Sprinten is een vak apart
Zoals gister al voorspelt waren er na de finish in Bordeaux opnieuw protesten tegen een sprint van Jasper Philipsen. Ook gister vond ik het een reglementaire sprint. Natuurlijk wijkt hij iets af van zijn lijn, maar Jasper geeft zijn fiets nou ook weer geen smak opzij. Uiteraard werd Girmay licht gehinderd, maar de jury (VAR) vond het geen bedreigende situatie. Philipsen krijgt helaas zo wel de schijn tegen en dat doet in principe afbreuk aan zijn sprints. Die zijn van Champions League niveau. En als Van der Poel de sprint aantrekt is het zelfs niveau finale WK. Zo goed zijn de ingestudeerde sprints van Alpecin-DeCeuninck. Het zijn gewoon echt Masterclasses die Alpecin-DeCeunick laat zien. De gebroeders Roodhooft krijgen uiteindelijk hun investeringen terugbetaald. Zij zijn een van de weinige ploegen die juist geen ronderenner in hun midden hebben, maar puur gokken op hun sprinters. En dat betaalt zich echt uit.
Gedenkwaardige dag
Het is op de kop af 25 jaar geleden dat de nog steeds beruchte “Tour du Dopage” affaire het peloton geselde. Het is een tijd waarin “iedereen het deed”. In maart van 1998 werd de TVM-truck onderschept met aan boord 104 ampullen vol epo. Dat nieuws was niet direct naar buiten gebracht, maar toen op 8 juli van dat jaar de Belgische verzorger Willy Voet (Festina) werd aangehouden. Een heksenjacht werd vanaf dat moment ontketend en de chaos was vanaf dat moment compleet. Voet (waar ook een boek aan is gewijd – echt een aanrader!) werd voor de start in Ierland aangehouden met 400 flacons verboden middelen. Voet vertelde iedereen dat hij handelde in opdracht van de ploeg. De ploeg ontkende dit meteen. De hoofdrolspelers van Festina werden overgebracht naar het politie-bureau. Ondertussen wint de Nederlandse TVM ploeg de 4e etappe in de persoon van Jeroen Bijlevens. Op 18 juli barst de bom. Festina renners worden gearresteerd voor betrokkenheid bij een dopingzaak. Doping is in die tijd in Frankrijk een strafbaar feit. Vijf dagen later op 23 juli klopt de Franse politie aan bij de ploegleiding van TVM en werd ploegleider Cees Priem meegenomen naar het politie-bureau. Het nieuws volgde zich snel op. Vijf renners van Festina biechten het gebruik van doping op. Alleen kopman Virenque (wat hem later enorm kwalijk is genomen) ontkent alle betrokkenheid. Het komt er zelfs van dat Priem wordt voorgeleid, terwijl Willy Voet op vrije voeten komt. Stakingen van renners is in het gevolg in het peloton. Er zijn meerdere invallen bij ploegen en de Tour is in één klap alle charme kwijt. Met als resultaat dat er ploegen uit protest naar huis gaan. Pantani won uiteindelijk de Tour van 1998, wat in de geschiedenis van de Tour de zwartste Tour aller tijden was.
Speciale plek
Voor Matthieu van der Poel is de rit van vandaag een hele speciale. Als ik een tip zou geven, zou ik Matthieu vandaag zeker opschrijven. De reden is dat de startplaats Saint-Léonard-de Noblat is. Dat zegt je hoogstwaarschijnlijk niets, maar voor Van der Poel is er geen betere plek om te starten. Deze plaats is namelijk de plaats waar hij voor een groot gedeelte opgroeide bij zijn opa. En iedereen weet wel wie zijn opa is, Raymond Poulidor. Raymond had de bijnaam, de eeuwige tweede. Een beetje wat onze Joop Zoetemelk ook had. Echter Joop won de Tour in 1980. Poulidor werd drie keer tweede en vijf keer derde in de Tour, maar won dan wel weer de Vuelta (Ronde van Spanje). Poulidor had de pech dat hij Jacques Anquetil (5 keer winnaar van de Tour) voor zich had. Maar Poulidor was enorm geliefd in Frankrijk om zijn manier van rijden. Hij gaf nooit op. In 1964 leek het dan eindelijk te gebeuren. Hij was de sterkste en leek Anquetil eindelijk van de troon te kunnen stoten. Echter, hij zette de aanval te laat in en kwam uiteindelijk 55 seconden tekort. Raymond was een graag geziene gast in de Tour. Hij werd later de schoonvader van Adri van der Poel en grootvader van Matthieu. Raymond Poulidor ligt begraven in Saint-Léonard-de Noblat. Het is Matthieu er alles aan gelegen om zijn grootvader vandaag nog een keer te eren.
Het was een lastige etappe door het glooiende aspect. Maar toch lukte het en aantal rijders om mee te zitten in de vlucht van de dag. Turgis, Delaplace en Declecrq waagde een poging en sloegen een gaatje. Het grote nieuws echt was slecht nieuws voor de karavaan. De man die dit jaar zijn laatste wielerjaar rijdt, kwam hard ten val op het asfalt. En zo was daar het sein L’Abandon voor Mark Cavendish. Het was direct zichtbaar dat de Brit er slecht aan toe was. En de trieste aftocht met de ambulance was zijn deel. Zijn carriere verdiende een mooier einde, echter de Tour is keihard en dat afscheid was hem dus niet gegund.
Op weg naar de laatste helling van de dag, Cote de Condat was het Jumbo-Visma die het heft in handen nam. Het was duidelijk dat zij de kaart van Van Aert wilde gaan spelen. Inmiddels werd de laatste vluchter gegrepen en kwam het weer op een massasprint aan. Maar dit keer was het Trek die het voortouw nam in de sprint en met succes. Mads Pedersen won dan eindelijk zijn etappe op de lastige aankomst die iets omhoog ging, voor Philipsen en voor Van Aert. De Nederlanders Groenewegen en Eekhoff werden vierde en vijfde.
Morgen gaan we nog één keer los voor de rustdag van maandag. Morgen gaan we omhoog en finishen we op de Puy-de-dome. Het is 30 jaar geleden dat dat voor het laatst was en spektakel is verzekerd.