We zijn gister dan echt begonnen met een geweldige finish van de etappe. Door vele volgers (zeker na woensdag) werd aangegeven dat er vanaf dit weekend gefietst zou worden op het terrein van Jonas Vingegaard. Het kan zijn dat Visma/Lease-a-Bike (VLB) alles op de laatste week gooit. Maar vorig jaar (met Kuss en Roglic aan zijn zijde) reed VLB zo’n hoog tempo dat het de concurrentie vermorzelde. Nu was het UAE met een perfect strijdplan. Al gaf Pogacar ook wel eerlijk toe, dat de finish gister op Col de Saint-Lary Soulan meer op intuïtie gebaseerd was.
Pogacar was gister veruit de beste
Maar de manier waarop Pogacar de boel gister regisseerde was van grote klasse. Het was het perfecte antwoord om na de dreun van woensdag een enorme dreun terug te geven. En die dreun is als een mokerslag in het gezicht van VLB teruggekomen. Het mooie van Strava (wie gebruikt het tegenwoordig niet?) is dat je als prof- en amateurwielrenner alles kunt bijhouden van prestaties. Het is een verslaving. Ik heb het heel lang tegengehouden. De reden? Ik fiets voor mezelf en ik fiets niet TEGEN anderen. Maar Strava is allang geen attribuut om te kijken wie de langste heeft. Nee, het is HET hulpmiddel om van jezelf te leren hoe goed (of slecht) jouw ontwikkeling op de fiets is. KOM is daarbij een hulpmiddel. King Of the Mountain. En dat was Pogacar gister op Col de Saint-Lary Soulan zeker. De Sloveen trapte gister een wattage van 6,85 watt per kilogram. Voor mijn genoegdoening, ik trap 2,30 watt. Het komt er niet eens een klein beetje in de buurt. Deze mannen trappen zo’n vermogen naar boven, dan kunnen mensen zoals jij en ik ons niet eens voorstellen. Vingegaard trapte gister in de finale 6,67 watt p/kg. Daarmee reed de Deen een van zijn beste beklimmingen, maar Pogacar reed in de finale gewoon 30 (!!) seconden sneller. Dat is echt ongelofelijk. Als de Sloveen zijn punt wilde maken, dan heeft hij dat gister gedaan. Pogacar reed de beste prestatie van de 21e eeuw.
Onwaarschijnlijke wattages
Een winnaar van de Tour behaalt dus op dit soort beklimmingen een wattage van meer dan 6 p/kg. Een ‘normale’ profwielrenner tussen de 5,5 en 6 p/kg. En een goede amateur tussen de 3.5 en 4,5 watt p/kg. Miquel Indurain reed bij zijn werelduurrecord poging een uur lang een wattage van 510 watt. Dat reed Van Aert vorig jaar bij kopbeurt ook. Indurain reed dat in Mexico (dus op hoogte) een uur lang. Door de jaren heen zijn wielrenners gewoon beter geworden. Het materiaal, de voeding, trainingen, alles is beter geworden, waardoor de renner ook betere waardes is gaan trappen. Zoals gister ook al aangegeven trapte Van der Poel drie jaar geleden in de laatste beklimming naar Le Tolfe een wattage van 1055!! Dat is dus 1,1 kilometer lang en heeft een steilste stuk van 18%. Voor een gewone renner zijn dit wattages die wij alleen in onze dromen kunnen trappen.
