Het slotstuk is aan Pogacar!

Het is zover! We zijn aanbeland bij de laatste etappe. Dat houdt ook in dat dit de laatste bijdrage is van ons, Janna van Zon en mijzelf. Drie weken lang hebben wij de lezers van ons stukjes proberen te boeien in onze liefde voor het wielrennen en de Tour de France in het bijzonder. En wat zijn we verwend deze Tour. Spanning was er wellicht minder (tot aan de beslissende tijdrit van vandaag), omdat er één renner was die met kop en schouders bovenuit stak. Tadej Pogacar was getergd door de twee tweede plaatsen in de afgelopen twee jaar. Het krenkte de Sloveen enorm. En ook gister was er weer een staaltje spierballen van Pogacar.

“Het slotstuk is aan Pogacar!” verder lezen

Zondag 21 juli etappe 21 Individuele tijdrit

Monaco – Nice   33.7 kilometer.

Pogacar ‘De mooiste Tour ooit’

‘Een dialoog tussen twee commentatoren Vooraf aan de individuele tijdrit. Veel lof is er voor Jonas Vingegaard; ‘Jonas is een vechter een geweldig renner, verrichtte na wat hem is overkomen een geweldig prestatie. Hij komt volgend jaar terug voor revanche.’

‘De renners wacht vandaag een enorme uitdaging.’ weet Philip Gilbert als verkenner van de individuele tijdrit. ‘Het wordt een stressvolle dag.’

“Zondag 21 juli etappe 21 Individuele tijdrit” verder lezen

Zaterdag 20 juli etappe 20  bergrit

Nice – Col de la Couillole  132.8 km

De vijfde zege voor Pogacar

De Voorlaatste etappe van de Tour 2024 zorgt voor sensatie en spektakel.

4500 hoogtemeters staan de renners te wachten verdeeld over vier cols. Het is vandaag op en af. Heel anders dan gisteren met de mooie vallei-afdalingen waar tijd om eventueel weer aan te kunnen sluiten tot de mogelijkheden behoren. Waarschijnlijk heeft niemand het verloop van deze etappe kunnen voorspellen. 

“Zaterdag 20 juli etappe 20  bergrit” verder lezen

Van 4 naar 5 vingers!

De voorlaatste etappe alweer en ook een beetje met weemoed. En wat voor Tour is dit (geweest). Deze Tour gaat de boeken in als spectaculair. Met dank aan de strijd tussen de twee grootste ploegen in het peloton. Aardig was een staatje waarin een overzicht was te zien met de overwinningen in Pro Tour koersen. Dat kunnen dus ook overwinningen zijn in een grote ronde (dus de Giro en nu de Tour). Als er een klassement gemaakt zou worden, dan zou Pogacar op nummer 9 (!!) staan. Hij heeft in zijn eentje meer (18 in totaal) overwinningen dan de rijkste ploeg van het peloton (INEOS). Dat is in één woord: ongelofelijk. Dat is gewoon niet voor te stellen. De vergelijking met Eddy Merckx (lees, Kannibaal) is nu reeds gemaakt.

“Van 4 naar 5 vingers!” verder lezen

Vrijdag 19 juli etappe 19 bergrit (Koninginnerit)

Embrun – Isola 2000   144.6 km

Een te gekke Sloveen verpletterd zijn tegenstanders

Het getal dertien wordt gezien als een ongeluksgetal Het getal elf is het gekkengetal

De Sloveen Tadej Pogacar rijdt met nummer 11. En wat hij deze Tour laat zien past precies bij dat getal 11. Het is te gek en zelfs meer dan dat, wat Tadej de afgelopen weken heeft gepresteerd. Zelf geeft hij ook aan; ‘Dit is echt te gek! maar ik ben trots en blij.’  Op het podium staat hij breeduit lachend in zijn zestiende gele trui van deze Tour.

De gele, groene, bollen en witte trui

Dat Pagocar de bollentrui – de bergtrui – vandaag overdraagt aan Richard Carapaz (EF Education) gebeurt met een hug en een schouderklop. Het geeft aan dat hij daar vrede mee heeft. Hij komt voor geel dat hem niet meer kan ontgaan.

Voor de man uit Equador heeft de bollenetui veel betekenis, hij won in deze Tour zijn eerste rit, het eerste geel en nu neemt hij opnieuw (de eerste was in 2020) de bergtrui meer naar huis.

Remco Evenepoel (Lotto Soudal) kan de witte – jongerentrui niet meer ontgaan. wat wel spannend blijft is of hij zijn derde plaats nog kan inwisselen voor de tweede. Die vraag wordt hem gesteld. ‘Ik kreeg de indruk dat Jonas niet top was..  maar het lukte mij ook niet om weg te komen. Ach het is geen schande om met de twee keer Tourwinnaar over de streep te gaan. En ik heb nog twee ritten te gaan dus ik geef de tweede plaats nog niet op.’

Biniam Girmay (Intermarche) Voor hem is de begeerde groene trui. De groep vluchters is vandaag zo groot dat alle punten al vergeven zijn waardoor zijn rivaal Jasper Philipsen achter het net vist. Zijn drie rit overwinningen maken de Tour voor de Alpecin renner meer dan geslaagd.

De voorsprong van Girmay is  – gelukkig voor hem – groot genoeg dat hij zelfs na zijn val – waar hij veel kostbare punten misloopt – zicht op het groen weet houden. Vanaf vandaag kan niemand hem meer inhalen.

Beelden van treurnis

Het beeld van Jonas Vingegaard – getroost door zijn van vrouw Trine – zegt alles.

Hoe moedig heeft hij alles maar dan ook echt alles de afgelopen weken gegeven. Heeft zijn ploeg hard voor hem gewerkt. Slechts één keer wist hen daarvoor in de elfde (11de !) rit te belonen. Maar de val van drie maanden geleden – waarvan het werkelijk een wonder is dat hij zich in zo een korte tijd heeft weten te herstellen – blijkt niet goed genoeg. Wat hij echter heeft gepresteerd de afgelopen weken verdient alle respect. Maar de ontlading dat het vandaag er niet in zit, hij niet de benen en conditie heeft van verleden jaar zijn bijna onverdraaglijk om naar te kijken.

Maar alles moet in beeld gebracht worden. De Tour laat vaak een mooie romantische maar soms ook een hele harde en wrede wereld zien .

Nog meer tranen

De grote bus met renners komt 41 minuten later binnen. Daar achter druppelen de sprinters binnen.  Helaas weet de Franse sprinter Arnaud Demare (Arkea) de door de jury vastgestelde tijd niet te halen. Hij zal morgen niet meer mogen starten. Het is een schrikbeeld voor iedere renner de Tour niet te kan uitrijden. En ook hier vloeien er tranen.

Etappe verloop 

Voormalig wielrenner Philip Gilbert geeft al fietsend alvast een voorproefje van de Cols die beklommen moeten worden. Vandaag zijn het drie cols van over de 2000 hoogtemeters. Met gevaarlijke lange afdalingen. Er wordt een bijzondere strijd verwacht. Zal Jonas gaan aanvallen? Hoe reageert Pogacar daarop en wat doet Remco?’ Men gokt dat ook deze dag voor Pagacar zal zijn.

In een interview zegt Jonas Vingegaard; ‘In deze etappe zal iedereen moeten afzien, ik ga gewoon mijn best doen.’ Of hij vandaag alles gaat geven met de kans dat hij zijn tweede plaats aan Remco Evenepoel kwijt raakt? ‘Ik wacht af en zie wat er vandaag gebeurt.’ Voor Jonas is het wel weer genoeg om steeds maar weer dit soort vragen te moeten beantwoorden. Dan is Wilco Kelderman aan de beurt in de hoop dat hij spraakzamer is.  Wat het plan van Visma deze dag is. ‘Hoe gaan jullie dit tactisch aanpakken?’ maar ook Kelderman laat niet het achterste van zijn tong zien. Je moet als journalist van goede huizen komen of betere vragen stellen om de renners uit hun tent te lokken.

Al bij de eerste klim moeten heel wat renners in hun eigen tempo gaan rijden om deze dag zo economisch mogelijk te overleven. ‘Het wordt een lange uitputtingsslag.’ wordt er voorspeld. Matteo Jorgenson en Wilco Kelderman  (Visma Lease a Bike) verrichten beulswerk en leiden de overgebleven renners waaronder ook Richard Carapaz met rugnummer 111. Hij is op jacht naar de bergtrui en niemand legt hem daarbij een strobreed in de weg.

Terwijl de renners zich naar de hoogste geasfalteerde top van Europa zwoegen  (2082 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.9)  ontspint zich een aardig gesprek. Volgend jaar worden er minder sprint-etappes verwacht . ‘Het valt natuurlijk niet mee om een Tour samen te stellen waar alle verschillende type renners een kans hebben op een ritwinst.’ Naar de mening van de commentatoren zijn er dit jaar teveel bergetappes. ‘Wat hebben de renners die niet 65 kilogram wegen of nog minder hier te zoeken? Er moeten meer ritten komen voor de klassieke renners. ‘

Maar wordt er onmiddellijk toegegeven; ‘De Tour heeft ook te maken wat er in welke streek mogelijk is, bovendien zijn er in de weekenden spectaculaire ritten gewenst om zoveel mogelijk publiek te trekken.’ Er wordt wel ingezien dat het geen eenvoudig vraagstuk is voor Thierry Gouvenou. 

Richard Carapaz is geboren in Equador op een hoogte van meer dan 2028 die renners nu moet overwinnen. Genetisch gezien heeft hij een grote voorsprong op de andere renners. Hij heeft zijn zinnen op de bergtrui en weet deze ook te veroveren.

De afdaling van een half uur waar de renners zich met de haarspeld bochten meebewegen is magnifiek om te zien. De man achterop de motor laat weten. ‘Dit zijn zulke unieke momenten om die te mogen beschrijven. Het is hier letterlijk en figuurlijk adembenemend mooi.’

Morgen weer een nieuwe dag

Zoals het er nu naar uit ziet lijkt de ritwinst vandaag voor één van de vluchters. Het huzarenstukje van de Visma renners Jorgenson en Kelderman is een feest om naar te kijken. Zij rijden zo goed als de hele dag voorop bepalen het tempo en toch krijgt geen van deze twee de prijs voor de strijdlust. Die gaat naar Carapaz, het is zelfs zo tragisch dat de ritwinst hun neus voorbij gaat. Met een voorsprong van tegen de vier minuten van de gele trui maakt Jorgenson zich los van de kopgroep, hij krijgt nog even Simon Yates achter hem aan en ook Carapaz doet een poging maar de Amerikaan weet stand te houden.  Hoe zou het nu gaan in de ploegwagen van Visma Lease- a Bike… rekenen zij zich al rijk of vrezen zij alsnog voor het gele gevaar?  Die vrees blijkt terecht. ‘Hij is verplicht aan zijn eigen ik om in de aanval te gaan.’ wordt er gejubeld bij de Belgen. Het is werkelijk te gek voor woorden hoe de man met rugnummer 11 op verpletterende wijze zijn achterstand op de koploper weet weg te werken. Zijn ploeg kwam voor het geel en hij krijgt het geel!

Het plan van Visma Lease a Bike valt ook vandaag weer geheel in duigen.

Natuurlijk moet de beste renner winnen en in deze Tour is er maar onvoorwaardelijk de beste en dat is Pogacar! Die eigenzinnige de man die alles kan, die zoveel lol in het wielrennen uitstraalt en waarbij je nooit het gevoel krijgt dat hij lijdt en moet afzien.  ’ Ja ik ken deze bergen goed, heb er veel getraind en de benen waren goed.

Ik had er eerlijk gezegd niet op gerekend dat Jorgenson zo snel was en ik voelde in de laatste kilometer ook wel mijn benen. Dacht ook dat hij de rit zou gaan winnen maar ja…en dan is daar een ietwat satanisch lachje.

