Annemiek is de allerbeste!
De dag van zaterdag was natuurlijk al een voorbode voor wat we gister konden verwachten. En ja, dat werd het dus ook. Wat een heerlijke etappe werd het. Met Max in zijn zegetocht net ervoor, konden we moeiteloos overschakelen naar het spektakel op weg naar Super Planche des Belles Filles. En daar liet Van Vleuten wederom zien waarom zij de allerbeste is. Het was wederom pure reclame voor het vrouwenwielrennen. De gehele week zijn de volgers getrakteerd op heerlijke beelden en vooral de strijd. Dat de NOS daarbij de wedstrijden live uitzond was een hele goede beslissing. Het was jaren geleden dat de Tour Femmes werd gereden en het opnieuw inblazen van deze meerdaagse koers is een geweldig succes geworden. En dat vooral door de Nederlandse vrouwen die de gehele Tour een hoofdrol hebben gespeeld.
Ongelofelijke Strava waarden
Voordat de etappe van gister losbrandde werden ook de waarden middels Strava bekend m.b.t. de etappe van zaterdag waar de vrouwen Le petit Ballon, Col du Platzerwasel en le Grand Ballon moesten beklimmen. En dat zorgde toch wel voor opgetrokken wenkbrauwen. Ik heb een enorm zwak voor Annemiek van Vleuten. Ik had gister visite thuis en die vroegen mij ook (toen ik de slotetappe zat te kijken) waarom ik zo/n zwak heb voor Annemiek. De reden is omdat Annemiek door tegenslag alleen maar beter is geworden. Zij heeft nooit het hoofd gebogen als zij weer een keer door een blessure geveld was. Annemiek schudde de teleurstelling van haar af en kwam nog sterker terug. En met haar 39 jaar zo iedereen op een hoop fietsen is eigenlijk onwerkelijk. Zo ook de waarden die zij (en ook Demi Vollering) zaterdag wegtrapte. Op Petit Ballon staat ze na de etappe van zaterdag gewoon 8e (!!) op de algemene ranglijst van Strava. Daar staat ze tussen de mannenprofs. En dan vinden wij dat maar normaal dat dat zo is. Maar dat is allesbehalve normaal. Wel goed om te weten dat Annemiek gewoon meetraint met Eric Mas en Alejandro Valverde als die een trainingsritje met Movistar (haar ploeg) maakt. Op de Platzerwasel staat ze nu 37e op het algemeen klassement van snelste beklimmingen. Daar staan gewoon ook de namen van David Lopez, Jack Haig en o.a. Romain Bardet op. En op de Grand Ballon staat ze net buiten de top 100. Maar de namen die nu in de top staan, kunnen ook renners (mannen welteverstaan) die alleen maar de Grand Ballon hebben beklommen en niet al twee puisten hadden beklommen. Het maakt de prestaties van Annemiek alleen nog maar mooier. Nederland is sinds zaterdag een beetje verliefd geworden op de lach van Annemiek. En terecht, want de inwoonster uit Wageningen spotte met alle wetten in het wielrennen.
Chagrijn bij Annemiek
De laatste etappe zou een formaliteit zijn, volgens vele volgers. Van Vleuten had een ruime voorsprong op Demi Vollering die tweede stond. En eigenlijk zou de strijd om de plekken daaronder gaan. De etappe kwam laat op gang, maar eenmaal losgebrand kwam je ogen en oren tekort. Op de Côte d’Esmouliéres barstte de koers vervolgens echt los. Een groep van tien rensters wist los te breken van de grote groep. Daarbij zaten enkele interessante rensters, zoals Riejanne Markus (Jumbo-Visma), Mavi García (UAE) en Elise Chabbey (Canyon). Later werden zij vergezeld door nog wat extra rensters, die de oversteek hadden gemaakt naar de kop van de koers. De rensters leken een mooie voorsprong bij elkaar te rijden, maar daarna brak er een chaotische situatie in de koers aan. Daar was gele truidraagster Van Vleuten zelf verantwoordelijk voor. Ze moest van fiets wisselen, waarna ze in de achtervolging moest. SD Worx rook haar kans en besloot de snelheid in het peloton te verhogen. Ondanks dat wist Van Vleuten de aansluiting weer te vinden. Het zette kwaad bloed bij Van Vleuten, die dat niet vond kunnen. Vollering gaf later aan, dat dit de enige manier was om Van Vleuten pijn te doen. Ellen van Dijk (ploeggenoot van Vollering bij SD) gaf later ook aan dat zij er een slecht gevoel bij had om zo als ploeg hard weg te rijden op het moment dat Van Vleuten met pech stond. Maar het sterkte Annemiek alleen maar meer in haar drang naar eeuwige roem.
