De dag van gister heeft natuurlijk zijn verhaal in de tijdswinst van Pogacar op Vingegaard. 9 seconden scheiden de twee van elkaar. En toch hadden het er meer kunnen en misschien wel moeten zijn. UAE was gister (eigenlijk voor het eerst) echt goed. En het harde werken van de ploeg werd beloond, zij met minimale winst. Als het doordacht was van Jumbo/Visma om haar renners te laten sparen juist voor deze twee dagen in de Alpen, dan is dat geniaal geweest. Dan neem ik mijn woorden van gister terug. En ben ik meteen fan van ploegleider Niermann en grote leider, Marijn Zeeman.
Opgezet spel?
Is het geen opgezet spel, dan is het vroege afhaken van vrijwel het hele team zorgwekkend. Want in de finale had Vingegaard alleen trouwe luitenant, Kuss over. En dat is voor de laatste week te weinig om de schade beperkt te houden. Want je kan het ook zwart-wit zien en dat is dat de voorsprong van Vingegaard van 54 seconden naar 9 seconden als sneeuw voor de zon is verdwenen. Veel zal afhangen van de tijdrit op dinsdag. Al zal de etappe van morgen (een dag later gevolgd door de rustdag) wellicht wel de “vorentscheidung” kunnen zijn. Vandaag zijn we aanbeland bij de veertiende etappe. De rit van gaat van Annemasse naar Morzine les Portes du Soleil. De etappe heeft zes beklimmingen, waarvan vier van de eerste categorie en één van de buitencategorie. Dit wordt een slopend wedstrijd, zeker als het tempo van de afgelopen dagen weer wordt behaald. De finale begint op zo’n 65 kilometer van het einde met de Col de la Ramaz (14,1 km aan 6,9%) en daarna volgt nog de Col de Joux Plane (11,7 km aan 8,5%). Op die laatste klim, de bekendste en zwaarste van de dag, mogen we een groot gevecht verwachten tussen de twee favorieten, mits ze dan nog bij elkaar zitten. Op de top is het nog slechts 12,5 kilometer naar de streep in Morzine Les Portes du Soleil.
Anderson was de eerste grote wielrenner from Down Under
Gister hadden we het over de Colombianen in de Tour. Die binnenkomst stamde uit 1983 en had zijn toppunt van de Tour van 1985 waarin zij drie etappes pakten en de bollentrui mee naar Bogota namen. Na de Colombianen volgde de Amerikanen en de Australiërs. Voor een van de beste Australiërs (Cadel Evans is wellicht wel de beste ooit geweest) is Peter Post verantwoordelijk. De Britse-Australiër (geboren in London) kwam in 1980 in het wielerpeloton. Phil (bijgenaamd “Skippy”) Anderson was toen 21 jaar, toen hij het seizoen begon bij het Franse Peugeot. De wielerploeg die in 1975 en 1977 de Tour won met de Fransman Bernard Thévenet. In Anderson zag ploegleider Maurice de Muer een nieuwe ronderenner. En gretig hapte hij toe om het Australische talent over te halen op het vasteland te fietsen. In 1984 had de legendarische Peter Post (ploegbaas van Raleigh-Panasonic) genoeg gezien en zocht hij een opvolger voor Joop Zoetemelk, die met Raas was meegegaan naar Kwantum. Post had vol vertrouwen in Anderson. In 1984 werd Anderson 10e in de Tour en in 1985 werd Anderson 5e. Het kon niet anders dat Anderson vanaf dat moment zou doorstoten naar de top. Maar Lemond en Fignon waren gewoonweg te sterk en Anderson behaalde nooit meer de top 10 in de Tour. In 1988 vertrok Anderson naar het kleinere TVM van Cees Priem en in 1989 ging hij de zee over naar het Amerikaanse Motorola. Een 38e plek in de Tour van 1989 was zijn hoogste klassering in de jaren na zijn vertrek bij Post. In 1994 stopte Anderson met wielrennen. Zijn faam heeft hij nooit meer waargemaakt.
Weetjes
Een Tour is ook leuk om de weetjes en feitjes. Als ik je de volgende vraag stel: Welk land hoort hier niet bij: Nederland, België, Luxemburg, Denemarken, Duitsland, Liechtenstein, Zwitserland, Engeland, Ierland, Italië, Spanje, Monaco en Andorra? Uiteraard zijn dit landen die de Tour buiten Frankrijk hebben aangedaan. Maar er is één land die hier niet in thuis hoort. Welke is dat?
Joop Zoetemelk deelt met één renner het record van de meeste gefinishte renners. Welke renner is dat en uit welk land komt deze renner?