Hij zal geen vrienden zijn met Visma maar natuurlijk is hij teveel topsporter om ook niet tijdens het interview zijn respect uit te spreken voor Matteo Jorgenson.

Deze weet er nog net uit te brengen: “Ik zat er zo dichtbij. ‘Ik heb alles gegeven.’

Aan hem en zijn teleurgestelde ploeggenoten om vanavond weer de knop om te zetten voor de dag van morgen want dan wachten opnieuw de bergen.

Pogacar toont andermaal zijn spierballen

De tour nadert zijn absolute apotheose. Is het gedaan? Nee, maar na vandaag zal dat wel wellicht wel het geval zijn. Of Vingegaard moet nog een konijn uit de hoge hoed toveren. En dat konijn kan zomaar de Col de la Bonette zijn. Die heb ik dinsdag zelf mogen beklimmen en ik moet zeggen, dat voelde niet fijn. De renners zullen heel veel moeite hebben met de rit van vandaag. Het is echter ook bekend terrein, want de finish op Isola2000 is door veel renners reeds verkend. Ik hoop voor hen dat ze dat ook meteen voor de Col de la Bonette hebben gedaan.

Col de la Bonette is een geniepige berg

Wat maakt deze etappe nu zo lastig? Het zijn de twee bergen van Buitencategorie die het lastig maken. De renners moesten eerst de Col de Vars beklimmen. Dat is een berg van iets meer dan 2100 meter hoogte en vrij lang, 18.8 kilometer. Het gemiddelde stijgingspercentage valt wel mee, maar dit is een berg voor Vingegaard. De Deen houdt van lange, lastige beklimmingen. Dat is uitermate geschikt voor zijn manier van rijden. Pogacar moet het van de korte explosieve beklimmingen hebben. En laat dat aspect nu terugkomen in de Col de la Bonette.

De afgelopen weken heb ik de Tour ‘vooruit’ gefietst en de Col de la Bonette vond ik echt de zwaarste. De berg is de hoogste geasfalteerde weg van Europa. Van tevoren werd er al gesproken dat dit de zwaarste beklimming van de Tour de France 2024 zou worden. Waarom dan de zwaarste? Omdat het zo ongelofelijk variërend is, het 22,9 (!!) kilometer lang is. Wat echt heel lang is. Vanaf kilometer 3 begint het. Als je naar het routeboek kijkt klopt het gemiddelde stijgingspercentage wel, maar er wordt niet bij verteld dat het extreem van laag naar hoog springt. Er zitten korte afdalingen in gevolgd door stukjes van 15%, 16%, 17%, 21% en een uitschieter naar 23%. Dat was voor mij een enorme sloper. Ik moet het hebben (zie Vingegaard) van de lange, gelijkmatige stukken. De afgelopen weken voelde ik mij echt in vorm, maar dinsdag had ik het gevoel of ik een zak aardappelen op mijn rug had zitten. Het is tussen kilometer 3 en kilometer 7 alleen maar op en af. En dan bedoel ik met op, ook echt op. Extreem steil op. Volgende week ga ik de berg zeker nog een keer beklimmen. Want het is mijn eer te na om niet lekker een berg op te kunnen rijden, maar ik vond dit echt de next level. Dus ik ben heel benieuwd hoe het peloton deze twee bergen (en dan speciaal de Bonette) gaat verteren.

Pogacar fan

Speciale aandacht zal er zeker zijn voor het titanengevecht tussen het leidende drietal in het Algemeen Klassement. Zal er nog een verschuiving komen of gaan de drie musketiers in de huidige volgorde zondag de tijdrit in? Mijn gevoel zegt dat er nog wel wat staat te gebeuren. Ik ben een Pogacar fan. Volgens mij heeft iedereen dat tussen de regels door wel kunnen lezen. Waarom? Gewoonweg om zijn manier van rijden (aanvallend), zijn prettige voorkomen en de absolute wil om te winnen. Dat laatste heeft Vingegaard ook, maar Pogacar kan echt tot het uiterste gaan om zijn doel te bereiken. Dat spreekt mij enorm aan. Vingegaard is een geweldig talent. En ik vond zijn rijden de afgelopen twee Tours echt heel goed. Maar de Pogacar die dit jaar in de rondte rijdt is niet de Pogacar van de afgelopen twee jaar. In alles is de Sloveen verbeterd. Dat komt zeker door zijn andere manier van aanpak en dat is ook te danken aan zijn nieuwe coach, Sola. Maar wat mij opvalt is de frisheid van de Sloveen. Pogacar is ongelofelijk fit. Verteerd als geen ander, de zware beklimmingen. Alleen de etappe waarin Vingegaard hem op de meet klopte, was de Sloveen minder. Maar toen was Vingegaard erg sterk, had hij de hulp van Roglic heel hard nodig en maakte Pogacar een enorme fout door niet genoeg te eten en te drinken. De afgelopen week zie je hem (zeker als je er op let) dat (bijna overdreven) wel doen. En dat maakt hem (met het uitstekende materiaal wat ze bij UAE hebben) tot de beste renner op dit moment die op een fiets rondrijdt. De Sloveen is het supertalent, die zijn gelijke niet kent. Veel zal vandaag afhangen van hoe Visma/Lease-a-Bike gaat rijden. Gaan ze de koers hard maken of wachten ze totdat Vingegaard de Col de Vars en Bonette opdraait en gaan ze dan volle bak?

Voor mij was de Col de la Bonette een verschrikking

Ik kon het niet laten. Ook ik heb mij vanmiddag gewaagd aan de Col de la Bonette. En eenmaal boven kon ik concluderen dat deze col mij heel erg pijn deed. Ik vond de gehele klim niet fijn. Het gaat maar op en af met extreme verschillen in stijgingspercentages. De Col de la Bonette werd dan toch niet de scherprechter die we hadden gehoopt. Er was al snel een groepje weg met klimmers. Daaronder Simon Yates (die van Alula), Hindley, Carapaz (alweer van het bedrijvige EF), Wilco Kelderman en Jorgenson (beide Visma/Lease-a-Bike). Het leek er dus al snel op dat VLB de strijd om het geel hebben opgegeven. En dat ze gingen voor etappewinst. De voorste groep reed goed samen en de voorsprong steeg al snel naar 4 minuten. Daarachter was het vooral de controle van UAE. Met 6 man sterk was Pogacar omringt door een sterke groep en als maar aantonend dat Pogacar de beste ploeg in deze Tour om zich heeft. Maar niet alleen heeft hij de beste ploeg. Op 8,5 kilometer van de top van Isola2000 ging Pogacar er hard vandoor en liet hij Evenepoel en Vingegaard staan alsof ze stil stonden. Vingegaard is gewoon niet de renner van de afgelopen twee jaar. De Deen is niet bij machte om de Sloveen ook maar een beetje te volgen.

Pogacar is te goed!!

Als Pogacar op de gaspedaal gaat staan, dan is er geen houden aan. Het beeld op 6,8 kilometer was veelzeggend. Kelderman keek even opzij en zag een gele flits voorbij gaan. De mimiek op zijn gezicht sprak boekdelen. “Mijn hemel, hoe kan je deze man tegenhouden”, je zag het de renner van VLB denken. Het was te danken aan Mikel Landa (helper van Evenepoel) dat Vingegaard en Evenepoel niet meer tijd hebben verloren. Landa reed een uitstekende beklimming. Maar voor de strijd om de gele trui was het allang niet meer te doen. Tadej is de beste. Op 4,5 kilometer probeerde Evenepoel het, maar hij kreeg Vingegaard niet uit het wiel. Landa werd bedankt voor het harde werk. Met nog 4 kilometer te gaan was er nog steeds ritwinst voor VLB in het verschiet. Pogacar was inmiddels van 2:30 minuut achterstand naar 40 seconden. Inmiddels haalde Pogacar ook Carapaz in. Alleen Yates en Jorgenson zaten nog voor hem. Het was een fantastisch schouwspel. Vanuit de lucht zag je dat Pogacar als een havik op Yates en Jorgenson neerdaalde. Op 3 kilometer had Pogacar ook Yates achterhaald.  De volgende was De Amerikaan van VLB. Arme Jorgenson. Dan rijdt je een geweldige etappe, maar er is nu eenmaal één renner geweldig goed. Inmiddels was het verschil met zijn achtervolgers al opgelopen naar 1:30 minuut. Pogacar was ontketend. Op 1,8 kilometer had Pogacar beet. En de macht waarmee Pogacar Jorgenson liet staan, was pijnlijk. Het was van tevoren een plan van VLB, maar in deze vorm kunnen ze bij VLB elk scenario bedenken, maar het gaat ze niet helpen bij de Nederlandse ploeg. Pogacar slaat VLB enorm hard om de oren. Op 900 meter van de finish keek Pogacar nog even om. Net alsof hij wilde vragen: ‘waar blijven jullie?’. Maar er komt niemand, want Tadej Pogacar laat op de Koninginnerit zien dat hij de allerbeste is. Wat een etappe!! Jorgenson werd op 21 seconden tweede, wat nog heel knap was. En Yates werd derde op 40 seconden. Daarachter was de lijdensweg van Vingegaard te zien. Samen met Evenepoel streden ze nog om de vijfde plaats op 1:42. Een enorme draai om de oren van Vingegaard. Mooi waren de beelden na afloop. Vingegaard die steenkapot in de armen van zijn vrouw viel. En aan de andere kant was er Pogacar die zichtbaar zo goed uit zag. Het was goed te zien dat Vingegaard beseft dat hij de Tour heeft verloren, wat geen schande is. 1) gelet op waar hij vandaan komt na zijn ongeluk en 2) en als hoofdreden, er staat geen maat op Pogacar. Toch gaf hij na de finish aan dat de Bonette vreselijk zwaar was. Gelukkig ook voor mij, want dan was ik vandaag niet de enige.

Morgen een nieuwe bergetappe, alleen die is wel iets minder zwaar dan die van vandaag!

Donderdag 18 juli etappe 18 heuvelrit

Gap – Barcelonnette 178.8 km.

Een zegevierende Campenaerts

Hoewel de kijker de afgelopen dagen niets tekort gekomen aan natuurschoon, vindt Thierry Gouvenou ( architect van de Tour etappes) etappe 18 als één van de mooiste landschap en vergezicht etappe van deze Tour. Door gebruik te kunnen maken van  drones wordt de kijker deelgenoot van het gebied waar de renners hun ruggen krommen, zich geselen omdat dit nu eenmaal de Tour is. 

“Donderdag 18 juli etappe 18 heuvelrit” verder lezen

De vluchters worden eindelijk beloond

Wat een rit weer gister. Je kwam oprecht ogen en oren tekort. De aanvallen waren niet meer te tellen. Visma/Lease-a-Bike (VLB) zat op een tweespoor. Of rijden voor de etappewinst (ze hebben er pas 1 – Vingegaard) of rijden voor Vingegaard. Ze kozen in eerste instantie voor de eerste optie. En achteraf heeft dat Vingegaard gered. Want toen Vingegaard in de finale alleen kwam te zitten, werd hij gered door zijn VLB collega’s (Bennoot, Van Aert en Laporte). Als de toppers hun slechte dag hebben gehad, dan hebben zowel Pogacar (de rit die Vingegaard won) en Vingegaard (gister) deze dag reeds gehad. Alleen als je echt sec kijkt naar de frisheid van beide, dan staat Pogacar op dit moment op eenzame hoogte.

“De vluchters worden eindelijk beloond” verder lezen

Woensdag 17 juli etappe zeventien bergrit

Saint Paul – Trois chateau – Super – Dévoluy 177.8 km.

