Ultieme showdown
‘Onze insteek was een voorlaatste etappe te ontwerpen die kort is maar wel vol karakter zit. Uiteindelijk zullen de kopmannen de strijd onderling beslechten’, aldus de architect Thierry Gouvenou. Dat deze allang beslecht is kon hij natuurlijk niet weten.
Sloweense Bravoure
Gisteren was het al duidelijk dat Tadej Pogacar aardig door zijn slechte periode en misere heen is. Hoe hij met een gulle lach en armzwaai; Hai Poho – zijn Sloweense landgenoot Mohoric – feliciteerde met zijn overwinning, was een verademing om te zien. Hij toonde weer zijn bravoure van de eerste dagen.
Veel pech voor Sepp Kuss
De UAE de ploeg van Pogacar ziet het vandaag wel zitten om weer eens een rit te winnen. Dat idee heeft Jumbo-Visma overigens ook, hoewel… de gele truidrager heel naar Parijs brengen wel de hoogste prioriteit heeft. En dat is een zeer terechte gedachte want de Amerikaan Sepp Kuss – door velen gezien als de beste klimmer ter wereld – duikelt vlak nadat Vingegaard voorbij gereden is over de nummer vier van het klassement; de Spaanse Carlos Rodriquez heen. De schade bij Kuss is niet gering. Een hoofdwond bij zijn oog die er heel lelijk uit ziet. naast alle opgelopen schaafwonden. Het geluk zit ‘m niet mee in deze tour, dit is de tweede maal dat hij – geheel buiten zijn schuld – op een hardhandige wijze tegen het asfalt kwakt.
Het lukt hem niet meer om nog iets te kunnen betekenen voor zijn kopman Vingegaard. Gelukkig komt hij wel – zij het op grote achterstand – op tijd binnen. Maar verliest met deze onfortuinlijke val wel zijn negende plek in het eindklassement.
Elf ploegen rijden nog rond zonder een succes behaald te hebben en dat maakt dat de rit zoals eerder deze week het geval is zeer nerveus. Pas ver na de zestig kilometer van de start komt er wat rust in het peloton en lijken de ontsnappingen hun hoogtepunt wel bereikt te hebben.
Wall of Fame
De A-typische Victor Campenaerts (zijn eigen woorden) heeft ook voor vandaag weer een A typische truc in gedachte maar dit keer verloopt het toch anders dan gewild.
Hij wordt redelijk snel weer ingehaald en verdwijnt in het peloton. Later op de dag is hij nog even in de voorste gelederen te vinden maar ook dat wordt geen succes.
Min of meer bij toeval – door een val bij de één van de vluchters – komt Vingegaard in de eerste groep te zitten. De Fransman Warren Barguil – zelf ooit winnaar van de bollentrui – maant de Deen te verdwijnen. De camera vangt het beeld waar door de kijker duidelijk het “wegwezen jij” gebaar ziet. Vingegaard beseft dat je zo echt geen vrienden maakt binnen het peloton en laat zich ook afzakken, terug naar zijn ploeggenoten. Dit soort ontstane situaties maken allemaal onderdeel uit van het ingewikkelde spel dat wielrennen is.
Voor de Fransen moet dit namelijk dé dag worden voor de Franse lieveling
Thibaut Pinot. Hij rijdt vandaag zijn laatste Tour bergrit. En morgen na Parijs is hij renner af.Deze beslissing is voor zijn fans alle reden om eens even goed uit te pakken.
Zij staan met tienduizenden langs het parcours om hun ster toe te juichen.
Hij worstelt zich over de wall of fame langs uitzinnige bewonderaars die hem kilometers lang negen rijen dik toejuichen.
Het is een prachtig en emotioneel schouwspel. Pinot lijkt hier vleugels door te krijgen, rijdt en tijd alleen op kop en weet een paar lastige beklimmingen goed over te komen.
Dat hij vandaag de prijs voor de strijdlust wint is voor iedereen duidelijk.
De fans die Pinot stonden op te wachten bij de finish zagen helaas niet de renner van Groupama-FDJ als eerste over de finish komen. Maar het feestje dat in de vroege ochtend was begonnen is vast nog – lang nadat Pinot weer in het hotel zat en waarschijnlijk op de massage tafel lag – doorgegaan. Pinot toont vandaag met zijn geleverde prestatie een heldendaad en zal in de ogen van zijn fans altijd een held blijven.
