Terugkijkend op de dag van gister kun je niet anders concluderen dat Jonas Vingegaard toch echt de beste is. Dat maakt het voor vandaag er niet gemakkelijker voor Pogacar. De Sloveen zal echt van hele goede huizen moeten komen om nog een gooi te doen naar zijn mogelijke derde Tourzege. Gelet op de wijze waarop de Jumbo/Visma ploeg het vuile werk van Vingegaard op kan lossen, zal dat Pogacar gisteravond aan de tekentafel geen deugd hebben gedaan. Afgelopen week vertelde Dumoulin al dat UAE deze tour niet echt heeft uitgeblonken in verrassende tactische vondsten. En juist nu hebben ze een meestervondst nodig of een weergaloze etappe van Pogacar. Maar de tekenen daarop zijn niet echt goed gestemd.
Een ‘rustige’ start van Vingegaard
Wat viel op buiten het fantastische optreden van Vingegaard? Dat Pogacar niet eens een slechte tijdrit reed. Want het viel in het niet door de wereldprestatie van de gele truidrager, maar Pogacar was (zelfs of juist door de fietswissel) maar liefst 1:13 minuut sneller dan de snelste man tot dan toe, Wout van Aert. Wat ook opviel was dat Adam Yates (overigens samen met zijn broer) een hele goede tijdrit reed. Wellicht is Adam een slow-starter en wordt hij gaandeweg de drie weken beter en beter. Maar vandaag leverde hij een puike tijdrit af. Ook Bilbao en Skjelmose reden een uitstekende tijdrit. Weliswaar mijlen verwijderd van de tijd van Vingegaard, maar zij behoorde wel tot ’the best of the rest’.
Frans Maassen (een van de ploegleiders van Jumbo/Visma en oud-renner) vertelde de journalisten een pikante anekdote: “Hij zou rustig vertrekken, maar daar merkten we weinig van. Hij vertrok als een komeet. Bij de eerste tijdcheck hoorden we al dat hij elf seconden sneller was. Bij alle tussenpunten zag je dat hij zo snel reed. We hadden wel wat stress in de afdaling want daar ging hij zo hard.” Als je zag hoe hard Vingegaard inderdaad reed, dan kun je moeilijk zeggen dat Vingegaard het rustig aan deed.
Is er nog hoop voor Pogacar?
Het is wellicht niet echt een goede raadgever, maar ik moet bij dit soort achterstanden gelijk denken aan het jaar 2006. Het was het jaar van de uitsluitingen. De Tour van 2006 begon met een bang vanwege de uitsluiting van Jan Ullrich en Ivan Basso. Lance Armstrong was reeds gestopt. Landis was ‘De jongen die wegfietste van een sekte’. Zo beginnen vele verhalen over Landis, de noeste wielrenner uit Pennsylvania. In de LANCE-docu wordt hij beschreven als de man die als enige weerstand bood aan de oppermachtige Texaan. Landis pikte de pesterijtjes van Armstrong niet, en was dus ook blij toen de Texaan in 2005 zijn loopbaan afsloot.
Landis reed voor de ploeg van Phonak. Landis bleek echter wel de sterkste van die Tour van 2006, hij heerste en verdeelde. Zijn voormalig ploeggenoot Óscar Pereiro mocht vanuit een vroege vlucht zelfs de gele trui dragen, maar uiteindelijk bleek de last van de maillot jaune ook Landis te machtig.
Landis geeft een nummerke weg
Hij zakte volledig in tijdens de zestiende rit en tuimelde van 1 naar 11 in het klassement. Hij lag meer dan 8 minuten achter. Echter, de dag erna bracht de Amerikaan met een Merckxiaanse solo zichzelf terug in het klassement. Hij ging zo goed als vanaf de start al weg. Het peloton liet hem lopen met de gedachten dat het toch niets zou worden. Alleen ze zagen Landis pas weer bij de finish terug. Landis was in staat gebleken om iedereen op minuten te rijden en dat in zijn eentje. Landis won op meer dan glorieuze wijze en op een nooit voor mogelijk gehouden manier om het vervolgens en dag voor Parijs in de afsluitende tijdrit af te ronden. Na zijn meesterstuk stond hij derde achter Pereiro Sio en Sastre, maar in de tijdrit reed hij de Spanjaarden nog een keer naar huis. Hij won die Tour in Parijs, maar verloor al vrij snel weer van de tand des tijds. Het zweten, puffen en de oerschreeuw aan de meet van die zeventiende etappe bleken niet voor niets. Landis zat onder de testosteron en verloor zijn zege aan zijn oude ploeggenoot Oscar Peirero Sio. Stiekem hoop ik dat Pogacar dat ook zou lukken, maar dan zonder de testosteron.
