Het is zover De Tour begint vandaag en hoe!
Eerste etappe heuvelrit 182 km start en finish in Bilbao Baskenland
Vanaf de Vlaamse voorjaar klassiekers heb ik mij, zoveel als mogelijk is, verdiept in een sport waar de schoonheid en het drama innig met elkaar verbonden zijn.
Ik zag uitzinnige vreugde maar ook een gruwelijke afdaling met de dood tot gevolg.
Hoe vaak denk ik niet; wanneer krijgen de renners nu eindelijk eens enige zeggenschap over wat wel of niet haalbaar is? Heroïek hoort bij wielrennen maar het gevaar bewust opzoeken maakt de sport er zeker niet mooier op. Toegegeven de ene renner is de ander niet, de meningen lopen onderling ook nogal eens behoorlijk uiteen.
Soms dacht ik iets van het boeiende spel te snappen om vervolgens te beseffen dat ik er helemaal niets van begrepen had. Regelmatig voelde het zoals ik ooit een boek van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche las, een bladzijde vol blije herkenning, deze omslaan om mij te realiseren dat het toch weer heel anders lag dan ik mij had voorgesteld.
Deze quote van een commentator die ik hoorde tijdens de Giro kan ik ook helemaal beamen. ‘Wielrennen is schaken op de fiets, er komt zoveel bij kijken. Je moet niet alleen hard kunnen fietsen maar ook mentale en fysieke pijn kunnen lijden. Want lijden is de kern van het wielrennen.’ Grenzen overschrijden of juist net niet hoe doe je dat? En dan hoorde ik een wielrenner met zoveel overtuiging zeggen; ‘Ik houd zo van dit spelletje. Ik doe niets liever dan op de fiets zitten.’ De gretigheid om mee te kunnen en mogen doen aan de TOUR, de teleurstelling die er is wanneer een ploegleider anders beslist. Ik heb het allemaal de afgelopen maanden voorbij zien komen. Één ding weet ik zeker; mijn ontzag voor de renners is alleen maar gestegen en ik uitkijk naar vier hopelijk prachtige sportieve weken.
Pikante Prelude
Vandaag word ik aardig op mijn wenken bediend wat betreft mijn vraag; waarom worden er toch niet meer renners als adviseurs betrokken bij de wedstrijden. Dat deed architect Thierry Gouvenou – zelf een voormalig profwielrennen – in ieder geval bij deze eerste etappe. Zo vroeg hij o.a.de Baskische oud -wielrenner Joseba-Beloki om advies. Bij het horen of lezen van deze naam zullen wielerliefhebbers zich onmiddellijk 2003 herinneren waar de renner die vreselijke smak – de pers sprak over een doodsmak – op het gesmolten asfalt maakte dat het einde van zijn Tour betekende. Heeft vervolgens ook niet meer kunnen fietsen op hoog niveau.
Hoe Lance Armstrong met veel kunst en vliegwerk wist te ontsnappen en gedwongen werd tot een dolle rit door een knollenveld. Op You Tube zijn er filmpjes te vinden van deze treurige val. Overigens schrijft Gouvenou in de Officiële Tour de France Gids over een Pikante prelude ‘Het is een bruut begin van de Tour. Op papier is de eerste etappe van de Tour nog nooit zo zwaar en veeleisend geweest.’ Er moeten in het Baskenland 3300 hoogtemeters overwonnen worden het hoogste aantal tijdens een openingsetappe.
ASO kiest voor brede wegen
De commentatoren benadrukken dat de ASO duidelijk heeft gekozen voor brede wegen, het lijkt zelfs of er nieuw asfalt was gelegd. Dat telt voor het eerste deel van de etappe waar Pascal Eenkhoorn (de voormalig Nederlandse kampioen op de weg) met vier andere renners het voortouw neemt. Deze renner heeft veel ambities, wilde meer gaan rijden voor eigen kansen die zijn voormalige Jumbo -Visma ploeg hem niet kon bieden. De overstap naar Lotto DSTNY doet hem goed. Dat hij nu zijn debuut kan maken in de Tour is natuurlijk fantastisch voor hem, ook het vertrouwen dat hij krijgt waarvoor hij zijn nieuwe ploeg via de camera voor bedankt. Hij weet dat de vier vergaarde bergpunten helaas niet genoeg om na de finish de bergtrui om de schouders te krijgen, die gaat naar de Amerikaan Neilson Powless (EF Education). Maar morgen ziet hij nieuwe kansen.
Zodra het klimmen begint, ziet het wegdek er heel anders uit, het zijn de bekende Baskische smalle wegen, pittige afdalingen en een gevaarlijke goot waarvan twee klassementsrenners de dupe worden. De kopman van Movistar Enric Mas staat de ontgoocheling in de ogen. “Het is ontluistering ten top”, schrijft Erik de Jong één van de kunstenaars waarmee ik deze dag tijdens en na afloop doorspreek. Mas heeft maanden toegewerkt naar deze Tour en dan op de eerste dag tijdens de afdaling een gootje tegen komen en afgevoerd te moeten worden op de brancard, dat wil je niet zien en meemaken.
Ook de kopman van EF Education Richard Carapaz is het slachtoffer, zijn fiets zeilt over de weg en met de moed der wanhoop probeert hij die te redden net voor de komst van een uitgedund peloton. Hij stapt uiteindelijk op de fiets blaast en zucht de pijn weg en haalt met veel achterstand toch de finish. De Franse renner Romain Bardet (DSM -Firmenich) voorspelt dat bij het klimmen de gaten in het peloton gaan vallen en daarmee heeft hij het geheel bij het rechte eind.
UAE versus Jumbo-Visma
Natuurlijk zijn alle ogen het meest gericht op Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar.
Nathan van Hooydonk (Jumbo-Visma) doet goed zijn werk met in het achterhoofd de Belg en alleskunner Wout van Aert aan het geel te helpen. Ook de kersverse Nederlandse kampioen Dylan van Baarle heeft vandaag de taak om Vingegaard en van Aert goed van voren te houden en dat lukt perfect. Er worden de nodige speldenprikken uitgedeeld en om beurten laten de ploegen ten opzichte van elkaar hun spierballen zien. Het zijn uiteindelijk de broers Adam en Simon Yates die wegglippen van de achtervolgers en ook wegblijven. Adam – zichzelf ziend als de tweede kopman naast Pogacar – wint de rit voor hem is het geel. Pogacar komt als derde aan en juicht! Beiden hebben vandaag laten zien dat Jumbo-Visma gewaarschuwd is. Natuurlijk zal deze ploeg nog alle kansen krijgen, tenslotte is dit pas de eerste dag en er kan nog zoveel gebeuren. Maar…. de toon is gezet.
Vingegaard komt weliswaar in de zelfde tijd over de streep als Pogacar. Maar de Sloveen staat door als derde de finish over te komen toch een paar seconden voor op de Deen. De teleurstelling op het gezicht van Van Aert spreekt boekdelen het zat er in, hij was zo dichtbij werd goed gebracht door zijn ploegmaten maar de Basken die met duizenden afgekomen waren om de renners aan te moedigen maakten het onmogelijk om ergens een gaatje te vinden voor ontsnapping en daardoor het geel te pakken.
janna van zon