Bollentrui voor Giulio Ciccone
De bolletjes trui zit al twee dagen om de schouders van Gulio Ciccone (Lidl- Trek) maar er zijn nog wat kapers op de kust dus moet er toch strijd geleverd worden. Degenen die ook nog op deze bergtrui aanspraak kunnen maken zijn Vingegaard en de Oostenrijker Felix Gall. Beiden geven vooraf aan dat zij niet voor de punten gaan en dat Ciccone vrijspel heeft.. Vingegaard bewaakt het geel en Gall wil zijn achtste plaats in het klassement niet verliezen. Maar daar gelooft de Italiaan helemaal niets van. Er moeten zes cols beklommen worden en wanneer hij bij de eerste vier cols als eerste bovenkomt dan is de trui definitief van hem. De lengte en het stijgingspercentage wordt bij iedere berg zwaarder en er wordt dan ook na drie weken koersen behoorlijk afgezien. Maar Ciccone houdt vol en wanneer hij de benodigde punten heeft bereikt steekt hij juichend zijn armen omhoog. Hij heeft zijn missie volbracht. De laatste berg – is voor het eerst opgenomen in de Tour – en dat zou wel eens een goede kans voor Pogacar kunnen zijn. Hij heeft al aangegeven dat hij dat ook graag wil gaan proberen om iets terug te doen voor zijn ploegmaten die de afgelopen weken zo hard voor hem gewerkt hebben.
Pogacar houdt woord, Vingegaard springt mee. Wat later sluit Gall aan wanneer
de gele en de witte trui twijfelen wie er nu het eerst moet aanzetten. Pogacar kijkt voortdurend achterom… wil liever wachten op zijn maatjes; de broers Adam en Simon Yates. Dat getreuzel brengt Gall dichterbij en hij sluit aan.
Hij wil wel rijden en gedrieën zetten zij de boel in gang. Er wordt echter pas snelheid gemaakt als de tweeling aansluit en Adam voor zijn kopman Pogacar het tempo bepaalt. Simon houdt als laatste de “wacht” Mocht hij sneller zijn dan zijn broer, dan kunnen deze nog van plaats verwisselen.
Gall trekt de sprint aan, direct kan Pogacar daar overheen en glipt Vingegaard via de binnenkant langs Pogacar. Uiteindelijk zijn het weer deze twee renners – zoals vele dagen in de Tour – die de dienst uit gaan maken.
De explosiviteit van Pogacar lijkt weer dik in orde , hij wint de voorlaatste etappe en is daar zeer blij mee. Hij heeft de misere van de afgelopen dagen overwonnen en dat geeft hem veel vertrouwen ‘zullen wij er nog een week aanplakken?’ grapt hij.
Wat zijn mooiste herinnering aan deze Tour zijn, wordt hem gevraagd. ‘Dat is de sfeer binnen het team en in de bus.’ Het akeligste moment komt ook aan bod; ‘Dat zijn de lege en enge ogen van Soler na de klim van de la Loze .’
Vandaag was hij blij met de steun van de gebroeders Yates ‘Ik ken hen inmiddels goed en ik wist dat zij voor mij wilden rijden.’
Ook aan Vingegaard wordt gevraagd wat zijn mooiste herinnering is aan deze Tour.
Dat blijkt ook voor hem de sfeer in de groep te zijn. Dat hij voor de tweede keer op rij het geel heeft gewonnen moet nog even landen. Het was wel een zwaardere Tour dan het voorgaande jaar. Hij is dankbaar hoe iedereen zich voor hem heeft ingezet en dat hij iedereen dag met plezier heeft gekoerst. ‘Ik heb er echt van genoten. Wij hebben een fantastisch team en ik ben blij voor het hele team dat wij het geel mee naar Parijs nemen.’ Vingegaard houdt geen slechte herinneringen over aan de Tour.
‘Ik hoop volgend jaar weer op zo een mooie strijd.’
Wilco Kelderman is de renner die vandaag het langst bij Vingegaard blijft. Voor hem is het geen ideale dag. Maar hij heeft verder wel een goede Tour gereden.
Het was voor hem even schakelen want oorspronkelijk zou hij de Giro rijden.
Toen dat niet lukte moest hij wel even een knop omdraaien. Maar mee kunnen doen aan de Tour is toch een hele belevenis geweest. Of hij een moment kan noemen dat is blijven hangen. ‘Ach elk moment heeft zo zijn mooie kanten. Het is mooi om in zo een sterke ploeg te kunnen samenwerken.’
Voor Nederlands Kampioen Dylan van Baarle is het ook mooi dat het geel mee naar Parijs gaat. Dit is mijn eerste Tour met Jumbo- Visma, dat belooft toch wel iets voor de toekomst.’
janna van zon