Vandaag zal de etappe naar Albi gaan. En als je de naam Albi hoort, dan is vaak het eerste waar de echte francofielen aan denken, de term ‘bakoven’. De tempratuur in deze streek loopt vaak tot grote hoogte op. Het is vandaag zoals dat ook bij de mannen het geval was, een overgangsetappe. Albi en het fenomeen ‘overgangsetappe’ horen eveneens bij elkaar als Albi en rode baksteen. En dat lijkt ook voor deze rit te gelden. Ondanks vier klimmetjes lijkt het parcours niet heel moeilijk, maar een echte vlakke rit is het zeker niet. Daarbij: als er ook maar een zuchtje wind staat ligt waaiervorming op de loer. Dat hebben we in het verleden wel vaker gezien in deze regio. En waaiers is vaak waar het verschil wordt gemaakt. Als je niet oplettend bent, kun je zomaar op fikse achterstand binnen komen.
De geschiedenis van de Tour Femmes
De geschiedenis van de Tour Femmes begint vanaf het jaar 1984. Eigenlijk werd in voor dat jaar ooit al een keer een Tour voor vrouwen georganiseerd en dat was in 1955, toen de Engelse Millie Robinson won. Van 1984 tot en met 1989 werd de etappekoers door Frankrijk onder de naam Tour de France Féminin (Ronde van Frankrijk voor vrouwen) gehouden, op dezelfde dagen en over hetzelfde parcours als de mannen. Toenmalig tourdirecteur Jean-Marie Leblanc besloot de wedstrijd na 1989 te stoppen omdat het volgens hem economisch (les, financieel) niet rendabel was. De wedstrijd werd vanaf 1990 niet meer gelijk met de mannen verreden en heette tot en met 1993 Tour de la CEE féminin. Daarna stopte de wedstrijd, omdat er problemen waren met het aantrekken van sponsoren en gaststeden, waardoor er vaak lange transfers waren tussen de etappes.
Tegelijkertijd werd vanaf 1992 de Tour cycliste Féminin in augustus georganiseerd door Pierre Boué, een concurrent van Société du Tour de France. In 1998 moest de wedstrijd van naam veranderen, omdat de oude naam te veel leek op de Tour de France en heette vanaf toen La Grande Boucle féminine (naar La Grande Boucle, de bijnaam van de Tour de France). Mede door de Festina-affaire (Tour dopage) bij de mannen in de Tour van 1998 werd het aantrekken van sponsoren alleen maar moeilijker. In 2004 werd de wedstrijd niet gehouden. Voorheen telde de ronde tussen de 10 en 15 etappes, maar sinds 2005 nog slechts vijf (in één regio) en daardoor werd de ronde niet meer geclassificeerd door de UCI en kreeg het een voornamelijk nationaal deelnemersveld.
Annemiek is de sterkste in de bergen
Vanaf 2014 werd er onder de naam La Course by Le Tour de France een eendagskoers verreden. Marianne Vos won de 1e editie van deze koers en is daardoor de enige renster die in zowel La Grande Boucle féminine als La Course op het podium stond. De eerste drie jaren werd de koers verreden op de Champs Élysées in Parijs. In 2017 en 2018 vond de wedstrijd plaats in de Alpen, met aankomst op respectievelijk de loodzware Col d’Izoard en Le-Grand-Bornand. Beide edities werden gewonnen door Annemiek van Vleuten.
Vos opvolgster van Van Moorsel
Na de triomftochten van Leontien van Moorsel leek het Nederlands vrouwenwielrennen in een gat te vallen, maar niets was minder waar. Opeens stond daar een meisje uit Den Bosch. De jonge Vos was groeide op in het dorp Babyloniënbroek en woonde een tijdlang in Meeuwen, beide gelegen in de Noord-Brabantse gemeente Altena. Heel toevallig reed ik van de week van Almere naar Oosterhout en ten reed ik door Altena heen. Ik moest ook direct aan Marianne Vos denken, want verder was de gemeente niet met bekende Nederlanders verwend. Al heel jong openbaarde zich bij Vos het talent voor wielrennen, met talrijke successen bij de jeugdcategorieën. Het was al vrij snel duidelijk dat Nederland met Vos opnieuw een supertalent op de fiets rijker was. Marianne Vos werd onder meer twee keer olympisch kampioene, dertien keer wereldkampioene, drie keer Europees kampioene en zestien keer Nederlands kampioene. Zij is daarmee veruit de meest succesvolle wielrenster in de geschiedenis van het vrouwenwielrennen. Op de weg droeg ze in alle drie de grote rondes de gele, roze en rode leiderstrui, respectievelijk bijbehorend bij de Ronde van Frankrijk, Ronde van Italië en Ronde van Spanje. De Ronde van Italië staat meerdere keren op haar naam. Ook won ze in deze drie rondes één of meerdere etappes. Vorig jaar werd bekend dat Vos een relatie heeft met oud-collega, Moniek Tenniglo.
Bauernfeind boekt haar grootste overwinning!
Vooraf had ik haar al opgeschreven: Ricarda Bauernfeind. De renster van Canyon/SRAM ging op 36 kilometer van de meet aan de haal en pakte langzaamaan steeds meer voorsprong. Het was een etappe van de sprintsers. En waarschijnlijk ook hun laatste kans, maar daar had Bauernfeind geen boodschap aan. Aan de meet hield ze nog 22 seconden over op de nummer twee van vandaag, Marlen Reusser en nummer drie, Liane Lippert. De laatste won de tweede etappe van deze tour. Maar de dag behoorde toe aan Bauernfeind. Ze werd geboren in 2000 in de Duitse stad, Ingolstadt. Voor voetballiefhebbers een bekende stad vanwege de plaatselijke trots. De club die gesponsord wordt door Audi. Het is Bauernfeind haar eerste jaar in het World-Tour team van Canyon/SRAM. Ze rijdt niet alleen op de weg, maar ze rijdt haar wedstrijden ook op de baan. Maar vandaag was dan haar grote doorbraak met een geweldige etappe, die zij vakkundig afmaakte. We komen steeds dichterbij de ontknoping. De Tour gaat nu pas echt beginnen.