Vier gravelstroken, tussen de 2300 en 4400 meter lang. Een aantal pittige klimmetjes.
De veel gehoorde opmerking dat je de Tour niet kunt winnen op gravel maar wel verliezen wordt vandaag weer pijnlijk duidelijk. De factor pech speelt een rol die niet in verhouding staat tot de wezenlijke capaciteiten van de rensters. Door pech en valpartijen kunnen er minuten verloren worden ook omdat de wegen zo smal zijn dat de ploegwagens niet snel ter plekke kunnen zijn om de schade te beperken.
Toch zijn er rensters die zich in de handen wrijven versus degenen die ’s nachts niet lekker slapen van het vooruitzicht.
Lars Boom, een specialist op dit onderdeel van het wielrennen (won een prachtige kasseien rit in de Tour van 2014) is nu ploegleider bij SD Worx. Ook hij kijkt uit hoe zijn ploeg het vandaag gaat doen.
Annemiek van Vleuten(Movistar) heeft de etappe vooraf verkend. ‘Ik weet hoe de etappe in elkaar zit. Ik ga vandaag rijden zoals ik dat ook deed in de Strade Bianche.’ Nee zij ziet niet op tegen deze dag. ‘Ik voel mij gelukkig steeds beter. Toch vindt zij het jammer dat deze etappe is opgenomen in de eerste Tour de France voor vrouwen. ‘Hier speelt geluk een grotere rol en er is er veel meer kans op mechanische pech. Maar men is steeds meer op zoek naar spektakel.’ En daar heeft Van Vleuten een goed punt. De winnende populariteit van het vrouwenwielrennen heeft ook een keerzijde. Het moet steeds grootser en meeslepender en dat niet altijd in het voordeel van de rensters.
Demi Vollering (SD Worx) geeft toe dat het een pittige etappe is. ‘Maar wij zijn goed hersteld, hebben de etappe verkend. Belangrijk is het materiaal en de bandenkeuze. De hamvraag is; wat is dan die keuze? Er wordt lachend en wijs geen antwoord gegeven. Haar sportief manager Danny Stam wordt ook geïnterviewd. ‘Vandaag gaan wij de Tour hard maken. Vandaag en morgen hebben wij kansen om punten in te halen.’ En dat moet ook want eerdere inspanningen leverde niet op wat was verwacht en verlangd. ‘Ach er zijn wat pittige woorden gevallen waardoor zij nu weer bij de les zijn.’ En dat zou later blijken.
Ook vandaag is het weer een rit waar zoveel gebeurd en dat de commentatoren weinig rust krijgen omdat er zoveel valt te vertellen. Klimmetjes en gravel betekent hectiek. Als het dan toch heel even stil is, dan hoor je de banden over het asfalt zoeven. Dat geluid is magnifiek!
De financiële beloning tussen de vrouwen en mannen ligt behoorlijk uit elkaar.
De mannen die in de Tour een sprint winnen krijgen 1500.00 euro. De vrouwen daarentegen 130, 00 euro. Toch wordt daar niet echt over geklaagd. Het grootste cadeau is de media-aandacht en dat voor de Tour de France Femme dit jaar voor het eerst gereden wordt. De Tour wordt gezien als een groot leerproces waar je als renster kan doorgroeien.
Het stof stijgt vandaag tot in de bomen. Het toont een surrealistisch maanlandschap,
wanneer de rensters over het opspattende grint en stof rijden.
De Italiaanse Elisa Longo Borghini (Trek Segafredo) is dertig jaar en heeft al heel wat overwinningen op haar palmares staan. Zij houdt wel van zulk soort ritten.
Het is een mooie race waarbij je je ogen wijd open moet houden.
Toch vindt ook zij dat deze etappe niet in de Tour thuis hoort.
Het klassement moet gemaakt worden op basis van capaciteit en niet op geluk.
Zelf hoopt zij bij de beste tien te eindigen. En lukt dat niet? Ach het mee mogen doen aan deze wedstrijd is al zo een grote eer. Voor haar is dit de mooiste ervaring uit haar carrière tot nu toe.
Het wielrennen bestaat uit duizenden verhalen.
Thalita de Jongh (Liv Racing-Xtra) is 28 jaar en heeft een periode achter de rug die je niemand gunt. Na een moeilijke tijd vol ellende heeft zij best wel eens gedacht om de fiets aan de wilgen te hangen. Maar toch was de liefde voor de fiets zo groot dat zij weer in het zadel klom begon aan een opbouw. Kwam daar steeds sterker uit en om nu mee te kunnen doen aan de Tour is geweldig om mee te maken. ‘Ik mis nog wel de explosieve kracht maar voor mij is het al mooi wanneer ik in een aanval kan zitten en wij als ploeg de kans krijgen om vooraan mee zitten.’
De Spaanse 38 jarige Mavi Garcia (UAE) heeft een enorme pechdag. Twee keer rijdt zij lek, wisselt van fiets krijgt een nieuw wiel en twee keer weet zij terug te komen in het peloton. Vervolgens wordt zij door haar eigen ploegwagen aangereden maakt een duikeling waarbij je de handen voor de ogen slaat, tolt over de weg stapt vervolgens met een gebutste schouder weer op de fiets. Zij valt door al deze tegenslagen uit het klassement.
Beter gaat het met de 30 jarige Zwitserse Marlen Reusser (SDWorx) afgestudeerd als arts, speelt goed viool en is politiek geëngageerd maar koos voor de fiets. Zij rijdt een geweldige wedstrijd. ‘Wij hebben dit als team voor elkaar gekregen en ik was de gelukkige die vandaag weg kon blijven maar het hele team heeft hier aan gewerkt. Nee… zij denkt niet in termen als; wie is de beste. ‘Als ploeg hebben wij een agressieve rijstijl waar iedereen kan doen waar zij goed in is. Deze zware rit ligt mij wel, ach alle ritten zijn zwaar. Of zij een voorkeur heeft voor wat haar beste prestatie is. ‘Ach nee… ik maak geen onderscheid in overwinningen.’ Even is de stem te horen van Anna van der Breggen, haar stem verraad geen spanning. In alle rust wordt Reussen door het parcours geloodst .
Ploeggenote Demi Vollering wordt na afloop voor een tweede keer geïnterviewd.
‘Een mooie overwinning, ik heb er van genoten. Ik houd hiervan en de ploeg kan dit ook goed. Anna weet ons veilig te leiden. Je moet gewoon de fiets het werk laten doen en denken; Go with the flow! Dit is een schaakwedstrijd, kost veel energie en ons wachten nog een paar pittige ritten maar wij gaan er mooi van genieten.’
Annemiek van Vleuten heeft weer kleur op wangen en straalt na afloop. Zij had weer lekker gereden. Ondanks de pech van een lekke band, wist zij weer terug te komen bij de klassementsvrouwen. Na de marteling van afgelopen dagen was dit een verademing. ‘Ik heb de benen weer en ben zo blij.’ Van plaats tien schoof zij naar plaats negen. De achterstand is niet verontrustend. Voor velen blijft zij de grootste kanshebster om de eerste Tour de France Femmes te winnen.
Riejanne Markus (Jumbo Visma) pleegde weer beulswerk voor haar kopvrouw Marianne Vos zat goed mee en liet zich nergens verrassen. Voor haar opnieuw de gele en groene trui.
Femke Gerritse behoudt de bollentrui.
Ook Julie de Wilde mag morgen weer in de witte trui rijden.
Vandaag staan er weer twee Nederlandse renners op het podium en wint een renster uit een Nederlandse ploeg de rit. Het was een spannende en geanimeerde etappe.
janna van zon