Pau – Saint – Lary – Soulan Pla- D’Adet 151.9 kilometer
Een oppermachtige Pogacar
De dertiende etappe begint zorgelijk. Gisteren tijdens de sprint is de Belg Amaury Capiot (Arkea) lelijk gevallen. Hoe hij naar de wagen gedragen moet worden is vreselijk om aan te zien. De verbazing van de commentatoren die vanochtend het slachtoffer weer op de fiets zien zitten doet hen bijna in sprookjes geloven. Dit had niemand voor mogelijk gehouden. Hij komt voor de microfoon om zijn verhaal te doen wat er gisteren nu zo fout is gegaan. Zijn verhaal klinkt heel plausibel. Het was de gekregen kop- een elleboogstoot van Maxim van Gils die hem letterlijk en figuurlijk het meest heeft getroffen. Al snel na de start schudt de Capiot treurig het hoofd, de opgelopen pijnen zijn te heftig, hij heeft het geprobeerd maar dat is tegen beter weten in. Diep bedroefd stapt hij in de ploegwagen. Dit intense verdriet is weer zo een voorbeeld hoe belangrijk en fantastisch de renners het vinden om mee te kunnen doen aan deze heroïsche en magische Tour de France.
Hoor en wederhoor
Maxim van Gils (Lotto DSTNY) komt ook aan het woord. ‘Ja ik heb hem een berichtje gestuurd maar daar heeft hij niet op gereageerd. tja… dan niet’….en vervolgt; Je wenst niemand zo een val toe maar het is ook goed om zelf eens in de spiegel te kunnen kijken en blijkbaar kan hij dat niet.’ De commentatoren zijn even beduusd over deze uitspraak. ‘Hier win je geen zieltjes mee’,is hun verbaasde reactie. ‘Hij toont geen enkel respect of empathie. Op zijn minst had hij moeten beginnen om zijn zonnebril af te zetten. Als dit mijn zoon was…..’ Er wordt gehoopt en verwacht dat de ploegleiding nog wel gaat reageren. ‘Het is zo jammer dat dit gebeurt want Maxim van Gils is zo een groot talent, als je zijn palmares wat hij al heeft gewonnen. Ach misschien moeten wij het als een jeugdfout beschouwen.’
Natuurlijk leiderschap
In de Tourgids schrijft Stef Clement over de jonge honden in de Tour en noemt de namen van de Belgisch Kampioen Arnaud de Lie, die zijn debuut in de Tour maakt, en die van de andere debutanten Maxim van Gils en Remco Evenepoel. Over de laatste zegt zijn ploegleider Tom Steels dat hij een geboren leider is. Hij heeft overwicht en dwingt respect af. Daarnaast wordt hij omarmd door de pers die hem graag interviewt omdat hij naast Nederlands ook vloeiend Frans en Engels spreekt. Dat hij ook nog eens een natuurtalent is heeft hij al voldoende bewezen. Dat hij zich tussen de twee grote renners Pogacar en Vingegaard heeft geschaard zegt voldoende.
Het duurt even voordat een viertal renners de zegen van het peloton krijgen. Wanneer Arnaud de Lie ontploft zit Mathieu van der Poel mee, evenals de Fransman Bryan Coquard (Cofidis) en de Belg Cedric Beullens (Lotto DSTNY) Er weet zich nog een kwartet uit het peloton los te woelen en zo ontstaat er octet dat langs de grot van Lourdes rijdt waar opvallend veel priesters en nonnen aan de kant staan.
De acht weten aardig lang stand te houden Het is Mathieu die pas 35 km voor de streep moet afhaken. Voor hem wordt het te steil. Ploegleider Christoph Roothoofd kijkt nog even terug op het succes van gisteren. Het was voor de ploeg met een ritzege voor Philipsen een mooie dag. De puzzelstukjes vielen mooi in elkaar.
Het is vooral niet panikeren en even afwachten. ‘Als het niet meteen lukt, blijven vertrouwen en focus houden. Ach iedere uitleg is te simpel hoe het werkt en voelt. Philipsen heeft veel andere kwaliteiten en dat moet ook maar mooi in de plooi vallen.’ Gelukkig in deze ploeg geen Covid gevallen.
