De Tour is voorbij. Althans de Tour is nog niet ten einde, echter de spanning is eraf. Jonas Vingegaard zal de Tour zondag winnend af gaan sluiten. Alleen pech, een valpartij of ziekte kan de Deense titelverdediger nog van het geel in Parijs afhouden. Wat mij wel ontzettend irriteerde is dan de vraagstellig die direct ter sprake komt: het D-woord. Iedere keer als er een renner een uitzonderlijke prestatie heeft geleverd en dat gebeurde twee dagen geleden in de tijdrit naar Combloux. Het stadje zal voor eeuwig in de geschiedenisboeken beschreven staan vanwege de fabelachtige tijdrit van Jonas Vingegaard. De vraag van de Fransen: Waar haalt de Deen deze bijzondere prestatie vandaan?
De perfecte voorbereiding
Wie het weet mag het zeggen? Om een goed antwoord te kunnen geven is het belangrijk dat we ook weten wat de renners van Jumbo/Visma doen om zo goed geprepareerd te zijn voor een Tour de France. Iedere renner is tot op de puntjes voorbereid. Of het nu het parcours is, het eten, het materiaal. Alles, werkelijk alles is perfect ingericht om tot topprestaties te komen. Ik zag afgelopen week een korte impressie hoe Mike Teunissen (Intermarché- circus-wanty) de rustdag doorkwam. Mike lag drie dagen op een kamertje met ploeggenoot Adrien Petit. Voor iemand die zulke topprestaties moet leveren was de kamer waarin de twee lagen opmerkelijk. Ik denk dat het toilet van een Jumbo/Visma renner groter was dan de kamer waarin de twee van Intermarché- circus-wanty lagen. Dat maakt natuurlijk ook veel verschil. En dat is ook meteen waar het verschil zit. Uiteraard Jumbo/Visma heeft veel meer te besteden. Maar de benen van een renner moeten het doen. En daar hoort een perfecte voorbereiding bij. En Jumbo/Visma laat zien dat dat aspect nu de doorslaggevende factor is. Ik denk ook dat Pogacar de completere renner is dan Vingegaard. Echter, de voorbereiding van de Sloveen was niet ideaal. En dat wetende moet je als ploegleiding alles er aan doen om Pogacar zo goed mogelijk klaar te stomen. Ik denk (en gok een beetje) dat ze bij Jumbo/Visma veel verder zijn. Alan Peiper (oud-ploegleider van Tadej) zei gister voor de camera van VRT (de Belgen) dat Pogacar zich goed op de tijdrit had voorbereid. Hij had het in Mei (na zijn polsbreuk) nog verkend. En ik vond zijn tijdrit echt niet slecht, maar Vingegaard was niet te overtreffen. Wat wel echt opviel, was de macht die Vingegaard had ten opzichte van Van Aert. Vingegaard was gewoon even 3 minuten sneller als de Belg. Vooraf was dat nooit voor mogelijk gehouden, maar Vingegaard spotte met alle wielerwetten. Voor de goede orde: Jonas is de afgelopen 48 uur vier keer reeds gecontroleerd op doping!
Wie is Jonas Vingegaard?
Het verhaal van Jonas Vingegaard is al vaak verteld. De kleine (nog steeds) Jonas werd op 10 december 1996 geboren in het plaatsje Hillerslev. Als kleine jongen trok het wielrennen hem erg aan. Als jongen werkte hij net als vele vrienden om hem heen in de visafslag. Maar fietsen was toch zijn lust en zijn leven. Jonas was een verlegen en rustige jongen. Hij ontwikkelde zich bij het Deense ColoQuick-Cull team en werd opgemerkt door de scouts van Jumbo-Visma. “Onze ambitie is om de grootste talenten ter wereld in ons team te krijgen”, zei ploegleider Merijn Zeeman van LottoNL-Jumbo. “Jonas is uitgebreid gevolgd, getest en besproken binnen ons scoutingsteam. Wij geloven in een mooie toekomst met hem. Zoals al onze talenten krijgt Jonas een meerjaren ontwikkelplan. We gaan hem intensief begeleiden.” Deze investering haalt Jumbo/Visma er nu dubbel en dwars uit. Juist de begeleiding (Jumbo/Visma heeft al jaren een opleidingsteam die op een hoog niveau rond rijdt) is zijn geld meer dan waard geweest. Vorig jaar beleefde hij zijn absolute hoogtepunt als ronderenner door zijn eerste Tour de France te winnen. Dit jaar gaat hij dit kunststukje (mits er niets geks gebeurd) herhalen. En die prestatie is een meer dan geweldig en gelet op zijn rijden volkomen verdient.
