Bauke Mollema (Trek Segafredo) verwacht een mooie week waarin veel wordt aangevallen. Er zal de komende dagen in de Pyreneeën veel duidelijk worden hoe de zaken ervoor staan. Vandaag een rit die wordt gezien als een heerlijk voorafje op dat wat de renners de komende twee dagen nog te wachten staat. Vandaag zij het een paar pittige beklimmingen. De temperatuur is gezakt naar 35 graden dus tellen er geen uitzonderingsregels meer. Gewoon weer 13% respijt voor de achterblijvers inplaats van 20%. Voor de zieke Spanjaard Marc Soler (UAE) is dit fataal. Eenzaam zwoegt hij voor de bezemwagen – door iedere wielrenner gezien als een gruwelijk monster – voort en wordt tot slot opgeslokt.
De bemoedigende woorden van landgenoot en oud Tourwinnaar Alberto Contador – nu te vinden achter op de motor – hebben niet de heilzame uitwerking waarop wordt gehoopt. Opnieuw is de nummer twee staande Sloveen Tadej Pogacar een knecht kwijt.
Jasper Philipsen (Alpecin) en het Belgische goudhaantje van de toekomst genoemd weet dat hem drie loodzware dagen staan te wachten. Hij heeft maar één doel voor ogen en dat is Parijs halen om daar nog één keer zijn slag te kunnen slaan.
Wout van Aert heeft zich ook vandaag weer in de voorste gelederen genesteld. Er komt een tussensprint en hij moet bij zichzelf gedacht hebben; ik ga voor het volle pond. Hij zet aan maar rekent dan niet op een brutale Nils Eekhoff (DSM) die zich duidelijk veel beter voelt dan de voorgaande weken en dat ook even willen laten zien. Hij snoept een paar punten weg van een verbaasde Van Aert. Eekhoff lacht in zijn vuistje, hij heeft voor de ploeg toch maar even mooi even 1500 euro verdient en zichzelf weer op de kaart gezet. En ach Wout heeft al zoveel punten dat de groene trui – wanneer hij op de fiets blijft zitten – niet meer van schouders zal verwisselen.
Pijn verbijten
“Ik heb wel eens betere dagen gekend’, bekent de Vlaming Tiesje Benoot voor wie de rustdag zeer welkom was na een behoorlijke val. ‘Ik heb gelukkig goed geslapen en ik hoop dat ik Jonas vandaag nog zoveel kan bijstaan dat hij met de zelfde voorsprong of liefst meer zijn eerste plek in het klassement behoudt. De gele trui is voor mij de mooiste motivatie om hard te werken.’ Als hij later de dag om hulp vraagt van de andere renners krijgt het nul op het rekest. Hij zal de klus zelf moeten klaren.
Een levenslustige Kobe Goossens verbijt de pijn in zijn hand. Ook voor hem kwam de rustdag na zijn val als geroepen. ‘Beetje slapen, eten, een extra massage en een klein rondje fietsen. Wordt nog een spannende week die zal gaan tussen Vingegaard en Pogacar.’
Een uitgeputte Fabio Jakobsen ziet het bij aankomst even niet meer zitten. ‘Dat gaat mij morgen niet nog een keer lukken.’ Steil man, niet normaal meer.’ Analiste Roxane Knetemann hoort het met een glimlach aan. Met al visie en haar wijsheid zegt zij; ‘Ach straks in een ijsbad, goed eten en slapen en dan stapt hij morgen weer op. Hij wil ook Parijs halen.’
De meubels redden
Zestig kilometer voor de finish zet de Italiaan Damiano Caruso (Bahrain) de gang er in. De Zwitser Hirschi lijkt sterk en dat is een mooie verfrissing voor de witte trui drager – die nog altijd voor geel wil gaan – en wel een extra knecht kan gebruiken.
De Vlaming Tim Wellens toont aan dat hij veel geleerd heeft van zijn training in de woestijn waardoor zijn lichaam veel beter is staat is om hitte te verdragen.
Wanneer hij demarreert breekt de voorste groep in stukken en van de 29 renners blijven er nog 15 over. Waaronder Wout van Aert, die opnieuw vandaag de meubels redt voor Jumbo Visma . ‘Tjonge wat een sloopwerk, en dit is nog maar de prelude voor de volgende beklimming’, juichen de Vlaamse commentatoren. De Duitser Simon Geschke (Cofidis) nog steeds in het bezit van de bollentrui, wil die ook na vandaag nog behouden en verdedigt deze met verve. Er volgt een psychologische oorlogsvoering tussen Pogacar die zich aan zijn woord houdt om ook vandaag weer aan te vallen – en Vingegaard. Maar de drie serieuze pogingen worden allemaal met een zichtbaar gemak teniet gedaan. ‘Wat gebeurt hier allemaal, dit is vuurwerk.’
Het is uiteindelijk de klimgeit Sepp Kuss van Jumbo Visma die de orde herstelt. ‘Het venijn zit in de staart, een kastijding van een steile berg. Dit is een berg om te beminnen om deze tot slot te winnen.’ Het blijkt een uitspraak van de inmiddels 94 jarige Guido Belcanto een bekende Belg in zijn vroege jaren.
Het schaakspel van de Jumbo Visma ploeg is meesterlijk. Wanneer Wout van Aert de Mur de Péguère heeft overwonnen, wacht hij in alle rust op zijn ploeg om vervolgens zijn werk te doen bij de afdaling. Pogacar krijgt het nakijken en hij weet dat. Vandaag zit het er niet in zijn rivaal onder druk te zetten. ‘Voor ons was het een goede dag, de hele ploeg reed vandaag op de juiste plaats, aldus de Amerikaan Sepp Kuss. Ploegleider Grischa Niermann was ook meer dan tevreden. ‘Wij zijn nog steeds de sterkste ploeg. Tot nu toe hebben wij laten zien dat wij ook met twee belangrijke renners – Roglic en Kruiswijk – minder, toch nog goed zijn. Echt een chapeau voor de hele ploeg.’
Tranentrekker
De Tour bestaat uit duizenden verhalen het ene nog mooier dan de ander. Neem dat van de Canadees Hugo Houle (Israël Premier Tech) 31 jaar oud en 12 jaar prof. Hij won nog nooit een rit, maar tien jaar lang had hij een missie. Één keer een rit in de Tour winnen om deze te kunnen opdragen aan zijn broer die tien jaar geleden bij een wandeling werd dood gereden door een dronken automobilist. ‘Altijd keken wij samen naar de Tour.’ zegt de dagwinnaar zijn tranen wegslikkend. ‘Dit is voor mijn broer.’ Hij zal deze zin meerdere malen herhalen. ‘Ik gaf vol gas, misschien dat het lukt dacht ik en ik gaf niet op. Ik heb hier tien jaar voor gewerkt, dacht; als ik op de top dertig tellen voor ben dan red ik het.’ En zo geschiedde. Er vloeide tranen van geluk en er was niemand maar dan ook niemand in het hele peloton die niet blij was voor Hugo Houle die ook nog eens het podium op mocht voor de prijs van de strijdlustigste renner.
janna van zon