Het profiel van Plateau de Beille
Vandaag zullen ze deze waardes opnieuw nodig hebben op het moment dat ze Plateau de Beille opdraaien. Afgelopen vrijdag heb ik de ‘Groene Berg’ gefietst. Hoezo, groen? Nou, je hebt het gezien, je ziet tot aan boven alleen maar groen van de bomen. Waar de Tourmalet, Col de Saint-Lary Soulan, Mont Ventoux, Alpe d’Huez, op een gegeven moment echt wel kaal worden, daar blijft Plateau de Beille groen van de bomen. De col heeft vele beroemde winnaars gekend, zoals Armstrong (met iets teveel doping op), Contador en Pantani. De klim naar boven is vooral in het begin echt heel zwaar. Je draait eigenlijk direct stijl omhoog. De kilometers 4 en 5 zijn moordend. Het komt niet onder de 10% uit. Ik heb daar ook echt even een tandje minder moeten gaan trappen. Het is doseren en je lichaam goed kennen. Het middenstuk is goed te doen, maar na kilometer 8 wordt het opnieuw donkerrood op het routeboek. Dan is het echt weer doorbijten. 3 kilometer lang opnieuw afzien. Vanaf kilometer 11 wordt het 7% en dat is fijn. De laatste kilometer (net als gister) kan een renner in topvorm nog wel wat verschil maken, omdat het stijgingspercentage nog maar 4% bedraagt. Het is uiteindelijk een klim van 16 kilometer tegen een gemiddelde van 7,8%. In vergelijkingen is het een beetje een Alpe d’Huez. De beste klimmers kunnen het verschil halverwege maken. Het is een vrij regelmatige klim, waar Vingegaard goed uit de voeten zou moeten kunnen.
Pogacar vernietigt iedereen!
Het was de dag van VLB. Ze hadden gezegd dat ze all-in zouden gaan en dat hebben ze aangetoond. Wilco Kelderman reed een geweldige etappe om het gat met de koplopers (Hindley, Carapaz, Johannessen, De Plus en Mas, zij hadden lange tijd vooraan gereden) klein te houden. Carapaz droomde van een etappe overwinning, maar wist ook wel dat de top favorieten niets aan het toeval over zouden laten. Tot aan het begin van Plateau de Beille was de situatie dat de 5 koplopers 1:40 voorsprong hadden met daarachter het kleine peloton met Vingegaard, Pogacar, Evenepoel en Rodriquez. Almeida werd snel gelost aan het begin van de klim. Het plan van VLB was duidelijk. Net als de twee voorgaande jaren wilde ze een moordend tempo rijden om de UAE ploeg pijn te kunnen doen. Dat lukte de afgelopen jaren wel. Maar dit jaar is er een andere Pogacar. Jorgenson reed geweldig. Het verschil met de 5 koplopers werd kleiner. Op 8 kilometer van de finish was daar het moment van Vingegaard. Met een versnelling reed hij weg bij iedereen, behalve bij…. Pogacar. Eerlijk is eerlijk, Vingegaard reed een moordend tempo. Evenepoel was de eerste volger en moest minuten toe gaan geven. Ik vond het mooiste moment (en toen zag ik dat het goed zat) dat Pogacar een bidon aangereikt kreeg en gewoon rechtop ging zitten, terwijl Vingegaard een hoog tempo reed. Pogacar draaide de bus open en gooide water over zijn gezicht. Het was warm en het was duidelijk te zien dat UAE veel aan cooling-down deed vandaag.
Het moment!!
Maar op 5 kilometer was daar HET moment. Pogacar had Vingegaard even goed in de bril gekeken en besloot toen de Deen pas echt te pijnigen. Met een vinnige tempoversnelling reed de Sloveen weg van de Deen. Het was al duidelijk dat Pogacar te sterk was. De grimas op het gezicht van Vingegaard was zichtbaar en duidelijk. Pogacar reed weg en het gat werd met de kilometer groter. Ongelofelijk om te zien hoe hard Pogacar naar boven reed op de Nationale Feestdag van Frankrijk (Quartoze Juillet). Het gat werd 20, 30, 40 seconden. En Vingegaard oogde met de minuut slechter. Arthur van Dongen (ploegleider van VLB) refereerde aan het sterke rijden van zijn ploeg, maar ook hij moest erkennen dat Pogacar te sterk was. Aan de finish was Pogacar nog zichtbaar fris. Een winnaar tekent altijd minder. In vergelijking met Vingegaard was een wereld van verschil. Vingegaard werd op 1:08 tweede. De Deen was echt helemaal leeg. Meer zat er niet in. Evenepoel werd zelfs op bijna drie minuten getrakteerd. De rest was nog verder weg. Pogacar hield enorm huis. Morgen een verdiende rustdag. Dinsdag gaan we verder met deze geweldige Tour de France.