Vingegaard zwaar onder druk gezet

‘Als het geen sprint etappe is, dan weet je dat het een zware etappe gaat worden’, Wout van Aert weet waar hij over praat. Zijn ploeg Visma – Lease – a- Bike (VLB)

heeft deze zeventiende rit op hun lijstje staan. En Wout rijdt zich ook onmiddellijk naar voren kijkt even achterom wie er met hem zit en trekt door. Hij verricht opnieuw beulswerk en dat telt eveneens voor zijn ploeggenoten.  Wat Tiesj Benoot vandaag laat zien is in één woord grandioos. ‘Jammer dat wij niet met ons vieren vooraan konden blijven, dan had ik zeker kans gemaakt op ritwinst.’ Het is maar weer het zoveelste bewijs dat er meer verrassingen dan zekerheden zijn in de wielersport.

“Woensdag 17 juli etappe zeventien bergrit” verder lezen

Carapaz wint, maar weer een tik voor VLB

De renners maken zich vandaag op voor een nieuwe koersdag en de rit in Zuid-Frankrijk gaat vandaag van Saint-Paul-Trois-Chateaux naar Superdévoluy. De rit staat te boek (volgens het routeboek) als Heuvelachtig. En dan zit het lastige gedeelte van deze etappe in de staart. Op 38 kilometer van de finish beklimmen de renners achtereenvolgens de Col Bayard (2e categorie), Col du Noyer (1e categorie – 7,7 km á 8,1 kilometer) en tot slot de korte klim naar Superdévoluy. De vraag zal zijn of Vingegaard het vandaag al aandurft om tijdwinst te boeken. Of dat hij toch wacht tot vrijdag. Ik heb nog steeds last van de rit op de Col de la Bonette. Dat wordt echt de scherprechter in de laatste week.

“Carapaz wint, maar weer een tik voor VLB” verder lezen

De tussenbalans

Waar staan de verschillende renners vandaag? Eerst terugkomend op de rit nog van gister. Eigenlijk op het gehele weekend. Daarbij twee identieke uitslag en verloop, maar toch met een ander vertrekpunt. Gister was het echt aan Visma/Lease-a-Bike (VLB) om de koers zo hard mogelijk te maken. De tactiek/strijdplan van de afgelopen twee jaar werd uit de kast gehaald. Een scenario wat de afgelopen twee jaar er ook voor gezorgd heeft dat Vingegaard de Tour de France won. En na zaterdag konden ze ook bijna niet anders. Het enige wat kon was toch om te wachten tot de laatste dagen, maar ergens vonden ze te laat bij Nederlands grootste wielerploeg. Echter het strijdplan werd teniet gedaan door toedoen van 1 man……

De Chipsgooier en vliegende slipper

Pogacar staat op dit moment op eenzame hoogte. Deze conclusie kunnen en mogen we nu wel stellen. Is daarmee de Tour gedaan? Dan is het voorzichtige antwoord: Nee. Een hongerklop, pech, ongeval of zelfs Covid zouden een spelbreker kunnen zijn. Gister overigens was daar bijna weer zo’n moment. Zaterdag was er al de ‘chipsgooier’ en gister werd de Sloveen bijna geraakt door een slipper. Weer was het zo’n idioot die mee rende met Pogacar. Alleen de man (lees, Malloot, gek, Idioot) verloor zijn slipper, die vervolgens voor zich uitschoof en onder de wielen van Pogacar belandde. Pogacar reed er niets vermoedend overheen en keek pas achterop toen hij over de slipper was heengereden. Het deerde de Sloveen niet echt, maar je moet er toch niet aan denken wat er wel had kunnen gebeuren. Ooit was er een tasje met Armstrong. De Amerikaan bleef met zijn stuur achter een plastic tasje hangen, die een supporter mee had en waar waarschijnlijk haar bammetjes in zaten. Puur op basis van de prestaties moeten we wel eerlijk zijn, dat Pogacar echt weinig laat zien wat zijn prestaties zou kunnen verminderen. Het mooiste beeld vond ik gister op 6 kilometer onder de top. Pogacar, die een drinkbus met water kreeg aangereikt. Hij zat toen al kilometers lang achter het wiel van Vingegaard. De Deen reed zichzelf helemaal leeg in de hoop dat de Sloveen zou breken. Iets wat de VLB ploeg daarvoor al had gedaan en wat succes had, want alle UAE renners waren er al vanaf gereden.

Voor mij het moment……

Pogacar kreeg dus de bus aangereikt. En toen zag ik de toekomstig winnaar van de Tour rijden. Pogacar ging rechtop zitten. Hij draaide in alle rust de deksel van de bus om en gooide de inhoud (water) over zijn helm en nek. En vervolgens gooide hij de bus achteloos weer weg. De manier waarop hij dat deed, werd door een renner gedaan die volledige controle heeft op alles. Een kilometer na deze gebeurtenis volgde de demarrage die Vingegaard uiteindelijk te machtig was. Je zag het toen ook in de ogen van de Deen. “oh, mijn god, ik verlies hier de Tour. Ik heb er alles aan gedaan, maar deze man is gewoon te sterk!”. De wanhoop straalde er vanaf. In het begin was het gaatje nog enige tijd 10 seconden. Maar met nog 4 kilometer te gaan gaf Vingegaard zich gewonnen. Als een bokser die al voor de tweede keer acht tellen rust kreeg om te herstellen. De Deen schokschouderende ook de laatste kilometers door. Daar waar Pogacar mooi op de fiets bleef zitten. Het masterplan van VLB was ontoereikend gebleken. De ploeg had inderdaad de UAE ploeg opgeblazen, maar ook zichzelf. En toen de rookwolken waren opgetrokken, stond 1 man nog fier overeind….. en die man droeg de gele trui! Pogacar kreeg zodoende de voorsprong die hij nodig had en waar ze bij UAE van tevoren naar streefde om goed door de laatste week te komen.

Wat brengt de laatste week?

Waar liggen de kansen van VLB en Vingegaard nog om het nog spannend te maken? Daarvoor moet je goed naar het routeboek kijken. Vandaag de rustdag en die zal voor VLB zeer wenselijk zijn. Willen ze nog wat doen bij de geel/zwarte brigade van VLB, dan zullen ze toch weer hetzelfde scenario moeten gebruiken als gister. De etappe van vrijdag en zaterdag lenen zich daar nog voor. Woensdag en Donderdag zijn zeker ook pittig, maar heeft niet de zwaarte van de vrijdag en zaterdag.

Dinsdag: een vlakke etappe, waarbij de sprinters voor een van hun laatste kansen kunnen gaan

Woensdag: Een gecategoriseerde heuvel etappe met een beklimming van een 3e, 2e en 1e categorie berg (Col du Noyer) op 11 kilometer van de finish. Maar dit ligt Pogacar beter.

Donderdag: Weer een heuveletappe met maar liefst 5 beklimmingen van de 3e categorie, maar niet zwaar genoeg om UAE op voorhand pijn te doen

Vrijdag: De kans voor Vingegaard om nog wat te doen. 4400 hoogtemeters moeten de renners trotseren met de slotklim naar Isola 2000 (1e categorie, maar wel 16,1 kilometer lang). En daarvoor twee beklimmingen van de Buitencategorie. De Col de Vars (18,8 km tegen 5,7% gemiddeld) en de Cime de la Bonette (22,9 km tegen 6,9%). Het kan zomaar de dag zijn dat Vingegaard deze vandaag op de rustdag aanvinkt als zijnde zijn laatste kans

Zaterdag: Mocht het Vingegaard de dag ervoor niet zijn gelukt, dan heeft hij nog een laatste kans op zaterdag. Inmiddels zijn we dan al bij finishplaats Nice aanbeland. De kans dat Vingegaard zaterdag zal slagen zal klein zijn. Weliswaar zijn er drie beklimmingen van de 1e categorie, maar de verwachting is dat VLB pogacar daar niet op zal breken

Zondag: De tijdrit. Mocht Vingegaard wel slagen in zijn opzet om tijd terug te pakken, dan is een tijdrit op de slotdag natuurlijk wel het summum. Van Monaco gaan ze weer terug naar Nice. De moeilijkheid in deze rit zit hem op 11,2 kilometer waar de top van de La Turbie ligt. Een bergje van de 2 categorie, maar waar je als zeer goed tijdrijder (veel) tijd kunt terugpakken. Het is een tijdrit van 33,7 kilometer lang, die glooiend is en waar de beste tijdrijders boven zullen drijven. Een revival van de Tour van 2020 zou geweldig zijn.

Wie herkent de beelden niet van een grauw uitziende Roglic. Diens helm om half elf vastzat op zijn hoofd. Pogacar moest toen 57 seconden goed maken. De rit ging naar de top van La Planche Belles Filles. En het werden er uiteindelijk 1 minuut en 21 seconden. Zaterdag zal ik nog een keer terugblikken naar dat geweldige slot, die de herinnering van Fignon en Lemond weer levendig maakte.

Zondag veertien juli etappe vijftien  Bergrit

Loudenvielle – Plateau De Beille 197.7 km.

Pogacar zet de Tour naar zijn hand

Vandaag is er voor het eerst geen medisch peloton, alle renners kunnen starten.

De UCI geeft wel een bulletin uit waarin bekend wordt gemaakt dat het dragen van mondkapjes verplicht is en er een strengere controle komt bij de start, finish en bussen.

Uit de verschillende interviews blijkt dat de renners behoorlijk moe zijn. Het tempo ligt hoog en zoals vaak te horen is; het zijn de benen die moeten spreken. ‘Daar hangt alles van af.’ De zwaarte van Tour eist zijn tol. ‘De Tour is van een buitencategorie.’

“Zondag veertien juli etappe vijftien  Bergrit” verder lezen

De dag van de beklimming naar Plateau de Beille!

We zijn gister dan echt begonnen met een geweldige finish van de etappe. Door vele volgers (zeker na woensdag) werd aangegeven dat er vanaf dit weekend gefietst zou worden op het terrein van Jonas Vingegaard. Het kan zijn dat Visma/Lease-a-Bike (VLB) alles op de laatste week gooit. Maar vorig jaar (met Kuss en Roglic aan zijn zijde) reed VLB zo’n hoog tempo dat het de concurrentie vermorzelde. Nu was het UAE met een perfect strijdplan. Al gaf Pogacar ook wel eerlijk toe, dat de finish gister op Col de Saint-Lary Soulan meer op intuïtie gebaseerd was.

“De dag van de beklimming naar Plateau de Beille!” verder lezen

Zaterdag 13 juli etappe veertien Bergrit

Pau – Saint – Lary – Soulan Pla- D’Adet  151.9 kilometer

Een oppermachtige Pogacar

De dertiende etappe begint zorgelijk. Gisteren tijdens de sprint is de Belg Amaury Capiot (Arkea) lelijk gevallen. Hoe hij naar de wagen gedragen moet worden is vreselijk om aan te zien. De verbazing van de commentatoren die vanochtend  het slachtoffer weer op de fiets zien zitten doet hen bijna in sprookjes geloven. Dit had niemand voor mogelijk gehouden. Hij komt voor de microfoon om zijn verhaal te doen wat er gisteren nu zo fout is gegaan. Zijn verhaal klinkt heel plausibel. Het was de gekregen kop- een elleboogstoot van Maxim van Gils die hem letterlijk en figuurlijk het meest heeft getroffen. Al snel na de start schudt de Capiot treurig het hoofd, de opgelopen pijnen zijn te heftig, hij heeft het geprobeerd maar dat is tegen beter weten in. Diep bedroefd stapt hij in de ploegwagen. Dit intense verdriet is weer zo een voorbeeld hoe belangrijk en fantastisch de renners het vinden om mee te kunnen doen aan deze heroïsche en magische Tour de France.

