Gap – Barcelonnette 178.8 km.
Een zegevierende Campenaerts
Hoewel de kijker de afgelopen dagen niets tekort gekomen aan natuurschoon, vindt Thierry Gouvenou ( architect van de Tour etappes) etappe 18 als één van de mooiste landschap en vergezicht etappe van deze Tour. Door gebruik te kunnen maken van drones wordt de kijker deelgenoot van het gebied waar de renners hun ruggen krommen, zich geselen omdat dit nu eenmaal de Tour is.
De naam Mathieu van der Poel wordt regelmatig genoemd. Op papier is hij de gedoodverfde winnaar. Maar dit is de Tour en dan lopen de zaken vaak heel anders.
Hij probeert mee te zitten maar komt niet terecht waar hij zou moeten zijn. Dus wordt het vandaag meerijden en heel aan de finish komen.
Vanaf de start wordt er evenals de vorige dagen heel hard gekoerst. Het gemiddelde ligt ver boven het niveau dat men voor mogelijk heeft gehouden. Tussen alle hectiek door is er ook tijd voor interviews. Het eerste gesprek dat je als kijker krijgt te zien is een gesprek tussen Alberto Contador – inmiddels 41 jaar maar toch steeds razend populair – met de 24 jarige Spaanse Oier Lazkano die als kanshebber wordt gezien deze rit te winnen. Lazkano weet niet wat hem overkomt. Hij vraagt nog net niet om een handtekening aan zijn grote held. Hij is zo onder de indruk – want door Contador is hij gaan wielrennen – dat er nauwelijks een zinnig woord uit zijn mond komt. Op iedere vraag die wordt gesteld is het antwoord ; ‘Als jij dat zegt. ’Het heeft natuurlijk iets heel komisch maar ook iets ongemakkelijks. Voor allebei.
Het is 36 graden en het asfalt is zo heet dat veel renners met pech komen te staan. Vele wielen moeten worden verwisseld waarbij vooral Oscar Onley ( DSM) het grootste slachtoffer wordt . Hij zit mee in de eerste groep maar moet te lang op een ploegwagen wachten waardoor hij een grote achterstand oploopt en de aansluiting met de voorste groep niet meer weet in te halen.
Remco Evenpoel heeft het warm gaat nog maar eens een ijszakje halen. Hij wordt ook aan de tand gevoeld wat hij van de komende dagen verwacht. ’Het is vooruit zien en slim koersen en proberen de herstellen. Dan mag je hopen dat je terecht komt in een goed hotel waar je lekker kunt slapen.’
Het zijn zware werkdagen voor de renners en de hele staf om hen heen. Maar meedoen aan de Tour is magie! De aanval van gisteren heeft hem goed gedaan.
Door een keer boven zijn limiet te gaan heeft hij meer vertrouwen gekregen.
‘Remco heeft weer pretogen en dat is een heel goed teken’, wordt er gemeld.
Ploegleider Klaas Lodewijck geeft aan dat de actie van gisteren goed voor het moraal is. Of Remco nu meer gaat durven? ‘Dat is niet aan ons, gewoon blijven focussen. Maar dromen mag naast het realistisch, rustig en gezond blijven. Het is spannend om met het klassement bezig te zijn.’
De groene truidrager Biniam Girmay hangt zwaar bepleisterd aan de wagen van de Tourarts. Hij krijgt een nieuw verband om de arm en kan weer door. Zolang hij maar op de fiets blijft zitten en Nice haalt, heeft hij weinig te vrezen. De komende dagen loopt zijn groene trui geen gevaar. Voor hem een buitengewoon geruststellende gedachte.
Vingegaard hangt ook even aan de ploegwagen maar dat blijkt niets ernstigs. Hij heeft een probleem met één van zijn schoenen en heeft even een steuntje nodig.
Eerder had hij een mooie uitspraak ‘Als ik ten onder ga, dan zal het strijdend zijn.’
Ploegleider Frans Maassen vult later deze zin verder aan. ‘Remco is een zware tegenstander. Zolang wij blijven strijden maakt het niet meer uit of wij tweede of derde worden, Ach de andere ploegen willen Visma niet graag mee hebben.’