Dat heerst er wel in de ploeg van Remco Evenepoel (Soudal Quickstep) Louis Vervaecke is de dupe. Het lichaam geeft aan dat het niet meer verantwoord is verder te rijden. Hij wil niet opgeven maar wordt uiteindelijk gedwongen naar zijn lijf te luisteren. De tourarts constateert dat Corona aan het toenemen is. Zoals ook het geval is bij een renner van Astana. ( de Deen Michael Morkov). Wij hadden hem heel graag gehouden maar voor alle veiligheid toch maar naar huis gestuurd. Er zijn ploegen die wel blijven rijden en wachten tot het slechter gaat. Ik vermoed dat er wel meer slachtoffers gaan vallen.’
Wanneer Pogacar kiest voor een plaspauze dan weet het peloton dat er rustig aan gedaan moet worden. Demarreren is in zo’n geval not -done. . Tom Pidcock (Ineos) stapt af wegens Covid en Wout van Aert zoekt een bus op om zijn krachten voor morgen te sparen. De Franse Kampioen Paul Lapeira (AG2R) zucht maar eens diep voor de camera’s. De Italiaan Alberto Bettiol (EF Education) moet afstappen wegens uitputting. Voor meerdere renners lonken de Olympische Spelen en wanneer er dan toch niets meer te halen valt dan is afstappen zo gek nog niet. Daar wordt trouwens verschillend over gedacht want je kunt de Tour natuurlijk ook als training gebruiken is een gehoorde mening.
Men is verheugd dat Tom Dumoulin als analist aanwezig is bij de Tour. ‘Iemand die geen kapsones heeft en met een nuchtere benadering de Tour bekijkt. Altijd leuk hem wel te zien en te horen. Tom weet niet direct wat hij moet verwachten. Vandaag en morgen komt er wellicht meer duidelijkheid, dan zullen de registers wel open getrokken worden en dan wacht er nog een laatste zware week. Natuurlijk moet Visma nog een minuut dichtrijden dus nog genoeg spanning de komende dagen. Pogacar kan goed aanvallen, mooi om te zien maar of het altijd verstandig is?
Remco zit kort in de buurt, als er niets geks gebeurt kan Remco derde worden.
Het is spannend dus mooi voor de kijkers.’
Net even boven de 54 minuten doet het peloton over de beklimming van de Tourmalet. De afdaling is spectaculair om te zien mede door de mistflarden.
‘Je houdt je hart vast…dit wil je je zoon niet zoon doen is een dialoog in het commentaarhokje. ‘Maar wat een stuurmanskunst, niet vergeten te eten en te drinken.’
Titanenarbeid
De Duitser Nils Pollit levert voor zijn ploeg UAE titanenarbeid tenslotte wordt hij afgelost door de Spanjaard Marc Soler die het tempo nog weer eens opvoert.
De achterstand met de kopploeg slinkt met secondes. prachtig zijn de geconcentreerde koppen van de renners. Het wordt steeds spannender want wat is Pogacar vandaag van plan. Heeft hij een plan? En wat doet Vingegaard laat hij zich uit de tent lokken? Dat wil de journalist wel eens haarfijn weten van ploegleider Frans Maassen. ‘Wij hebben iedere dag een plan, ‘ lacht deze fijntjes… Wij beschikken over sterke mannen die er plezier in hebben, super gemotiveerd zijn.
Alle credits voor de begeleiding en Jonas (Vingegaard) zelf.’
Zeven kilometer voor de streep gaat Adam Yates in de aanval. Vingegaard laat zich niet gek maken en blijft zitten., hij laat zich niet uit de tent lokken. De achterstand van Yates is zo groot dat hij geen verdere bedreiging is. Yates slaat een enorm gat kijkt steeds achterom maakt een wat nerveuze indruk. Iedereen verwacht dat Pogacar gaat en dat gebeurt ook. Dan zitten Vingegaard en Evenepoel wel mee. Voor Remco gaat het al snel te hard. Even lijkt het of Vingegaard de schade beperkt weet te houden en nog de nodige secondes goed kan maken maar tegen deze orkaan van kracht is ook de Deen niet opgewassen. Pogacar pakt veel tijd en bonussecondes en is dolblij met zijn zoveelste overwinning. Vingegaard wordt wel tweede dus is Remco voorbij maar zijn achterstand op Pogacar is nu bijna twee minuten.
De strijd gestreden? Nee zeker nog niet maar het wordt wel steeds spannender.
Deze instinctieve actie van Pogacar was er één om in te lijsten. En zoals Yates beaamde er was geen voor opgezet plan, ‘maar bij Pogacar weet je het nooit die kan zomaar spontaan zijn slag slaan.’