“Zaterdag 13 juli etappe veertien Bergrit” verder lezen

Pogacar slaat keihard terug

Eindelijk, de Tour gaat nu echt beginnen. De strijd tussen de twee topfavorieten Pogacar en Vingegaard ook. De handschoenen gaan uit en de strijd kan losbarsten. Ik zit er klaar voor en ik pak er een bak met popcorn bij, want de Tour ligt voor eenieders gevoel helemaal open. Ook al is het verschil op dit moment meer dan 1 minuut. De renners krijgen twee bergen van de Buiten categorie voor de kiezen. Zoals gezegd, de Tourmalet en de Col de Saint-Lary Soulan. Vergis je niet in de laatste. Dat is een klim met een hele lastige aanloop, waarbij kilometer 2 en 3 niet onder de 10,5% stijgingspercentage komen. Voor de mensen die een beetje weten hoe dat voelt, gaat dat echt pijn in de benen doen.

“Pogacar slaat keihard terug” verder lezen

Woensdag 10 juli elfde etappe een bergrit

Évaux – les – Bains – Le Loran 211 kilometer

Vingegaard overtroeft Pogacar

Iedere kijker die gisteren met veel chagrijn keek naar de prestaties van de renners en dat de wielersport onwaardig vond, krijgt vandaag een juweel van een etappe te zien. De bergrit door het Centraal Massief  is een rollercoaster geworden.

‘Dit is een rit voor mannen met ballen’, wordt er enthousiast gejubeld.

Die Remco toch… hij heeft met zijn uitspraak van afgelopen zondag de commentatoren aardig geïnspireerd. Een andere uitspraak na de dag van gisteren is;

“Verveling is een kunst.”

“Woensdag 10 juli elfde etappe een bergrit” verder lezen

Etappe 10

De grote vraag voor vandaag zal zijn of er een aanval komt vanuit de top van het klassement. Durft Pogacar nog een poging te wagen om het verschil tussen hem en de rest groter te maken? Pogacar moet het hebben van de korte venijnige klimmetjes. Pogacar is daar gewoon beter in dan Vingegaard, die het juist moet hebben van de lange beklimmingen. Die komen in de derde week pas aan bod. Dus ik kan mij heel goed voorstellen, dat Pogacar vandaag of morgen voor zijn kansen gaat. En vergeet niet dat er vandaag maar liefst 4000 hoogtemeters beklommen moeten worden. Dan zijn het wel niet 1e of Buitencategorie beklimmingen, maar het is ook niet zo dat het een makkie is.

“Etappe 10” verder lezen

De allermooiste discipline van het wielrennen

Als ik ergens naar uitkijk in de Tour de France dan is het naar een etappe van vandaag. Vandaag staat namelijk de tijdrit op het programma. Voor mij de mooiste discipline van het wielrennen. Als kind van 10 zat ik al gefascineerd te kijken in de Tour van 1980 naar Bernard Hinault en de Nederlanders Raas en Oosterbosch. Ik zag mannen op een fiets, die in hun eentje zichzelf helemaal kapot reden. Toen had ik nog niet de kennis over een verzet. Nu weet ik wat voor verzet renners rijden. Ik zag Hinault de proloog winnen en de tijdrit op het circuit van Spa-Francorchamps. De dag na de tijdrit was er de rit over de kasseien (gedeeltelijk parcours van Parijs-Roubaix). Dat was ook de dag dat Bernard Hinault de Tour de France definitief verloor aan onze landgenoot Joop Zoetemelk.

“De allermooiste discipline van het wielrennen” verder lezen

Woensdag 3 juli vijfde etappe  Saint – Jean de Maurienne  Saint – Vulbus

Vlakke rit 177 km.

Yes!!!! Cavendish bereikt waarvoor hij kwam; de 35ste zege

Mathieu van der Poel verveelt zich. Zo een rustig tempo van zo’n 27 km per uur is niets voor hem. Hij probeert de gele trui drager mee te krijgen het is tevergeefs.

‘ De Vlaamse commentatoren  begrijpen MVDP wel. ‘Na de vier pittige dagen voel je je benen en dan kan je maar beter even wat tempo maken.’

Fabio Jakobsen heeft ook last van spierpijn maar is er wel op gebrand om een goede  sprint te rijden. Het geluk mag nu toch wel eens zijn kant opvallen. Hij voelt dat hij terrein begint te winnen. De Galibier heeft hij goed verteerd. Dat telt ook voor Jasper Philipsen. ‘Het was een lastige klim en ik heb de Galibier goed kunnen verkennen’, lacht hij. Vandaag een nieuwe sprint kans of hij na de val vakmaandag nu extra gemotiveerd is? ‘Ach wij proberen altijd ons best te doen, helaas kunnen wij geen joker inzetten op de bepaalde dagen.’

“Woensdag 3 juli vijfde etappe  Saint – Jean de Maurienne  Saint – Vulbus” verder lezen

De 5e etappe is er een voor de sprinters

Amai!! Gelukkig kan de Tour liefhebber, die ik ben even een dagje bijkomen. Vandaag staat er namelijk een nieuw verwacht sprintduel op het programma. Maar de dag van gister was natuurlijk de dag van de overmacht van UAE. In de geschiedenis van het wielrennen hebben we natuurlijk tal van ploegen, die zo oppermachtig waren, gehad die een Tour volledig domineerde. De afgelopen twee jaar hebben we natuurlijk genoten van de Jumbo/Visma ploeg. Maar de overmacht die de UAE ploeg liet zien in de etappe naar de top van de Galibier was indrukwekkend. Met een absolute uitblinker in de Portugees Joao Pedro Goncalves Almeida. De 25-jarige meesterknecht had zich de eerste dagen van de Tour gespaard, maar reed gister in zijn eentje alle favorieten aan gort. Het was ronduit indrukwekkend om te zien, tot wat voor beulswerk de Portugees in staat was. In mijn rijke herinnering van de Tour de France ben ik dat niet vaak tegengekomen.

“De 5e etappe is er een voor de sprinters” verder lezen

Dinsdag 2 juli Vierde etappe Pinerolo – Valloire 139.6 km. Bergrit

Pogacar oppermachtig in het geel

Remco Evenepoel laat zich zien

Mart Smeets – hij wordt nog steeds gemist – schrijft in de Vara gids over de etappe van vandaag; Wie heeft deze route uitgestippeld?  Dat moet een sadist zijn.

Er staat de renners heel wat klimwerk te wachten en een afdaling waar de nodige vraagtekens bij worden gezet.  Het afscheid van Italië wordt door commentatoren met de nodige spijt genomen want het Italiaanse is eten verrukkelijk. De renners daarentegen zijn blij om weer naar Frankrijk te kunnen. De regels voor het publiek zijn in la douce France een stuk strenger. De chaos aan de start en finish was voor sommigen behoorlijk irritant. Mede omdat het Covid-zwaard toch nog – zij het op afstand – boven de hoofden zwaait.

“Dinsdag 2 juli Vierde etappe Pinerolo – Valloire 139.6 km. Bergrit” verder lezen

De 4e etappe op weg naar de Galibier

Het verhaal van gister was natuurlijk de overwinning van Biniam Girmay en Intermaché-Wanty. Ooit begonnen bij een kleine Franse ploeg, Nippo Delko One Provence, die failliet ging en toen opgenomen in de relatief kleine Intermaché-Wanty formatie van Aike Visbeen. De ploeg is en blijft een wonderlijk verhaal. De ploeg werd opgericht in 2008 en reed tot 2021 voornamelijk rond in het continentale circuit. Vanaf 2021 was daar de beloning voor hard werken en werd de World-Tour licentie (deelname aan alle grote rondes) verleend. Als je oprecht wilt genieten wat een touroverwinning doet voor een kleiner team, dan moet je even de beelden terugkijken vanuit de ploegleidersauto op het moment dat Girmay wint. Dat is een fantastisch gezicht en geeft maar weer de magie aan van de Tour de France als een ploeg een etappe wint. Want dat is niet iedere ploeg gegeven. En het wonderlijke is dat in drie dagen Tour nu al twee relatief kleinere ploegen een etappe op zak hebben.

“De 4e etappe op weg naar de Galibier” verder lezen

DE TOUR 2024 zondag 30 juni

Tweede etappe Cesenatico – Bologna 200 km. Heuvelachtig

De winnaar van vandaag is er opnieuw één die zich vanaf de start schaart onder de vluchters. De 23 jarige debutant Kévin Vauquelin afkomstig uit Normandië droomde er ooit van eens mee te kunnen doen met de TOUR. Een beter debuut had hij zich niet kunnen wensen. Dit was een etappe volgens de “kenners” voor de “grote jongens en sterke mannen”.  En dan is daar een renner die volgens zijn ouders zijn eigen mogelijkheden en krachten nog niet kent maar wel juichend over de streep gaat.

“DE TOUR 2024 zondag 30 juni” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 22 – 2023)

Ultieme showdown 

‘Onze insteek was een voorlaatste etappe te ontwerpen die kort is maar wel vol karakter zit. Uiteindelijk zullen de kopmannen de strijd onderling beslechten’, aldus de architect Thierry Gouvenou. Dat deze allang beslecht is kon hij natuurlijk niet weten.  

Sloweense Bravoure 

Gisteren was het al duidelijk dat Tadej Pogacar aardig door zijn slechte periode en misere heen is. Hoe hij met een gulle lach en armzwaai; Hai Poho – zijn Sloweense landgenoot Mohoric  – feliciteerde met zijn overwinning, was een verademing om te zien. Hij toonde weer zijn bravoure van de eerste dagen. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 22 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21 – 2023)

De Tour loopt tegen het einde aan en dat is voor een liefhebber en bewonderaar van de Tour altijd een wat triestig moment. Drie weken lang heb ik voor de tv gezeten en heb ik van deze Tour van begin tot eind genoten. En zoals Guus Meeuwis roept in Eindhoven: “Het was genieten met een grote G!”. Deze Tour had alles. Daar heb ik al weken lang over geschreven en raakte ik maar niet over uitgepraat. Wat viel mij nou het meeste op tot nu toe?

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)

Weinig obstakels 

‘Na vijf inspannende dagen, krijgen de renners even de tijd om op adem te komen’. Architect Thierry Gouvenou weet wat de renners toekomt en schept wellicht ook kansen voor de sprinters. 

De mokerslag die Vingegaard gisteren uitdeelde ijlt nog na. De Deen wordt achtervolgt door sceptici, want wie bovenmenselijke prestaties verricht zijn verdacht. 

Vingegaard werkt naar zeggen graag mee om het verleden niet te laten weerkeren. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 20 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20 – 2023)

De Tour is voorbij. Althans de Tour is nog niet ten einde, echter de spanning is eraf. Jonas Vingegaard zal de Tour zondag winnend af gaan sluiten. Alleen pech, een valpartij of ziekte kan de Deense titelverdediger nog van het geel in Parijs afhouden. Wat mij wel ontzettend irriteerde is dan de vraagstellig die direct ter sprake komt: het D-woord. Iedere keer als er een renner een uitzonderlijke prestatie heeft geleverd en dat gebeurde twee dagen geleden in de tijdrit naar Combloux. Het stadje zal voor eeuwig in de geschiedenisboeken beschreven staan vanwege de fabelachtige tijdrit van Jonas Vingegaard. De vraag van de Fransen: Waar haalt de Deen deze bijzondere prestatie vandaan?

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 19 – 2023)

Lijden en klimmen 

Vandaag de laatste dag in de Alpen en tevens de Koninginnenrit. De renners wachten vier pittige Cols waarvan de laatste moordend is. Mede vanwege de hoogte. Menige  renner heeft problemen met een hoogte van ver boven de 1800 meter. 

Va de voorspelde regen – beweert door de als tweede geëindigde Pogacar – is gelukkig geen sprake. De afdalingen zijn over zeer smalle wegen en al gevaarlijk genoeg bij een droog wegdek, laat staan als dat ook nog nat ligt.  

