Wat hebben we kunnen genieten van twee heerlijke etappes, waarin het nu eindelijk juist man-tegen-man gevechten zijn geworden. Weg met die ploegenorders voor de renners. Het is gewoon “dood of de gladiolen”, zoals een oud-renner ooit zei. Ik heb gister daarom ook genoten van een van mijn favorieten renners, Contador!
Het zou de etappe worden om te zien of Froome echt kwetsbaar zou zijn. Een vriend van mij appte mij al dat Froome “eraan zou gaan”. Maar zo’n vaart liep het uiteindelijk ook niet. Froome hield zich staande, maar het is op dit moment zeker niet de Froome van de laatste jaren. Die venijnige punch heeft hij niet meer. Het is meer aanhaken. Je zag het ook aan zijn positie in de groep achtervolgers gister. Froome is normale doen had voorin van de groep gereden. De Froome van 2017 rijdt midden in de groep of hangt er zelfs achterin aan. Op dit moment vind ik het rijden van Uran echt verrassend. Ze hebben bij Cannondale echt iets goeds gedaan. Of hebben ze hem (psychisch) op de juiste manier weten te raken. Als je drie weken op de toppen van je kunnen moet presteren, is het geestelijke aspect wellicht de doorslaggevende factor. Uran blonk nooit uit in een sterke persoonlijkheid midden in de koers. Al eerder memoreerde ik aan de Olympische spelen van London. Wat is buiten het winnen van de Tour, Vuelta of Giro een van de grootste trofeeën? Dan zou ik toch voor de OL gaan. Uran dacht daar in 2012 iets anders over. De Colombiaan Uran is in de finale met Vinokoerov alleen voorop geraakt. Beide rijden naar de finish en lijken goed met elkaar samen te werken. De laatste kilometer gaat in en beide lijken genoeg voorsprong te hebben op de achtervolgers. op 500 meter is het loeren op elkaar begonnen. Beide willen die gouden medaille natuurlijk erg graag Uran laat zich de kop opdringen van de slimme en oh zo dubieuze Kazak. 300 meter van de finish gebeurt en iets wat onbegrijpelijk is. Uran drijft naar de rechterkant en kijkt over zijn schouder naar links. Aan de linkerkant is alleen de dranghekken en verder niets. Wat wil Uran hier zien, vraag je je in hemelsnaam af. Vinokoerov is de slimste en springt onderdoor rechts van Uran weg. Uran reageert tergend traag en is op dat moment al kansloos. Meteen en direct doemen de geluiden van een verkochte race. Dat laatste valt natuurlijk nooit te bewijzen, maar Uran is voor het leven getekend. Tot aan deze Tour waarin hij opeens wel de mogelijkheden van zijn kunnen laat zien! Uran het eeuwige talent, lijkt nu opeens zijn kwaliteiten waar te maken. En dat is hem ook van harte gegund, want hij is een van de smaakmakers van deze Tour.
Ook Aru en Barquil laten hun werkelijke mogelijkheden zien en maken de Tour waarin we nu zijn beland. En daar is de neutrale toeschouwer ontzettend blij van! De Tour is echt ontbrand en dat maakt het kijken ernaar alleen nog maar leuker. Ik hoop echt dat de komende bergetappes voor nog meer vuurwerk gaan zorgen. Dat Aru en Bardet nog meer tijd op Froome gaan pakken, zodat de tijdrit van volgende week zaterdag echt een climax van jewelste krijgt. Aru nog meer tijd pakt en tussen anderhalve en twee minuten voorsprong heeft, geef ik hem heel veel kans. Ligt de voorsprong binnen de minuut, dan zal Froome echt in staat zijn om dat gat te dichten en zal de Britse Keniaan alsnog gekroond worden tot eindwinnaar.
Vandaag een vlakke etappe. Dat betekent niet perse dat het een sprintersetappe zal zijn. Er zitten namelijk nog wat venijnige klimmetjes in. Daarom zou ik mijn geld weer zetten op een puncher. Een Matthews, Calmejan of Cummings, als hij nog fris is tenminste. Ook Roglic kan vandaag of morgen wel eens voor een Nederlands getinte overwinning gaan zorgen. De voormalige schansspringer komt dit weekend op zijn favoriete terrein. 1. Matthews 2. Calmejan 3. Degenkolb
https://www.youtube.com/watch?v=RhhGJ3I4p9k
Uran, wat doe je? OL-2012
De laatste kilometer van de 13e etappe