De tour door de ogen van Jeroen….. de laatste!

Het ontstaan van de Tour

We hebben drie weken lang naar een koers gekeken in Frankrijk. Vele van ons rijden een deel van het parcours het liefst met de auto in de zomer. De caravan erachter en op naar de camping. Maar er zijn ook bijna 200 renners die zich eigen helemaal groen en geel moeten rijden. De hoogste bergen moeten beklimmen, in weer en wind moeten rijden en vele valpartijen moeten ondergaan. Iedere profwielrenner wil dolgraag de Tour rijden. De Tour is de mooiste koers om te rijden. Maar hoe begon de mooiste koers ter wereld?

De Tour ontstond in 1903. De organisator was Henri Desgrange, hoofdredacteur van het tijdschrift L’Auto. Het idee was echter niet van hem, maar van een van zijn medewerkers, Georges Lefévre. Lefévre was ook de eerste Tourdirecteur van de Tour in 1903.

De Tour is (sorry Giro en Vuelta) tot de meest belangrijke, meest veeleisende en meest eervolle wielerwedstrijd/koers van het jaar. De eerste winnaar was de Fransman Maurice Garin. Deze eerste Tour begon op 1 juli 1903. Aan de start stonden 60 renners, terwijl er zich 108 renners zich hadden ingeschreven. De Tour bestond uit 6 ritten. Vandaag de dag hebben we de gehele etappes zichtbaar op de tv. Dan is het eenvoudiger om het wedstrijdverloop in de gaten te houden. In 1903 waren er nog sprake van controleposten, ter vergelijken met de Elfstedentocht. De renners moesten hun namen opnoemen en die werd vervolgens afgestreept. Vervolgens moesten de controleurs na de laatste renner zich weer spoeden naar de volgende controlepost. Garin won de Tour van 1903 met een voorsprong van bijna drie uur op de nummer twee. Uiteindelijke bleven er maar 21 renners over van de in totaal 60 renners.

Het jaar erop is een grote chaos. Het wordt een duel tussen Pothier en Garin. Vele incidenten (trein genomen, binnenwegen genomen en renners die zich voor lieten trekken) lagen er aan de grondslag dat de nummers 1 tot met 4 geschorst werden. De nummer vijf van het klassement werd uiteindelijk tot eindwinnaar uitgeroepen. Dat was Henri Cornet. Het jaar daarop werden de etappes uitgebreid naar 11 ritten. Naast de Vogezen werden nu ook de Alpen aangedaan. In dat jaar wordt de laatste kilometer ook voor het eerst aangeduid met de rode driehoek. De bekende rode vod is nu nog steeds een belangrijk onderdeel van de Tour de France etappes.

In 1910 werd Desgrange erop gewezen dat er een berg was die voor heel veel spektakel zou zorgen. Desgrange had er oren naar. De verhalen van sneeuwstormen, gescheurde wegdekken en beren die los liepen zou zorgen voor nog meer publiciteit. Zo gezegd, de Tour zou dat jaar voor het eerst de Pyreneeën in gaan. Hoewel er geen renners slachtoffer worden van sneeuwstormen of worden opgepeuzeld door beren, valt er toch een dode. Dat zal de eerste dode zijn van de Tour zijn. Een renner komt op de rustdag te overlijden omdat hij verdrinkt. In 1911 rijden de renners voor het eerst de Télégraphe en de Galibier op. Deze bergen zouden nog veel vaker voorkomen in het etappeschema. In 1912 wint de eerste Belg de Tour en luistert naar de naam Odiel Defraeye.

In het jaar 1919 wordt de leider van het klassement voor het eerst geëerd met een gele trui. Die trui zal nooit meer weggaan uit het beeld van de Tour de France. Andere truien die de Tour de France zullen sieren zijn: de Groene trui (voor het puntenklassement), de Bollen trui (voor het bergklassement), de witte trui (voor de beste jongere – t/m 25 jaar) en het rode rugnummer voor de nummer laatst van het klassement. Truien die het jaar 2019 niet meer hebben gehaald waren de rode trui (voor de leider van het tussenklassement) en de lapjestrui (dat was een combinatie van de hoogst geklasseerde renner in alle klassementen).

De Tour gaat verder en wordt tot aan de dag van vandaag nog steeds gerekend tot de grootste wielerwedstrijd ter wereld. Desgrange heeft zijn zin. Zijn krant L’Auto verkoopt in 1923 het magische aantal van één miljoen kranten. Iedereen in Frankrijk is geïnteresseerd in de Tour en wil er alles over lezen. In 1930 verschijnt de eerste reclamekaravaan, toen nog omgedoopt tot publiciteitskaravaan. En ook voor het eerst dat jaar wordt er een etappe via de radio verslagen. In 1934 wordt er dan voor het eerst een tijdrit verreden. En zo is 32 jaar na de eerste Tour het grootste wielercircus compleet.

De laatste etappe van dit jaar
Het is dan weer zover. Ruim 3000 kilometer door La Douce France zit erop! Egan Bernal heeft Columbia trots gemaakt met zijn overwinning. En iets zegt mij dat dit niet zijn laatste zal worden. Al moet wel opgemaakt worden, dat er in deze Tour weinig tijdrit kilometers zaten. De balans kan opgemaakt worden. Laat één ding duidelijk zijn: de echte wielerliefhebbers hebben tot aan gister genoten van een fantastische Tour.

