De dag van duizend bochten
Met een gebroken knieschijf de eerste etappe van de Tour, heuvel op met een stijging percentage van over de tien procent uitrijden! Hoeveel pijn moet je dan kunnen verdragen? De klassement renner Richard Carapaz uit Equador is zo een klasbak!
De tweede etappe heeft veel overeenkomsten met de dag van gisteren alleen is deze dan wel een stuk langer. De renners worden geacht 208.9 kilometer te rijden van Vitoria – Gastiez San Sebastian. Door architect Gouvenou betiteld als een heuvelrit.
Het wordt een dag van de duizend bochten.
gegild, gehuild, gelachen
Vandaag is het – volgens de Koers Kalender – ; de wereld sportjournalisten dag.
Door het scherpe oog van één van de sportredacteuren worden de ouders van de fortuinlijke tweeling Yates gespot. Zij volgen de twee zonen de hele Tour met de camper. Oh ja zij willen best geïnterviewd worden. ‘Ik kreeg een berichtje; “kijken jullie? Dat moet je nu gaan doen!” Moeder Yates doet voor hoe zij de laatste sportieve momenten van de dag van de broers heeft beleefd. Het hart kloppend in de keel en dan maar hopen dat zij voor kunnen blijven, tjonge wat een spannende momenten. Er werd gegild, gehuild, gelachen en tot slot opgelucht adem gehaald. Wat een historische dag. Vader Yates hoort het allemaal eens aan en vertelt in alle rust dat hij alles later via de herhaling heeft bekeken. En moeder Yates met blossen op de wangen hoopt dat de gele trui ook vandaag om de schouders blijft van Adam of dat hij hem anders overdraagt aan broer Simon. Voor de sportredactie was dit vanzelf een schitterend item dat paste bij de wereld sportjournalisten dag .
De native Amerikaan
Neilson Powless wil de bollentrui wat steviger om de schouders en zit mee met de Noor Edvard Boasson Hagen (Totalenergies), voor hem is het zijn twaalfde Tour die hij tien keer wist uit te rijden. Ook de Fransman Rémi Cavagna (Soudal Quickstep) zit mee. Voor de inspanning die er geleverd moet worden, zijn er vandaag niet al te veel bergpunten te verdienen. Maar het lukt Powless de hele buit binnen te halen. Met elf punten heeft hij een voorsprong van vier punten op de Sloween Pogacar. Wanneer de medevluchters zijn afgehaakt, krijgt Powless vleugels die helaas niet sterk genoeg zijn om het voort jagende poloton te trotseren.
Er is een aardig interview met de Amerikaan, groot gebracht in een gezin waar een topsportcultuur heerst. Beide ouders dragen het T-shirt; I’m proud to be the mom of Neilson en I’m proud to be the dad of Neilson. Hij vertelt hoe belangrijk zijn familie voor hem is. Dat hij de eerste Tourrenner met Native Americans roots- zijn moeder is een afstammeling van de Cherokees Indianen – voelt voor hem als bijzonder. Hoe het komt dat hij dit seizoen zoveel meer succes heeft is de vraag. ‘Ik ken eindelijk mijzelf , ben in balans met mijzelf.’ Dat smijten met zijn krachten zoals hij eerder deed en daardoor onnodig verloor behoort nu tot grote tevredenheid van zijn ploeg (EF Education) tot het verleden.
Eigen zwakheden kennen
Voor wie dat ook telt is de Zuid Afrikaan Louis Meintjes (Intermarché) Aan hem wordt gevraagd waarom hij toch zo vaak achteraan rijdt. ‘Dat past gewoon beter bij mij en de praktijk heeft uitgewezen dat ik toch wel op het moment dat het nodig is op de juiste plek ben.’Hij heeft geen zin in dat gewriemel binnen het peloton, dat kost hem mentaal te veel energie. “Dit is nu een renner die met zijn verstand rijdt en zichzelf kent.” is een tevreden opmerking van analist Stef Clement.
