De Koninginnenrit
Het was geen geheim dat Annemiek van Vleuten vandaag als eerste verwacht werd aan de finish. ‘Dit is een etappe die haar op het lijf geschreven is. Hier heeft zij op geoefend.’ Nu moeten verwachtingen ook nog waar gemaakt worden en daar kwam nog bij dat Annemiek een aantal dagen eerder buikgriep had. Dat zij tijdens tweede etappe zich ergens in het gras moest terugtrekken kwam haar op een boete te staan. De ASO kent geen of anders maar heel weinig scrupules.
‘Wat wordt het vandaag voor dag?’ wil Han Kock van Annemiek weten. ‘Zwaar, het gaat een spektakel worden.’ De volgende vraag luidt; ‘Ben je weer helemaal fit?’ In haar hoofd is het weer allemaal dik in orde en haar benen voor 99%. Dus blijft het nog even spannend of iemand vanuit het peloton dat ene procentje gaat opeisen.
Zij belooft dat zij de koers hard gaat maken door er direct ervandoor te gaan.
En zo geschiedde…
De enige renster die haar van repliek dient is 25 jarige Demi Vollering (DS Worx)
Ook zij staat voor het begin van de etappe bij Han Kock. ‘Wij moeten de koers hard maken. Ik heb hier veel getraind. en voel mij supergoed. De eerste en tweede beklimming is zwaar door het onregelmatige karakter maar ook vooral mentaal heel zwaar omdat je door het bos omhoog gaat, dat voel je wel maar je ziet het niet.
Ik hoop dat wij het goed kunnen uitspelen en een tactiek bedenken om het Annemiek lastig te maken. Maar ik ben best een beetje zenuwachtig want Annemiek is Annemiek, zij is zo sterk.’
Nu kent Annemiek dit “spelletje” dus voor er ook nog maar iets van een groep geformeerd kan worden is zij al gevlogen en het rest Demi niets anders dan het karwei alleen op te knappen. Dat lukt ruim zestig kilometer uitstekend. Zij zit in het wiel van Van Vleuten gekleefd. Het plan van Demi om met meer rensters het Annemiek moeilijk te maken loopt anders dan gepland. Zij is the best of the rest. zoals dat in wielertermen heet.
In voorbereiding naar de tweede klim gaat Annemiek op de pedalen staan en pakt meters. Zij wil duidelijk van haar belaagster af. Het is zaak dat Demi niet panikeert en in haar eigen tempo naar boven rijdt. Dat doet zij goed maar zij weet niet de snelheid van Annemiek te evenaren die steeds meer voorsprong neemt. ‘Knokken , knokken, knokken… probeer bij haar in het wiel te komen dan kan je dertien kilometer wat op adem te komen voor de volgende klim begint.’ Het is de stem van Danny Stam vanuit de ploegwagen. Helaas… ondanks alle krachtsinspanning wordt het voor Demi een solo van zestig kilometer, het verschil schommelt rond de drie minuten in het voordeel van Annemiek. In de afdaling lijkt Demi iets dichter bij te komen maar dat is schone schijn. Van Vleuten is zeker niet de beste daler maar heeft zoveel tijdsoverschot dat zij geen enkel risico hoeft te nemen.
Demi zit op haar limiet. Ergens weet zij nog een millimetertje energie te vinden maar oh… wat is het zwaar zonder enige ondersteuning.
Achter Vollering rijdt de 30 jarige Italiaanse Elisa Longo Borghini (Trek Segafredo) van haar wordt ook nog wel enige tegenstand verwacht. ‘Wie weet kan zij aanklampen.’ Longo Borghini is echter de derde eenling die de zware kilometers solo moet verteren. Zij ligt ruim achter Vollering. De 27 jarige Poolse Katarzyna Niewiadoma (Canyon) zit als vierde concurrent wel in een kleine ploeg waarin Urska Zigart – de vriendin van Tadej Pogacar – zeker in het begin goed meekomt. Hun achterstand is zo echter groot dat Demi van hen weinig te vrezen heeft. Wel kan een aantal van hen een grote sprong in het klassement maken dat vandaag – geheel naar verwachting – aardig overhoop gehaald wordt.
Hoe diep kan je gaan
Demi Vollering mag na een helse rit en fantastische prestatie in de bollentrui het podium op en staat nu tweede in het klassement. Direct na de finish valt zij in de armen van haar echtgenoot, die haar terecht de hemel in prijst. ‘Je hebt het zo goed gedaan.’ Zij lijkt het niet te horen, is nog zover weg, de woorden blijven herhaald.
Zij wordt omhelsd door haar ouders die zichtbaar zwaar geleden hebben bij het zien van zoveel gezwoeg en ontbering. Pas als de Friese Stabij haar een knuffel geeft komt er een twinkeling in haar ogen. Haar viervoeter, haar maatje die altijd met haar mee gaat trainen soms naast de fiets maar vaak ook in de rugzak. Twintig kilo extra ballast. Maar niet voor Demi.
‘Ben je tevreden?’ Er komt een aarzelend antwoord ‘Ik weet het nog niet, had gehoopt dat wij met een grotere groep zouden kunnen volgen. Ik heb echt alles gegeven. De dag heeft nog nooit zo lang geduurd Halleluja.’
Demi was niet de enige die zo diep was gegaan.
Ook Longo Borghini geeft aan; ‘In de vallei ben ik dood gegaan.’ Normaal kan zij het solo rijden goed verteren, weet altijd wat haar waardes zijn en hoever zij kan gaan. Maar vandaag lijkt alles anders. Zij laat zich – zeer verstandig – terug zakken in de groep van Niewiadoma maar heeft al zoveel van haar krachten verspeeld dat er van aanklampen geen sprake is. Als nel rijdt zij opnieuw alleen.
Het te overschrijden tijdslimiet is vandaag 18%. De tijd gaat in nadat de winnares over de streep komt. Danny Nelissen rekent op verzoek van Roxane Knetemann uit om hoeveel minuten het gaat. Het is om en nabij de veertig minuten. De jury is onverbiddelijk wanneer een renster na al haar inspanningen 12 seconde te laat binnenkomt. Zij mag de laatste dag van de Tour niet meer meerijden.
Boze en teleurgestelde reacties halen niets uit. Regel is regel. Oud wielrenster
Marijn de Vries – nu analiste bij Vive le Velo – ziet dat als een goed leermoment. ‘Daar wordt de renner alleen maar sterker van.’
Marianne Vos
Voor Marianne Vos is deze Tour meer dan geslaagd. Zij weet dat het weekend niet voor haar is. Zij heeft zich de laatste jaren toegelegd op de felle korte klimmetjes.
Zij is naar de Tour gekomen met de wens om een etappe te winnen en de groene trui te veroveren. Dat eerste is meer dan gelukt door twee etappes voor zich op te eisen. Het geel om de schouders is een droom en het groen een wens die lijkt uit te komen. Vandaag is het echter zwoegen geblazen, op 20 minuten achterstand – dus ruim voor de toegestane tijd – komt Marianne met haar ploeg en vele andere rensters moe over de streep. ‘Ja het was behoorlijk afzien, er is zo hard gereden.’ Na afloop van de rit ontmoeten de twee vrouwen elkaar bij het podium, zijn er de verdiende complimenten voor Annemiek. ‘Je hebt het ons vandaag knap lastig gemaakt’, lacht Vos die haar gele trui na vandaag afstaat aan Van Vleuten.
janna van zon