Alles zat in deze Tour, heroïek, drama, spanning en vooral heldendaden. Ik heb genoten van Thomas de Gendt, Peter Sagan, Tim Wellens, Daniel Oss, Laurens de Plus, Wout van Aert, Caleb Ewan, Thibaut Pinot, Julian Alaphilippe en vele anderen. Zij maakte de koers. Zij zorgde ervoor dat deze Tour door iedereen als een van de beste de boeken in gaat. Dat is ook het mooie aan de Tour, dat alleen de besten overeind blijven. Froome was er niet. Tom Dumoulin was er ook niet helaas. En dat zorgde ervoor dat er van tevoren een open Tour de France zou zijn. Grote favoriet was Geraint Thomas van Ineos. Ineos die weer met een zeer sterke ploeg naar Frankrijk was afgereisd. Voor het eerst was ook de Nederlandse Jumbo/Visma vol vertrouwen afgereisd. Deels doordat er geen favorieten waren, maar ook omdat de ploeg juist geïnvesteerd had in ontwikkeling en begeleiding. Plus ze hebben een van de grootste talenten van het wielerpeloton in hun midden, luisterend naar de naam Wout van Aert. Van Aert is met Matthieu van der Poel de grote man voor de komende jaren. Van Aert maakte die uitverkiezing helemaal waar. Helaas voor hem was een noodlottig ongeval de reden dat hij de Tour vroegtijdig moest verlaten. En dat was ook een streep door de rekening voor Kruijswijk die het talent heel erg zou missen.

Wie ons ook heel erg heeft verrast was Julian Alaphilippe. Dat de beste eendagsrenners van dit moment in de klassiekers vaak vooraan zat was een gegeven. Maar dat de Fransman van Deceuninck-Quickstep zo goed zou zijn, had niemand gedacht. De gele trui om de ranke schouders van de Fransman zorgde voor zoveel kracht dat het leek alsof Alaphilippe de gele trui tot aan Parijs zou brengen. Helaas duurde voor hem de Tour twee dagen te lang. In de gedenkwaardige etappe van vrijdag verloor hij dan toch de gele trui aan Egan Bernal.

Zoals gezegd was de rit van zaterdag een farce, die niet eens leek op een etappe. Buiten het ijzersterke optreden van Nibali, die als enige wel durfde aan te vallen, kon de etappe net zo goed schriftelijk worden afgedaan. Als ik Prud’Homme een advies zou mogen geven, zorg voor een back-up plan. Iedere wedstrijd beschikt over een plan B. Alleen wij zijn erachter gekomen dat de Tour daarin tekort schiet. Dat moet echt anders in de toekomst. Wat daarnaast ook opvalt, is dat Ineos echt niet meer zo sterk was als de jaren ervoor. Thomas, Bernal en Van Baarle reden goed. Poels was soms goed, maar de overige renners hadden het lastig. Dat opent perspectieven voor volgend jaar, als ik hoop dat Dumoulin voor de Jumbo/Visma ploeg rijdt. Als hij topmateriaal tot zijn beschikking heeft, met toprenners om zich heen en een ploeg die er alles aan doet om hem na 1980 de volgende Nederlandse Tourwinnaar te laten worden.

Egan Bernal wint de Tour de France van 2019. Bardet de Bollentrui. Egan Bernal wint naast de gele trui ook de witte trui voor de beste jongere. Met David Gaudu als een zeer goede tweede. Let op hem de komende jaren samen met pechvogel Thibaut Pinot. FDJ heeft goud in handen met deze twee zeer goede Fransmannen. Een speciale vermelding is er voor Peter Sagan. Vorig jaar evenaarde hij het record van Erik Zabel met zijn zesde overwinning. Dit jaar wint hij voor de 7e (!!) keer de groene trui. Een ongelofelijke prestatie van deze geweldenaar. Het ploegenklassement werd uiteindelijk eenvoudig gewonnen door Movistar. Al jaren de beste ploeg van de Tour, maar nog steeds zonder Tourwinnaar.

De laatste en meest belangrijke sprint van het jaar, die op de Champs Elysees, werd voor de derde keer een prooi voor Caleb Ewan. Wat een gigant is deze Australiër. Dylan Groenewegen moest weer het antwoord schuldig blijven op het sprintersgeweld van de Lotto-Soudal sprinter. De Amsterdammer werd weer op waarde geklopt. Het was een machtssprint van jewelste. Een mooie afsluiting van een heerlijke Tour. Waar Colombia dan eindelijk haar eerste winnaar heeft gekregen in de persoon van Egan Bernal.

De laatste blog van dit jaar

Dit was dan ook direct de laatste blog met betrekking tot de Tour van dit jaar. Het was zowel voor Janna als mijzelf een waar genoegen om de lezers iets bij te brengen over onze adoratie voor de Tour en het wielrennen in het bijzonder. Veel mensen konden het lastig van ons begrijpen, maar wij hebben met onze verhalen geprobeerd deze adoratie aan jullie over te brengen. De Tour blijft een fantastisch gebeuren. De mooiste koers van het jaar, waar ik ieder jaar weer naar uitkijk samen met mijn metgezel in deze sport. Volgend jaar zijn we weer terug, want wij kunnen niet zonder de Tour.

Ik hoop dat u er dit jaar ook van genoten heeft. Dat de verhalen u aanspraken en dat wij u iets hebben bij kunnen brengen van de mooiste sportkoers van het jaar. Hierbij zeggen wij; ‘Adieu et Au revoir!”, “Jusqu’à l’année prochaine!”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.