Hoofdprijs
Het vreemde is dat normaal gesproken de prijzen aan het einde van de rit pas worden verdeeld. Echter in het geval van Ajax is morgenavond een hele belangrijke stap naar de grootste prijs van dit seizoen. Gelet op het feit dat het ook geen zekerheid is dat PSV de Champions league gaat halen, is de prijzenpot voor Ajax en ook PSV megagroot. Ajax moet na de wedstrijd van vorige week echt aan de bak. Helemaal gelet op het feit dat het afgelopen zaterdag gewoon niet goed was.
Verwijt
Van enkele supporters kreeg ik het verwijt dat ik vaak te kritisch ben op mijn club. Maar juist dat kritische aspect betekent ook de verbondenheid die ik heb met de club. Ik kan oprecht chagrijnig zijn na een slechte dan wel verloren wedstrijd. Mijn vrouw laat mij al jaren met rust, als het niet best is geweest. Dat is op dat moment ook echt het beste. Als het echt gewoon slecht is, kan ik niet over positieve zaken gaan schrijven. Waar anderen wel het vermogen hebben om te doen, kan ik de spaarzame goede dingen niet zien (al moet ik ze in het geval van de wedstrijd van zaterdag wel erg gaan zoeken), ik blijf daarom realistisch kritisch.
Mini-me
Ik vind het op zich wel knap, als ik zie dat mensen alleen maar positief blijven. Ik ken mensen van de grote “concurrent”, die het echt niet over hun lippen krijgen om maar ook één kritische noot te kraken. Die blijven maar het positieve in zien. Al geloof ik daar na de wedstijd van gister niet in, want Ajax was slecht, maar er zijn gelukkig dan ook clubs die nog veel slechter zijn. Ik moet eerlijk toegeven, dat is dan wel weer positief!! Nee, ik ga niet mee in de meute. Als het goed is, is het goed. Als het slecht is, dan is het ook echt slecht. En waarom zou je daar dan niet over mogen schrijven? Waarom dan toch de weinige positieve dingen benoemen? Nee, dat doe ik dus niet. Ajax gaat mij aan het hart en als de spelers op zo’n dusdanige lamlendige manier zich presenteren aan het publiek, dan vind ik dat echt een blamage. Of de speler nu 19 is en heel talentvol of dat de speler 35 jaar is geworden. Dat maakt voor mij echt niet uit. Ajax blijft altijd mijn club. Dat zal altijd zo zijn. Als ik naar mijn zoon kijk, dan is dat mini-me!! Ook die is volledig besmet met het Ajax virus. En zegt ook al Kilo Utrecht Tango als het spel er niet uit ziet. “Papa, het is echt waardeloos”; hoor ik dan naast mij roepen. En hij heeft gelijk. Zaterdag was weer zo’n dag dat Ajax niet thuis gaf. Dan heb je nog zoveel kwaliteit, als het in het hoofd niet goed zit, kun je spelen wat je wilt. Het lukt dan gewoon echt niet. Bij Ajax is het algemeen bekend dat de verwachtingen gewoonweg heel hoog zijn. Het Ajax-publiek is over het algemeen niet snel tevreden. Dat is al tientallen jaren zo en is vermoedelijk gekomen door de grote successen uit het verleden. We zijn gewoon verwend. Althans vroeger dan, want die vlieger gaat nu al lang niet meer op. Dat is een zware handicap voor veel spelers, die de sfeer dan al gauw intimiderend voelen. Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen, want je hebt als speler al snel het gevoel dat het nooit goed is. Maar daarom speel je ook bij Ajax, je speelt bij de beste en dus zal je in het veld ook aan moeten tonen dat je de beste bent. Dat is Ajax! Je kunt er tegen of niet….
Uit vorm
Van de week las ik een interview (het waren meer wat quotes) van Donny van de Beek. Die vertelde de lezers dat het verhaal (dat hij graag nog 1 jaar blijft) nu wel anders werd, omdat hij een aantal wedstrijden op de bank had gezeten. En daar kan ik dan zo slecht tegen. Als deze quote dan al waar is, want gister weerlegde Donny heel snel deze uitspraak. Maar stel dat hij het wel heeft gezegd…. met welke gedachten sta je dan in het veld of op het trainingsveld? Dat de overige spelers om je heen maar ballenvangers zijn en dat jij daarom altijd moet spelen?! Als ik speler van de mooiste club van de wereld zou zijn geweest, zou ik de graspollen (al liggen die vaak in de JC Arena erg los) opvreten. Ook al zit ik niet in de wedstrijd en lukt er niet veel, dan nog kun je vechten en je stinkende best doen. Ook al is de vorm er niet, dan nog kun je doen alsof je ontzettend trots bent dat je dat geweldige shirt mag dragen. Wat doen je dan? Dan vecht je totdat (in geval van zaterdag de 100e minuut) je er bij neervalt. Je kunt veel over Matthijs de Ligt zeggen (natuurlijk maakt hij foutjes, wat op die leeftijd zeker nog mag), maar dit is een echte aanvoerder die het gevoel wat je moet hebben als speler van Ajax, feilloos aanvoelt. Matthijs zijn kop ligt open, maar hij weigert op te geven. Dat is de spirit. Ik zag Mazraoui de gehele tweede helft worstelen. “Mouz” is geen verdediger. Mouz is een gemaakte verdediger. Reiziger heeft er een fantastische carrière aan over gehouden. Maar Mouz worstelt wel heel erg. Mouz had dit ook al tegen Standaard. Dus in de wedstrijd van morgen zal daar extra lading op liggen. De druk wordt dus groter. Maar ik sprak Mouz van de week op de toekomst en die kwam op mij erg goed over. Goede kop, goede teksten en bovenal bescheiden. Iets wat Donny ook heeft, maar door zijn teksten in één keer verpestte. Carel Eiting was helemaal opvallend. Eiting was geweldig tegen Sturm Graz. Werkelijk een openbaring. Maar zaterdagavond was hij nergens te zien. Carel was onzichtbaar. Totaal onzichtbaar. En ook dat mag op die leeftijd, want Carel kan echt wel ballen. Maar als het dan allemaal niet lukt, schoffel en beuk dan. Zorg dat de spelers die wel in de wedstrijd zitten wel in stelling worden gebracht. Zoals Ziyech en dat moet ik eerlijk zeggen wel één van de uitzonderingen was.
