden het, maar het duurde tot de tweede klim van de dag tot er eindelijk een groep echt weg kon rijden. Dat gebeurde naar aanleiding van een poging van Dylan van Baarle (INEOS), Philippe Gilbert (Lotto), Luis León Sánchez (Bahrain), Pierre Rolland (B&B), Filippo Ganna (INEOS) en Christophe Laporte (Jumbo-Visma). Ook Kämna (BORA-hansgrohe) was weer van de partij, nadat hij afgelopen vrijdag nog op het allerlaatste moment van een Tourzege werd afgehouden door Pogacar. Hij was tevens de best geplaatste man in de kopgroep op ruim acht minuten. Op een gegeven moment kwam Kämna in de buurt van de gele trui. UAE had niet echt de drive om een echte achtervolging op touw te zetten, maar gingen in een gestaag tempo verder. De Tour zou de Tour niet zijn als er toch iets opmerkelijks zou gebeuren.
Klimaatdemonstranten stoppen tijdelijk de koers
Bettiol kwam plots oog in oog met een groep klimaatdemonstranten op het parcours, die zichzelf hadden vastgemaakt aan het wegdek. De koploper kon er nog net langs glippen, maar dat gold niet voor de groep daarachter. De organisatie was genoodzaakt om de koers kort stil te leggen om ervoor te zorgen dat alles op een goede manier voortgezet kon worden. Na een korte onderbreking kon de koers weer ‘gewoon’ van start gaan. Bettiol had de benen warm gehouden door wat rondjes te rijden en probeerde zijn voorsprong op de achtervolgende groep uit te breiden. In aanloop naar de slotklim raakte hij hierdoor echter ook veel energie kwijt. De groep begon een halve minuut later dan hij aan de laatste helling van de dag.
Beloning voor Cort Nielsen
Bettiol had veel krachten verspild in aanloop naar de klim en werd zodoende terug ingerekend door mannen achter hem. Daar waren de betere klimmers weer bij elkaar gekomen, tot Luis Leon Sánchez in de aanval trok. Hij kon zo’n vijftien seconden voorsprong bij elkaar rijden op de rest. Zijn tempoversnelling zorgde ervoor dat nog meer renners moesten lossen. Zo kreeg dit keer Cort Nielsen het te zwaar. Althans zo leek het. Sanchez wist in de kilometer daarna zijn voorsprong uit te bouwen, maar na het grijpen van de bergpunten konden Schultz en Matteo Jorgenson aansluiten. Kort werd getwijfeld in de kopgroep, waardoor ook Van Baarle vanuit de achtergrond nog erbij kon komen. De Nederlander probeerde in de slotkilometer de rest te verschalken, maar er werd helaas snel gereageerd. Na het aanvalsmoment viel de kopgroep volledig stil, waardoor de achtervolgers plots onder aanvoering van Thomas ook nog konden terugkeren. Sánchez en Schultz hadden nog wat over, maar zij waren niet opgewassen tegen de snelle benen van Cort Nielsen. De renner van EF kon met een uiterste krachtsinspanning nog nét zijn wiel eerder over de finish drukken dan Schultz, die met de tweede plek achterbleef.
En zo won een van de meest aanvalslustige renners van deze Tour dan eindelijk zijn felbegeerde etappe overwinning. Kämna kwam uiteindelijk 11 seconden tekort op de gele trui. Pogacar had zonder al teveel inspanningen alsnog de gele trui behouden. Morgen zal het er anders aan toe gaan. Al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat de sprint die Pogacar (onderdeel van het grote peloton) liet zien wel weer erg indrukwekkend was. Morgen weten we of dat weer hetzelfde beeld geeft. Het is voor de spanning in de Tour niet te hopen.