‘Hij is zo hard voor zichzelf.’Ploegleider Steven de Jongh staat de pers te woord. Die wil wel eens weten hoe het nu zit met Contador. Vier keer gevallen en nog geen enkele prestatie geleverd. Hij blijkt zo geschaafd dat het voor de fysiotherapeut nauwelijks te doen is om hem te masseren, vertelt De Jongh.
‘Het zal wel meevallen, tijdens de Tour wordt er graag overdreven’, is de reactie. Nu hoort bij de tour weliswaar theater- dat maakt de Tour ook zo magisch- maar volgens mij spreekt De Jongh de waarheid. Hoe dan ook ‘morgen bij het opstaan voelt Contador zich lamlendig, stapt toch op de fiets want hij wil en zal bij iedere etappe voor de winst gaan.
Hij knapt zelfs zo op dat hij in staat is het voortouw te nemen.
Contador is niet de enige gehavende renner in het peloton. ook Fuglsang heeft vanwege een pols en elleboogbreuk zoveel pijn dat hij niet in staat is om zijn hand aan het stuur te houden en dat met de steile beklimmingen en risicovolle afdalingen voor de boeg. Als kijker springen mij echt de tranen in de ogen bij het zien van zoveel wielerleed. Hoe treurig ook, ik ben opgelucht wanneer ik achter de naam van Fuglsang het woord abandon zie verschijnen. Eindelijk krijgt het magere lijf de kans om zich te herstellen.
Overlever Contador rijdt samen met zijn landgenoot Landa vooruit zij krijgen een paar minuten. Landa – knecht voor Froome – laat weten de goede benen te hebben maar beseft dat hij niet voor eigen kansen kan en mag rijden. Voor de kijker ziet het er anders uit maar niemand zal hem dat kwalijk nemen. Het duo wordt achtervolgd door Quintana die ook vandaag zijn revival beleeft. In zijn kielzog rijdt- naast de Fransman Barquil – de andere knecht van Froome; de Pool Kwiatowski. De renners halen het duo in maar er komt een moment dat Kwiatowski niet meer mee lijkt te kunnen komen. Hij blijft achter. De lezer begrijpt het vast al….dit is niet een kwestie van niet meer kunnen maar van teruggefloten worden! Hij is degene die Froome op een goede manier in de afdeling naar de eindstreep moet brengen.
Het is een korte etappe van net honderd kilometer waarin veel strijd wordt geleverd, hetgeen prachtige beelden oplevert. ‘Deze etappe is een geweldige promotie’ juicht de commentator. ‘weg met die lange etappes.’
Aru behoudt het geel
Hoewel de gele fiets door de mecanicièns tiptop was klaargemaakt, koos de Italiaan – met de breedste lach van het hele peloton – toch voor de fiets waarmee hij de gele trui had veroverd. Als concessie zat er geel tape om het stuur. Dat heet waarschijnlijk bijgeloof.
Nu wel gewonnen
Het was de tweede keer tijdens de Tour dat de bezitter van de bolletjestrui Barquil juichend over de finish kwam. De eerste keer volgde de domper, na het bekijken van de fotofinish was de Fransman met een verschil van een fractie van een banddikte toch tweede geworden. Het zien van die teleurstelling – het hoort bij de Tour maar het zijn niet de leukste momenten om naar te kijken. Dat was op quatorze juillet gelukkig wel anders. Met overtuiging werd er op de Franse feestdag door de Fransman gewonnen. Daarmee kwam de bolletjestrui nog steviger om de schouders zitten.
En Contador? Hij kreeg het rode rugnummer voor de strijdlustigste renner!
janna