Ziyech
Hakim is een fenomeen. Hakim kan zo ontzettend goed voetballen, dat het hem soms wel eens te makkelijk allemaal afgaat. Maar Ziyech beseft dat er meer komt kijken dan alleen maar mooi voetballen. Ziyech bepaalt het tempo en jaagt continue door. Ook al heeft hij drie keer achter elkaar een verkeerde pass (niet door onkunde maar door het risico wat hij in zijn spel heeft) gegeven, dan jaagt hij wel direct door om de bal direct te heroveren. Ik hoop oprecht dat meerdere spelers goed naar Hakim zullen kijken. Hakim is een moeilijke persoonlijkheid. Een handtekening aan een klein meisje van 5 zie je hem niet gauw geven. Dan draait mijnheer zijn hoofd gewoon stoïcijns weg. Maar Hakim vecht wel in dat hele mooie shirt en beseft dat talent niet alleen toereikend is. Dat mag hij van mij nooit een handtekening geven, als hij maar zo blijft spelen. Helaas zal de waarheid zijn dat Hakim binnen afzienbare tijd het hazenpad kiest. Maandenlang gonst het al van de geruchten. De laatste geruchten duwen hem toch richting Italië. Ik vraag mij af of hij in die spijkerharde competitie echt tot zijn recht komt. Maar Hakim is een vechter, dus die zal niet zo gauw opgeven.
Ten Hag
Waar een gekozen huwelijk kan eindigen in een ware helletocht. Kent u de film “war of the roses”? Daar vechten twee echtelieden elkaar letterlijk en figuurlijk de tent uit. Dat staat er straks ook met Ten Hag te gebeuren. Het is gewoonweg (tot nu toe) gelukkig huwelijk. Erik is een beetje de autistische echtgenoot, die als een hert in de nacht in de koplampen van een auto staat te turen. Erik ziet achter iedere buurman een concurrent voor zijn vrouw. Terwijl zijn vrouw vreselijk veeleisend is, en al maanden geen goed gevoel bij Erik heeft, lachen zijn kinderen achter zijn rug hem uit. Deze beeldvorming is een beetje het verhaal bij Ten Hag. Vorig jaar waren de verwachtingen al erg hoog, maar die werden dit seizoen alleen nog maar hoger vanwege de €50 mln. Daar kan Erik uiteraard niet alles aan doen, maar hij is verantwoordelijke, dus je mag hem er op aanspreken, dat het zaterdagavond niets was. Dat je afgelopen dinsdagavond in een helft (de tweede) een zekere plaatsing voor de volgende ronde uit handen gaf. Waarom wisselt Erik niet eerder en versterkt hij het middenveld? Als de supporters dat zien, dan moet Erik en zijn kompaan Alfred dat helemaal zien. En wat doet Winter op de bank? Of is hier met recht als sprake van een winterdepressie? Nee, het wil met Erik maar niet vlotten. Ik heb er ook echt een zwaar hoofd in. Ondanks dat ik volgens een aantal altijd erg kritisch ben. Gelukkig delen veel mensen dezelfde mening over Erik. Dus ik vrees voor Erik dat bij twee volgende zeperds het einde met rasse schreden nadert.
Morgenavond weten we of Erik nog stevig in het zadel zit. Of Donny zich herpakt heeft en doet wat hij moet doen, namelijk zijn voeten laten spreken in plaats van zijn mond. Dat Carel niet weg moet rennen om zich te verstoppen, maar de juist de tegenstanders op moet jagen. En dat Mouz 90 minuten lang zijn tegenstander volledig in zijn zak heeft. Zoals Sanchez dat twee jaar geleden had. Wat dat betreft mis je de oersterke Colombiaan enorm. Je zag het ook aan De Ligt die echt moeite had in het begin van vorig seizoen omdat hij er opeens alleen voor stond. Ik hoor nu ook dat Ajax wil gaan voor de “Kanté van Trencin”. En misschien is dat ook wel de oplossing om echt een schaver op het middenveld te hebben. Ik blijf zeggen dat Poulsen bij De Boer fenomenaal was. Weinigen gaven een stuiver voor de technisch beperkte Deen, maar eenmaal gewend was de Deense sloper een cultheld geworden. Met die ene wedstrijd in Eindhoven voor altijd in het geheugen gegrift. Dat moet de maatstaf worden…. schijt aan de tegenstander, proberen met mooi voetbal wedstrijden naar je toe te trekken en wanneer dat niet lukt, alles geven om de wedstrijden toch te winnen. Dat moet ik Frank de Boer wel nageven. De wedstrijden waren onder Frank vaak niet om aan te zien, maar de ploeg bleef tot aan de laatste minuut vechten voor de kansen. En dat mis ik bij Erik…. hopen dat die boodschap bij de man uit Haaksbergen luid en duidelijk doorkomt….