Eetcultuur
Terwijl de renners in een behoorlijk tempo voort ploegen, krijgen de kijkers een lesje geologie. Wanneer het even “saai” dreigt te worden, blijkt de kijker te moeten worden geëntertaind. Een kort wetenswaardig filmpje moet de bewondering voor de geheimzinnige aardse elementen verhogen. ‘Weten op wat voor bodem de renners rijden.’ Het is een nieuw item waarmee de kijker wordt verleidt. Ook de gekuiste berichten vanuit de ploegwagens behoren bij dat meer willen betrekken. ‘Je moet het gevoel krijgen dat je in de Tour zit.’ Zo laat Ineos weten dat hun renners voor de laatste 35 kilometer eerst moeten gaan plassen en daarna goed eten. De eetcultuur binnen de wielersport is tot Kunst verheven en dat daardoor veel betere prestaties worden geleverd is inmiddels wel bewezen. Een anekdote is dat Steven Kruiswijk na het verrichten van een enorme inspanning zelfs ’s nachts wakker werd gemaakt om te eten en zo te herstellen om de volgende dag weer zijn aandeel te kunnen leveren.
Stalorders
Er zal gisteravond binnen de Jumbo-Visma ploeg voldoende geëvalueerd zijn na de teleurstelling van Wout van Aert die gisteren de gele trui misliep terwijl er van achter microfoon werd gesproken dat hij deze rit met twee vingers in de neus zou winnen.
Zo zag het er ook naar uit. Maar binnen de wielersport weet je eigenlijk pas iets zeker als je ook werkelijk als eerste over de streep komt. De hele ploeg oogt goed, hebben als ploeg de meeste punten na de eerste dag. Dat is mooi meegenomen maar het plan kwam niet van de grond. Vooraf was alles tot in de finesses besproken.
De stalorders luiden Vingegaard blijft wat er ook gebeurt bij Pogacar. Van Baarle, Kelderman, Benoot houden de weg vrij voor Van Aert. Ook vandaag ziet het er allemaal weer gelikt uit. Bij alles wat Pogacar probeert vindt hij Vingegaard in zijn wiel. De mentale oorlog, is in volle gang en dat al vanaf de start van de Tour. Laten zien wie de baas is. Intimideren. Pogacar probeert te ontsnappen, Vingegaard gaat mee, is een behoorlijke stoorzender waardoor Wout weer terug kan komen.
Wout wordt opnieuw in de juiste positie gebracht met drie man voorop. Er worden een aantal plaagstoten uitgedeeld die Wout weet te pareren.. Wout staat er om bekend dat hij aan vijftien secondes genoeg heeft om zich te herstellen, hij herpakt zich, het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt krijgt geen knauw. Maar daar komt uit een totaal onverwachte hoek de sterke Fransman Victor Lafay (Cofidis) opzij langs en heeft binnen een paar luttele secondes een voorsprong opgebouwd. Wout geeft alles en nog een schep erboven op maar komt tien meter tekort. Slaat van woede, frustratie zijn handen op het stuur. ‘Wij misten net nog een vierde man is de latere reactie van Wilco Kelderman. Ook ploegleider Frans Maassen wordt na afloop aan de tand gevoeld. ‘Waarom heeft Vingegaard niet even een paar trappen meegedaan? Deze vraag werd ook gisteren al gesteld. Stalorders! En daar houd je je aan. Soms werken die perfect en soms had je misschien voor dát ene cruciale moment voor iets anders moeten kiezen. Het hoort bij het spel dat wielrennen zo prachtig en ook zo wreed maakt.
Kippenvel moment
Een overgelukkige Lafay zag wat er gebeurde, even dat zwakke moment bij zijn concurrent, schakelde direct over naar plan B, wist exact het juiste moment te grijpen waardoor hij juichend over de finish kwam. Een Fransman met een Baskische ploegbaas die een rit in het Baskenland wint en ook nog eens de groene trui.
‘Een kippenvel moment’, noemde de voormalige sprinter Marcel Kittel het.
janna van zon