De Ierse schrijver James Joyce (1882 – 1941) schreef het meest geprezen boek Ulyssses dat voor het eerst uitkwam in 1920. Joyce beschrijft in dit lijvige boek een avontuur dat zich in één middag in Dublin afspeelt. Heb ooit de wandeling zelf gelopen. Het was deze gedachte die in mij opkwam bij het zien van de monsterprestatie geleverd door twee wielrenners, waarvan de één een droom had om tijdens deze Tour op het podium te komen staan en de ander dacht; ‘daar ga ik hem bij helpen.’
Vandaag wordt de achtste etappe van de Tour gereden en men voorspelt een wandelroute, een wat saaie dag waar vooral de commentatoren flink aan de bak moeten om de spanning er voor de kijker in te houden.
Thierry Gouvenou – de architect van alle etappes – legt voor de start nog even uit waarom er twee wandelroutes achter elkaar zijn opgenomen. ‘Je wilt ook graag de mooie specifieke stukken van Frankrijk laten zien en vandaag worden de landschapliefhebbers getrakteerd op een dag waar prachtige kastelen te zien zijn langs de Loire.’ Veel kijkers zullen daar waarschijnlijk niet eens aan toe gekomen zijn want de bovenmenselijke prestatie van Mathieu van der Poel en zijn ploeggenoot de Duitser Jonas Rickaert (Alpecin DeKeuninck) is zo indrukwekkend dat vooral alle aandacht naar hen uitgaat.
Van hun belevenis en prestatie zou zeker net zo een lijvig boek geschreven kunnen worden als dat van Ulysses! Wat zij in één middag aan de wereld hebben laten zien is van een niveau dat ongekend is! ‘Een sieraad voor de sport en een geschenk voor de wielerliefhebbers.’ De commentatoren strooien met de ene na de andere superlatieve uitspraak. ‘Dit is een koppelrit van 160 kilometer, dit is van het allerhoogste niveau. Deze rit blijft je voor altijd bij.’
Vanaf de start nemen de twee renners het voortouw. Het peleton laat het duo gaan, verwachten hen wel terug te pakken na de tussensprint maar dan vergissen zij zich want er wordt door gereden en fors ook. De renners krijgen zelfs een voorsprong van vijf en een halve minuut. Van der Poel rijdt weer virtueel in het geel en kan ook een sprong maken in het klassement om de groene trui.
Er ontstaat onrust binnen het peloton er wordt hard gereden maar vooraan weten zij met een gemiddelde snelheid van 58 kilometer per uur het peloton voor te blijven.
Er wordt nauwelijk iets ingeboet op de vijf en een halve minuut voorsprong.
Vooraan ziet het er prachtig gestroomlijnd uit dat in tegenstelling met datgene er in het peloton gebeurt. Daar gaat het er heel anders aan toe, daar is het chaos!
Bang voor waaiervorming wordt het peloton op een lint getrokken en wie niet mee zit heeft pech. De kleine onoplettendheid van Wout van Aert weet hij recht te zetten door in grote snelheid zich weer bij het eerste peloton te voegen. Veel tijd om even op adem te komen zit er niet in.
Even lijkt het alof de voorsprong iets terugloopt maar dan weten de vluchters zich weer te herpakken.
Het is een zeer enerverende rit waar de ploegbazen duidelijk ook niet direct weten wat zij hier mee aanmoeten. Deze actie is nog nooit vertoond en hoe ga je hier dan mee om. Is er een ploeg bereid om de boel te verstoren om de winst de mannen vooraan te gunnen? Even lijkt het alsof de gele truidrager (UAE) – een goede vriend van Mathieu – hem die winst en gele trui wel gunt. Maar zij krijgen niet de steun die nodig is om de boel stil te leggen.
Vanuit de ploegwagen komt er een noodkreet van de Amerikaan Quin Simmons (Lidl Trek) Hij heeft de hele dag alles gegeven en de rek is er zolangzamerhand wel een beetje uit. Hem wacht nog de taak; Jonathan Milan voor de tweede keer aan een sprint overwinning helpen. ‘Hoi Guys wij zijn op zoek naar wat vrienden.’ En daar komt een antwoord op. Ploegen die nog met lege handen staan melden zich. Daardoor loopt de comfortabele voorsprong toch ineens met minuten terug. Het verhoogt echter de chaos in het peloton waardoor ploegen als Visma Lease – a Bike en de UAE weer naar voren schuiven om uit het gevaar te blijven. Dat is dan weer een minuut.
Toch is het qua tijd nog steeds mogelijk dat de vluchters de eindstreep samen gaan halen.
Maar er hangt ook nog steeds waaiervorming in de lucht en dus wordt het tempo – voor zover dat mogelijk is bij alle uitgeputte renners – nog wat opgeschroefd.
Een paar kilometer voor de finish zien de renners de twee vluchters rijden.
En dat is altijd dodelijk… dan worden het gieren die hun prooi achterna zitten.
Het is Rickaert die een paar kilometer voor de meet de benen niet meer rond krijgt, hij wordt medegenloos gegrepen. Van der Poel vecht door en vecht nog eens door… maar voor hem is het ook 700 meter voor de streep einde oefening.
De rit wordt gewonnen door de Vlaming Tim Merlier (Soudal Quick Step) en behaalt hiermee zijn tweede sprint overwinning.
Hij is de opvolger van Marc Cavendish die drie maal in dezelfde plaats van aankomst; Châteauroux (Cavendish City) juichend over de streep komt
Vanmiddag is iedereen getuige geweest van een prachtig schouwspel.
De stunt van 170 kilometer op kop rijden was bijna gelukt maar…. bijna telt niet in de wielersport! Deze rit zal echter voor alijd te boek staan als een iconische rit van twee moedige wielrenners.
Uitvallen van Almeida aderlating voor Pogacar
De gele truidrager Tadej Pogacar vindt het wel weer een goede grap van Mathieu, hoewel er van een makkelijke etappe – op voorbereiding naar de dag van morgen wanneer de eerst bergrit er aan komt – niets terecht is gekomen.
‘Het was opnieuw een zware dag.’ Dat Tadej ook nog eens vandaag Joao Almeida moet missen is wel een behoorlijke tegenvaller.
Na de vreselijke val van eergisteren die hem een gebroken rib , vele kneuzingen en schaafwonden opleverde, was het wensen tegen beter weten in dat hij nog iets voor zijn kopman kon betekenen in de zware bergetappes. ‘Maar wij hebben een sterke ploeg’, verzekerde Pogacar. Maar me de val van de Pool Pollit die gelukkig nog wel vandaag kon opstappen zit het toch wat tegen bij de UAE.
‘Meer kansen voor Visma?’ werd er al vilein gesuggereerd.
Vanmorgen kwam er een filmpje voorbij van Jonas Vingegaard waarin hij vertelt dat hij zich dit jaar een echte kopman voelt. Voorgaande jaren zei hij dat wel maar dat waren maar woorden. Nu voelt hij het ook zo.
De Tour zal voorlopig, mits er geen vreselijke tegenslagen zijn, nog wel spannend blijven. Over de eerste week valt er in ieder geval niets te klagen.
Overigens kwam de droom voor Jonas Rickaert uit. Hij stond vandaag op het podium om de prijs van de strijdlust in ontvangst te nemen.