Zondag was het weer zover. Ajax speelde thuis tegen Groningen. Voor mijzelf een heugelijke dag omdat ik beide kinderen bij mij had in het stadion. Dat maakt je als Ajax-supporter, maar vooral als papa toch wel erg trots. Mijn dochter vond het geweldig. En dus vond papa het uiteindelijk ook prima. Al besefte ik mij later dat een kinderhand (gelet op de matige resultaten van de afgelopen weken) op dit moment snel gevuld is.
De wedstrijd was op zich nog wel aardig bij vlagen. Ajax liet soms druk op de bal, mooie combinaties en mooie doelpunten zien. De mooiste goal was echter van de FC. Maar dat ter zake. Mijn kinderen hadden een mooie middag gehad en papa was blij dat onze club had gewonnen. Maar de afgelopen dagen, weken en maanden hebben bij de fanatieke supporters echt wel sporen van zware teleurstelling nagelaten. Uiteraard zijn daar de oprechte excuses, zie het drama omtrent Nouri. Dat dat zijn weerslag heeft mag duidelijk zijn en dat zie je bij bepaalde spelers (vooral bij tegenslag) duidelijk zichtbaar naar boven komen. En dat is een volkomen terecht proces. Je ziet het aan Donny van de Beek, Justin Kluivert en Hakim Ziyech. Deze jongens (want dat zijn het allen eigenlijk nog steeds) hebben het zwaar. En daar komt dan ook mijn grote kritiek op de leiding naar boven. Spelers, die alles hebben meegemaakt. Die alles hebben gewonnen (op de WK na). En die van druk zeker niet meer wakker zouden moeten liggen. Juist van dit soort mensen mag je verwachten dat zij juist het beste doen wat een elftal nodig heeft. En dat is bij zo’n jonge groep daar de juiste ervaren spelers bij gaan zoeken. Ik geloof best dat het lastig is om zulke goede (en dan ook dure) spelers te vinden. Maar waarom lukt dit bij andere clubs wel? Daar is de gemiddelde leeftijd veel hoger en die werden de afgelopen twee jaar wel kampioen. Nu weet ik ook dat je niet elk jaar kampioen kunt worden. Maar als je de grootste kas hebt van allen, de zakken zo diep zijn dat je een euro nog niet uit je zak kunt halen… Dan juist mag je verwachten dat Ajax adequaat had opgetreden. Mooi woord, trouwens… Adequaat. Daar zit dus het woord kwaad in en dat wordt de gemiddelde supporter ook echt. De club is bezig zich een enorme kas te creëren. Maar wat gebeurt er nu echt met al dat geld??
Wie de bovenstaande vraag kan beantwoorden, mag het zeggen. Op het moment dat de clubleiding ziet dat de resultaten toch wel tegenvallen, wordt er opeens wel met de portemonnee gezwaaid, zie Ziyech en Neres vorig jaar en de Oostenrijker Wöber deze zomer. Dit zijn echter spelers, die allen veel eerder gehaald gehaald konden worden. Dat had de club heel veel geld gescheeld. Nu loop je achter de feiten aan. Zijn de kopstukken van het elftal boos en teleurgesteld dat beloftes (4 nieuwe spelers zouden er komen) gebroken worden, zijn de jonkies dolende omdat er niet voldoende routine in het elftal zit en zit de nieuwe trainer met zijn handen (in het haar wilde ik zeggen, maar dat gaat bij Marcel niet meer op) in het haar. Ga er maar aan staan, je bent trainer van het tweede. Je doet het hartstikke goed en je kunt lekker bouwen aan een fris en leuk voetballend elftal. Komt de clubleiding opeens met het schitterende idee om jouw hoofdtrainer te maken. En in ogenschouw nemend dat Keizer eigenlijk helemaal niet wilde. Keizer wilde aan de hand van een ervaren trainer één of twee jaar rijpen, zoals dat zo mooi heet. Nee, de club wilde (zoals zo vaak, helaas) weer eens de goedkoopste oplossing en voilà, je ziet het resultaat! Nu had Keizer natuurlijk alle pech met het drama rond Nouri, de onrust rond Sanchez en de daardoor tegenvallende prestaties in het begin.
Het verwachtingspatroon is bij een club als Ajax altijd erg hoog. De supporters willen mooi resultaatvoetbal zien. De leiding (RvC) wil zoveel mogelijk talenten door zien komen. En het liefst zoveel mogelijk geld beuren. Dat gaat vaak niet samen. En wel omdat Ajax met de jeugd aan de lange termijn doet en juist dan zou je je beste spelers kosten wat kost zien te behouden. Maar nee, gelet op het bedrijfsresultaat (vreselijk woord voor een voetbalclub) wil Ajax de grote bedragen niet voorbij zien gaan. En daarmee gooi je dus als het ware de lange termijnvisie overboord. Waar blijven dan de beloftes? Marc riep na het vertrek van Sanchez dat niemand meer weg mocht. En zie, de geruchten laten zien dat ook hoogstwaarschijnlijk Dolberg naar de uitgang wordt begeleid in ruil voor weer een grote zak met geld. Je zou dan denken, koop er in hemelsnaam wat voor terug, maar nee, dat wordt dan ook niet gedaan. De RvC en de leiding (Dennis de stille, Lange Ed en piepkleine Marc) huilen tranen met tuiten dat het zo lastig is om goede spelers naar Nederland te halen. Belachelijk, als je bekijkt dat de concurrenten dat wel aan het doen zijn. Nee, het lijkt erop dat Ajax kiest voor een spekvolle kas. Het kapitaal staat in Amsterdam in ieder geval niet op het veld, maar bij de huisbank, ABN AMRO bank op een dikke vette spaarrekening. Dat is niet wat de supporters willen zien. Zij willen topspelers zien en geen reeds afgevallen spelers (Dijks), niet serieus genomen spelers (Viergever), hevig met zichzelf knokkende spelers (Schöne En Dolberg) en falende spelers (Veltman, die overigens wel hard zijn best doet). Deze benoemde spelers werken zich drie slagen in de rondte. Daar zal van mijn kant geen wanklank over horen. Het is juist het verwachtingspatroon wat de club de buitenwereld voorgeschoteld dat Ajax weer mee moet tellen in Europa, dat niet strookt met de werkelijkheid. Ajax kan niet meedoen in Europa als je nu niet echt doorselecteert. En niet alleen de jeugd de kans geeft, maar wel echt de portemonnee trekt voor een of twee topspelers. En ja, die kosten geld, maar dan ga je maar eens uitzonderingen maken. Het draait uiteindelijk om geld. Dat zie je ook aan Sanchez. Voor geld wil iedereen voor je spelen. Je moet echter wel durven en willen om dat geld uit te geven. Het is nu aan de RvC en Marc om dat risico te willen nemen.
Geef de jeugd de kans aan de hand van twee echte vedettes! En dan mag je pas echt een verwachtingspatroon uitspreken…..
Lang vervlogen, maar zeer succesvolle tijden
Juichend AJAX
Toen Ajax nog wel durfde om risico’s te nemen door een vedette aan te trekken