De afdaling van derde col bestaat uit dertig gevreesde haarspeld bochten.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 19 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 19 – 2023)

Terugkijkend op de dag van gister kun je niet anders concluderen dat Jonas Vingegaard toch echt de beste is. Dat maakt het voor vandaag er niet gemakkelijker voor Pogacar. De Sloveen zal echt van hele goede huizen moeten komen om nog een gooi te doen naar zijn mogelijke derde Tourzege. Gelet op de wijze waarop de Jumbo/Visma ploeg het vuile werk van Vingegaard op kan lossen, zal dat Pogacar gisteravond aan de tekentafel geen deugd hebben gedaan. Afgelopen week vertelde Dumoulin al dat UAE deze tour niet echt heeft uitgeblonken in verrassende tactische vondsten. En juist nu hebben ze een meestervondst nodig of een weergaloze etappe van Pogacar. Maar de tekenen daarop zijn niet echt goed gestemd.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 19 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 18 -2023)

Het hol en bol maakt het verschil  

Terwijl ik trillend op mijn stoel zit krijg ik een app van kunstenaar Erik de Jong. 

‘Let op Hol en Bol.’ Ik gun mij geen tijd om direct te reageren, hij belt mij na afloop van de etappe. ‘Pogacar zit met een holle rug op zijn fiets en Vingegaard met een bolle rug. Je moet straks even de film terug kijken waar Roglic de tijdrit verliest van Pogacar. Daar zit Roglic met een holle rug en Pogacar met een bolle rug. Dat hol en bol van de ruggen heeft het verschil gemaakt.’ 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 18 -2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 18 – 2023)

Vandaag gaat het dan echt gebeuren. Of liggen de twee matadoren van de Tour 2023 aan het einde van de middag nog steeds dicht bij elkaar. We weten het vanavond rond de klok van 18:00 uur. Dan is Vingegaard uitgelopen en gaat hij morgen de loodzware Alpenrit met een gerust hart in. Of het is feest bij UAE en Pogacar kan morgen rustig in het wiel van Vingegaard kijken zien dat Jumbo/Visma de kastanjes uit het vuur moet gaan halen.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 18 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 16 – 2023)

Interessante dag voor de aanvallers is de mening van architect Thierry Gouvenou 

En hij krijgt gelijk! Er is een glorieuze overwinning voor Wout Poels 

Dat de Fransen als chauvinisten bekend staan is geen nieuws maar dat de regie vandaag de glorieuze overwinning van de Nederlandse renner Wout Poels slecht zes seconde in beeld brengt bewijst toch wel dat er van objectiviteit bij de Fransen geen sprake is. Achteraf zullen zij – als professionals – zich toch de haren uit hun hoofd getrokken hebben over zoveel nonchalance. Een hoogtepunt van een bijzondere etappe op deze wijze negeren is een grote nalatigheid en toont bovendien weinig respect voor de winnaar.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 16 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16 – 2023)

Amai…. Wat een Tour is dit tot nu toe! Ook na de dag van gister was er weer veel stof tot napraten. Het begon natuurlijk eerst met de vreselijke valpartij. Tot de dag van gister waren er maar 9 uitvallers. Gister kwamen daar 7 renners bij. Nagenoeg een verdubbeling en dat door die harde valpartij in de etappe naar Morzine. De Nederlander Wilco Kelderman (Jumbo/Visma) kwam er nog met schaafwonden vanaf, maar er waren twee renners zwaar aan toe. Romain Bardet (toch een van de Franse favorieten) ging met een hersenschudding naar huis. De Spanjaard Pedredo ging naar naar het ziekenhuis met drie gebroken ribben.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 15 – 2023)

En dan toch… is daar die vreselijke valpartij 

Ergens spijt van hebben heeft geen enkele zin. Maar wat vind ik het ongelooflijk stom dat ik toch enige aandacht heb geschonken aan de veel mindere valpartijen vergeleken met voorgaande jaren. Ik twijfelde zo …moet ik dat wel doen is dat niet de goden verzoeken?  

Nu verbeeld ik mij niet dat mijn simpele zinnen hebben geleid tot tovenarij maar frappant is het wel. Na de conclusie van gisteren is er vandaag zo een verschrikkelijk valpartij waar uiteindelijk zeven renners de dupe van worden en de Tour moeten verlaten!  Oorzaak kan de regen zijn maar er wordt ook gesproken over olie op de weg.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 15 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 15 – 2023)

De dag van gister heeft natuurlijk zijn verhaal in de tijdswinst van Pogacar op Vingegaard. 9 seconden scheiden de twee van elkaar. En toch hadden het er meer kunnen en misschien wel moeten zijn. UAE was gister (eigenlijk voor het eerst) echt goed. En het harde werken van de ploeg werd beloond, zij met minimale winst. Als het doordacht was van Jumbo/Visma om haar renners te laten sparen juist voor deze twee dagen in de Alpen, dan is dat geniaal geweest. Dan neem ik mijn woorden van gister terug. En ben ik meteen fan van ploegleider Niermann en grote leider, Marijn Zeeman.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 15 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 14 – 2023)

De Tour 2023 is dit jaar voor de klimmers en dat zullen met name de sprinters weten en voelen.  Gouvenou heeft alles uit de kast gehaald om de klimmers te behagen. 

Vandaag is het na een betrekkelijk vlakke rit 17.4 kilometer klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.1 procent.  

De Tour heeft aan magische uitstraling niet te klagen maar de veertiende juli is heilig. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 14 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14 – 2023)

De grote vraag op deze dag zal zijn of Vingegaard en Pogacar vandaag al hun kaarten op tafel zouden leggen. Vingegaard zal gebaat zijn geweest bij het compact houden en wanneer hij enige zwakte bij Pogacar ontdekt, dat hij hierop meteen van zal profiteren. Pogacar daarentegen zal gebaat zijn bij een vinnige aanval op de Grand Colombier. Dat is een berg die hem ligt. De berg ligt in de verraderlijke Jura, dus net voor de Alpen. Die gaan de renners vanaf morgen trotseren. En het is ook nog “Quatorze Juillet” of wel de Nationale Feestdag in Frankrijk. En dan zijn Guillaume Martin (was gister trouwens erg sterk en in dienst voor winnaar Izagirre), Thibaut Pinot en Romain Bardet extra gemotiveerd.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 13 – 2023)

Het belangrijke nieuws dat Fabio Jakobsen uit de Tour stapt wordt meerdere malen herhaald. Fabio Jakobsen geeft op. Anders gezegd; Hijzelf geeft niet op maar zijn lichaam dat hem al dagen waarschuwde. Maar ach…er was niets gebroken het waren “maar” schaafwonden daar herstel je toch van? Hij ploeterde voort van heuvel tot heuvel, kon niet doen waarvoor hij gekomen was. Dat was de sprint winnen! En dat deed pijn zo werd het wielrennen minder leuk. Met de dag ging het slechter en in overleg met de arts en ploegleider viel er vandaag een verstandig besluit.  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 13 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 9 – 2023)

Vandaag gaat de Tour naar de legendarische berg Puy de Dôme. Het wordt een spektakel van jewelste beweert een ieder die het denkt te weten.  

Wetenschappers echter maken zich grote zorgen. Zij houden zich bezighouden met natuurbehoud, duurzaamheid, het klimaat – en CO2 zij zijn heel wat minder enthousiast. De keten – staat op de Wereld erfgoedlijst  – kan in hun ogen de stroom bezoekers helemaal niet aan. Zij moeten er werkelijk niet aan denken dat de hoeveelheid campers van Tourliefhebbers daar rij aan rij staan om de renners toe te juichen en er een feestje van te maken. Kamperen en dansen op deze hele bijzondere plek – niet voor niets Werelderfgoed – is voor hen een gruwel. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 9 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 9 – 2023)

Gister was het dan eindelijk een sprint, waar weinig stof tot napraten was. Al moet gezegd worden dat het verlaten van Cavendish echt heel zuur voor hem is. Je carriere wil je zo mooi en zo glansrijk afsluiten. Echter dat was Mark niet gegund. Cavendish gaat naar huis, maar wel terugkijkend op een geweldige (Tour) carriere, waarin hij het onmogelijke heeft gepresteerd door net zoveel overwinningen te boeken als de beste wielrenner ooit. En als je heel eerlijk bent, is het ook wel mooi voor Eddy Merckx. Die won de Tour 5 keer en boekte (samen met Cavendish dus) ook nog eens de meeste overwinningen. Iets wat past bij de beste wielrenner ooit.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 9 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 6 – 2023)

Een etappe om in te lijsten 

De schoonheid van het wielrennen wint het ruimschoots van de hardheid die ik verafschuw. Geen andere sport kan mij zo boeien als de wielersport. Ook vandaag zie ik weer zoveel moois aan mij voorbij trekken. Het is een etappe om in te lijsten. 

Pogacar laat zich niet op de pijnbank leggen 

Draken van bergen staan vandaag de renners te wachten. Met een hoofdrol voor Wout van Aert die vandaag alles perfect doet. Vanaf het eerste moment neemt Van Aert de vluchters op sleeptouw waaronder ook Matthieu van der Poel. Pas helemaal aan het eind – een luttele aantal kilometer voor de streep – is het aan de kopman Jonas Vingegaard om het werk af te maken min of meer met de opdracht de etappewinst en de gele trui binnen te halen.   

Het plan van Jumbo -Visma om Pogacar op de pijnbank te leggen lukt niet want de Sloveen denkt er niet over om slachtoffer te worden. Twee kilometer voor de streep laat hij zien dat de strijd nog lang niet gestreden is. Hij heeft genoeg krachten gespaard om zijn achterstand op Vingegaard terug te brengen tot 25 seconden. Daarmee ligt de Tour weer helemaal open.  

Tijdens het interview na de glorieuze winst staat er een opgeluchte Pogacar, ‘Ik had vandaag goede benen en gelukkig was ik zoveel beter dan gisteren want anders had de ploeg wel in kunnen pakken en hadden wij naar huis gekund dan was de strijd beslist geweest.’ Vingegaard verklaart na afloop dat de ploeg vandaag Pogacar wilde testen dat hij nu had gewonnen maakt de strijd alleen maar mooier. ‘Ik heb er zin in.’  

Prijs voor de strijdlust opnieuw naar Van Aert 

Opnieuw gaat de prijs voor de strijdlust naar Wout van Aert, zijn tweede op rij en dat is zeldzaam in de geschiedenis van de Tour. Alleen Peter Sagan is dat ooit eerder gelukt. Wat Wout laat zien is van niveau dat zeldzaam genoemd kan worden. Wout zit in een ploeg waar hij zich thuis voelt en wordt omringd door allemaal top renners die deze Tour hun kwaliteit tonen en Jumbo-Visma tot een gevreesde ploeg maken waar heel veel rekening mee gehouden moet worden. Vandaag kwam Pogacar toch al weer snel alleen te zitten terwijl Vingegaard nog kon rekenen op heel wat ondersteuning.  

JUMBO-VISMA slaat peloton uiteen 

Danny van Poppel is een waardevolle lead-out man maar kan veel meer. Vandaag aan hem de taak om de boel te controleren en zo de gele trui drager te ondersteunen.   

Hij heeft er zin. verklaart hij tijdens een interview. Hij is een echte team-player die ook aardig kan klimmen dus interessant genoeg voor het hele team van Bora Hansgrohe, de ploeg van gele trui drager Jai Hindley. De eerste uren rijdt van Poppel stoïcijns op kop en het gaat hem goed af.  Jumbo – Visma en UAE – de ploegen die het volgens de kenners met elkaar moeten gaan uitmaken – vinden het prima. De etappe vordert en Jumbo – Visma besluit het tempo op te voeren, dan wordt snel duidelijk hoe sterk deze ploeg is. Kelderman, Benoot, Laporte, Kuss, Van Baarle en Van Hooydonk rijden kop over kop en ontwrichten met hun snelheid een groot deel van het peloton waaronder Hindley nu nog trots de gele trui dragend. Hij verdwijnt even als vele renners van UAE groep op de achtergrond. Pogacar kan mee maar geeft achteraf toch wel aan dat hij zich licht zorgen gemaakt heeft.  

