De belangrijkste bergen in de Tour
Hautacam
Voor het eerst werd deze berg beklommen in de tour van 1994. Deze berg kan maar aan één kant beklommen worden. Het skiresort Hautacam ligt op 1.520 meter hoogte. De lengte naar de top is 13,6 kilometer en de renners dienen het steilste gedeelte tegen 11,3% procent te nemen. De tweede helft van de klim is het steilste gedeelte. De meeste klassementsrenners wachten dan ook met hun aanval in het tweede steile gedeelte. In de jaargangen 1994, 1996, 2000, 2008 en 2014 was de berg onderdeel in de Tour. De ritzeges gingen in die jaren naar respectievelijk Fransman Luc Leblanc (toen nog een groot talent), Bjarne Riis (monsieur 60 procent), Javier Otxoa, Juan José Cobo en Vincenzo Nibali. Het vreemde is dat de Hautacam niet het eindstation is van de berg. De weg na Hautacam gaat nog een kilometer verder tot aan de Col de Tramassel. Maar dat durfde de Tourorganisatie nog niet aan om daar een etappe op te eindigen.
Mont Ventoux
De berg is vooral bekend om twee dingen. Zijn maanlandschap op het laatste gedeelte van de berg en de dood van Tom Simpson in zijn poging zijn klassement te redden ondanks de grote hoeveelheid van doping in zijn lijf. Bovenop de top worden de renners door de hitte en de wind gegeseld. De bijnaam van de berg is niet voor niets ‘poort naar de Hel’.
De berg is 1.912 meter en is sinds 1951 regelmatig onderdeel van het etappeschema. De berg is niet alleen onderdeel van de Tour, maar ook de rondes Critérium du Dauphiné en Paris-Nice. Je kunt de berg van drie kanten benaderen. Het Noorden, de Oostelijke route en de zuidelijke route. De zuidelijke route is de zwaarste en meest verreden. De klim is in totaal 20,8 kilometer met een stijgingspercentage van 7,5%. De klim begint mooi tussen de boomgaarden. Vervolgens rijden de renners het bos in, waar de klim loodzwaar wordt met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%. Na het bos komen er stenen tot aan de top. Wanneer de renners bijna boven zijn wordt het steiler, het landschap kaal en hebben de zon en wind vrij spel.
Het monument ter ere van Tom Simpson staat op één kilometer voor de top. De Engelsman stortte hier ter aarde ten gevolgen van doping, alcohol en de verzengende hitte. Renners die winnaar werden op de Ventoux waren Robic (hij alweer), Gaul (de Luxemburgse klimgeit), Poulidor, Merckx, (helaas overleden) Pantani en als laatste Chris Froome in 2013.
Alpe d’Huez
De meest bekende berg van de Tour aller tijden. Ook wel vol trots de Nederlandse berg genoemd. Helaas is die benaming de laatste jaren niet meer van toepassing. De Nederlandse berg wordt alleen maar behaald door de aanwezigheid van de vele Nederlanders op de berg. Duizenden landgenoten moedigen de renners aan in hun vlucht naar eeuwige roem. Het aantal Nederlandse overwinningen staat op 8. Maar helaas de laatste overwinning door een landgenoot was in 1989 toen Gert-Jan Theunisse bezig was aan zijn grootste heldendaad uit zijn carriere en één van de meeste mooie overwinningen ooit in een Tour.
De berg telt 21 haarspeldbochten. Bijzondere ervan dat elke bocht is vernoemd naar winnaars op de berg. Nadat de Italiaan Guerini in 1999 won waren de bochten op. Daarna werden de ritwinnaars vernoemd op de al bestaande borden onder de eerdere winnaars. Zo staat een tourheld Fausto Coppi op hetzelfde bord al de besmette Lance Armstrong.
Col d’Aspin
In 1910 werd de berg voor het eerst opgenomen in de Tour. Het was dat jaar ook voor het eerst dat de Pyreneeën werden aangedaan. Het was toen aan de toenmalige koersdirecteur van de Tour om vier zware cols op te nemen in één etappe. De renners moesten de Tourmalet, d’Aubisque en de Peyresourde overwinnen. En of dat niet genoeg was werd d’Aspin ook in de etappe opgenomen. D’Aspin is in meer dan 70 edities van de Tour de France opgenomen. De berg wordt niet gerekend tot de zwaarste of steilste beklimmingen. De totale klim is 12 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3%.
