Dit was nu weer typisch zo’n dag waarop de analisten er volkomen naast zaten.
De vooraf gegeven prognoses konden zo de vuilnisbak in.
‘Dit is de laatste dag voor de sprinters en er liggen kansen voor……. er volgt een rits namen waaronder die van Dylan Groenewegen. Maar zo ging het helemaal niet!
Voor de Belgische commentatoren is dat helemaal geen punt want die hebben zoveel leuke kost te bieden dat het altijd een feest blijft om naar hen te luisteren.
Het verhaal over het belang van de mecaniciens; Het is geweldig!
Ondertussen rijdt een kopploeg bestaande uit 20 renners weg met daar
ruim 9 minuten achter het peloton, zij rijden langs uitbundig bloeiende lavendelvelden.
Thomas de Gendt zit – zoals de hele Tour- in de ontsnapping. Inmiddels heeft hij 10.000 euro voor zijn ploeg bij elkaar gesprokkeld. Nu ja gesprokkeld….hij moest daar pittig voor rijden! Het blijft nog even spannend of hij met al zijn inspanning wordt gekozen als de meest strijdlustigste rennen van de Tour. Het zou de ploeg nog eens 20.000 euro opbrengen. Maar met die chauvinistische Fransen weet je het maar nooit. Voor het zelfde geld kiezen zij voor de Fransman Barquil, overigens ook geen verkeerde keuze. Maar het zou de Gendt gegund zijn evenals de ritzege.
Of moet het toch Jan Bakelants worden, wat tijde afgelopen weken allemaal voor zijn kopman Bardet heeft gedaan. En waarom Mollema nog niet een tweede keer een ritzege gunnen of de sympathieke leuke bescheiden Noor Edvald Boasson Hagen die eerder tot twee keer toe nipt verloor?
Het steekspel is een lust voor het oog, de één mag niet, de ander wil niet, en weer een ander kan niet. Het geloer naar elkaar; Pompen en lonken noemen de Belgen dat.
Maar eindelijk….is daar de zo verdiende zege voor Boasson Hagen.
Het is het eerste succes voor zijn ploeg. Zijn onfortuinlijke ploeggenoot Cavendish die met een schouderbreuk de Tour moest verlaten tweet hem: De tranen staan in mijn ogen van blijdschap.’
janna