Neilson Powless weer in de bergtrui 

Vandaag zijn er 42 bergpunten te verdienen. Neilson Powless die de eerste dagen de bollentrui aan had, moest deze gisteren afstaan aan Felix Gall. Dat beviel hem voor geen meter en vandaag sloot hij zich aan bij de kopgroep, kon zich daar goed handhaven en haalde zoveel punten binnen dat de trui nu weer om zijn schouders zit. Dat zal de komende dagen ook wel zo blijven want morgen wacht er een vlakke rit met een te verwachte sprint op het eind. Of Fabio Jakobsen zich daar al zal melden lijkt niet aan de orde. De val van een paar dagen geleden is te heftig, het lichaam komt niet toe aan herstel van de vele inspanningen die Fabio verricht om Parijs te zien halen. Het lijf werkt nu heel hard om de opgelopen schade te herstellen. De wonden zijn groot.  

Van de Poel die  – na zich even heerlijk te hebben uitgeleefd – weer terugkomt in het peloton zal morgen Jasper Philipsen aan een derde overwinning moeten zien te helpen waardoor de groene trui nog steviger om de schouders van de Belg komt.  

De Tourmalet de “de sloper”  

Volgens architect Gouvenou is deze dag zwaarder dan die van gisteren. Ten eerste wordt er boven de 1800 meter gereden en dat kunnen niet alle renners goed verteren. De Tourmalet een berg van de buiten categorie is vanwege zijn lengte een echte sloper. Dan zijn de renners er nog niet want vervolgens komt daar de Cauterets -Cambasque achteraan en die is ook niet misselijk, zij het iets minder steil. Dus dit is een dag voor de ware klimmers. De eerste berg; Col d’ Aspin 12 kilometer klimmen naar een hoogte van 1490 meter met een stijging percentage van 6.5 wordt door de meeste renners aardig verteerd. Fabio Jakobsen heeft vooraf aan de etappe aangegeven dat hij hoopt tot zover aardig mee te kunnen komen en dat lukt hem ook.   

Na een daling volgt de Col de Tourmalet 2115 hoogtemeters een klim van 17 kilometer en een stijging percentage van 7.3 Het tempo van Vingegaard is indrukwekkend maar hij kan Pogacar niet van zich afschudden. Na weer een bochtige daling waar de goede dalers – en dat is Wout van Aert – in een prachtige cadans naar beneden  “vliegen” helemaal met de beweging van de fiets meegaand. Het is spannend om naar te kijken en je moet ook vooral niet denken aan valpartijen maar als je dat uit kunt schakelen dan zie je zoveel schoonheid en vakmanschap. Tot slot dan de op 1355 m hoogte 16 km lange met een stijging percentage van 5.3 de  Cauterets -Cambasque.  

Van Aert laat zich – evenals gisteren – uitzakken om op Vingegaard te wachten. 

Anders dan gisteren is dat hij Pogacar in zijn kielzog meevoert die geen duimbreed toegeeft en beide renners ogenschijnlijk makkelijk kan volgen. Bij de derde klim is het de taak aan Vingegaard en moet hij alleen de strijd met Pogacar aangaan. Als kijker zit je echt op het puntje van de stoel want je voelt; er gaat iets gebeuren één van de twee zal op de pedalen gaan staan en de vlucht nemen. Dat blijft nog uit tot een paar kilometer voor de finish en dan zet Vingegaard aan maar ver komt hij niet Pogacar haalt moeiteloos in, even lijkt het alsof hij Vingegaard verrast die net iets te laat aanhaakt en dan is de Sloween verdwenen, hij krijg acht seconden, 10 seconden het wordt weer acht zelfs zes seconden maar dan is het afgelopen en loopt de voorsprong op tot 25 seconden.  Met een diepe buiging komt een blije Pogacar over de streep de ietwat ontgoochelde Deen die weliswaar de gele trui heeft veroverd eindigt op de tweede plek. Op de overige renners moet minuten gewacht worden.  

Wanneer Vingegaard zijn wonden likt komt Wout van Aert naar hem toe, geeft hem een schouderklop, ‘Wij hebben geel man.’ en Vingegaard lacht als een boer die kiespijn heeft. Hij heeft Wout niet kunnen belonen voor zijn harde werken en je ziet dat hem dat diep spijt.  Op het podium staat hij lachend in de gele trui zwaait met de bloemen en het leeuwtje. De blik in zijn ogen zegt genoeg. Teleurstelling maar toch ook de power van een winnersmentaliteit. Het maakt de Tour alleen maar mooier en spannender.  

janna van zon  

Vooraf wordt Vingegaard gevraagd of Hindley vandaag de gele trui zal behouden. ‘Dat weten wij aan het einde van de dag.’  

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)

Amai….. is de Tour nu al gedaan?

Die woorden moet ik even op mij in laten werken. Is de Tour na gister al gedaan? Ik denk het niet. Parijs is nog ver en Vingegaard zal toch ook wel tegen een slechte dag aanlopen. Dat kan zomaar vandaag zijn. Al vond ik dat de Deense winnaar van vorig jaar erg sterk reed. Er straalt ook geen spoortje paniek bij Jonas uit. Hij blijft stoïcijns zijn plan trekken. En wat ik ook wel leuk vond is dat Van Aert een hele lange neus kon trekken naar Pogacar na alle pesterijtjes van de afgelopen dagen.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 6 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)

Fabio Jakobsen op tijd binnen 

Dat het een hele pittige dag zou worden voor de onfortuinlijke sprinter Fabio Jakobsen was wel duidelijk. Wanneer je 50 kilometer per uur tegen het asfalt kwakt, kom je er niet vanaf met een schaafwond. Slecht geslapen rechts gekneusd en links helemaal stijf. ‘Wat was er nu precies gebeurd?’ Wil verslaggever Han Kok weten…  

“De Tour door de ogen van Janna (deel 5 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 5 – 2023)

De Tour gaat nu echt beginnen! Dat is natuurlijk onzin, als je al vier dagen verhalen van Janna en mijzelf hebt gelezen, maar voor mij als fanatiek tourliefhebber is de dag dat de eerste echte bergen zie opdoemen het echte begin van de Tour. Nog steeds schrijf ik voor het begin van de Tour alle bergritten op in mijn agenda, zodat er geen afspraken overheen gepland kunnen worden. De bergritten zijn voor mij een heilige mis geworden. Die wil ik gewoon in alle rust gaan bekijken. Het stormt toch buiten, dus we hebben mooi de tijd om rustig te gaan genieten van het ploegenspel tussen UAE en Jumbo/Visma.

Knabbel en Babbel

Zoals de afgelopen dagen al het geval was moet er teruggekeken worden naar de dag van gister. Op zich was de dag van gister natuurlijk een hele saaie etappe, tot 2,9 kilometer voor het einde. Het moment dat de renners het racecircuit van Paul Armagnac opreden. Op dat moment kwamen de volgers van de Tour ogen en oren tekort. Al jaren luister en kijk ik liever naar de Belgische tv dan naar de Nederlandse tv. Dat werd min of meer veroorzaakt door de aanwezigheid van maarten Ducrot en Herbert Dijkstra bij de NOS. Bedenk in je hoofd de meest saaie mensen die je maar kunt verzinnen. Heb je het in je hoofd? Mooi. Dan zijn Maarten en Herbert deze bedachten mensen in het kwadraat. “De Knabbel en Babbel” van de nederlandse tv terroriseerde de kijkers jarenlang met hun saaie commentaar. Ik ben al zo oud, dat ik de tijd van Jean Nelissen en Mart Smeets heb meegemaakt. Dat was het summum van de Tour verslaggevers. In hun hoogtijdagen (op het laatste werd ook Mart een beetje irritant) zat je aan de tv gekluisterd om de restaurants en culturele omgeving van Jean te horen. Mart was er voor de inside information. Dat was nog eens tv. Terugkomend op wat ik aan wilde halen keek ik dus naar de Belgische tv en hoorde ik de legendarische kreet; “Amai, wat gebeurt hier allemaal!”.

Beste lead-out

En inderdaad, wat gebeurde er allemaal? Het begon met de glijpartij van Jakobsen. Dat was de voorbode van een knotsgekke finale waarin het wereldrecord fiets vliegen met gemak werd verbroken. Je bleef als kijker maar fietsen door de lucht zien vliegen. Ik zag ook een Noor heel onnozel in de hekken zien rijden. Dat zag er zo koddig uit. Het was een finale waar nog vaak naar teruggekeken zal worden. De oorzaak: er waren teveel renners die te fris in de finale terecht waren gekomen. En dan krijg je dit soort taferelen. Renners die je niet voorin verwacht ruiken nu opeens hun kans. Het werd dus een complete chaos, maar wel voor mij met één uitblinker. En ja, ik weet dat ik bevoordeeld ben en een zwak heb voor de renner Matthieu van der Poel. Maar wat de veelvraat uit Kapellen gister weer liet zien, kan eigenlijk gewoon niet. Het tempo (wattages en snelheid) wat hij gister weer liet zien is voor 99% van dit peloton onhaalbaar. Als hij een sprinter zou zijn, zou hij de allerbeste zijn. Voor de komende dagen mogen de twee toppers van Alpecin-DeCeuninck in de bus plaatsnemen, want veel voorop rijden zullen ze vandaag zeker niet doen.

Beste dalers

De rit van vandaag van vandaag zal in het voor Nederlanders bekende Pau leiden naar Laruns. Onderweg zullen de renners de Col du Soudet (15,1 km aan 7%), de Col d’Ichère (4,4 km aan 6,2%) en de Col de Marie Blanque (9,2 km aan 7,6%) moeten gaan bedwingen. Een loodzware etappe waar direct het klassement opgemaakt kan worden. De tourfavorieten moeten vandaag vooraan zitten en kunnen zich geen al teveel tijdverlies permitteren. Enig voordeel is dat de etappe niet bergop eindigt, maar pas na de afdaling van de Marie Blanque. De 18 kilometer lange afdeling zal een prooi zijn voor de durfals. Als een man als Pidcock op de Marie Blanque nog vooraan zit, schrijf Tom Pidcock dan zeker op als grote kanshebber. Pidcock is in het peloton veruit de beste daler. De beste dalers van het peloton Mohoric, Alaphilippe en Sagan zullen we hoogstwaarschijnlijk niet als eerste op de Marie Blanque zien. Als ik van tevoren mijn favoriet zou opschrijven wordt het vandaag meteen een machtsstrijd tussen Pogacar en Vingegaard. De twee kemphanen zullen elkaar vandaag naar grote hoogte gaan leiden. Belangrijkste onderscheid zal de supporting-cast zijn. Wie is er in staat van de helpers om zo lang als mogelijk bij de twee topfavorieten te blijven? Vorig jaar was het maar weer eens duidelijk op de Hautecam hoe belangrijk Van Aert was voor Vingegaard. Groot nadeel voor Pogacar is dat de beklimmingen van vandaag lang zijn. En de Sloveen heeft daar altijd wel moeite mee. Groot voordeel voor Pogacar is zijn team van nu. In mijn ogen is UAE het beste team in deze Tour. Zij moeten in staat zijn Pogacar over de lange beklimming van de Col de Soudet heen te loodsen. De Col de Soudet is met zijn 15,2 kilometer en gemiddelde stijgingspercentage te vergelijken met de Alpe d’Huez, die dit jaar helaas niet in het Tourschema is opgenomen. Op de laatste klim (Marie Blanque) is vooral het einde zwaar. Vandaag en morgen zal in mijn ogen de voorbeslissing zijn.