Valpartij Pogacar
Vandaag dus de Koninginnerit en wederom was het een prachtige etappe. Er was al snel een grote groep van ongeveer 30 renners, die het gingen proberen. In deze groep zaten goede renners als Gaudu, Majka, Bilbao, Simon Yates en Felix Gall. Deze groep kreeg al snel ruim 3 minuten voorsprong. Het tempo lag best hoog. Achter deze groep was het vooral Jumbo/Visma die het tempo heel strak en hoog hielden. Er was in het peloton gele/witte trui geen poging gedaan om weg te vluchten. In het begin van de etappe werden de volgers opgeschrikt door de valpartij van Tadej Pogacar. De Sloveen had zichtbaar last van zijn pols en knie, waar het bloed uit liep. Was het een teken dat de Sloveen gewoonweg moe wordt en niet meer scherp was? Pogacar viel ook bergop rijdend.
Vingegaard deelt de genadeklap uit
Op 15 kilometer voor de streep ontplofte de etappe. Pogacar was lang iet zo sterk als hij in de ochtend had laten weten. De witte truidrager moest lossen uit het groepje Vingegaard. Vingegaard keek vervolgens wel drie keer achterom om te zien of het echt waar was. En hij zag het goed. Pogacar moest echt lossen. Voorin ging de Oostenrijker Felix Gall voor zijn kansen. Hij ontsnapte vooraan. Inmiddels ging Vingegaard als een warm mes door boter. Hij liet en-voor-een iedereen staan. Er stond gewoonweg geen maat op de toekomstige Tourwinnaar. De Deen liet ook Adam Yates staan alsof hij stil stond. Vingegaard was op jacht naar Gall. Op 10 kilometer van de streep was Vingegaard al twee minuten uitgelopen op Pogacar, die wel steun had aan ploeggenoot Soler. Vingegaard kreeg in zijn jacht op Gall, Yates en Majka nog de steun van Kelderman. Kelderman reed alles wat hij nog had in dienst van Vingegaard. De Deense gele truidrager kwam steeds dichterbij. Weer een schandaal. Voeckler (oud-renner en u verslaggever op de motor) en een auto van de koersdirectie stond op een gegeven moment stil en hield alle renners op. Vingegaard moest slalommend om de stilgevallen motoren heen. Wat een enorme chaos. Hierdoor kon Vingegaard niet meer bij Gall komen.
De Tour is gedaan!
Op een kilometer van de top lag Gall nog steeds op kop voor Simon Yates. Daarachter kwam de gele sneltrein eraan. Op de top was het nog een afdaling en daarin is Yates sterk. Gall kwam als eerste boven op de Col de la Loze voor Yates. Op 1:30 gevolgd door Vingegaard die Gaudu en Bilbao al had achterhaalt. Alles kwam nu aan op de afdaling. Pogacar had inmiddels al 5 minuten achterstand op de top. De Tour is gedaan. Vingegaard is gewoon te sterk, zelfs voor Pogacar. Gall wint de etappe en het is de Oostenrijker gegund. De renner (ooit begonnen bij DSM) heeft het aangedurfd en was de sterkste in de finale van de etappe. Simon Yates werd tweede, voor Pello Bilbao. Vingegaard werd vierde, maar de winst zit hem uiteraard in het verschil met Pogacar.
Het werd uiteindelijk een grote uitputtingsslag met een definitieve knock-out van Vingegaard. De tactiek klopte als een bus. Een hele sterke Kelderman moest vooruit (met Benoot), daarachter moest UAE uitgeput worden door een hoog tempo te rijden. En zo geschiedde. Pogacar werd in de zwaarste etappe op 5:46 gereden. Het is klaar. De dag begon met de valpartij, wat al een veeg teken was. Maar de pijp is leeg. Pogacar had een fantastisch voorseizoen gedraaid. Hij won de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race. Maar de valpartij in Luik-Bastenaken-Luik heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat er geen top voorbereiding mogelijk was. Die voorbereiding had Vingegaard wel en die betaald zich nu uit. Vingegaard gaat (als hij niet valt) de Tour 2023 winnen en daar zal niemand na de afgelopen twee dagen problemen mee hebben.