De beste wielrenner neemt vandaag afscheid van de Tour
Het was het verhaal voor de Tour. Nog meer dan wie er eventueel de Tour zou winnen. Maar vele volgers waren meer bezig met de vraag: wanneer gaat Wout van Aert naar huis? Wout had het zelf reeds aangegeven voor de Tour. Hij had afspraken gemaakt met de Jumbo/Visma leiding. Als zijn vrouw Sarah zou gaan bevallen van hun tweede kindje. Sarah de Bie en Wout hebben samen al een zoontje, Georges. Sarah is ook schrijfster van het kinderboek “niets dan liefde”. Sarah vertelde: “Liefde is een universeel thema dat tijdens elke levensfase van je kind aanwezig is, zelfs als ze 18 jaar zijn! Doordat papa of mama weg zijn voor het werk, verdwijnt die liefde ook niet. Die neem je altijd mee. Om dit verhaal te vertellen, maakte Laura illustraties van ons gezin. Telkens ik het boekje voorlees aan Georges herkent hij vooral zijn papa en onze hond heel goed! Grappig!'” Als aankomend vader wil Wout graag bij de geboorte zijn. De meeste vaders herkennen dat gevoel. Het is namelijk een gebeurtenis die je nooit meer kunt herhalen. Dat is ook de reden dat Wout vandaag uit de Tour is gestapt.
Ik vraag mij nu wel af, of er een duidelijk plan in het hoofd van Wout zat. Was dat de reden waarom hij in de eerste week zo ongelofelijk huis hield. Dat hij maar met zijn krachten bleef smijten. Dat heeft hij overigens wel de afgelopen dagen moeten bekopen, want je merkte bij Wout dat niet alles meer vanzelf ging. Wout heeft wellicht gedacht, mijn gevoel zegt dat het kindje de tweede of derde week komt, dan moet ik in de eerste week er alles aan doen om Jonas te helpen. En dat heft hij meer dan genoeg laten zien. Wout is de allerbeste wielrenner die er is. Er is geen betere. Niet Evenepoel, niet Pidcock, niet Van der Poel en niet Pogacar of Vingegaard. Nee, op Wout staat geen maat. Wout kan alles en dat maakt hem ook de beste. En als dan je kindje geboren gaat worden, dan mag je ook “gewoon” naar huis gaan. Afgelopen maandag wist hij al dat hij naar huis zou gaan, dat had hij de ploeg ook medegedeeld.
Asgreen maakt het vakkundig af
Je zou bijna denken dat er geen ritten meer te rijden zijn. Bijna alle beslissingen zijn zo’n beetje al gevallen. Zo wint Vingegaard de Tour, zo zal Pogacar (als hij niet nog meer tikken krijgt) de witte trui winnen en staat Philipsen al mijlenver voor in de groene trui. De enige beslissing die nog moet vallen is de strijd om de bollentrui. Die zal zaterdag beslist worden tussen Gall, Ciccone (die hem nu heeft) en Vingegaard. Vandaag was, zoals dat zo mooi heet, een overgangsetappe. De renners reden van rijden van Moûtiers naar Bourg-en-Bresse, langs de rand van de bergketen. Het was geen lastige etappe, wat vandaag (en uiteraard nog zondag) een nieuwe kans was voor de sprinters.
De etappe begon direct met een ontsnapping van Kasper Asgreen (Soudal-Quick Step), Jonas Abrahamsen (ONU-X) en Victor Campenaerts (Lotto/Dstny). Deze drie renners kregen maar een klein stukje ruimte, omdat het peloton de vluchters dicht bij zich wilde houden. Het was uiteindelijk een etappe voor de sprinters. Het waren dan ook vooral de sprintersploegen die het vuile werk opknapte. Toch dacht Pascal Eekhoorn een sprong nog te wagen, echter dat werd niet op prijs gesteld door Jasper Philipsen. Eekhoorn voelde zich goed en waagde toch de sprong en sloot toch aan bij de drie koplopers. Het geplaagde Lotto/Dstny zat opeens in een zetel. Ze hadden twee man voorin zitten en de finish kwam nader. Het peloton kreeg het gaatje niet gedicht en Campenaerts gaf alles voor de sprint van Eekhoorn. Nog een kilometer en nog was daar het gaatje. Campenaerts had vol vertrouwen in de sprint van Eekhoorn. Men wist dat de laatste 200 meter licht omhoog ging en dat was voor een klasbak als Asgreen gesneden koek. Het peloton kwam te laat en Asgreen gaf het tevens geplaagde Soudal/Quick Step de overwinning die ze zo goed konden gebruiken. Het peloton zat er vlak achter. Eekhoorn werd nipt geklopt en werd twee voor Abrahamsen. De sprint van het peloton werd zoals verwacht gewonnen door Jasper Philipsen, die de groene trui niet meer kan mislopen. En zo eindigde een etappe die toch nog spectaculair eindigde, maar die al was begonnen met een knal. Morgen opnieuw een kans voor de aanvallers op een parcours wat nooit vlak wordt.