Embrun – Isola 2000 144.6 km
Een te gekke Sloveen verpletterd zijn tegenstanders
Het getal dertien wordt gezien als een ongeluksgetal Het getal elf is het gekkengetal
De Sloveen Tadej Pogacar rijdt met nummer 11. En wat hij deze Tour laat zien past precies bij dat getal 11. Het is te gek en zelfs meer dan dat, wat Tadej de afgelopen weken heeft gepresteerd. Zelf geeft hij ook aan; ‘Dit is echt te gek! maar ik ben trots en blij.’ Op het podium staat hij breeduit lachend in zijn zestiende gele trui van deze Tour.
De gele, groene, bollen en witte trui
Dat Pagocar de bollentrui – de bergtrui – vandaag overdraagt aan Richard Carapaz (EF Education) gebeurt met een hug en een schouderklop. Het geeft aan dat hij daar vrede mee heeft. Hij komt voor geel dat hem niet meer kan ontgaan.
Voor de man uit Equador heeft de bollenetui veel betekenis, hij won in deze Tour zijn eerste rit, het eerste geel en nu neemt hij opnieuw (de eerste was in 2020) de bergtrui meer naar huis.
Remco Evenepoel (Lotto Soudal) kan de witte – jongerentrui niet meer ontgaan. wat wel spannend blijft is of hij zijn derde plaats nog kan inwisselen voor de tweede. Die vraag wordt hem gesteld. ‘Ik kreeg de indruk dat Jonas niet top was.. maar het lukte mij ook niet om weg te komen. Ach het is geen schande om met de twee keer Tourwinnaar over de streep te gaan. En ik heb nog twee ritten te gaan dus ik geef de tweede plaats nog niet op.’
Biniam Girmay (Intermarche) Voor hem is de begeerde groene trui. De groep vluchters is vandaag zo groot dat alle punten al vergeven zijn waardoor zijn rivaal Jasper Philipsen achter het net vist. Zijn drie rit overwinningen maken de Tour voor de Alpecin renner meer dan geslaagd.
De voorsprong van Girmay is – gelukkig voor hem – groot genoeg dat hij zelfs na zijn val – waar hij veel kostbare punten misloopt – zicht op het groen weet houden. Vanaf vandaag kan niemand hem meer inhalen.
Beelden van treurnis
Het beeld van Jonas Vingegaard – getroost door zijn van vrouw Trine – zegt alles.
Hoe moedig heeft hij alles maar dan ook echt alles de afgelopen weken gegeven. Heeft zijn ploeg hard voor hem gewerkt. Slechts één keer wist hen daarvoor in de elfde (11de !) rit te belonen. Maar de val van drie maanden geleden – waarvan het werkelijk een wonder is dat hij zich in zo een korte tijd heeft weten te herstellen – blijkt niet goed genoeg. Wat hij echter heeft gepresteerd de afgelopen weken verdient alle respect. Maar de ontlading dat het vandaag er niet in zit, hij niet de benen en conditie heeft van verleden jaar zijn bijna onverdraaglijk om naar te kijken.
Maar alles moet in beeld gebracht worden. De Tour laat vaak een mooie romantische maar soms ook een hele harde en wrede wereld zien .
Nog meer tranen
De grote bus met renners komt 41 minuten later binnen. Daar achter druppelen de sprinters binnen. Helaas weet de Franse sprinter Arnaud Demare (Arkea) de door de jury vastgestelde tijd niet te halen. Hij zal morgen niet meer mogen starten. Het is een schrikbeeld voor iedere renner de Tour niet te kan uitrijden. En ook hier vloeien er tranen.
Etappe verloop
Voormalig wielrenner Philip Gilbert geeft al fietsend alvast een voorproefje van de Cols die beklommen moeten worden. Vandaag zijn het drie cols van over de 2000 hoogtemeters. Met gevaarlijke lange afdalingen. Er wordt een bijzondere strijd verwacht. Zal Jonas gaan aanvallen? Hoe reageert Pogacar daarop en wat doet Remco?’ Men gokt dat ook deze dag voor Pagacar zal zijn.
In een interview zegt Jonas Vingegaard; ‘In deze etappe zal iedereen moeten afzien, ik ga gewoon mijn best doen.’ Of hij vandaag alles gaat geven met de kans dat hij zijn tweede plaats aan Remco Evenepoel kwijt raakt? ‘Ik wacht af en zie wat er vandaag gebeurt.’ Voor Jonas is het wel weer genoeg om steeds maar weer dit soort vragen te moeten beantwoorden. Dan is Wilco Kelderman aan de beurt in de hoop dat hij spraakzamer is. Wat het plan van Visma deze dag is. ‘Hoe gaan jullie dit tactisch aanpakken?’ maar ook Kelderman laat niet het achterste van zijn tong zien. Je moet als journalist van goede huizen komen of betere vragen stellen om de renners uit hun tent te lokken.