En als laatste vraag: er was ooit eens een rode trui (niet te vergissen met de leider in de Vuelta) en een lapjestrui? Deze twee truien zijn nu geen onderdeel meer van een klassement. Maar tot aan het begin van de eeuw behoorde deze truien toe in het klassement binnen de Tour. Waarvoor waren deze truien?
Weer een zware valpartij
De etappe begon met een massale valpartij in het peloton. Het was zelfs zo erg dat de koers tijdelijk werd stilgelegd. Grootste slachtoffers waren Pedredo, Petit, Chávez en Meintjes. Pedredo werd afgevoerd met de ambulance en Meintjes en Chavez staakte even later toch de strijd met vermoedelijk een gebroken sleutelbeen. Met hen waren er ook een groot aantal renners die onder de schaafplekken zaten. Maar zoals zo vaak, de Tour wacht op niemand. The show must go on!
Wederom een geweldige Van Aert
De beklimming van de voorlaatste col gingen alle remmen los. En was de koers pas echt ontploft. Dat ging zonder Pidcock zijn, want de Brit kreeg het vijf kilometer onder de top van de Ramaz moeilijk onder het moordende tempo, net als Marc Soler. Vlak onder de top nam de wederom geweldige Wout van Aert het commando over van ploeggenoot Van Baarle, waardoor het tempo nog wat opgeschroefd werd en een vijftiental renners overbleef in de groep-Vingegaard. Wat volgde was een afdaling van 15 kilometer en een tussenstuk van 10 kilometer tot de voet van de Joux Plane.
Van Aert nam de gehele afdaling voor zijn rekening in de favorietengroep en zorgde met een hoog tempo voor wat haarscheuren in de kopgroep. Een groepje met Simon Yates, Gall en Martin liet zich verrassen maar kon terugkeren, dit in tegenstelling tot Pidcock, die op meer dan twee minuten gereden werd. Maar een ding was duidelijk, het ging aankomen op de laatste beklimming: Col de Joux Plane.
Op 4,7 kilometer onder de top gaf Pogačar een teken aan Yates, die daarop versnelde en daarmee Vingegaard isoleerde. Een kilometer later plaatste Pogačar zijn demarrage. Vingegaard dook op zijn wiel, maar moest al snel een gaatje laten en zag de Sloveen even wegrijden. Vingegaard gaf zich echter niet gewonnen en hield Pogačar in zicht. Het verschil schommelde rond de drie en vijf seconden. Het werd een heus man-tegen-mangevecht, waarbij Vingegaard de schade wist te beperken. De gele trui toonde veerkracht en kwam 1,6 kilometer onder de top terug aansluiten in het wiel van Pogačar, waarna een halve ‘surplace’ volgde. Op de top van de Joux Plane lagen nog bonificatieseconden (8-5-2) waarvoor gesprint ging worden. Pogačar wilde Vingegaard 500 meter voor de streep verrassen, maar de motoren in de koers reden hinderlijk in de weg en daardoor moest Pogi zich neerzetten.
Rodriguez profiteert van de surplace van de leiders
Het was vervolgens Vingegaard die zijn sprint inzette en daarmee de Sloveen te snel af was. De Deen bracht zijn voorsprong in het klassement daardoor op 12 seconden. In de afdaling koos Pogačar de kop, maar hij wist dat Rodriguez en Yates in aantocht waren vanuit de achtergrond. De twee sloten negen kilometer voor de meet terug bij de twee koplopers, waardoor de strijd om de ritzege weer openlag.
Rodriguez stortte zich vervolgens op kop in de afdaling richting Morzine. De Spanjaard van Ineos sloeg een gat van zes seconden met de gele trui en de witte trui en leek op weg naar de winst in Morzine, maar Pogačar zat niet ver achter hem, met Vingegaard in zijn kielzog. Maar ze kwamen ondanks een ferme eindsprint te laat om Rodriguez nog terug te pakken. De 22-jarige klimmer kon zo zijn eerste ritzege ooit boeken in de Tour de France.
Daarachter sprintte Pogačar naar de tweede plaats (en 6 bonificatieseconden), terwijl in zijn wiel Vingegaard naar de derde plaats (en 4 bonificatieseconden) reed. Doordat de Deen op de top van de Joux Plane drie boni’s meer pakte dan Pogačar, is Vingegaard in de afrekening de ‘winnaar’ van de dag. Hij heeft nu 10 seconden voorsprong in het algemeen klassement op Pogačar.
Rodriguez is door zijn knappe ritzege en de immense verschillen de nieuwe nummer drie in het algemeen klassement, vlak voor Hindley. Morgen is er opnieuw een Alpenetappe en zal er weer vuurwerk zijn!