Nu de rookwolken zijn opgetrokken weten we in ieder geval 1 ding, dat Pogacar in het verwachte geel rijdt. Het verschil met zijn medeconcurrenten bedraagt echter nog nul (!!) seconden. Natuurlijk, we zijn nog maar twee dagen onderweg, maar opvallend is het wel dat de drie grote favorieten (met Carapaz als outsider) nu broederlijk naast elkaar in het Algemeen klassement staan. Dat zal over drie weken zeker niet het geval zijn, al ben ik voor benieuwd wanneer de verschillen gemaakt zullen worden.
Ter nagedachtenis aan Coppi
De verwachting is dat die verwachte verschillen vandaag niet gemaakt zullen worden. Het parcours (als we van Piacenza naar het mooie Turijn rijden) is niet geheel vlak, maar echte steile klimmetjes zoals de afgelopen dagen zullen er niet in zitten. En dan komt de roep om een massasprint snel om de hoek kijken. En als je massasprint zegt, dan zeg je Jasper Philipsen (Alpecin) en Mark Cavendish (nummer 35?). Dat zijn toch wel de sprinters waar vandaag naar wordt gekeken. Het peloton zal wederom een nagedachtenis doen, wanneer het peloton door Tortone (plaats waar de beroemdste Italiaanse wielrenner Fausto Coppi overleed) rijdt. De crux van de rit van vandaag zal in de laatste kilometer liggen. De razende menigte renners krijgen net voor de eindstreep namelijk nog twee bochten te nemen, eentje op 900 meter en eentje op 700 meter. Naast de twee eerder genoemd sprintkanonnen wordt er vooral gekeken naar Dylan Groenewegen.
Groenewegen is back!
Groenewegen komt uit een zeer lastige en moeilijke periode. Na het vreselijke ongeluk met Fabio Jakobsen in 2020 ging de geboren Amsterdammer door een hel. Iedereen heeft de vreselijke beelden nog wel op het netvlies waarbij Jakobsen in de hekken werd getorpedeerd. Met als grootste gevolg dat het gezicht van Jakobsen opnieuw herstructureerd moest worden. Groenewegen werd hierop voor 9 maanden geschorst. Groenewegen stond toen voor een zevensprong. Bleef hij in Nederland en zou dan continue herinnerd worden aan dat ongeluk waarbij hij de schuld kreeg. Of zou hij de “vlucht” naar het buitenland nemen om in de luwte te werken aan zijn eerherstel. Hij koos uiteindelijk voor het laatste en ging op weg naar Australië. Dat werkte pakte uitstekend voor hem uit. Dit jaar (ondanks de afwezigheid van ziekte) is hij in de vorm van zijn leven en zal hij het deze Tour Philipsen heel moeilijk gaan maken. Tevens wordt hij ondersteunt door een topcast met renners als Matthews, Mezgec en Durbridge. Allemaal hardrijders die het vuile werk voor hem opknappen.
Outsiders voor de sprints
Andere outsiders voor vandaag en de overige verwachte sprintetappes zullen de immer gevaarlijke Mads Pedersen (Lidl-Trek) zijn, maar vlak Sam Bennett (van het dit jaar zeer sterke Decathlon-AG2R) ook niet. Ik ben vooral benieuwd naar de vorm (die goed lijkt te zijn) van Wout van Aert. De Belgische alleskunner is De favoriet voor de groene trui. En wat doet Gerben Thijssen in een sprinttrein met zijn ploegmaat Girmay? Mag hij al voor zijn kansen gaan? Maar ook de dit jaar als een komeet gestegen Arnaud de Lie (werd Belgisch kampioen) zal zeker zijn neus tegen het venster aandrukken. Naast de hierboven genoemde sprinters zullen ook Ackerman (Israel-Premier Tech), Bauhaus (Bahrain Victorious), Jakobsen (DSM-PostNL, maar lijkt niet in vorm) en de Fransman Coquard (Cofodis) de mannen die de top 10 kunnen halen.
Uitbreiding veilige zone
Opmerkelijk feit is dat het voor de eerste keer sinds 1968 is dat de Fransen de eerste twee etappes van de Tour de France wonnen. Verder een ander feitje is dat het oprekken van de 3 kilometer-maatregel (de veilige zone, waarbij bij een valpartij of mechanische pech de renner in deze veilige zone dezelfde tijd krijgt als de winnaar) van kracht gaat en dat de ASO (de organisator van de Tour) de zone op kan rekken naar 4 tot zelfs 5 kilometer. Dat zal vooral in de vooraf bestempelde sprint etappes het geval zijn, waarbij de kans op valpartijen het grootst is. Tot slot is het vandaag de laatste volledige tourdag op Italiaanse grond. Morgen rijdt het peloton richting Franse bodem.
De sprint met een buitengewone winnaar, die geschiedenis schrijft
Over het koersverloop kunnen we kort zijn, de etappe was zwaar. Zelfs zo rustig dat Franse en Belgische renners de wedstrijd van vanavond (EK-wedstrijd België-Frankrijk) aan het doornemen waren. Het begon allemaal op 6 kilometer van de finish, waar Philipsen flink van baalde. Matthieu van der Poel reed lek en zo mistte de Belg zijn ultieme lead-out. Toen kwam daar net voor het einde een valpartij. Daarbij waren geen belangrijke renners betrokken. Intermaché-Wanty trok al vroeg de sprint aan. Mike Teunissen was de gangmaker voor Gerben Thijssen. Althans zo leek het. En de opzet van d relatief kleine Belgische ploeg leek mislukt. Maar niets was minder waar. Lidl-Trek trok zoals verwacht de kaart Pedersen, maar niemand had aan de binnenkant gerekend op die andere sprinter Biniam Girmay. De lange Eritreeër wurmde zich in het zo klein mogelijke ruimte tussen de kop en won machtig de sprint voor nummer twee Gaviria en Belgisch belofte Arnaud de Lie. Onze landgenoot Groenewegen werd 4e.
Feest in Eritrea en Ecuador
En zo was het feest in het Afrikaanse Eritrea. Wat een geweldige chasse-patat is dat voor zo’n klein land, waar zo weinig goede renners zijn, die dan toevallig dan toch één toptalent heeft voortgebracht. Het was de eerste touroverwinning door een donker gekleurde Afrikaanse wielrenner. En zo werd er geschiedenis geschreven op 1 juli 2024. Het zal een geweldig feest opleveren in Afrika. Het was echter niet alleen feest in het Afrikaanse land, maar ook in het Zuid-Amerikaanse Ecuador. Toch niet een land, waar je van denkt dat daar een gele truidrager vandaag komt. Maar vanaf morgen rijdt Carapaz in de gele trui. En zo wilde Pogacar graag de gele trui kwijt en lukte dat meteen. Het is Carapaz enorm gegund. Morgen rijden we naar Frankrijk. Maar het is nu alweer een Tour om van te watertanden!!