Dat wordt ook wel duidelijk in deze etappe.
Als er iemand is die deze rit zou kunnen winnen is het Wout van Aert. Negen ritten heeft hij in de verschillende Touren op zijn naam geschreven. Hij hoopt deze Tour zijn tiende overwinning te halen. Doch dit jaar is zijn rol heel anders.
Alles staat in het teken van Jonas (Vingegaard) om hem opnieuw aan de gele trui te helpen. Bovendien heeft zijn zware val eerder dit seizoen, er voor gezorgd dat hij zeker niet de beste voorbereiding heeft gehad ook nog lang niet de conditie heeft van voorgaande jaren. ‘Het moet ook allemaal maar op zijn plek vallen om deze wens te kunnen vervullen. Theoretisch gezien heeft hij de beste papieren en is deze rit hem op het lijf geschreven. Maar het zal ook zeker zo zijn dat er door de andere renners zeer op hem gelet wordt en hij weinig ruimte krijgt. De Tour is en optelsom van belangrijke zaken. Welke spanning lever ik en wanneer?’ Aldus Maassen.
Het lijkt een hollen of stilstaan, telkens worden er speldenprikken uitgedeeld die tot niets leiden. Wordt de boel uit elkaar getrokken, matten de renners elkaar af. Op zich levert het wel een mooi kijkspel op maar voor de renners is het fnuikend.
Wout heeft Bart Lemmen mee… hij vervangt Sep Kuss die niet op tijd hersteld is van een Covid aanval. Hij verricht heel goed werk, weet zo nu en dan aardig de boel te verstoren waarmee hij de aandacht op Wout wat weet af te zwakken.
Telkens wanneer een renner probeert te ontsnappen is het Bart Lemmen die daar een stokje voorsteekt. ‘Mocht Wout vandaag winnen, dan verdient Bart vanavond wel een ijsje,’ is de mening van de commentatoren. Maar Wout komt niet weg… probeert dat meerdere malen, het is tevergeefs. Uiteindelijk zal hij als negende over de streep komen. Bart Lemmen wordt zesde, zijn Force de Tour is geslaagd. Maar natuurlijk is er ook de teleurstelling dat het plan om te winnen niet uitkomt. In de avondetappe zijn het zijn vrienden die de hele dag met hem hebben meegeleefd en hem nog eens spontaan toejuichen en complimenteren met zijn geweldige prestatie. De emotie die volgt laat zien dat Lemmen geen robot is maar een mens van vlees en bloed die heel goed kan wielrennen.
Pure emotie
Het is de Belgische renner Victor Campenaers (Lotto DSTNY) die juichend en alleen over de finish komt na een uitgekookte rit. Voor hem is de Poolse renner Michal Kwiatkowski de grootste kanshebber voor deze dag en door die steeds goed in de gaten te houden en te blijven volgen lukt het hem op een buitengewone slimme wijze deze achttiende rit – die al maanden op zijn lijstje staat – te winnen. Zijn verhaal direct na afloop van de overwinning is vol emotie en zo puur en oprecht. Dan besef je als kijker pas goed wat er allemaal aan voorbereiding komt kijken om deze prestaties te kunnen leveren.
Voor de 23 jarige Fransman Matteo Vercher (Total Energies) is de tweede plaats een deceptie. Zijn gezwoeg levert net niet op waar hij zo voor zo gestreden heeft. Zijn tranen lijken niet te stuiten en alle troostende woorden ‘Jouw kansen komen heus nog wel’, helpen niet om hem tot bedaren te brengen. Het is een hartverscheurend beeld.
Ook deze achttiende rit van de Tour is een rit geworden waar emotie – teleurstelling – wilskracht en vreugde in al zijn schoonheid wordt getoond. Het heeft opnieuw gezorgd voor heel veel kijkplezier. De laagvliegende drone, waardoor je je even in Frankrijk waant, de zak M&M’s die van hand tot hand gaat, de tranen de juichkreet, het afzien in de hitte…Wat een prachtige sport.