zaterdag 2 juli tweede etappe Roskilde – Nyborg 202.2 kilometer
Fabio Fabuleus!
Vandaag lijkt iedereen in de ban van de waaiers. Hét W-woord valt tientallen malen. Zou het toch nog kunnen? En waar dan? Maar de wispelturige weergoden die gisteren met regen roet in het eten gooiden waardoor een aantal renners kostbare tijd verloren en schade opliepen, stuurden vandaag de pittige wind uit de verkeerde hoek waardoor voor de één de gewenste en bij de ander de vervloekte waaiervorming uitbleef.
Wat deze wispelturigheid wel opleverde was grote nervositeit in het peloton.
Nu is de Tour – zeker in de eerste week – berucht om de onnodige valpartijen. De magie van de Tour pakt soms ten nadele van veel renners uit, wat de cours-arts overwerk bezorgd en de renners doet veranderen in verband verpakte maanmannetjes.
Cort Nielsen de bergkoning
Vandaag een relatief vlakke etappe, met drie klimmetjes die helemaal niks voorstellen (volgens de Vlaamse commentatoren) maar waar wel in totaal drie punten te verdienen zijn. De Deen Magnus Cort Nielsen – rijdend voor Education First – heeft daar zijn zinnen opgezet, Hij wil in eigen land dé bergkoning worden. Samen met de Noor Sven Erik Bystrom ( Intermarché -Wanty) en met de B&B Hotel Franse renners Pierre Rolland en Cyril Barthe nemen zij het voortouw. De Scandinaviërs hebben net wat meer power in de benen en gaan er samen vandoor. Het is tenslotte een stralende Cort Nielsen die aan het eind van de dag de begeerde bollentrui mag aantrekken en Nyborg de prijs voor de meest strijdlustige renner van de dag in ontvangst neemt. Morgen rijdt hij met het rode rugnummer.
Een dag voor de sprinters
De sprintploegen ruiken hun kansen en positioneren zich goed vooraan. De te verdienen punten bij de tussensprinten zorgen voor nogal wat spanning. Hier en daar wordt er een stevige kwak uitgedeeld hetgeen wordt bestraft door de jury. De strijd om de groene trui lijkt nu al te ontbranden. Voor de rittenkapers verloopt deze dag een stuk rustiger, zij houden zich schuil in de achterste gelederen van het peloton. Hun kansen komen later, de dagen staan genoteerd in de agenda.
De renners zullen zich weinig bezighouden met de achtergrond informatie over de 18 kilometer lange imposante Storebaelt bridge – de brug van de grote verbinding – gebouwd in 1998 kosten 4.2 miljard en een hoofdrol spelend in de spannende film The Bridge. Voor hen telt maar één zaak… zij moeten zonder kleerscheuren dit architectonische hoogstandje over. Helaas zorgen de massale valpartijen voor spektakel maar dat is niet wat je als kijker wilt zien. De gele truidrager Yves Lampaert is één van de slachtoffers maar zit gelukkig weer snel op de fiets om zijn missie van vandaag te vervullen en dat is; Fabio Jakobsen aan een zege helpen.
Ook de tweevoudige Tourwinnaar Tadej Pogacar is betrokken bij de val. Gelukkig voor hem zal dat geen nadelige gevolgen hebben. Lachend zwaait hij in de camera. alsof hij het thuisfront gerust stelt; hoort erbij, kan gebeuren. Doch vooral wetend dat een val binnen de drie kilometer voor de finish geen tijdverlies kost. De eindsprint verloopt chaotisch, gevaarlijke manoeuvres, het is een wonder dat er niet nog meer gevallen wordt. Maar de debutant van de Tour; Fabio Jakobsen, waarop alle ogen gericht zijn, houdt stand. Zonder vrees stort hij zich in het sprint geweld en weet Wout van Aert met een geweldige jump de zege af te snoepen. Niemand zal de fabuleuze sprinter deze winst misgunnen. In het voorjaar heeft Fabio al bewezen dat hij – na twee jaar van angst en pijn – weer meetelt maar een etappe winnen in de Tour deed een droom van vijftien jaren in vervulling gaan. Voor van Aert was het geel en het groen en daar kon hij – naar eigen zeggen – toch onmogelijk niet tevreden mee zijn. ‘Ach…er komen nog kansen genoeg.’
janna van zon