Helden met een hoofdletter H
In het boek over de buitengewone geschiedenis van de Tour de France, geschreven door Chris Sidwells staat op bladzijde 10 het volgende; “Professioneel wielrennen is een zware , hardvochtige, oncomfortabele en vaak meedogenloze roeping.”
En toch zegt Michael Boogaard – oud wielrenner en nu analist – vóór de start van de klassieke Alpenrit van vandaag, waar drie beroemde en beruchte bergreuzen van de buitencategorie beklommen moeten worden, ‘Hiervoor ben je wielrenner geworden om dit te kunnen meemaken.’
Op tijd binnen
Sprinter Fabio Jakobsen hield gisteren na een helse rit precies vier minuten over om op tijd binnen te komen. Hij was gesloopt en toch staat hij vandaag weer lachend – aan de start want er is voor hem maar één doel; en dat is Parijs halen. ‘Bovendien’ zo reageert hij op een vraag; ‘Niemand heeft ooit gezegd dat de Tour gemakkelijk zou zijn.’ Ook vandaag zal het een race tegen de klok worden maar hij verheugt zich – evenals de andere renners – echt op bocht zeven van de Alpe d’ Huez want daar staan zijn vrienden en familie hem aan te moedigen. Verder hoopt hij toch ook nog een beetje te kunnen genieten van al het natuurschoon. Na een prachtige rit lukt het Fabio en de overige sprinters die de afgelopen dagen hebben afgezien, om op tijd binnen te komen. Hen wacht nog de Pyreneeën maar dat is van later zorg.
De Tour de France produceert Helden met een hoofdletter H. Ook de Vlaamse commentator José de Cauwer legt nog maar weer eens uit dat mensen echt geen idee hebben wat dit soort bergetappes vergt van een menselijk lichaam ‘Je moet niet gek zijn maar je moet goed gek zijn.’
Franse feestdag
Bij de vluchters is het Thibault Pinot (FDJ) die “oorlog”wil maken. 14 juli is voor de Franse een speciale feestdag waar zij hun vrijheid vieren en dan is het zaak dat er ook een Franse renner wint. Die wens gaat zeker niet altijd in vervulling. Ook vandaag is de eindwinnaar een Brit maar… bij het overwinnen van de eerste berg – de Galibier – kunnen de Franse juichen alleen is Pinot niet sterkste maar Anthony Perez (Cofidis)
Tadej Pogacar
De Sloveense en gedoodverfde winnaar voor deze Tour likt zijn wonden. Natuurlijk is er gisteravond druk vergaderd over het feit dat hij ruim twee minuten verloor op zijn grootste rivaal Jonas Vingegaard maar vandaag is vandaag en is hij zeker van plan om te gaan aanvallen. ‘Als ik twee minuten verlies kan er ik er ook weer drie terug pakken.’ Theoretisch is dat ook heel goed mogelijk maar vandaag lukt dat niet.
Het is de sterke ploeg van Jumbo Visma – gestuurd door de magistrale Wout van Aert – die het tempo bepaalt. Dat tempo ligt zo hoog dat bij het opdraaien van de eerste berg de Galibier het peloton finaal in stukken valt. Het ruime wegdek wordt gevolgd door smalle paden en dan kan je maar beter vooraan zitten. Tjonge wat een geluk heeft Jumbo Visma toch met deze renner die nog een contract heeft tot eind 2023.
Pogacar houdt woord en doet een aantal verwoede pogingen om Vingegaard van zich af te schudden maar deze verblikt en verbloost niet en blijft aan het achterwiel van zijn voorganger gekleefd. De Sloveen ziet in dat dit een zinloze zaak is.
Nog even probeert hij voor de camera’s een soort grap uit te halen maar daar trapt niemand meer in na gisteren. Vandaag vallen er geen secondes in te halen, laat staan twee minuten. Hij zal waarschijnlijk moeten wachten tot de Pyreneeën en er komt ook nog een lange tijdrit met veel klimwerk aan. De Tour 2022 zal tot op één na laatste dag spannend blijven. Het kan werkelijk nog alle kanten op. Maar tot nu toe heeft Jumbo Visma de sterkste ploeg. En ziet de kijker een fantastische Tour.
Jonas Vingegaard
Jonas Vingegaard is geen prater zoveel mag wel duidelijk zijn. Dus zoeken de journalisten hun heil bij vriendin Trine die voor hen gelukkig wel over een vlotte babbel beschikt. Zij hebben samen veel gepraat, zo laat zij weten. Hij is blij dat zij en hun anderhalve jarige dochter in de buurt zijn. Hij realiseert zich dat de komende dagen Pogacar jacht op hem zal maken. ‘Het is een hard vak en wij moeten ons veel ontzeggen maar het is de moeite waard. Jonas voelt zich een gelukkig man.’
Tom Pidcock
Team Ineos Grenadiers heeft de Tom Pidcock onder hun gelederen. En daar zijn zij terecht dolgelukkig mee. Ook al zo een renner die gebeiteld op zijn fiets zit en met zijn behendigheid veel respect afdwingt. De huidige Wereldkampioen veldrijden en Olympisch kampioen mountainbiken is met zijn 22 jaar de jongste winnaar die ooit de Alpe d’ Huez won. Hij laat een masterclass afdalen zien. Prachtig hoe de veelvoudige Tourwinnaar Chris Froome (Israël – Primeur Tech) zijn meerdere moet erkennen in deze veel jongere generatie. Het verleden en het heden smelten op dit mooie moment samen. Dat Froome na een kleurloze tijd weer lijkt mee te tellen is op zichzelf knap. Hij eindigt als derde achter de Zuid Afrikaan Louis Meintjes (Intermarché) een prestatie waar hij meer dan tevreden kan zijn na alles wat hij de laatste tijd aan pech heeft meegemaakt.
De held van de dag heeft in de avonduren een interview met de Vlaming Maarten Vangramberen. ‘Je leek wel een valk op deze iconische afdaling, was je niet bang?’ Er wordt even gekeken op een manier van: ‘waar heb jij het over?’ Dan volgt er een lach… nee bang was hij zeker niet. Dat hij strijd leverde met Chris Froome daarvan was hij wel onder de indruk.
janna van zon