Évaux – les – Bains – Le Loran 211 kilometer
Vingegaard overtroeft Pogacar
Iedere kijker die gisteren met veel chagrijn keek naar de prestaties van de renners en dat de wielersport onwaardig vond, krijgt vandaag een juweel van een etappe te zien. De bergrit door het Centraal Massief is een rollercoaster geworden.
‘Dit is een rit voor mannen met ballen’, wordt er enthousiast gejubeld.
Die Remco toch… hij heeft met zijn uitspraak van afgelopen zondag de commentatoren aardig geïnspireerd. Een andere uitspraak na de dag van gisteren is;
“Verveling is een kunst.”
Pijn op het asfalt
‘Wat maken wij vandaag toch allemaal mee’? vraagt de man achter op de motor.
‘Dit is een knotsgekke etappe, dit is een etappe van het allerhoogste niveau.’
Voor de achterblijvers is er geen redden meer aan. Zij weten; wij hebben hier niets meer te zoeken dus zijn er nogal wat uitvallers, waaronder Tim Declercq – la tractor – van Lidl Trek. Hij stapt ziek af. Ook Ion Izzagire (Cofidis) – hij rijdt met een gebroken rib opgelopen tijdens de ronde van Zwitserland – schudt moedeloos het hoofd en levert zijn rugnummer in. Cofidis verliest nog een tweede renner; de Fransman Alexis Renard. “Het is pijn op het asfalt”, wordt er geconstateerd.
Greg van Avermaet, was in 2016 de winnaar en grote held van wat hij zelf ziet als één van zijn mooiste overwinningen. Vandaag rijden de renners – althans het laatste deel – een kopie van deze etappe. Vanmorgen is de route gefilmd en dan ziet het wegdek er niet lekker uit; modderig en nat. Deel dat met de scherpe bochten, steile beklimmingen en afdalingen, waardoor de veelgehoorde term een verraderlijke etappe geheel terecht is. Gelukkig is de temperatuur een aantal graden gestegen dus mag je hopen dat de weg minder risico gaat geven. Hetgeen niet het geval blijkt.
Er gebeurt zoveel dat je werkelijk ogen van voren en achteren moet hebben. Daarom knap dat één van de cameramannen een mooi beeld weet te vangen. Het is een prachtig detail van een renner die vanuit de ploegwagen een grote klont ijs krijgt, die hij onder zijn trui stopt, en dan gaat het om de armbeweging in slow-motion met die grote doorschijnende klont… Dat is kunst !
De koortsblaas van Remco
Remco Evenepoel doet vandaag goede zaken. Een renner die rijdt op gevoel, zich de kop niet gek laat maken en anderen weet uit te dagen. Eigenlijk een jonge hond met een talent waar iedereen jaloers op kan worden, die soms wat met zijn krachten smijt hoewel hij daar steeds beter mee om kan gaan. Zijn plezier in de sport maakt hem niet alleen geliefd maar er wordt ook in hem geloofd. Hij zou zomaar eens de TOUR kunnen winnen, het is een geluid dat steeds vaker wordt gehoord. Maar dan is daar opeens dé grote ontdekking; Remco heeft een koortsblaas en daar willen de media meer van weten. Wat betekent die koortsblaar van Remco. Ploegleider Tom Steels die als eerste de vraag krijgt voorgeschoteld zie je even kijken van; wat is dit nu weer. Hij antwoord maar met een lach; niets aan de hand.
Geen psychologische spelletjes voor Van Aert
Uit eerder opgenomen interviews staat één antwoord centraal en dat is; Zijn er kansen om te kunnen ontsnappen en hoe voelen de benen. Een eventuele strategie wordt niet besproken. Dat is iets voor in de bus. Ook Wout van Aert komt aan de beurt en natuurlijk wordt nog eens voor de zoveelste keer gevraagd naar het “sprint incident” van een aantal dagen geleden. Het antwoord bewijst de geweldige topsport mentaliteit van De Belg. ‘Voor mij zit er geen haar meer in de boter.’ En verder vindt hij dat geen onderwerp meer om dit via de media af te handelen. ‘Ik ben voor Jasper blij dat hij gisteren op een mooie manier heeft gewonnen. Daar feliciteer ik hem mee.’ En daar laat Wout het bij. Wout doet niet mee met die psychologische spelletjes en laat zich niet uit zijn tent lokken. Voor de Vlamingen is zijn antwoord de vleesgeworden sportiviteit. Ook Vingegaard is tijdens zijn interview heel eerlijk, rustig; ‘Ik doe mijn best.’ Op de vraag of Pogacar deze venijnige korte klimmetjes niet beter liggen, moet hij heel even nadenken en zegt dan; ‘ja eerlijk gezegd denk ik van wel. maar wij zullen zien hoe het gaat en herhaalt nog maar eens; ‘Ik doe mijn best.’
