‘Wat een schone coureur’, verzuchtten de Belgische commentatoren wanneer zij kijken naar de Belg Guillaume Van Keirsbulck die vast niet van plan was om vanaf de start alleen te vertrekken. In de eerste kilometers kijkt hij regelmatig ietwat vertwijfeld achterom.
Wanneer hij door krijgt dat niemand vanuit het peloton bereid is om hem te volgen besluit hij alleen verder te gaan. Het wordt een meditatieve etappe. De eenzame renner die in een gestaag tempo van zo’n 45 kilometer per uur langs velden zonnebloemen, mais -en graan rijdt. Futuristisch aandoend zijn de 120 hectare zonnepanelen. Hij heeft er geen oog voor. Regelmatig pakt hij zijn telefoon waarna hij – door de achterop rijdende ploegleider naast de nodige peptalk, strategie een reep, een gelletje of een bidon aangereikt krijgt. Geen gram te veel hoeft hij mee te sleuren. Twaalf minuten is zijn grootste voorsprong. Hij wint de eerste tussensprint en ook de tweede. Het levert hem 1700 euro op – te delen met zijn acht ploegmaten. 190 kilometer rijdt de eenzame fietser in een monumentale solo voor het peloton uit maar dan verdwijnt hij uiteindelijk toch in de massa. ‘Met dank voor de prachtige dag die je ons gebracht hebt,’ zo betuigen de Belgische commentatoren hun waardering. Guillaume wordt beloond met het rode rugnummer dagelijks gegeven aan de meest strijdlustige renner van de dag. Morgen is hij met dit trofee goed te herkennen.
Een ontsierde eindsprint
Dan is er nog 17 kilometer te gaan naar de eindstreep. Er was al gewaarschuwd voor een hectische einde en dat werd het. De scherpe bochten, in smalle straten tijdens het voorbereiden van de sprint; de kijker kan er op wachten dat dit spektakel op gaat leveren. Je kunt je als wielerliefhebber afvragen: Waarom de renners bloot stellen aan zulke risicovolle parcoursen? Het blijkt dat voornamelijk geld een grote rol speelt. Het zijn de sponsoren die het voor het zeggen lijken te hebben. Je mag toch veronderstellen dat de veiligheid van de renners voorop staat. Gelukkig bleef het bij de eerste val bij chaos, schrik en schaafwonden
Sagan uit de Tour!
Een juiste en moedige beslissing van de jury?
Over smaakmaker Peter Sagan was in de middag een leuk verhaal. De Tour kan niet zonder verhalen, de Tour is een groot levensverhaal. Er werd teruggeblikt op de geweldige eindsprint van gisteren . Peter – meer talent dan zijn broer Juraj – zegt alles te danken te hebben aan zijn broer. ‘Van hem heb ik leren fietsen. Wij zijn een hecht stel, vroeger sliepen wij op een kamer, wij hadden een groot gezin. Hij is mijn grote voorbeeld. Door hem ben ik gaan wielrennen. Toen het gisteren leek mis te gaan moest ik denken aan mijn broer, ik wilde voor hem winnen. ‘ Gisteren werd hem gevraagd hoe hij de druk had verwerkt. In zijn komische Engels was het antwoord. ‘Druk…man wat is dat? Ik ken geen druk!’ Het zou later bevestigd worden door zijn ploegleider. Maar vanmiddag deelde Sagan – in het heetst van de strijd – een elleboogstoot uit die Cavendish in de hekken deed belanden en daar bleef het niet bij. De sympathieke Duitser Degenkolb – sinds verleden jaar hersteld van een verschrikkelijk ongeluk- werd opnieuw geveld het zag er allemaal vreselijk uit. Telkens wanneer de beelden werden herhaald sloeg het hart telkenmale op hol……Vallen het hoort bij het wielrennen maar dit was zo verschrikkelijk om te zien. De Franse Kampioen Arnaud Démare won verdiend de zege voor hem en zijn team was er vreugde. Sagan kwam als tweede over de streep.
Na afloop ging hij direct naar de bus van Dimension Data de ploeg van Cavendish. Hij wilde weten hoe het met Mark ging. Mark verklaarde – met arm in mitella- dat Peter een vriend van hem was, maar de elleboogstoot niet goed begreep.
De eerste beslissing van de jury was tijdstraf en vermindering van punten voor de groene trui. Daar werd na nog eens de beelden te hebben bekeken op terug gekomen. Sagan de wereldkampioen, de smaakmaker, de sympathieke sportman werd naar huis gestuurd. Een duidelijke uitleg werd niet gegeven behalve dat het geen eenvoudige beslissing was.
Hoewel ik Tour de Jour meestal oversla vanwege – in mijn ogen- te veel ongein, zwichtte ik nu toch door de aanwezigheid van Stef Clement en Johnny Hoogerland. Natuurlijk was de manoeuvre van Sagan het gesprek van de dag. Hun kijk op de onfortuinlijke beweging was toch een heel andere en tja…dat zijn de mannen vanuit de praktijk.
Dat de jury terug kwam op een eerder genomen besluit verbaasde de renners. Volgens hen zijn sprinters een ander soort wielrenner. ‘Het is wat de 24 jarige Dylan Groenewegen van Lotto Jumbo, zegt’ vult Stef aan: ‘Het is het podium of jodium.’
Morgen een Tour zonder Sagan…eeuwig zonde.