Al bij de eerste klim moeten heel wat renners in hun eigen tempo gaan rijden om deze dag zo economisch mogelijk te overleven. ‘Het wordt een lange uitputtingsslag.’ wordt er voorspeld. Matteo Jorgenson en Wilco Kelderman (Visma Lease a Bike) verrichten beulswerk en leiden de overgebleven renners waaronder ook Richard Carapaz met rugnummer 111. Hij is op jacht naar de bergtrui en niemand legt hem daarbij een strobreed in de weg.
Terwijl de renners zich naar de hoogste geasfalteerde top van Europa zwoegen (2082 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6.9) ontspint zich een aardig gesprek. Volgend jaar worden er minder sprint-etappes verwacht . ‘Het valt natuurlijk niet mee om een Tour samen te stellen waar alle verschillende type renners een kans hebben op een ritwinst.’ Naar de mening van de commentatoren zijn er dit jaar teveel bergetappes. ‘Wat hebben de renners die niet 65 kilogram wegen of nog minder hier te zoeken? Er moeten meer ritten komen voor de klassieke renners. ‘
Maar wordt er onmiddellijk toegegeven; ‘De Tour heeft ook te maken wat er in welke streek mogelijk is, bovendien zijn er in de weekenden spectaculaire ritten gewenst om zoveel mogelijk publiek te trekken.’ Er wordt wel ingezien dat het geen eenvoudig vraagstuk is voor Thierry Gouvenou.
Richard Carapaz is geboren in Equador op een hoogte van meer dan 2028 die renners nu moet overwinnen. Genetisch gezien heeft hij een grote voorsprong op de andere renners. Hij heeft zijn zinnen op de bergtrui en weet deze ook te veroveren.
De afdaling van een half uur waar de renners zich met de haarspeld bochten meebewegen is magnifiek om te zien. De man achterop de motor laat weten. ‘Dit zijn zulke unieke momenten om die te mogen beschrijven. Het is hier letterlijk en figuurlijk adembenemend mooi.’
Morgen weer een nieuwe dag
Zoals het er nu naar uit ziet lijkt de ritwinst vandaag voor één van de vluchters. Het huzarenstukje van de Visma renners Jorgenson en Kelderman is een feest om naar te kijken. Zij rijden zo goed als de hele dag voorop bepalen het tempo en toch krijgt geen van deze twee de prijs voor de strijdlust. Die gaat naar Carapaz, het is zelfs zo tragisch dat de ritwinst hun neus voorbij gaat. Met een voorsprong van tegen de vier minuten van de gele trui maakt Jorgenson zich los van de kopgroep, hij krijgt nog even Simon Yates achter hem aan en ook Carapaz doet een poging maar de Amerikaan weet stand te houden. Hoe zou het nu gaan in de ploegwagen van Visma Lease- a Bike… rekenen zij zich al rijk of vrezen zij alsnog voor het gele gevaar? Die vrees blijkt terecht. ‘Hij is verplicht aan zijn eigen ik om in de aanval te gaan.’ wordt er gejubeld bij de Belgen. Het is werkelijk te gek voor woorden hoe de man met rugnummer 11 op verpletterende wijze zijn achterstand op de koploper weet weg te werken. Zijn ploeg kwam voor het geel en hij krijgt het geel!
Het plan van Visma Lease a Bike valt ook vandaag weer geheel in duigen.
Natuurlijk moet de beste renner winnen en in deze Tour is er maar onvoorwaardelijk de beste en dat is Pogacar! Die eigenzinnige de man die alles kan, die zoveel lol in het wielrennen uitstraalt en waarbij je nooit het gevoel krijgt dat hij lijdt en moet afzien. ’ Ja ik ken deze bergen goed, heb er veel getraind en de benen waren goed.
Ik had er eerlijk gezegd niet op gerekend dat Jorgenson zo snel was en ik voelde in de laatste kilometer ook wel mijn benen. Dacht ook dat hij de rit zou gaan winnen maar ja…en dan is daar een ietwat satanisch lachje.
Hij zal geen vrienden zijn met Visma maar natuurlijk is hij teveel topsporter om ook niet tijdens het interview zijn respect uit te spreken voor Matteo Jorgenson.
Deze weet er nog net uit te brengen: “Ik zat er zo dichtbij. ‘Ik heb alles gegeven.’
Aan hem en zijn teleurgestelde ploeggenoten om vanavond weer de knop om te zetten voor de dag van morgen want dan wachten opnieuw de bergen.