46 kilometer voor de streep brandt het peloton, aangevoerd door Visma – Lease – a – Bike los. En dan in een scherpe bocht is het Wout van Aert die net iets te veel uitwijkt en valt. Hij probeer te redden wat er te redden helaas tevergeefs hij maakt een lelijke val. Zelf lijkt hij er aardig van af te komen maar zijn fiets heeft zoveel schade dat hij moet wachten op een nieuwe fiets. Zijn achterstand bedraagt meer dan acht minuten Hij weet zich aan te sluiten bij de achterblijvers. Zijn ploeggenoten kruipen door het oog van de naald Tiesj Benoot weet Wout te ontwijken en de hele ploeg kan zonder kleerscheuren verder. Een onverwachts moment dat de kijker als bloedstollend ervaart.
De Bardet bocht
Naast alles spanning die de hele etappe voortduurt is er toch één moment van ontspanning dat mooi in beeld wordt gebracht. Romain Bardet (DSM) rijdt zijn laatste Tour de France. Deze kan al niet meer stuk met de overwinning in de opening etappe waardoor hij een dag het geel om de schouders draagt. Maar vandaag in zijn woon – en werkomgeving staat het in de meest spannende bocht van deze etappe rijen dik om Bardet te bedanken voor alle jaren van prachtige prestaties. Hij neemt er de tijd voor, omarmt vrienden, pakt een vlag aan, deelt boksen uit. Het is voor hem en al zijn fans één groot feest. Een prachtig afscheid en een dank je wel voor mooie succesvolle en bevlogen jaren.
Een duel om in te lijsten
En dan komt het moment waar iedereen op wacht. Pogacar sprint en krijgt een kleine voorsprong die wordt beantwoord door Vingegaard en Evenepoel ook Roglic mengt zich in de strijd. Het wordt een prachtige strijd die deze etappe tot een droom etappe maakt. Even lijkt het of Pogacar hier een genadeklap gaat uitdelen maar dan heeft hij niet gerekend op Vingegaard! De Deen die drie maanden geleden uit de dood lijkt te zijn opgestaan en nu de held van de dag wordt. Hij weet 25 seconden weg te werken mede door hulp van zijn oud ploeggenoot Primoz Roglic die hem voorgaat in de afdaling. Maar Deen gaat te snel, neemt de nodige risico’s en komt naast Pogacar. Samen duelleren zij om de etappe zege. Het is een prachtig duel.
Remco Evenepoel voert een soort gelijk duel uit met de Sloveen Primoz Roglic. (Bohra – Hansgrohe) De tot nu toe nummer vier van het klassement is met het doel naar de Tour is gekomen om deze keer te winnen. Remco daagt de Sloveen uit – met succes – De Sloveen raakt in een slip en gaat onderuit, Op eigen kracht weet Remco zijn achterstand beperkt te houden. Zijn tweede plek in het klassement blijft staan.
Wel is Vingegaard hem wat meer genaderd. Roglic behoudt zijn vierde plek.
Het duel tussen Vingegaard en Pogacar is er één om in te lijsten. Het is uiteindelijk de Deen die na een bloedstollende strijd met een half wiel eerder over de streep komt en de rit op zijn naam weet te schrijven. Deze overwinning betekent voor hem zoveel meer dan “zomaar” een overwinning. Een zeer geëmotioneerde Vingegaard memoreert de strijd die hij heeft geleverd om überhaupt weer op de fiets te kunnen stappen en dat dit nu na drie maanden op dit niveau mogelijk is tijdens zo een zware etappe maakt hem zeer gelukkig. Ík ben blij hier te kunnen zijn en deze etappe is voor mijn familie.’ Voor zijn vrouw Trine is deze overwinning om meerdere redenen een opluchting. Ten eerste dat haar man zich zo goed weet stand te houden en dat hij vanaf vandaag zijn snor en baard weer mag afscheren. Zij had helemaal niets met deze afspraak. Nu na deze glorieuze overwinning is dat gelukkig van de baan