Col du Tourmalet
De Col du Tourmalet is de berg die het meest opgenomen is in het routeschema van de Tour de France. Sinds 1947 is de Tourmalet al 57 keer beklommen. De berg is zo populair dat zelfs de organisatie van de Ronde van Spanje de berg opnam in een van de etappes. De Tourmalet is vanaf twee kanten te beklimmen. Via de oostelijke helling krijgen de renners 7,5% renners 17,1 kilometer voor hun kiezen. Gemiddeld moeten de renners daarmee 7,3% stijgingspercentage overbruggen. Het steilste gedeelte loopt tegen de 10%. Vanaf de westkant is de klim zelfs 18,6 kilometer en gaat de weg 1405 meter omhoog. Het gemiddeld stijgingspercentage is 7,5% met uitschieters naar 12%. Het laatste gedeelte van de klim is 13,5%.
Het vaakst was de Tourmalet een doorkomstplaats en geen eindpunt. De laatste maal dat dat wel het geval was in 2010. De Luxemburger Andy Schleck won de etappe, die hij cadeau kreeg van Alberto Contador. Contador was toen de gele truidrager en hoefde niet perse. In het wiel blijven bij Schleck was het noodzakelijke. De klim is heel lastig omdat het vaak in het dal heel warm is en op de toppen het sneeuwt.
Zaterdag is het weer zover en zal de Tourmalet de beslissing in de Tour gaan brengen. Alle volgers van de Tour kijken er naar uit.
De etappe van vandaag
Wat een etappe! Waar moet je beginnen na dit spektakel?! Om maar direct met de deur in huis te vallen…. de etappe is gestaakt. De afdaling vanuit Col de L’Iseran was onbegaanbaar verklaard. Hagelstenen zo groot als knikkers, aardverschuiving, modderstromen zorgden ervoor dat de etappe 24 kilometer voor de finish werd gestaakt. Ineos kwam daar het beste mee weg. Bernal reed namelijk op kop nadat hij als eerste de Col de L’Iseran was gepasseerd. Even later gevolgd door Yates. Daar achter reed een opnieuw sterke Kruijswijk met De Plus in achtervolging. Thomas die in het wiel van Kruijswijk zat, was blij dat hij daar kon volgen. Kruijswijk werd uiteindelijk het slachtoffer van de gevolgen van moeder Natuur. Kruijswijk was bezig zich te sparen om op de laatste berg uiteindelijk Bernal nog te achterhalen. Helaas voor Kruijswijk mocht dat niet zo zijn.
Waar de teleurstelling bij Jumbo/Visma groot was, daar was de opluchting bij Ineos groot. Bernal is de nieuwe gele truidrager. Immers Bernal was op de top van de Col de L’Iseran 2 minuten vooruit op Alaphilippe. De vreselijke Brailsford jammerde dat het jammer voor de koers was. Maar de Pinokkio van het wielrennen kon de glimlach moeilijk van zijn gezicht krijgen. Bernal heeft nu een mooie voorsprong, terwijl het nog maar te bezien was of hij de voorspelde aanval van Kruijswijk nog wel kon afwenden. Kruijswijk had inmiddels deze etappe in de voorbereiding een aantal keer verkend. Stevie had zijn zinnen op deze etappe gezet. Brailsford, de Engelse Pinokkio, wist dat en was echt als de dood voor Kruijswijk. Helaas voor Kruijswijk mocht het niet zo zijn. Ook teleurstelling bij Julian Alaphilippe, de trots gele truidrager, van de afgelopen week. Bijna niets leek hem te breken tot aan de etappe van vandaag.
En een groot voordeel was het dat Thibaut Pinot in de vroege uren van de etappe helaas moest uitstappen. De grote smaakmaker van de afgelopen dagen zorgde nagenoeg iedere dag voor vuurwerk. Helaas moest de pijnlijke knie hem nopen om te stoppen. De tranen van de grote man van FDJ waren oprecht. De dag begon met vuurwerk en eindigde met vuurwerk. Alleen voor beide knallen was dat niet te bedoeling. Ik hoop echt dat Stevie morgen in de laatste klim van morgen, die gaat over 33 kilometer, nog een keer alles kan geven. Dat Ineos morgen bestookt wordt door alle ploegen. Het is nog maar één etappe en vele renners kunnen de Tour nog winnen. Dat moet zorgen dat het een gedenkwaardige Tour gaat worden.
De stand is nu dat Bernal de gele trui heeft. Dat zijn ploeggenoot Thomas waarschijnlijk derde is en dat Alaphilippe tweede is. Kruijswijk ligt op ramkoers daarachter. De ASO (organisator van de Tour) was het er nog steeds niet over eens wat nu de stand is.
Het belooft morgen een gigantisch spektakel te worden als het aan Jumbo/Visma ligt…..