Superhelper Rafal Majka

Een van de belangrijkste helpers (vroeger spraken wij in de tourkaravaan over knechten, maar dat mag nu niet meer) voor Tadej Pogacar is de Pool Rafal Majka. Majka is geboren in de Poolse stad Zegartowice 33 jaar geleden. Hij begon zijn fiets carrière al in 2009 bij het hele kleine team, Team Miche – Silver Cross. Daar liet hij in dat jaar meteen zien, in vooral Italiaanse rittenkoersen, welk potentieel hij in huis had. Tijdens het seizoen 2010 raakte het Deense Saxo Bank team geïnteresseerd in de jonge Poolse ronderenner. In 2011 stapte Majka dan ook over naar Saxo Bank. Bij Saxo bank werden de renners gedrild door oud-wielrenner Bjarne Riis. Die joeg de ploeg met zijn Spartaanse trainingsmethodes tot grote hoogte en won daarbij iedere grote ronde. Majka was daarin een belangrijke pion van o.a. Basso, Contador en Andy Schleck. Hij bleef de ploeg trouw tot 2017, waarna hij de overstap maakte naar het vermogende Bora-Hansgrohe. Ook daarin kwam hij zijn oud ploegmaat Peter Sagan weer tegen. Majka is een echte helper van de grote ronderenners. Hij zou makkelijk voor een eigen klassement kunnen rijden, gelet op zijn kwaliteiten. Maar Majka is een echte teamplayer. Eentje waar Pogacar sinds 2021 zwaar op bouwt. Majka kwam UAE na de eerste tourwinst van Pogacar versterken, hielp hem met de tweede touroverwinning en wil hem dit jaar de derde tourzege mede gaan bezorgen. Om die derde overwinning te behalen zal hij Rafal Majka heel hard nodig hebben.

Wout op een missie

Zoals verwacht was het wederom Wout van Aert die zijn gezicht goed van voren liet zien. In een grote groep (met o.a. Hindley en Ciconne) reed Van Aert samen weg met Victor Campenaerts (Lotto). De twee reden een groot gedeelte van de eerste serieuze klim van deze Tour lang vooruit. Totdat de twee renners van Trek het genoeg vonden. Ciccone reed hard naar de twee Belgen toe en liet ze ook direct staan. Daar profiteerde de Oostenrijker Felix Gall van. Gall kwam als eerste boven en behaalde de meeste punten. In de afdaling kwam er een groep samen met daarin Fraile, Martinez, Hindley, Buchmann, Madouas, Ciccone, Uran, Haig, Gall, Jorgenson, Mühlberger, Neilands, Van Aert, Benoot, Alaphilippe, Berthet, Chaves en Hamilton samen. De voorste groep reed goed door op weg naar de tweede beklimming; de col van 3e categorie Col d’Ichere, waarna kort daarna de col van de dag, de Col de Marie Blanque. Op 52 kilometer van de finish reed de Let Krists Neiland weg uit de kopgroep. Niet veel later was daar de reactie van Wout van Aert en Alaphilippe die naar de Let reden. Toch weer de meest strijdlustige renner, die maar één doel had deze dag, namelijk het veroveren van de gele trui door Van Aert. Die daarmee een hele lange neus zou trekken richting UAE.

Vingegaard steekt het lont in het kruitvat

Halverwege de Marie Blanque ontplofte de boel. Eerst was het Jai Hindley die wegreed. Samen met de sterke Gall reed hij alleen naar boven. Daarachter was het een veldslag. De groep van de grote favorieten viel steeds meer uit elkaar. Totdat Vingegaard en Pogacar overbleven in het gezelschap van Kuss. Vingegaard had de streken van Pogacar van de afgelopen dagen goed in zijn hoofd geprent, want 1 kilometer voor de top van de Marie Blanque reed Vingegaard weg van Pogacar. De Sloveen kon de Deen niet volgen en raakte snel op achterstand. Hindley kwam als eerste boven. Maar daar achter kwam al heel snel Vingegaard. Het ging uiteindelijk om het verschil tussen Pogacar en Vingegaard. Pogacar kwam lichtelijk gedaan op 36 seconden achterstand van Vingegaard boven. De sensatie was compleet. Vingegaard liet even zien dat hij heel sterk is. Hindley reed hard naar beneden, maar dat deden ook de achtervolger Gall. Die kwam steeds dichterbij. In de afdeling ging het verschil tussen Vingegaard en Pogacar snel naar drie/kwart minuut. Was dit dan de eerste klap die Jumbo/Visma aan UAE uitdeelde? Vingegaard sloot snel aan bij Ciccone en Büchmann. Halverwege de afdaling werd het verschil tussen Hindley en Gall groter. De conclusie die vandaag getrokken kon worden, dat de ploeg van Jumbo/Visma beter geprepareerd is voor de Tour. Pogacar kwam weer veel te snel alleen te zitten.

Dubbelslag voor Hindley

Op minder dan 7 kilometer werd Gall ingehaald door het groepje Vingegaard. Met vier man werd de achtervolging ingezet op Hindley. Op 5 kilometer was Pogacar al op meer dan 1 minuut gereden. De eerste klap was een daalder waard. Alleen de man van de dag werd Jai Hindley. De man van Bora won vorig jaar de Giro d’Italia. En was nu hard op de weg naar de etappe overwinning en de gele trui. De Australiers werden bijkans gek. Na Rowan Dennis zou Hindley de volgende gele truidrager zijn. Hij trad daarbij in de voetsporen van de legendarische Phil Anderson en Cadel Evans. De laatste won zelfs de Tour. Inmiddels was er nog 1 kilometer te rijden en had Hidley nog 35 seconden voor op het groepje Vingegaard. In zijn eerste Ronde van Frankrijk won hij meteen zijn eerste etappe. Een geweldig resultaat voor Hindley die een dubbelslag behaalde. Bora had met Büchmann een tweede man binnen de top 5. Pogacar verloor maar liefst 1:05 op zijn grote concurrent, Vingegaard.

De tour door de ogen van Jeroen (deel 3 – 2023)

Het verhaal van de dag was natuurlijk het verhaal van gister. Waarom trapte Vingegaard niet voor Van Aert? Elk gerespecteerd wielerprogramma had het gisteravond over die ene vraag.  In België had je het idee dat iedereen tegen Van Aert is. De manier waarop Van Aert de auto in stapte, sprak boekdelen. Je stelt jezelf dan direct de vraag: “heeft dit invloed op de knechtenrol van Van Aert later voor Vingegaard?” Ik denk zelf van niet. Van Aert is een op-en-top sportman. Die wil altijd winnen. En gister had hij ook moeten winnen. Alleen lukte het niet door een alles-of-niets poging van Victor Lafay.

“De tour door de ogen van Jeroen (deel 3 – 2023)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 2 – 2023) Tour etappe 2 van VITORIA-GASTEIZ – SAN SEBASTIÁN

Nu al de Tour van de verrassingen

Als u de Tourpoule zou hebben ingevuld, had u bij de gele trui aan Adam Yates gedacht? Of nog verrassender…. Had u in de Tourpoule de naam van Victor Lafay opgeschreven? Maar daar later meer over. Nog net bijgekomen van de etappe van gister gingen de renners vandaag verder in Baskenland. Om 12:25 uur startte het gehele peloton minus twee renners voor de start van 209 kilometer in totaal. Als je de klassiekers een beetje kent en vooral Clásica San Sebastián, dan weet je dat vandaag de Jaizkibel werd beklommen.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 2 – 2023) Tour etappe 2 van VITORIA-GASTEIZ – SAN SEBASTIÁN” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 22)

De dag van het einde en ook meteen het begin

Gister sloten de mannen hun Tour de France en tegelijkertijd begonnen de vrouwen aan hun avontuur in La Douce France. In het modaine Parijs waar je voor 100 m2 per jaar iets meer dan €900.000,00 gemiddeld kwijt bent aan een woonruimte, daar stond het hele circus gister opgesteld midden in het hartje van de stad. En het blijft toch een mega mooi gezicht. Parijs is toch wel een van de mooiste metropolen van de wereld. En een terecht decor voor de afgelopen Tour. Ik had het al eens eerder gezegd in mijn ogen een van de mooiste ooit die ik heb gezien. En ik heb er toch echt veel gezien.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 22)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 21)

Vandaag is het erop of eronder voor de gele trui drager. De voorsprong is  met 3,21 minuten royaal maar pas als de buit echt binnen is, pas dan kan er opgelucht worden adem gehaald door het team Jumbo Visma. En zeker ook door de Deen Jonas Vingegaard. Zal hij in staat zijn om de nachtmerrie van 2020 te doen vergeten?

De nu nummer twee staande Tadej Pogacar verpulverde destijds meedogenloos de eveneens riante voorsprong op zijn landgenoot Primoz Roglic.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 21)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21)

Majestueuze tijdrit

Het is vandaag de een na laatste dag. Normaal gesproken was er vandaag alle spanning om de gele trui, echter de afgelopen dagen hebben aangewezen dat er geen spanning meer is. Of Vingegaard moet echt door het ijs zakken en een “Primoz Roglictje” uit gaan halen, maar dat zie ik 1-2-3 niet zo snel gebeuren. Nee, normaliter is de Tour beslist en is de tijdrit van vandaag voor de bühne en voor de troostprijzen. Iedereen hoopt natuurlijk op een herhaling van 2020 op La Planche des Belles Filles, toen Pogacar het onmogelijke presteerde door Roglic te kloppen. Echter, vandaag liet Vingegaard zien dat hij echt de beste ronderenner is. Is hij daarmee ook de beste van deze Tour? Heel eerlijk? Nee, dat is voor mij de winnaar van vandaag!

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 21)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 21)

Na drie spectaculaire bergetappes  – waarvan de laatste rit zeker de boeken gaat halen – verlaten de renners vandaag de Pyreneeën.  Waarschijnlijk wordt daar geen traan om gelaten. De zwaarte en de hitte, het was slopend, op het onmenselijke af.

Helemaal vlak is het niet vandaag maar het is in niets te vergelijken met datgene de renners achter de rug hebben. Een paar kleine klimmetjes en zo’n zeven kilometer voor de finish vele rotondes en een gevaarlijke chicane dus dit is een etappe die je vooraf goed verkend moet hebben. Je goed vooraan positioneren is de opdracht voor de renners die vandaag een kans willen maken op de ritzege.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 21)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 20)

Bovenaerts

Goud van Aert of Wout van Mars toont vandaag op bovenaertse wijze zijn kracht en laat zien dat het wel degelijk mogelijk is dat een ploeg gaat voor geel én groen.

De gehele tour kleurt hij iedere etappe houdt dagelijks de gemoederen van alle analisten bezig door telkens het onderwerp naar voren te brengen; deze man kan ooit de Tour winnen mits hij een eigen ploeg om zich heen heeft. Of dat waar is moet nog maar even in het midden gelaten worden maar één ding is zeker;  Jumbo Visma moet beide handen dicht knijpen en overgelukkig zijn dat deze bovenaertse renner gekozen heeft voor deze ploeg.  Tenslotte trekt kwaliteit kwaliteit aan en wordt één plus één meer dan twee en in dit geval zelfs veel en veel meer.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 20)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20)

Vingegaard en Van Aert beslissen de Tour

Vandaag was (buiten de tijdrit van zaterdag a.s.) de laatste kans voor Pogacar om het verschil tussen hem en Vingegaard te verkleinen. Daar is ook direct een goede etappe voor gekozen, want vandaag rijdt men twee beklimmingen van de buitencategorie. De finish is gelegd op de Hautacam. Maar op 67 kilometer van de Finish gaan de renners de vreselijke Aubisque over. Deze berg staat al jaren op het programma en is beroemd geworden om zijn vele verhalen. Maar alles liep anders. Vingegaard won glorieus. Maar een hele diepe buiging is er voor één renner: Wout van Aert!

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 20)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 19)

Kopmannen worden op de pijnbank gelegd.

Twee dagen lang hebben de renners een heroïsche strijd moeten leveren tegen de elementen. In een bakoven van veertig graden moest er geklommen worden.

Afdrukken van voetzolen en fietsbanden waren te zien in het smeltende asfalt.

