Het was de dag na de rustdag en één dag voor de nationale feestdag in Frankrijk, quatorze juiliet. Op de routeschema van vandaag stond een niet al te moeilijke etappe. Dat betekende dus volop kansen voor de strijdlustige renners uit het peloton. Naarmate een Tour vordert komen de sterkste renners bovendrijven. Dat is vaak het geval van de klassementsrenners, maar dat geldt ook voor de vrijbuiters van het peloton. En dat gegeven kwam dan ook uit vandaag. De dag behoorde toe aan de sterkste renners van het peloton en dat hoeven niet perse de favorieten te zijn.
De meest bekende ploegen met vrijbuiters waren natuurlijk de Quickstep ploegen, de Mapei ploegen en natuurlijk onze nationale trots uit de jaren 80, de TI Raleigh ploeg. Wat kenmerkt een echt vrijbuitersploeg? Deze ploegen herbergen renners die pijn kunnen leiden. Bedoelen we dan ook echt letterlijk pijn? Ja, dat bedoelen we. De langste ontsnapping zal wel nooit meer verbeterd worden. Op 11 juli 1947 (net na de oorlog) stond er een etappe van 253 kilometer op de agenda. Albert Boulon (Fra) demarreerde net na de start. Het peloton zag de Fransman pas aan de finish weer terug. Thierry Marie (Fra) begon in de Tour van 1991 aan een solo van 234 kilometer die startte in Arras en eindigde in Le Havre. “Gekkenwerk” werd er geroepen in de tourkaravaan, toen de Fransman wegsprong. Hinault reed langs hem in een volgauto en sommeerde Marie er niet aan te beginnen. Marie was doof voor deze woorden en reed door. Zijn maximale voorsprong groeide tot maximaal 21 minuten. Op dat moment reed Marie virtueel in het geel. Aan de finish hield Marie iets meer dan 2 minuten over, maar geschiedenis had Marie wel geschreven. Ooit betiteld als een potentieel Tourwinaar (Marie kon ook goed tijdrijden, wat hem in de ontsnapping goed van pas kwam), maar hij won echter nooit de Tour, laat staan dat hij er in de buurt bij kwam.
Vandaag was het weer een grote groep die begon aan een grote ontsnapping. De etappe werd echter geteisterd door wederom kou en regen. Sommige zagen de bui al hangen en bleven lekker in het peloton hangen. Anderen (de vrijbuiters van deze Tour) gingen de uitdaging aan en sprongen weg. Opvallendste renner vandaag was Asgreen (Quickstep). De Deen reed alsof hij de eerste dag aan de Tour begon. Niets was aan hem te zien dat de renners toch al echt twee en een halve week onderweg zijn. Ook Matthews, Bakelands, Gaudu en Colbrelli bemoeide zich flink met de strijd aan de kop. De groep vooraan viel volledig uit elkaar. Door alle ontsnappingen vooraan. Totdat de beslissende forcing werd gedaan. Aan de voet van de Col de Portet D’Aspet werden de kaarten geschud.
De huidige Oostenrijks kampioen Patrick Konrad reed voorop. De Oostenrijker rijdt al vanaf het begin bij Bora-Hansgrohe. Veel overwinningen had de Oostenrijker de laatste jaren zeker niet behaald, maar vandaag was de Oostenrijker oppermachtig. Konrad was een zeer talentvol renner, die op een gegeven moment meer als knecht werd aangesteld dan dat hij als afmaker werd aangeduid. In de 16e etappe van de Tour 2021 viel alles op zijn plaats. In de afdeling kwam zijn zege uiteindelijk nooit in gevaar. De achtervolgers Colbrelli (uiteindelijk tweede) en Matthews (derde) konden de Oostenrijker niet meer inhalen. In de straten van Le Havre was het een grote zegetocht voor Konrad. In de strijd om de groene trui (mocht Cavendish de laatste bergen slecht overkomen) pakte Colbrelli dus belangrijke punten op Matthews, die ook nog stille hoop heeft. Op 13:49 kwamen de favorieten voor de Touroverwinning over de finish. In het algemeen klassement veranderde er dan ook niets. Even leek het er nog op dat O’Connor toch tijd ging verliezen, maar de Australische doorzettingsmentaliteit zorgde ervoor dat de renner van AG2R-Citroën toch zonder tijdsverlies op de favorieten binnen kwam.
Morgen volgt een loodzware etappe met twee bergen van de 1e categorie en één van de buiten-categorie. Tevens is de vrees dat er weer regen gaat vallen. Iets wat de meeste renners niet met heel veel plezier tegemoet gaan zien. De etappe van morgen zal morgen eindigen op de puist van 2215 meter hoogte, de Col du Portet. De sprinters zullen met angst en beven uitkijken naar de dag van morgen. Daar waar de favorieten met de spreekwoordelijke billen bloot moeten. Tevens staat de 12e meest grootste beklimming in de geschiedenis van de Tour de France op het programma: Col de Peyresourde. Vuurwerk wordt verwacht op de Nationale feestdag. De verwachting is echter dat het geen Fransman zal zijn.