Gister was het weer een dag dat een favoriet van de dag de overwinning ook daadwerkelijk opeist. Iedere dag (en de avond ervoor in de wielrenprogramma’s) worden voorspellingen gedaan. Wie vindt het nou niet leuk om de voorspelling goed te hebben? Ook ik doe er aan mij en met mij zovelen. Ook vandaag heb ik mijn voorspelling gegeven, al is dat voor deze etappe ook niet echt heel moeilijk.
Als je de geschiedenis er op naslaat, dan heb je voor iedere etappe verschillende favorieten. Voor de bergetappes komen de klimmers in aanmerking, voor de vlakke etappes de sprinters en voor een heuvelachtig parcours komen de punchers het meest in aanmerking. Voor de tijdritten zijn het vaak de hardrijders. De mannen met de lange adem. Een paar dagen geleden memoreerde ik al aan een ander moment van Miguel Indurain. Dat was ook in een tijdrit. Helaas zijn er wat slechte beelden van. Maar dat ene moment in die tijdrit is echt legendarisch. Armstrong is daar de regerend wereldkampioen. Iedereen kent het verhaal van Armstrong. Al heel vroeg wereldkampioen geworden (in Oslo) en in 1994 gedacht een rol te kunnen spelen in het Algemeen Klassement. In die Tour (1994) stond er een tijdrit op het programma. Armstrong was de triatleet die wist hoe hij een time-trial (tijdrit voor ons) moest aanpakken. De Amerikaan was voor Indurain gestart. Toen (naar het schijnt) was de Amerikaan nog niet helemaal vol geprepareerd met doping. Echter, de manier waarop Indurain werkelijk voorbij de Amerikaan vliegt is schrijnend (voor Armstrong), maar ongelofelijk met wat voor kracht de Spanjaard toen de Tour regeerde. Hij was de alleenheerser van de Tour. Indurain was in dat jaar op zijn absolute top en die tijdrit in 1994 bewees dat volledig. Ik ben dat beeld nooit vergeten. Deze tijdrit en dat moment van voorbij vliegen van Indurain was voor mij de reden om definitief mijn idool op een racefiets te kiezen. Nooit zal er meer iemand in de buurt komen van Indurain. Al hoop ik dat Tom Dumoulin (met nagenoeg dezelfde stijl) daar een beetje in de buurt kan komen. Indurain zorgde ervoor dat er voor tijdritten altijd maar één favoriet was en dat was de man met de bijnaam; El Rey of wel De Koning. En daar is wederom geen woord Spaans bij. Een koning was de zwijgzame renner uit Villava (Spanje). Heden ten dagen is Indurain een graag geziene gast in de Tour en Vuelta.
Gister bij de avondetappe een andere hardrijder en dopingzondaar gezien, Thomas Dekker. Voor diegene die een leuk boek willen lezen en graag willen weten hoe het wielrennen eruit zag, pakweg 5 tot 10 jaar geleden, moeten het boek, Thomas Dekker lezen. Voor de komende zomermaanden is het een heerlijk boek om te lezen. Open (eerlijk durf ik niet helemaal te zeggen, maar dicht in de buurt van de waarheid zit het zeker) vertelt Dekker over zijn jaren in het peloton. Voor diegene die niet weten wie Thomas Dekker was op de fiets. Thomas was echt een hele goede en vooral veelbelovende renner. Eeuwig zonde dat hij niet de mentaliteit bezat van een Tom Dumoulin. Dan durf ik hierbij te zeggen, als dat wel het geval was, dat we de afgelopen jaren hadden gekeken naar een fantastische ronderenner.
De magnifieke tijdrit van Indurain in 1994
Thomas Dekker