De Tour 2023 is dit jaar voor de klimmers en dat zullen met name de sprinters weten en voelen. Gouvenou heeft alles uit de kast gehaald om de klimmers te behagen.
Vandaag is het na een betrekkelijk vlakke rit 17.4 kilometer klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.1 procent.
De Tour heeft aan magische uitstraling niet te klagen maar de veertiende juli is heilig.
Altijd zijn het de Fransen die deze etappe willen opeisen hetgeen meer op een teleurstelling uitloopt dan op succes.
Er is vandaag tijd voor wat archiefbeelden, altijd leuk en een goede opfrisser voor het geheugen.
Zo kunnen wij zien hoe op veertien juli 2017 de Fransman Warren Barguil een renner uit de ploeg Arkea – Samsic een glorieuze dag beleefde
In zijn bollen trui was voor hem de zo begeerde rit op de Nationale Franse feestdag. De zege werd nog heroïscher omdat de Fransman een aantal maanden daarvoor zijn bekken gebroken had. De zege droeg hij op aan Frankrijk
Nederlandse prestaties
Veertien juli 2002 zal de Nederlandse renners Karsten Kroon, Servais Knaven en Erik Dekker nog vers in het geheugen staan. Zij komen in deze volgorde over de streep.
In 2018 is het Dylan Groenewegen die in een massasprint iedereen te vlug af is en juichend over de finish komt.
De wielerkalender beschrijft vandaag een geweldig verhaal over de allereerste Nederlandse renner die op de veertiende juli 1936 de rit won.
De legendarische Theo Middelkamp. Hij werd later als eerste Nederlands Kampioen na de tweede Wereld oorlog. Van hem is de onvergetelijke uitspraak;
“Ik kan van roem en eer niet leven.”
Hij verkoos dan ook het lucratieve kermiscircuit in Vlaanderen boven een rijk Palmares.
De sportredactie heeft goed zijn huiswerk gedaan want er is zelfs een zwart/film van Theo Middelkamp en die beroemde overwinning gevonden.
De Nederlandse Lars van den Berg ( Groupama-FDJ) vertelt dat zijn Franse ploeggenoot Valentin Madouas het tijdens het ontbijt nergens anders over heeft.
Hij wil als Frans Kampioen vandaag die rit winnen. Of hij een reële kans heeft? is de vraag. ‘Als Pogacar of Vingegaard vandaag hun zinnen hebben gezet op deze rit hebben wij geen schijn van kans.’
Minder valpartijen
Al een aantal dagen loop ik met de gedachte rond; Er is tijdens deze Tour wel gevallen, maar wel veel minder dan andere jaren. Zou dat niet een aardig onderwerp zijn om even aan te halen? Ik besluit om het niet te doen.
Je moet tenslotte de goden niet verzoeken. Binnen de wielrennerij is men daar aardig van overtuigd. Wanneer echter de Volkskrant het onderwerp wel aansnijdt, wordt het bespreekbaar. Han Kok heeft het artikel duidelijk ook gelezen en stelt aan
Mike Teunissen de vraag:
‘Er wordt minder gevallen, vind jij dat ook? Het antwoord; ‘Ja dat valt wel mee.’
Hij heeft het idee dat er bij de renners onderling meer respect voor elkaar is.
Hoewel het toch soms ook wel net op het randje is. Teunissen refereert – zonder dit nu direct bij naam te noemen – aan de etappe waar Wout van Aert en Biniam Girmay in de heetst van de strijd gevaarlijk gehinderd worden en door eigen behendigheid op de fiets blijven zitten. Dan speelt de factor geluk mee. Sommige etappes zouden toch wat afdelingen en bochten betreft nog veiliger kunnen. Een andere reden kan zijn dat er dit jaar begonnen werd meteen twee hele pittige etappes waarin geklommen moest worden. De hectiek in het peloton is dan heel anders dan bij een eerste etappe met een massasprint. Nu hadden de renners toch al wat zware kilometers in de benen.
Helemaal gaat deze theorie niet op want bij de eerste de beste sprint etappe wordt Fabio Jakobsen onderuit gehaald en komt ook David De La Cruz lelijk ten val.
De Spaanse renner breekt een sleutelbeen en voor hem is het daarmee einde oefening. Jakobsen probeert het nog een aantal dagen maar moet dan op doktersadvies ook afhaken. Toch het is een feit; het aantal valpartijen ligt tot nu toe in deze Tour beduidend lager.
Wilco Kelderman vertelt aan Han Kok dat Jumbo-Visma vandaag niet voor de dagzege wil gaan. Het wordt UAE controleren. ‘Dit is niet persé een klim voor Jonas. Natuurlijk wordt er wel degelijk rekening mee gehouden dat Pogacar hier zijn slag wil slaan. Aan deze berg bewaart hij goede herinneringen door er al een aantal malen als eerste over de streep te komen. Kelderman wil zich zoveel als mogelijk is sparen voor de rit van morgen. ‘Ik houd niet zo van dit soort etappes ik heb liever een lastige bergrit.’ Voor Wout Poels telt; een berg is een berg doch ook Vingegaard is meer geschikt voor een klim die lastiger is. Pogacar is een renner met een enorme explosiviteit en daarom is de Grand Colombier – een klim van 17 kilometer met een gemiddelde stijging percentage van 7.1 hem op het lijf geschreven.
Het eerste deel van de etappe proberen een aantal renners een vrijgeleide te krijgen, heel wat kilometers en pogingen verder lukt het negentien renners met o.a. Cees Bol en Mike Teunissen om een voorsprong van zo’n bijna vier minuten op te bouwen.
De hele UAE ploeg controleert en Jumbo-Visma heeft daardoor een relatief makkelijke dag. Voor Vingegaard telt maar één ding. Pogacar in de gaten houden.
Zo’n zeven kilometer voor de klim gaat Pogacar in conclaaf met Wout van Aert waar het gesprek over gaat? Het is wel duidelijk dat Pogacar er niet gerust op is.
Wanneer de klim begint is het weer kijkfeest; al die verschillende klimstijlen.
De Pool Michał Kwiatkowski lijkt nauwelijks te zwoegen dat telt niet voor de overgebleven Franse renners die stuk voor stuk moeten afhaken. Voor hen geen feestelijk Quatorze Juillet.
Dat is het wel voor de 33 jarige Poolse renner. ‘Ik had vandaag mijn beste benen ooit maar het was ook de zwaarste klus die ik heb moeten klaren. Door het publiek en de mensen in de ploegwagen die mij schreeuwend aanmoedigde heb ik gehaald. Het is mijn mooiste overwinning.’
Het plan Pogacar ging niet geheel naar wens, hij kwam echter wel vier seconden voor Vingegaard over de streep en kreeg ook nog eens vier bonusseconden. Zo begint hij morgen de Tour als tweede met slechts 9 seconden op zijn rivaal Jonas Vingegaard.
janna van zon