Rustdag
Het is dit jaar een welverdiende rustdag voor de renners, want de eerste week heeft ons geweldige beelden bezorgd. Wat hebben we genoten van strijd, dramatiek, verdriet, intense vreugde en heroïek. Gister zat Fabio Jakobsen (de sprinter van Soudal-Quick step) in de avond etappe en die vertelde dat ze met de ploeg (Soudal-Quick Step) vandaag toch maar weer even op de fiets stappen. De vraag kwam: “En wat doe je verder dan op de dag?” Het antwoord van Jakobsen was treffend: “Slapen!”.
Populaire mosselfeesten
Buiten de nodige rust pakken zullen de meeste renners ook behoefte hebben aan een bezoek van vrienden en familie. Zo ook gele truidrager Vingegaard, die gister vrouw en dochter op bezoek had. De renners vinden het ook wel eens fijn om een ander gezicht te zien dan de gezichten uit het peloton. Voor de journalisten is het een dag van de interviews. Je ziet ook vaak dat de grote ploegen een grote persconferentie organiseren. Wel zo handig, omdat je dan in één klap klaar bent. Vroeger toen er nog geromantiseerd werd in de Tour waren daar de mosselfeesten van TVM. Deze feesten op de rustdag waren berucht en beroemd. TVM was dan ook in die tijd (jaren 90) een enorme populaire ploeg op de rustdag, omdat de volgers en zelfs ook de renners de mosselen (uit Yrseke) heerlijk vonden. Lange tafels met grote pannen, mannen in mosselpak en iedereen die een vorkje mee kon prikken. Het waren schitterende tijden die nu alleen nog nostalgisch aan doen, maar die door trouwe volgers van de Tour nooit vergeten zullen worden. Een rustdag is ook vaak het moment dat ploegen hun nieuwe aanwinsten van komend seizoen bekend maken. Dus kijk er niet vreemd van op als er vandaag een aantal transfers bekend worden gemaakt (Jorgenson naar Jumbo/Visma en Jakobsen naar DSM).
Jorgenson is geprikt
Als we terugkijken op de dag van gister (dagelijks ritueel), kunnen we ook niet heen om de bijen- (of wat het nu een wesp?) steek op het hoofd van Matteo Jorgenson. Tijdens de ontsnapping met de kopgroep hoorde men een harde schreeuw. Jorgenson greep naar zijn hoofd. Je zag de lichte paniek in zijn ogen. “Ik ben geprikt! Door een wesp of bij!”; schreeuwde de Amerikaan bijna. De dokter was er snel bij en vroeg wat Jorgenson wilde hebben. In een flits vroeg Jorgenson de dokter om een histamine (anti-beet) tabletje. En vervolgens reed de Amerikaan verder en drukte even later een belangrijke stempel op het koersverloop van de etappe van gister. Achteraf is het nog echt knap dat Jorgenson zo goed reed, ondanks de insectenbeet op zijn hoofd. Maar wellicht was de beet ook het gevolg dat hij een kilometer voor de finish compleet geparkeerd stond, waardoor Woods hem nog in kon halen.
Eindelijk het duel Van der Poel – Van Aert?
Wat kunnen we de komende twee weken nog verwachten? De komende drie dagen zijn etappes voor de sprinters en punchers van het peloton. Een puncher is de bijnaam van een aanvaller. Dat zijn de renners, die binnen een ploeg een vrije rol hebben gekregen om bepaalde etappes (niet te lastig en niet te moeilijk) uit te zoeken en voor hun eigen kansen te gaan. Het zijn vaak de alleskunners van het peloton. En eigenlijk hopen alle volgers dat het een keer gebeurd dat Van Aert en Van der Poel de degens kruizen en het zou zomaar kunnen zijn dat het in een van de komende dagen er dan eindelijk van zal komen. Voorlopig zal Van der Poel niet mopperen met drie zeges van Jasper Philipsen en waar Van der Poel een hele belangrijke rol in heeft gehad. Van Aert heeft wel de beste indruk van alle renners achtergelaten, maar zijn inspanningen werden deze Tour (nog) niet beloond. En dat steekt de Belg.