Annemiek laat iedereen haar achterwiel zien
Daarmee was het echter nog niet klaar, want Van Vleuten zat op dat moment nog niet op de juiste fiets. Tot drie keer (!!) wisselde zij van fiets. Maar iedere keer bleef ze rustig en kwam ze terug tot aan het peloton. Het zou haar wat extra energie gekost hebben, maar tot grote problemen leidde het op de Ballon d’Alsace in ieder geval niet. Vollering wist dat er nog enkele kansen lagen voor haar met de vele fietswissels van Van Vleuten. Eerst op de klim van de Ballon d’Alsace, maar vooral de afdaling was voor haar interessant. Op dat deel van het parcours wist ze dan ook een klein gaatje bij elkaar te rijden. Die werd echter al snel weer gedicht. Een stuk in de vallei volgde. De koploopsters behielden daar een voorsprong van een minuut op de groep met Vollering en Van Vleuten. De rensters vooraan reden desondanks met goede moed verder, hopend op een stunt. Maar toen was daar het sein van Van Vleuten in de beklimming van de Super Planche. Van Vleuten was het zelf die aan de boom schudde. Vollering zat nog in het wiel toen zij al snel moest lossen. Wat volgde was een grote zegetocht. Knap was wel dat Vollering niet opgaf (aangemoedigd door ploegleider Van de Breggen) en een beetje aan het elastiek bleef hangen. Maar Van Vleuten was weg en bleef weg. Met een maximale voorsprong van driekwart minuut slokte ze de ene naar de andere op, totdat zij alleen voorop reed.
Ware zegetocht
Het zwaarste gedeelte moest toen nog komen. Er kwamen stukken aan van 20 á 22 %. De beelden waren fantastisch om te zien. Net als bij de mannen zagen we heroïsche beelden. Vooral het beeld in het laatste onverharde weggedeelte waren een genot om te zien. Deze beelden zijn wat de Tour zo mooi maken. Annemiek had het in de laatste zeer steile kilometer moeilijk, maar haar overwinning kwam nooit in gevaar. De lach kwam in de laatste 100 meter weer op haar gezicht. En dat betekende dat ze besefte dat ze de beste was. In het weekend waar het moest gebeuren stond ze er. Zaterdag reed ze Marianne Vos op grote achterstand, die zelfs aangaf in de bus (grote groep die vaak in bergritten bij elkaar blijven) te moeten plaatsnemen. Daardoor was het zaterdag al direct duidelijk dat Annemiek een gooi ging doen naar de eindzege, die er dan ook volkomen terecht kwam.
Enorm succes
Het is maar weer gebleken dat de Tour de France Femmes een waar succes is geworden. Helaas (nog) zonder tijdrit in het programma maakte wel dat het succes absoluut een vervolg moet krijgen. De vrouwen verdienen dat ook, want ook zij hebben de volgers op spektakel voorgeschoteld. Dat mag niet met een eenmalige keer nu afgescheept worden. De vrouwen hebben bewezen een week lang voor een geweldig spektakel te hebben gezorgd. En dat kwam vooral door de Nederlandse vrouwen. Het begon met Lorena Wiebes, daarna Marianne Vos, Demi Vollering en vervolgens Annemiek van Vleuten. Allen hebben deze Tour kleur gegeven en voor een mega Nederlands succes te hebben bezorgd. En dan nog eens te weten dat Van Vleuten de eerste dagen echt heel ziek te zijn geweest. Als je dan zo hersteld (tijdens de koers) en dan dit nog kan op het laatst, dan ben je de beste. De allerbeste.