Ligt een renner kotsend over zijn stuur en vallen er renners van vermoeidheid uit de Tour. Weten zowel artsen als ASO en UCI dat dit eigenlijk niet kan om zoveel krachtsinspanning van de renners te vragen bij zulke weersomstandigheden.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 19)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 18)

Bauke Mollema (Trek Segafredo) verwacht een mooie week waarin veel wordt aangevallen. Er zal de komende dagen in de Pyreneeën veel duidelijk worden hoe de zaken ervoor staan. Vandaag een rit die wordt gezien als een heerlijk voorafje op dat wat de renners de komende twee dagen nog te wachten staat. Vandaag zij het een paar pittige beklimmingen. De temperatuur is gezakt naar 35 graden dus tellen er geen uitzonderingsregels meer. Gewoon weer 13% respijt voor de achterblijvers inplaats van 20%. Voor de zieke Spanjaard Marc Soler (UAE) is dit fataal. Eenzaam zwoegt hij voor de bezemwagen – door iedere wielrenner gezien als een gruwelijk monster – voort en wordt tot slot opgeslokt. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 18)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 16)

De veertiende etappe is nog maar net van start of Tadej Pogacar deelt al een behoorlijk plaagstootje uit naar zijn rivaal. Vingegaard zit niet op zijn plek maar meer achter in het peloton, dus ziet de witte trui drager zijn kans schoon. Hij schiet als een kanonskogel vooruit en de Jumbo Visman renners in de stress.  Als door de duivel achterna gezeten vliegt Vingegaard naar de plaats waar hij wel thuishoort en zo wordt de zaak tot grote opluchting van de ploeg weer gered . Maar de waarschuwing is duidelijk. Pogacar geeft zich niet zomaar gewonnen. Het blijft niet bij deze ene plaagstoot maar alle pogingen zijn tevergeefs. Vingegaard pareert ze allemaal, lijkt zeer ontspannen en vol zelfvertrouwen.  ‘Mijn kansen komen nog wel in de Pyreneeën’, beweert  Pogacar en deze uitspraak heeft alles te maken met zijn eerdere succes van verleden jaar door allebei de ritten te winnen. 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 16)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16)

Wat een finish!

Wat een etappe weer. Niet normaal. Het is wel echt genieten geblazen voor alle Tour liefhebbers deze editie. Er gebeurt iedere dag wel wat en de etappes zijn stuk voor stuk fantastisch om naar te kijken. En zo was het vandaag ook weer, maar daar verderop uiteraard meer over. Het was wederom een warme dag. En dat zal de komende dagen ook zeker nog het geval zijn. Dat belooft nog wat voor de komende Pyreneeën etappes later deze week. Vandaag ging de etappe van Saint-Étienne naar Mende met een hele lastige aankomst. Althans als je de laatste 200 meter op een vliegveld even buiten beschouwing laat.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 16)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 14)

Helden met een hoofdletter H

In het boek over de buitengewone geschiedenis van de Tour de France, geschreven door Chris Sidwells staat op bladzijde 10 het volgende; “Professioneel wielrennen is een zware , hardvochtige, oncomfortabele en vaak meedogenloze roeping.”

En toch zegt Michael Boogaard – oud wielrenner en nu analist – vóór de start van de klassieke Alpenrit van vandaag, waar drie beroemde en beruchte bergreuzen van de buitencategorie beklommen moeten worden, ‘Hiervoor ben je wielrenner geworden om dit te kunnen meemaken.’

“De Tour door de ogen van Janna (deel 14)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14)

Mijn berg!

Daar is de etappe dan waar ik zo naar uit heb gekeken. Als kleine jongen was dit al mijn droom. Ik zag Nederlanders zegevieren als kleine jongen. Toen ik klein was, zag ik Zoetemelk (in 1976, toe ik 5 jaar was) in een vage herinnering de berg beslechten. Een jaar later en het jaar daarop zag ik wel bewust Hennie Kuiper de beste zijn op de Alpe d’Huez. Toen ik op 2 juni jl. de berg zelf beklom, zag ik hun namen in de bochten zichtbaar. Ik waande mijzelf ook als wielrenner van de Tour en voelde een beetje wat zij ook hebben gevoeld. Vandaag zal bocht 7 (de Nederlandse bocht) een nog groter gekkenhuis zijn dan op 2 juni.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 14)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 13)

Over de koninginnenrit van de Alpen valt een heel boek te schrijven.

Wat een uitzonderlijke rit waarin zoveel gebeurde dat waarschijnlijk in de stoutste dromen niet voorkomt. Het werd het zoveelste bewijs: In de Tour weet je het maar nooit.

Eerste plan

De dag begint al met een leuke verrassing. Bij het wachten voor de start staan Wout van Aert en Mathieu van der Poel (Alpecin) broederlijk naast elkaar. Er wordt gesproken en gelachen op een wijze dat je denkt; die mannen bekokstoven een plannetje. Wout gaat er als een speer van door met daar direct achteraan MvdP en alsof dat al niet bijzonder genoeg is, het peloton laat hen gaan. Tot aan de eerste tussensprint krijgen de renners alle ruimte waardoor de groene trui drager Van Aert nog meer punten weet te sprokkelen. Het is het eerst geslaagde plan van Jumbo Visma. Beide renners kijken achterom en zien een derde renner komen die zij er wel bij willen hebben. Het tempo wordt  iets geneutraliseerd waardoor de Italiaanse renner Mattia Cattaneo (Quickstep) kan aansluiten.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 13)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 13)

De Tour gaat nu echt beginnen!!

Vandaag gaat voor mijn gevoel de Tour echt beginnen. Zodra de bergen beginnen, dan zit ik voor de buis. Zelfs op mijn leeftijd vergaap ik mij nog aan de prestaties die deze matadoren moeten leveren. Inmiddels weet ik goed hoe het is om twee bergen op één dag te beklimmen en dat waren ook nog eens twee bergen van de buitencategorie. Zoals een ieder wel inmiddels weet was dat wel twee keer dezelfde berg, maar voor het gevoel mag dat de pret niet drukken. Pret zullen in ieder geval de sprinters vandaag niet hebben. Want de etappe van vandaag van Albertville (ooit het decor van de Olympische Winterspelen) naar de top van de Col Du Granon Serre Chevalier (kort gezegd Granon) is er een voor de tv kijker om je vingers bij af te likken.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 13)” verder lezen

De Tour door de ogen van Jeroen (deel 8)

Waar kennen we de aankomst op de La Super Planche Des Belles Filles (zoals de berg officieel heet) ook al weer van? Het antwoord is natuurlijk: van de strijd Roglic en Pogacar in 2020. De legendarische tijdrit van 2020, waar Pogacar voor het eerst zijn suprematie liet zien aan de gehele wielerwereld door alles en iedereen op een hoop te rijden. Het klassement was dat Roglic 57 seconden voorsprong had op die andere Sloveen, Pogacar. Vooraf ruim genoeg, dachten de volgers. Immers, Roglic was in het peloton een van de betere tijdrijders.

“De Tour door de ogen van Jeroen (deel 8)” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 18)

Veelvraat Pogacar pakt ook de bollentrui

De Sloween Tadej Pogacar – pas 22 jaar – toont zich oppermachtig in de Tour 2021. Hij herhaalt wat hij verleden jaar presteerde en neemt drie truien mee naar huis. Het geel, de bergtrui en de witte van het jongeren klassement. Of de renners  gefrustreerd zijn? Bij navraag blijkt dat mee te vallen. Verliezen van iemand die in alles de betere is en niets “gestolen” heeft verdient gewoon respect. Het lijkt allemaal wat voorbarig om nu al,  terwijl er nog drie etappes gereden moeten worden, vast te stellen dat de winnaar bekend is. Maar deze man is gewoon van de buiten categorie.  ‘Vind je het fijn om te winnen?’ De renner – nog zwaar nahijgend van zijn geleverde prestatie – lacht wat verbaasd naar de vragensteller, een luisterend analist reageert als volgt; ‘Pogacar zou op dit soort suffe vragen geen antwoord moeten geven.’  Maar de renners zijn altijd veel te aardig,  dus antwoordt de Sloween; ‘ik houd van het spel en ik ben een echte player dus ja ik ben super blij. Het was hard maar ik kon mij goed focussen.’ 

“De Tour door de ogen van Janna (deel 18)” verder lezen

Jeroen ziet; de allersterkste zegevieren en Jumbo/Visma sterk rijden!

Het moest vandaag gebeuren. De allerlaatste kans voor de echte berggeiten onder de favorieten. Renners die het verschil vandaag moesten maken met nog twee vlakke etappes voor de boeg en een tijdrit van 30 kilometer in Saint Emilio. Maar het was vooral de dag voor Wout Poels. De Nederlander had deze week de bollentrui veroverd en hij had nog maar één dag om zich te bewijzen. Kwam hij vandaag goed door (lees, scoorde hij vandaag genoeg punten), dan staat hij zondag op het podium in Frankrijk. Daarvoor moest hij vandaag twee enorme beklimmingen overleven, eerst de Tourmalet om af te sluiten op de Luz-Ardiden.

“Jeroen ziet; de allersterkste zegevieren en Jumbo/Visma sterk rijden!” verder lezen

De Tour door de ogen van Janna (deel 17)

Pogacar de keizer maar Vingegaard de grootste verrassing

De grootste verrassing van deze loodzware klimetappe was de Poolse renner van Team Jumbo Visma; Jonas Vingegaard. Maar de keizer van deze Tour is de Sloween Tadej Pogacar. De renner die verleden jaar tijdens de afsluitende tijdrit een mokerslag uitdeelde aan zijn landgenoot en gedoodverfde winnaar Primoz Roglic. Helaas kon Roglic zich tijdens deze Tour niet revancheren, door een “onvriendelijke” bejegening van een mederenner. Aan Merijn Zeeman, sportief directeur van JumboVisma, om snel te schakelen naar plan B en zo werd de 25 jarige Jonas – veel eerder dan bedoeld – de rol van kopman toebedeeld.  In ieder interview geeft de bedeesde renner aan dat hij alles per dag bekijkt. Om steevast te eindigen met; ‘ik doe mijn best.’ Maar het ongekende talent doet meer dan zijn best. Het is geweldig om te zien hoe hij op de fiets zit en de wedstrijd kan “lezen”.

“De Tour door de ogen van Janna (deel 17)” verder lezen

Jeroen ziet; vooral gerechtigheid!

Wat een etappe was dit! Op de Franse Nationale Feestdag werd er vuurwerk verwacht en dat kwam er op de laatste col, Col du Portet. Daarvoor moesten de renners ook nog de Peyresourde beklimmen en de Col de Val Louron. Deze laatste twee waren cols van de eerste categorie en de Portet zelfs van de buiten categorie. Vooraf werd deze etappe bestempeld als Koninginnerit van de Tour 2021. De mannen zouden van de jongens gescheiden worden. En er is dan altijd één renner die met kop en schouders boven iedereen uitsteekt. En vandaag was dat dan toch weer de absolute favoriet. Al waren er ook anderen die zeker kleur gaven aan deze etappe.

“Jeroen ziet; vooral gerechtigheid!” verder lezen

Jeroen ziet: een fantastische Wout van Aert!

De dag waarbij de Mont Ventoux 2x beklommen moest worden, waarop ikzelf mijn hoogste gemiddelde wattage behaalde en waarop Wout van Aert aan de (wieler)wereld laat zien dat hij wellicht wel net zoveel als misschien een beetje meer talent heeft dan Matthieu van der Poel. Met het gewicht van de Nederlander zal hij de Mont Ventoux wellicht niet zo snel winnen. Wout van Aert liet vandaag een ongelofelijk kunststukje zien. Op de afgelopen rustdag was de Belg getergd door het feit dat Van der Poel zijn gele trui gunde aan Pogacar. Dat zinde de Belg enigszins. Dus sprak hij op de rustdag al journaille toe, dat men hem nog niet af moest schrijven.

“Jeroen ziet: een fantastische Wout van Aert!” verder lezen