“Wout moet naar een Belgische ploeg”
Gister ook bij het programma “Vive le Vélo” werd nog maar eens aangehaald, dat het een schande is dat Van Aert moet rijden voor een Deen die niets voor hem doet. Men gaat er helaas in België een beetje snel aan voorbij dat deze Deen vorig jaar de Tour al won en nu nog steeds in het geel rijdt. Men oppert in België ook steeds dat Van Aert voor een Belgische ploeg moet rijden. Maar in welke dan? Bij Soudal-Quick Step? Dat denk ik niet, want daar wordt voor de komende jaren alle kaarten op Remco Evenepoel gezet. Echter, Evenepoel zal in de grote rondes de voorkeur krijgen en is natuurlijk “het talent” van het peloton. En zij hebben ook alle vertrouwen in Pim Melier, dus daar zit Wout ook niet op te wachten. Deze twee redenen zijn ook het gevolg dat Fabio Jakobsen na 6 jaar de ploeg gaat verlaten en voor zijn eigen kansen gaat bij (hoogstwaarschijnlijk) DSM. Moet Wout dan naar Lotto? Nee, die ploeg is veel te klein. En ik vrees dat zij het salaris wat Wout nu gewend is niet kunnen betalen. Wout naar Alpecin? No chance!! Daar zit Van der Poel al en dus is dat een kansloze missie. Nee hoor, ondanks dat de Belgen vandaag de dag, moord en brand schreeuwen, zie ik Wout niet vertrekken. Wout heeft bij Jumbo/Visma ook de vrijheid en de mogelijkheid om de dingen te doen die hij graag wilt. In de Netflix serie “Au coeur du peloton” (de serie is aan absolute aanrader) is er een scene waarin Grisha Niermann (ploegleider) de ploeg vorig jaar instrueert om bij Vingegaard te blijven. Van Aert geeft echter aan, dat hij kansen ziet en daarvoor wil gaan. En je ziet Niermann dan denken; “kan ik echt tegen Van Aert ingaan of niet?”. Een andere renner was direct op zijn nummer gezet, maar dat geldt niet voor de grote Van Aert. Daarom denk ik ook niet dat Wout weggaat bij Jumbo/Visma.
Nostalgische fiets
Als je ouder wordt, grijp je ook sneller terug naar vroeger. Dat schijnt een normaal proces te zijn. Ik betrap mijzelf er ook op dat ik dat ook doe. Ik ben niet iemand die vind dat vroeger ook beter was. Maar ik ben wat sport betreft een romanticus. Ik heb de tijden meegemaakt van Hinault, Lemond, Zoetemelk, Knetemann, Fignon en Indurain. De tijden waarin de fietsrevolutie begon. De ontwikkeling van de tijdritfiets, het ossenkopstuur, de carbon revolutie, de tubeless banden, het belang van de werelduurrecords in Mexico, etc. Deze revolutie gaat de laatste jaren gewoon door. Ik ben daar zelf nu ook door gevangen, want einde van het jaar wil ik ook een nieuwe fiets. Als je nu ziet, wat er allemaal op een fiets zit, dan is dat zo’n verschil met pakweg 25 jaar geleden. Mijn eerste echte racefiets was er een met stalen buizen met de kleuren rood en geel. Schitterende fiets toen, maar ik zou er nu 6 tot 7 kilometer per uur minder hard mee rijden. Ik denk zelfs dat met mijn toekomstige fiets ik 10 kilometer per uur harder rijd dan 25 jaar geleden. En toen was ik dus ook 25 jaar jonger, wat nog meer aangeeft, dat het materiaal enorm belangrijk is. Maar ik zie nog steeds de tijdritfiets van Indurain voor me in Luxemburg. Voor mij nog steeds een van de allermooiste ooit. Terwijl er heden ten dagen veel mooiere zijn te vinden. Ik vind de fiets van Van der Poel (Canyon) echt heel erg mooi. De fiets van Greg Lemond in de afsluitende tijdrit van de Tour 1989 was natuurlijk historisch nog steeds een echt Tour hoogtepunt.
Lemond wint door twee enorm belangrijke ontwikkelingen
Als 18-jarige zat ik toen voor de tv. Ik weet nog vaag dat ik aanvoelde dat er iets ongelofelijks mogelijk was. De commotie die ontstond toen de controle vooraf er was. De Franse jury die lang bleef overleggen of de twee belangrijke aanpassingen wel toegestaan waren. Lemond reed toen bij de kleine Belgische ADR ploeg. Ploegleider van de ploeg was José de Cauwer, waar ik nu nog iedere dag op de Belgische tv naar luister. Lemond stond achter op Fignon en had tijd goed te maken. De twee aanpassingen die hem daarbij moesten helpen waren ten eerste zijn helm. En uiteraard het triathlonstuur. Het stuur, wat triatleten in die tijd gebruikte (en nog steeds gebruiken) en waarbij zij nagenoeg in liggende houding konden fietsen. De manier van fietsen was aerodynamisch en Lemond was er van overtuigd dat deze ligging in combinatie met de helm hem zou helpen. De eerste tv-beelden van die tijdrit in 1989 die ik zag was het vertrek van Lemond en tevens direct gevolgd door de aankomst van ….. Miquel Indurain. Toen nog niet realiserend dat de binnenkomst van de Spanjaard de jaren erna zoveel impact op mij zouden hebben. Lemond mocht met de twee aanpassingen van start gaan en de rest is historie voor in de geschiedenisboeken.